_-=* moest dit posten *=-_

als de zon schijnt
de wind door me haar gaat
denk ik aan jou:
aan de tijd die ik met jou had
de tijd waarin ik zo gelukkig was

die tijd.. de tijd van men leven
de beste tijd ooit
was het maar een droom
werd ik maar wakker langs jou
kon ik je maar in me armen nemen
je lieve woordjes fluisteren

dan zou ik weeer stralen
ja...zou het maar een droom zijn
een droom zijn dat we elkaar hebben verlaten
ik heb nu pas in de gaten dat ik niet zonder je kan
dat ik zonder jou ongelukkig ben

en zonder je niet kan leven
was je maar bij me
dan was het leven weer beter
maar het is niet zo
dit verdriet is geen droom
het is de werkelijkheid

maar er komt een tijd
dat je weer gelukkig zou zijn
zou het einde van de pijn in zicht voor je zijn?





dit groot verdriet
dacht ik
gaat nooit voorbij

zo was het ook -
omhangen deed het mij

verdriet
gaat nooit voorbij
zélf moet je verder gaan




Spijt komt te laat,
maar toch zit ik ermee.
Ik weet me echt geen raad.
Ik had je niet mogen laten gaan.
Maar weet je dat ik je wel zag staan.
Misschien zie ik je nooit meer terug,
en ben ik je voor altijd kwijt.




nu het rumoer rondom je is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er een diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten
en telkens weer zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw: "'t is voorbij"
alleen je lichaam is ons ontnomen
niet wat je was, en ook niet wat je zei
ik zal nog altijd grapjes met je maken
we zullen samen door het stille landschap gaan
nu jij mijn handen niet meer kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan...



hoe zou het zijn zonder mij?
is iedereen dan o zo blij?
waarom hewb ik het altijd gedaan?
kan ik niet beter weggaan?
of zal iedereen mij dan missen
of moet ik mij daarin vergissen
ik wil hier vandaan
ik heb het toch altijd gedaan
ik lig dan ergens in de nacht
en niemand die dan nog aan mij dacht
voorgoed verdwijn ik van het toneel
een vurig leven was mijn deel



Net nu het zo goed ging,
moest jij weg
zeg me heb ik zoveel pech?
net nu ik van je begon te houden
liet jij me in de steek
alsof ik maar een schepsel was
dat niemand me zag, alsof je door me
heen kon kijken, je speelde met men
gevoelens, jouw gevoelens rolde heen en weer
alsof het een bal was die ooit
op een stukje glas terecht zou komen
en uiteindelijk knappen zou
zag me waar de ik het verkeerd?




Twijfels over mijn gevoelens,
twijfels over mijn bestaan.
Onzekerheid over het leven,
moet ik komen, blijven of gaan?
Van geen besluit ben ik nog zeker,
geen beslissing staat nog vast.
Enkel twijfels blijven over,
terwijl de zekerheid verrast.



Waarom wordt iedereen
die je lief hebt weggenomen?
Waarom moet je
elke keer zien te bekomen?
Waarom al die ellende
en verdriet?
Waarom is er niemand
die dat ziet?




De woorden zeggen niets meer,
er is alleen nog maar een stilte die valt.
Het uitleggen heeft geen zin meer,
de pijn is veel te hard.

Maar nu is het over,
het is voorbij.
Je bent verlost
en leeft nu zonder pijn.

Alle zorgen zijn verdwenen,
je hebt nu een ander leven.

Ook al viel die stilte voor jou te vroeg,
we zullen verder moeten leven.

Zonder jou,
hoe hadden we het ooit kunnen denken.

Maar het gebeurde gewoon,
plotseling was je weg.
Weg uit het aardse leven,
op zoek naar jouw plek.





Je denkt gelukkig zijn "te grijpen"
maar het gaat je steeds voorbij.

Je denkt gelukkig zijn "te krijgen"
maar het is nooit voor mij.

Je denkt gelukkig zijn "te nemen"
maar het ligt nimmer kortbij.

Please, laat me gelukkig zijn begrijpen
voor het te laat is voor mij.





Het is donker
bijna zwart om me heen.
Ik ben alleen,
een fonkelende ster
in het duistere heelal.
Alles om me heen is onduidelijk,
helder water vind ik niet.
Ik zie alleen mijn verdriet,
anderen zien dat niet.
Ze zijn vol van zichzelf,
en ik, ik zwerf,
door de duistere leegte
diep vanbinnen.
Wat zou ik zonder
vriendschap beginnen?



Ben ik naïef
als ik zeg dat ‘slechte’ mensen
niet worden geboren?

Ben ik naïef…
als ik denk dat zij
door onze maatschappij ontsporen?

Ben ik naïef…
om te geloven dat ieder mens
iets goeds in zich heeft?

Ben ik naïef…
om te denken dat geluk
door iedereen wordt nagestreefd?

Ben ik naïef…
als ik geloof dat grote problemen
moeten worden opgelost in het klein?

Ben ik naïef…
ach…laat mij dan maar naïef zijn!





Als je alleen nog maar
in het zout van je tranen gelooft.
Als het lijkt of
het vuur in je hart is gedoofd.
Als het leven bitter
en moeilijk is te volgen.
En je geen vertrouwen meer hebt
in een nieuwe morgen.
Reik ik je mijn hand
schrijf ik je naam in het zand.
Laat ik de sterren
voor je stralen.
Zal ik het vuur in je hart
terug halen.
Laat ik je voelen
dat jij als een held zult staan,
met de kracht en moed
om door te gaan!





Als je niet langer jezelf mag zijn
als je te lang moet leven met dezelfde pijn
Als je nooit meer op je eigen benen kan staan
als alles wat je bereikt hebt weg is voortaan

Kun je dan nog verder met je leven
of wil je niet meer van jezelf geven
En is alles wat je doet zinloos
en teer je alleen nog op herinneringen uit de oude doos

Weet dat er altijd hoop mag zijn op betere tijden
en dat je je daar ook niet op hoeft voor te bereiden
Alles komt zoals het komen zal
en zal je behoeden voor een al te diepe val






Het was niet mijn bedoeling geweest je bang te maken,
Ik dacht gewoon erover te kunnen praten
Jij vatte het anders op,
Dat was de grote flop.
Soms denk je dat het opgelost kan zijn,
Maar waarschijnlijk begint dan pas de echte pijn
Ik snap dat je slecht hebt geslapen,
En dat je er met iemand over moest praten

[iamre18]

Nu het rumoer rondom je is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
Nu voel ik dat er een diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten

En telkens weer zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw: "'t is voorbij"
Alleen je lichaam is ons ontnomen
niet wat je was, en ook niet wat je zei

Ik zal nog altijd grapjes met je maken
we zullen samen door het stille landschap gaan
Nu jij mijn handen niet meer kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan...

Dit vind ik een heel goed gedicht!...heel goed verwoord....ik word er stil van........


Twijfels over mijn gevoelens,
twijfels over mijn bestaan.
Onzekerheid over het leven,
moet ik komen, blijven of gaan?
Van geen besluit ben ik nog zeker,
geen beslissing staat nog vast.
Enkel twijfels blijven over,
terwijl de zekerheid verrast.


De woorden zeggen niets meer,
er is alleen nog maar een stilte die valt.
Het uitleggen heeft geen zin meer,
de pijn is veel te hard.

Maar nu is het over,
het is voorbij.
Je bent verlost
en leeft nu zonder pijn.

Alle zorgen zijn verdwenen,
je hebt nu een ander leven.

Ook al viel die stilte voor jou te vroeg,
we zullen verder moeten leven.

Zonder jou,
hoe hadden we het ooit kunnen denken.

Maar het gebeurde gewoon,
plotseling was je weg.
Weg uit het aardse leven,
op zoek naar jouw plek.





Je denkt gelukkig zijn "te grijpen"
maar het gaat je steeds voorbij.

Je denkt gelukkig zijn "te krijgen"
maar het is nooit voor mij.................(niet weggelegd voor mij)

Je denkt gelukkig zijn "te nemen"
maar het ligt nimmer kortbij. ..............(dichtbij)

Please, laat me gelukkig zijn begrijpen
voor het te laat is voor mij.

(paar veranderingetjes??)




Het is donker
bijna zwart om me heen.
Ik ben alleen,
een fonkelende ster
in het duistere heelal.
Alles om me heen is onduidelijk,
helder water vind ik niet.
Ik zie alleen mijn verdriet,
anderen zien dat niet.
Ze zijn vol van zichzelf,
en ik, ik zwerf,
door de duistere leegte
diep vanbinnen.
Wat zou ik zonder
vriendschap beginnen?



Als je alleen nog maar
in het zout van je tranen gelooft.
Als het lijkt of
het vuur in je hart is gedoofd.
Als het leven bitter
en moeilijk is te volgen.
En je geen vertrouwen meer hebt
in een nieuwe morgen.
Reik ik je mijn hand
schrijf ik je naam in het zand.
Laat ik de sterren
voor je stralen.
Zal ik het vuur in je hart
terug halen.
Laat ik je voelen
dat jij als een held zult staan,
met de kracht en moed
om door te gaan!

mooi, sterk gedicht!


Deze gedichies vind ik het mooist!!....zitten echt een paar goede tussen!!


liefs,
mariamne

[Uhmpra]

beetje veel maar er zitten zeker wel heel erg mooie dingen tussen (sorry ik heb geen zin om op ieder gedicht afzonderlijk te reageren...)

dankje
door die veranderingen klopt het wel beter zo denk ik

ik geloofde nooit in het geluk van m'n leven
die twinkelende ster maakt mij ongelukkig
jij was de enige die voor mij telde
maar nu
nu ben je er niet meer voor mij
ik mis je en ik heb je nodig
als ik terug denk aan die dag
krijg ik al de tranen in mijn ogen
liefste ik mis je en ik zal je nooit vergeten....

liefste jij hebt een weg gekozen waar ik jaloers op kan zijn
jij hebt die grote stap durve nemen die ik niet nemen kan
je hebt me dan wel in de steek gelaten
maar ik vind het dapper van je
ik wil je graag komen opzoeken
maar ik zou niet durven
ik zou die stap niet durven te nemen
al zou ik het wel graag willen
liefste ooit kom ik je tegen...














ze zijn een btje vreemd.....

deze is ook btje vreemd


zij..
zij begrijpt mij niet
zij, degene die ik bewonder
zij, de mooiste die er bestaat
zij, mijn grootste voorbeeld
zij,....
was ik maar haar
dan was het beter
dan was het leuker
ach...kon het maar