Het was een mooie zomerdag. Een dag waarop het leek alsof niks fout zou kunnen gaan.
Ik liep zo nonchalant mogelijk achter het meisje van mijn dromen aan. Esmé was mijn eerste liefde. Ze had vandaag haar haar in een staart, en droeg een spijkerbroek van één of ander vrouwenmerk.
Daarboven een rood met groen truitje. Een vloekende combinatie, zou mijn moeder zeggen, maar natuurlijk stond het haar fantastisch. Ik liep naar haar toe en vloog haar om de nek:
"Heey schat, heb je me gemist ?"
"Heey, wat doe jij hier ??"
"Ik zag je lopen, en moest je even laten weten dat je het mooiste meisjes bent wat ik ooit heb gezien."
Na deze zin stopte ik met schrijven; God allemachtig, dit was echt te slecht voor woorden. Het leek wel een fragment uit een huisvrouwen roman. Zo'n boekje met op de voorkant een enigzins mollige vrouw die vol passie omarmd word door een Brad Pitt look-a-like. Nee, als ik ooit nog een verhaal wilde schrijven waarmee ik indruk op haar kon maken, dan moest ik nog flink aan de slag. Mischien moest ik ook maar overdag gaan schrijven, en niet s' nachts na weer een droom over haar. Het begon alweer bijna licht te worden, en de vogels vonden het bijna tijd worden om de ochtend aan te kondigen. Ik keek vanuit mijn dakraam naar de opkomende zon en naar de vogels die bezig waren met het vinden van een goede positie op het dak van de buurman. Ik heb nooit verstand van vogels gehad, maar ik kwam tot de conclusie dat het allemaal mussen moesten zijn. Net nu het erop leek dat ze het er unaniem over eens waren dat iedereen in de goede positie verkeerde om de ochtend aan te kondigen, liet een mus zich naar voren vallen. Hij spreidde zijn vleugels en streek na wat gefladder vlak naast mijn open raam neer. De andere vogels bleven echter stokstijf staan, en gunden de verrader geen blik waardig. Zijn plek werd onmiddelijk ingenomen door een andere vogel die zijn kans zag om carriére te maken.
Mijn nieuwe maatje was inmiddels druk bezig met schokkerig om zich heen kijken, en wist zich geen houding te geven. Zou ik tegen hem kunnen praten ?
"Hallo ?"
*stilte*
Meneer Vogel, word ik ooit gelukkig ?
*Tjilp*
Wat zou dat kunnen betekenen ? Ik stelde een standaard vraag aan een vogel, en ik kreeg een standaard antwoord terug. Als je aan een willekeurig persoon vraagt of je ooit nog gelukkig word, krijg je negen van de tien keer hetzelfde antwoord te horen; "Ja, natuurlijk". "Op elk potje past een dekseltje". "Je komt er wel overheen" "Je zit in een slechte fase van je leven, en uiteindelijk kom je er alleen maar beter uit". Grote kans dat deze vogel dezelfde boodschap voor mij had, dus kwam ik tot de volgende conclusie; 1 keer Tjilpen betekend "Ja".
Meneer Vogel, Moet ik mijn medicijnen blijven innemen ?
*Tjilp Tjilp*
Precies zoals ik had verwacht. Deze vogel heeft wel degelijk verstand van zaken en weet dat ik die troep helemaal niet nodig heb. Ik voel me prima !! Hij weet tevens dat hij zijn antwoorden zo simpel mogelijk moet houden. Hij gebruikt hiervoor blijkbaar twee tjilpjes als hij negatief moet antwoorden op één van mijn vragen. Ik voelde een sterke band met dit vliegende schepsel.
Meneer Vogel, denk je dat Esmee mij alweer wilt spreken na dat kleine incident ?
*Tjilp*
Zie je wel! Zij begrijpt vast wel dat ik haar broer nooit iets aan wilde doen. Ik bedoel; Welke broer geeft zijn kleine zusje nou midden in De Melkweg een zoen ? Als je weet dat haar vriendje enkele meters daarnaast alles in de gaten houdt ? Als alles goed gaat mag hij over een kleine week alweer van de beademing, en dan zal ik natuurlijk meteen mijn excuses aan bieden. Maar nu eerst zo snel mogelijk Esmee bellen om iets met haar af te spreken. Nadat de telefoon een kleine twee minuten overging werd er opgenomen:
"Hallo ??"
"Hey schat, hoe gaat het met je broer ?"
"Ehhhmm.. met wie spreek ik ?"
"Hahahaha.. raad maar moppie"
"Wat ben je voor mafkees ??!!??"
"Nou nou, zo praat je niet tegen je vriendje hé ?"
"Ik heb helemaal geen vriend....Welke dwaas belt me om kwart over vijf s'ochtends ??!!"
"Hahaha.. volgens mij ben je een beetje in de war, meis.. het is ook niet niks wat er moet je broer is gebeurt. Ik had hem ook niet met die barkruk moeten slaan. Maar het was ook een beetje zijn eigen schuld hoor. Wat moesten al die mensen wel niet denken ? Straks dachten ze nog dat jullie iets met elkaar hadden, terwijl het toch wel duidelijk is dat wij voor elkaar gemaakt zijn."
Het werd stil aan de andere kant van de lijn. Of hoorde ik haar zacht snikken ? Ik zou ook emotioneel worden als iemand zoveel om mij gaf.
"Jij.. jij.. vieze klootzak !! Ik weet precies wie jij bent !! gestoorde gek !!"
"Schat.. ik denk dat we elkaar maar een tijdje niet meer moeten zien. Het is wel duidelijk dat je alles niet helemaal meer op een rijtje hebt, en al..." Voordat ik mijn zin kon afmaken werd de verbinding verbroken. Ze heeft wel vaker last van slecht bereik, en ik zou haar morgenavond vast wel weer spreken. Ik was er nu trouwens zeker van dat de vogel mij had uitverkozen als gesprekspartner. Hij had gedurende het gesprek aandachtig meegeluisterd.
"Meneer Vogel, Esmee en ik gaan samen oud worden... of niet ??
*Tjilp Tjillp*
Nu was ik toch even van mijn stuk gebracht. Ik was er toch vrij zeker van dat wij een toekomst hadden samen. Sterker nog, ik weet het zeker !! De vogel heeft zich vergist !! Het is tenslotte maar een vogel, en zelfs vogels maken wel eens fouten. Inmiddels begon het echt licht te worden, en ik vond het tijd worden om op te staan. Ik had een drukke dag voor de boeg, en wilde graag fris bij Mevrouw Smit verschijnen. Over 3 uur moest ik al bij haar zijn ! Het was tijd om afscheid te nemen van mijn nieuwe vriend.
"Meneer Vogel, zullen we morgen weer ff bijkletsen ?? Ik wil je nog zoveel vragen.."
*Tjilp Tji..iiiiiiiiiiiillp*
Voordat Meneer Vogel zijn tweede tjilp had uitgebracht had ik hem stevig in mijn vuist. En sprak hem op strenge toon toe: "Ik begrijp dat we elkaar nog beter moeten leren kennen voordat we kunnen spreken van een echte relatie, maar ik voel nu al een gebrek aan vertrouwen. Je wilt onze relatie verbreken !! Je geeft me niet eens de kans !! Ik had gehoopt dat je anders was, dat je me nam zoals ik was. Maar je wil me nu alweer verlaten. Ik begrijp best dat er een hele wereld voor je open ligt, maar op dit moment ben jij mijn enige vriend. Mevrouw Smit heeft me verteld dat ik op dit moment veel tijd moet doorbrengen met mijn vrienden. Jij gaat mij daarbij helpen !!" Deze woorden maakten zichtbaar indruk op het beestje. Hij keek me enigzins verbaasd aan, en sloot vervolgens langzaam zijn ogen. Ik legde hem voorzichtig op mijn nachtkastje en sprak hem zacht toe; "Slaap lekker kleine vriend, Ik kom aan het eind van de dag terug". Op dat moment kwam mijn moeder binnen
"Wat ben je in godsnaam aan het doen ?? Tegen wie praat je ??"
"Niemand mam.. gewoon een vogel"
"Ik hoor het alweer.. het is echt hoog tijd dat je weer eens naar mevrouw Smit gaat, en neem je je medicijnen wel ??"
"Ja mam ik neem mijn medicijnen"
Ik was van een depressief hoopje vlees veranderd in een jongen die vol in het leven staat. Iemand die een vriendin heeft, en ook nog eens makkelijk vrienden maakt. Is het leven niet heerlijk ??
|