De Dwaas
Vanmorgen toen de dwaas opstond
staarde vol wroeging in 't vale glas.
Ontdekte voor 't eerst sinds lange tijd
géén mens'lijke trek in zijn gezicht.
Een scherpe schreeuw van schrik
verslond hij zo zijn nieuwe ik
het bloed droop langs de kamers
van zijn akelig kille schedel.
Zo stierf tenslotte de dwaas
-nooit geleefd zoals hij wou-
met een mengeling van zelfme'lij
op de ochtend van zijn laatste dag.
---------------------------------------------------
De dwaas ja, hij leeft in ons allen, hij doet dingen die hij hoort te doen, maar doet niet wat het hart hem zegt.
Ja jongens:
Kort gedicht, wat ik misschien in mijn nieuwe project ga inpassen, maar daarover later meer (denk ik)