dit is zo ongeveer mijn eerste gedicht zouden jullie heir je mening over willen geven. Het gaat over liefdesverdriet en onzekerhied
De Marteling
Dan zit je weer op zo'n avond, zo'n avond achter de pc met bier en peuken.
Je hebt dat nummer al duizend keren gehoord je zet iets anders op maar toch hoor je hetzelfde.
Op dat moment kijk je op en wil je met je hoofd vol vragen tegen de muur slaan. Toch doe je het niet. En natuurlijk komen die gedachtes weer van bij wie je je hoofd wel wilt neerleggen, van jouw kant deel je je geest al met haar. Wat als... En dan... daar zit je dan met je gezond verstand. Je staat geestelijk op springen of toch niet. De gedachten aan haar martellen je maar ze brengen ook weer vreugde. Ik word gek van smachtend nadenken, moest het dan eindelijk zo ver komen je weet niet of je liefde terug zal komen. Toch ben je altijd vrienden geweest als ze het weet ben je haar dan helemaal kwijt citeren mijn hersenen. Waarom kan ik met mijn gezond verstand er niks van snappen, je hoofd spreekt boekdelen maar toch ben je dommer dan ooit. Al die twijfels en je eigenwaarde is de enige stok die je geest nog overeind houd, is dit dan die liefde waar iedereen zo lovend over spreekt de liefde die als staafmixer door mijn geest maalt. Waarom ik weer waarom nou weer iets extras waar je nog gekker van wordt. Zijn vrouwen ervoor gemaakt je geestelijk in elkaar te slaan zonder dat ze zelf iets gedaan hebben of zijn het gewoon de signalen die door je hersenen razen je kunt ze bijna voelen en alle logica die je ooit geleerd hebt draait weer om haar beeld heen. Je zit hier als verstandig man achter de pc maar geestelijk voel je je als een gebruikt condoom waarin het zaad des levens langzaam dood ligt te gaan.
Oh waarom OH WAAROM!!! en als je dan iets als vrienden gaat doen laat ze je ineens weer opleven als lentebloesem, godverdomme moet dat allemaal zo subtiel schreeuw je van binnen maar zelf schijt je in je broek van angst, en toch lijkt het of ze het al weet zonder ze het kan weten. Doet ze het om mij de grond in te slaan of vind ze me echt leuk. Mijn gedachten zijn in een nog groter conflict als twee kudden buffels die op elkaar inlopen maar doden vallen er niet er blijft alleen die gapende stilte over, en dit is dan die prachtige liefde.. ik heb liever nog een examen.
__________________
01110100011001010111011001100101011001010110110000100000011101000
11010010110101001100100001000000011111100111111001000000011101001010000
|