'k Denk wel dat ik het begrijp. 't Is soms nogal saai naar die 'nietsnutpraat' te luisteren, maar daardoor leer je mensen beter kennen en soms zou je nog schrikken van het feit dat ze ook wel wat te vertellen hebben. Misschien op een andere manier, misschien over heel andere dingen die jij interessant vindt, maar 't kan best interessant zijn, hoor.
'k Ben ook wel zo'n denker. Tijdens, voor..bijna altijd.
Maar door mijn zus (o.a.) en ik daar al sterk in geminderd.
Het was dan ook zo dat ik vooraf alles wou weten en er constant over liep na te denken, met als gevolg dat ik me er zorgen over begon te maken en ik soms wat geforceerd overkwam.
Nu probeer ik meer het motto te volgen 'we zien wel wat komt'.
Ook probeer ik - als ik dan weer es nadenk - het op een positieve manier te doen, dat wil ook wel eens helpen.
Maar 't feit is (in mijn geval althans) dat hoe meer je denkt, hoe meer onzekerheden je ontdekt en hoe onzekerder/minder spontaan... je je zal gedragen. Van te diep na te denken zou je wel eens gek kunnen worden.
Probeer ook, zoals Leonoor zegt, met iets bezig te zijn waardoor je niet te veel kan nadenken. En deel inderdaad je gedachten met andere mensen, je kan bv. iets helemaal misinterpreteren (en zij ook) en door er lang over na te denken kan dat zelfs escaleren, wat nu ook de bedoeling niet is, é.
Dus; wil je je gedachten verruimen, deel ze dan met anderen en luister ook wat zij je te zeggen hebben. Misschien kan je dan wat luchtiger omspringen met het leven, want niet alles moet serieus (en doordacht) zijn.