Kan je eigenlijk wel alleen?

[Daaaan]

Starend naar 't plafond
kijk je dan niet blind
maar luister,
totdat de stilte
de rust zelf wordt.

Te lang doorgelopen
met je hart in je handen
en woorden hangend,
op het puntje van je tong.

Drijvend op de alles- en nietszeggende
begrippen van liefde leven en geluk
brak je schip doormidden,
maar je zult nog niet vergaan
tenminste,
niet vannacht.

Hm, mooie metaforen wel. Misschien zelfs iets te veel verschillende in één gedicht. De verschillende strofes lijken niet zo veel met elkaar te maken te hebben. Wel qua inhoud, maar niet qua beelden, dus heb ik een klein beetje het gevoel dat ze te veel los van elkaar staan?
Maar verder wel mooi
En
Starend naar 't plafond
kijk je dan niet blind
maar luister,
totdat de stilte
de rust zelf wordt.
vind ik echt heel mooi.

[Daaaan]

Daar kan je weleens gelijk in hebben. Maar toch staan ze niet helemaal los van elkaar.

[=zwart wit=]

ik kan me aansluiten bij Thoughtful, het gedicht geeft je -als lezer- niet een duidelijke lijn weer. ik vind je dichtstijl niet echt aanspreken, maar dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening.

wat ik zelf ervaar is dat het laatse
brak je schip doormidden,
maar je zult nog niet vergaan
tenminste,
niet vannacht.
blijft hangen, terwijl ik het voorgaande niet meer weet te omschrijven. het loopt wat langs je heen eigenlijk.

woorden hangend
-op het puntje van je tong
vind ik goed gevonden!