Zilver

[Boate Bob]

De zon brandde zo fel in zijn ogen dat hij alleen nog paars licht met zilvere glinsters zag en hij ze uit reflex dicht moest doen, waarna de tranen over zijn wangen liepen, alsof iemand zand in zijn ogen had gewreven. Nadat de ergste pijn was weggetrokken opende hij één oog en zag alles lichtgroen, behalve het gras, wat er zwart uitzag. Nu opende hij ook zijn andere oog, en langzaam veranderde de groene waas in een roze, en daarna werd alles weer normaal. In de verte zag hij bomen, een meertje, een hekje waarop iets stond wat hij niet kon lezen.
Puur uit nieuwsgierigheid begon hij naar de bomen en het meertje te lopen, over een modderig paadje waarin lichte voetafdrukken in tegenovergestelde richting te zien waren. Aan de rand van het meer stopte hij met lopen en keek recht naar beneden. Het meer schitterde in de zon. Van het kabbelende water leken zilveren vonkjes op te stijgen die weerkaatsten op zijn gezicht. Hij zou zijn handen wel uit willen steken en het water meenemen als een schat, maar wilde de oppervlakte niet breken.
Een druppel viel van zijn hoofd in het meer, wat een plons veroorzaakte en kringen achterliet die zich steeds verder uitbreidden totdat ze verdwenen.
Het was tijd om door te lopen. De bomen ruisten in de wind en voerden onhoorbare gesprekken. Voor de bomen stond een hekje; ‘niet betreden.’
Hij bleef keurig voor het hekje en keek naar de groene bladeren, de stammen, takken, wortels die uit de grond staken. Hij strekte zijn armen over het hekje, zodat hij de voorste boom net kon aanraken. Twee handafdrukken kleurden de schors. Geschrokken sprong hij achteruit en viel in het meertje, waarmee hij het oppervlak voor de tweede keer brak en een rode waas in het water achterliet. Even ging hij kopje onder, proefde een organische smaak in zijn mond. Hoestend en proestend kwam hij boven, hees zichzelf op de kant en rende naar een grasveld dat hij in de verte zag liggen, over een modderig paadje waarin verschillende voetafdrukken te zien waren. Sommige licht, andere zwaar. Aan de rand van het grasveld bleef hij staan en keek recht omhoog.
De zon brandde zo fel in zijn ogen dat hij alleen nog paars licht met zilveren glinsters zag en hij ze uit reflex dicht moest doen, waarna de tranen over zijn wangen liepen, alsof iemand zand in zijn ogen had gewreven. Nadat de ergste pijn was weggetrokken opende hij één oog en zag alles lichtgroen, behalve het gras, wat er zwart uitzag. Nu opende hij ook zijn andere oog, en langzaam veranderde de groene waas in een roze, en daarna werd alles weer normaal. In de verte zag hij bomen, een meertje, een hekje waarop iets stond wat hij niet kon lezen.

[Vogelvrij]

Leuk, mooi

Een druppel viel van zijn hoofd in het meer, wat een plons veroorzaakte en kringen achterliet die zich steeds verder uitbreidden totdat ze verdwenen

Één druppel die een hele plons veroorzaakte? Dat zou ik iets veranderen...

Twee handafdrukken kleurden de schors.

Die zin snap ik niet helemaal

[I C U]

Leuk, zo'n cirkel verhaal. Ik weet eigenlijk niet wat ik precies moet vinden van de inhoud, het is net iets te vaag. De vergelijkingen vind ik mooi.

Hij zou zijn handen wel uit willen steken en het water meenemen als een schat, maar wou de oppervlakte niet breken.

wou -> wilde

Tja, ik geloof dat ik hem wel aardig vind

[Zut Alors!]

I C U schreef op 27-03-2005 @ 14:22 :
wou -> wilde

Leuk verhaaltje. Ik snap alleen niet waarom hij in godsnaam zo lang in de zon zou willen kijken tot het pijn doet (niet veranderen, want het moet raar blijven)

[Roosje]

Hm, ik weet niet. Het heeft wel wat, maar ergens vind ik het net niet goed. Ik weet niet precies wat er mee is, kan het ff niet onder woorden brengen.

Geschrokken sprong hij achteruit en viel in het meertje

Dat vind ik een beetje een kutzin.

[Boate Bob]

I C U schreef op 27-03-2005 @ 14:22 :


wou -> wilde

Heb et veranderd

[Zut Alors!]

Zut Alors! schreef op 27-03-2005 @ 15:58 :

WOU IS NIET FOUT!!!!

[Roosje]

Wel, wou is spreektaal.

[Boate Bob]

Hmm.. ik heb het toch veranderd, het staat mooier Het kan volgens mij allebei

[Zut Alors!]

Roosieh schreef op 27-03-2005 @ 20:22 :
Wel, wou is spreektaal.

Wouden is spreektaal, wou niet
Ik heb het zelf in Vandalen gezien!!!

[Roosje]

Ik vind wou ook spreektaal. Waarom zou wouden dat niet zijn dan?

[Boate Bob]

Omdat dit een hele saaie discussie aan het worden is?
En wou is GEEN spreektaal

[Tovenaar]

Ik wou dat iedereen eens z'n mond hield over wou.

[Sketch]

hees zichzelf op de kant en rende naar een grasveld dat hij in de verte zag liggen, over een modderig grasveld waarin verschillende voetafdrukken te zien waren. Sommige licht, andere zwaar. Aan de rand van het grasveld bleef hij staan en keek recht omhoog.

Hij rent over een grasveld, naar de rand van een grasveld. Is dat dan niet gewoon één groot grasveld, waarvan een deel een beetje modderig is?

[Boate Bob]

Ow damn dat hoort een modderig paadje te zijn.. Ik ga het veranderen, goed gezien