zelfmoordneigingen

[*sheer*]

een vriendin van mij is vroeger door haar oppas verkracht, hier zit ze erg mee, voornamelijk doordat ze nu een vriendje heeft waar ze 'verder mee wilt gaan'. en ze heeft nu ook nog zelmoordneigingen! kan iemand me advies geven of het adres van een bureau waar ze haar kunnen helpen?

Ze kan altijd de kindertelefoon (0800-0431) bellen om haar verhaal kwijt te kunnen en voor advies. Haar huisarts of de vertrouwenspersoon op school kan haar ook helpen en/of doorverwijzen (bv. naar Bureau Jeugdzorg).

[Quiana]

Hier staan wel wat handige nummers/links denk ik...

Verder ook wat Leonoor zei idd.

[*sheer*]

dank je wel! zij heeft zowieso een moeilijke heugd gehad buiten dit. ze is heel erg gepest en haar zus is gehandicapt. oftewel reden genoeg dat je in de put zit!

[Shitonya]

huisarts

[Nijn*]

Inderdaad de kindertelefoon enzo.. Of De 1e lijn ; 020-613 02 45 voor vrouwen die te maken hebben (gehad) met seksueel geweld. Of stichting Korrelatie; 0900-1450 voor hulp en advies op allerlei gebied.
Succes ermee!

[BarbapapaX]

Ik weet niet of dit helpt maar: Aan leuke herinneringen denken, en niet teveel over het verleden inzitten. En positief over de toekomst denken. En aan alle leuke dingen die je op dit moment hebt.

[Nijn*]

Als je zoiets hebt meegemaakt, denk ik niet dat je je daar 1,2,3 overheen kunt zetten.. Je kan gebeurtenissen niet verdringen of vergeten door alleen aan de toekomst te denken. Zo'n ervaring als dat meisje heeft meegemaakt heeft echt veel invloed op je leven hoor. Dan ben je ineens niet meer zo positief..

[BarbapapaX]

Nijn* schreef op 10-08-2004 @ 14:45 :
Als je zoiets hebt meegemaakt, denk ik niet dat je je daar 1,2,3 overheen kunt zetten.. Je kan gebeurtenissen niet verdringen of vergeten door alleen aan de toekomst te denken. Zo'n ervaring als dat meisje heeft meegemaakt heeft echt veel invloed op je leven hoor. Dan ben je ineens niet meer zo positief..

Het is ook niet de oplossing maar mischien kan het een beetje helpen.

[Nijn*]

Tja, misschien..

Tessa-->Di-rect schreef op 09-08-2004 @ 20:27 :
een vriendin van mij is vroeger door haar oppas verkracht, hier zit ze erg mee, voornamelijk doordat ze nu een vriendje heeft, met wie ze 'verder mee wilt gaan'. en ze heeft nu ook nog zelfmoordneigingen! kan iemand me advies geven of het adres van een bureau waar ze haar kunnen helpen?

...en die gozer zijn b@llen zijn er natuurlijk afgesneden?! Of loopt ie vrijuit?
Anyway, zoek een goede psycholoog via je huisarts. Vermijd het RIAGG. Zelfdestructie hoort bij dat gedrag > tijd om in te grijpen.

heej,

Wat vervelend voor je vriendin dat ze dit allemaal moet mee maken....

Ik zelf heb ook zelfmoordneigingen gehad, de meeste zijn weg...

Ik heb bij het riagg gelopen maar dat raad ik je af, want dat heeft mij helemaal niet geholpen!!!

Ik vind het trouwens goed van je dat je je vriendin wilt helpen , want er zijn ook genoeg mensen die je gaan negeren..... (ervaring mee )

Ik denk dat ze inderdaad hulp nodig heeft, ik denk dat je het best naar je huisarts kan gaan of naar die van haar samen met haar.... die verwijst je dan door naar iemand die er 'verstand'van heeft.......

Blijf hoe dan ook je vriendin steunen....

Heel veel sterkte voor jullie beide

Liefs een eenzaam meisje

Het is heel erg belangrijk dat het vriendje het begrijpt en er begrip voor heeft.
Als ze verder wil gaan met haar vriendje dan moet ze er zelf 100% achter staan.
Bij mij was het zo dat het niet allemaal in een keer ging. Langzaam opbouwen, stapje voor stapje, en stoppen als ik bang werd of angstaanvallen kreeg.
Het duurt wel een tijdje maar dan ben je wel gedeeltelijk over je angst heen.

Daarnaast kan je het beste hulpzoeken. Veel dingen zullen in relatie staan tot die verkrachting.
Bureau jeugdzorg is opzich wel goed. Maar ik denk dat ze dan ook moet realiseren dat haar ouders er bij betrokken worden, je kan nog net zo hard schreeuwen "ik wil niet dat mijn ouders er bij betrokken raken" maar ze willen het toch enzo, onder het motto "wij vinden het te belangrijk om het niet te zeggen"

Maargoed, dat kan bij iedereen anders zijn.

Daarnaast denk ik dat ze of naar een psycholoog of een psychiater word doorverwezen omdat ze toch ook wel een zelfmoordprobleem heeft zo te zien. Maargoed niet op de feiten vooruit lopen .

Misschien kan je met je vriendin meegaan naar Bureau Jeugdzorg als ze dat wil, om haar te steunen

Suc-6

[Bo]

Ik denk dat het echt heel belangrijk is dat ze hier met iemand over praat. Dit kan ze niet alleen verwerken. Als ze het niet verwerkt zal het haar in de toekomst veel vaker dwars gaan zitten.

Ze kan anoniem de kindertelefoon of een andere lijn bellen. Misschien kan ze iemand in vertrouwen nemen? Een volwassene die dicht bij haar staat (moeder, tante, buurvrouw, docent/vertrouwenspersoon op school, oid) of als ze het durft de huisarts.

Niet alleen om het te verwerken is het belangrijk hulp te zoeken. Ook om te voorkomen dat haar oppas het nog een keer doet. Misschien zijn er wel meerdere mensen slachtoffer geworden, als zij allemaal niets durven te zeggen, blijft dit gewoon doorgaan..

Sterkte ermee.

Ik ben het met Bo eens. Als ze erover gepraat heeft lucht dat een heel stuk op! Wat ik ook wel eens dacht gehoord te hebben is dat slachtoffers van een verkrachting zichzelf de schuld gaan geven. Meer kan ik ook niet zeggen. Ik heb er geen ervaring mee!

Ik wens jou en haar in ieder geval veel sterkte!

[*sheer*]

ze geeft zichzelf ook de schuld, ze zegt allemaal dat ze er nix tegen gedaan heeft enzow. de dader is vrijuit gegaan, hij is nooit aangegeven bij de politie, geen idee waarom.

Tessa-->Di-rect schreef op 11-08-2004 @ 07:46 :
ze geeft zichzelf ook de schuld, ze zegt allemaal dat ze er nix tegen gedaan heeft enzow. de dader is vrijuit gegaan, hij is nooit aangegeven bij de politie, geen idee waarom.

Hoe oud was ze? 'Vroeger' is lang geleden en zeker als je nu 14 bent ('k neem iig aan dat zij ook rond de 14 is) had je er 'vroeger' weinig aan kunnen doen.

Het gaat er denk ik ook niet zo om wat ze gedaan heeft, maar om wat ze er nu aan doet/gaat doen. Het is gebeurd, maar ze zal toch verder 'moeten' met haar leven. Hulp zoeken kan een eerste stap van verwerken zijn. Aangifte doen kan ook altijd nog (ik weet niet precies wat de verjaringtermijn voor verkrachting is), maar ik weet niet of ze daar nu echt wat mee op schiet... Er zullen nog weinig bewijzen zijn ed. En ook al doet ze aangifte, hulp zoeken blijft belangrijk.

Tessa-->Di-rect schreef op 11-08-2004 @ 07:46 :
ze geeft zichzelf ook de schuld, ze zegt allemaal dat ze er nix tegen gedaan heeft enzow. de dader is vrijuit gegaan, hij is nooit aangegeven bij de politie, geen idee waarom.

Als je aangifte doet bij de politie moet je alles precies in detail vertellen. Dat is ontiegelijk moeilijk omdat je alles weer naar boven moet halen dan. Ik snap best dat ze dat zelf niet wil.

Ze geeft zichzelf de schuld omdat ze machteloos stond op dat moment maar ze eigenlijk wel iets had willen doen denk ik.
Dat machteloos klopt denk ik ook niet maar meer met angst

[Bo]

Tessa-->Di-rect schreef op 11-08-2004 @ 07:46 :
ze geeft zichzelf ook de schuld, ze zegt allemaal dat ze er nix tegen gedaan heeft enzow. de dader is vrijuit gegaan, hij is nooit aangegeven bij de politie, geen idee waarom.

Zoals al gezegt werd is aangifte doen erg heftig, omdat ze alle nare herrinneringen moet opratelen en haar verhaal tot in detail moet vertellen.

Dat ze zichzelf de schuld geeft is ook begrijpelijk, maar ze kan er écht niks aan doen. Die persoon heeft misbruik gemaakt van zijn macht. Juist om dat beeld in haar koppie te veranderen is het belangrijk dat ze er met iemand over praat.

[Myuki]

Shitonya schreef op 09-08-2004 @ 22:17 :
huisarts

inderdaad... en die kan haar doorverwijzen