een vaag verhaaltje

[dreamer]

.. en op een dag werd ik wakker. Natuurlijk wordt ik elke dag wakker, maar die dag werd ik wakker op een andere manier. Dat wakker worden liet me zien wie ik was en waar ik voor stond. Ik keek in de spiegel en opeens zag ik het: ik was ongelukkig. Mijn ogen waren half dicht en mn houding was ook niet zoals het ooit was geweest. Ik keek naar mezelf en beloot het anders aan te pakken. Ik besloot voor mezelf te gaan, altijd wilde ik voor anderen leven, ik hielp hen waar ik kon, maar nooit, nooit kreeg ik een greintje respect. Een vriendin van me bijvoorbeeld, ze heeft lang problemen gehad en altijd stond ik voor haar klaar, als ze belde stond ik al op de stoep en als ze hier voor de deur stond ontving ik haar met open armen. Altijd namen we afscheid zonder dat ze iets zei om me te bedanken. Nou ben ik niet zo dat ik altijd een bedankje wilde, maar af en toe een wat waardering zou toch wel fijn zijn.
Ik was net 19, die dag dat ik besloot alles anders aan te pakken. Ik woonde nog thuis bij mijn ouders, mijn vriend, waarmee ik 1,5 jaar wat had gehad, had me zonder reden gedumpt en mijn beste vriendin was nadat haar problemen redelijk waren opgelost ook gewoon vertrokken. Ik keek in de spiegel en probeerde te lachen. Ik zag niet meer dan een boerin met kiespijn en wist dat het niet goed was. Ik wilde iemand anders zijn en ging dat ook worden. Het eerste wat ik deed was de kapper bellen, waarna ik mijn oom en tante belde, die aan de andere kant van het land woonden. De kapperafspraak was over een half uur en bij mijn oom en tante was ik voorlopig wel welkom. Ik fietste naar de dorpskapper en liet mijn haar kort knippen. Het was wel een hele verandering nadat ik altijd lang haar had gehad. Maar goed, let's fast forward.

De volgende ochtend zat ik in de trein op weg naar Groningen, waar mijn oom en tante woonden. Ik had een brief achtergelaten voor mn ouders, waarin ik een aantal dingen had uitgelegd, niet alles. Mijn oom en tante woonde in de grote stad, dat veranderde heel wat aangezien ik altijd in een klein dorp had gewoond. Ik kwam aan en liep zo snel mogelijk naar het huis van mijn oom en tante. Mijn tante had mijn bed al opgemaakt en ik mocht zo lang blijven als ik wilde. Meteen ging ik op zoek naar een baantje waar ik voorlopig kon werken om mijn oom en tante geld te kunnen geven. Ik kwam terecht bij een gezellig restaurantje waar ze me wel konden gebruiken. De week erop mocht ik beginnen. Toen ik weer 'thuis' kwam, zoals ik het nu maar zal noemen, ging ik lekker lang douchen en besloot die avond even naar een cafeetje te gaan dat ik onderweg was tegen gekomen. Ik bracht mijn nieuwe kapsel in model en deed wat make-up op. Het was ondertussen al 18:00u geworden en mijn tante riep me voor het eten.

De dagen erop was ik bezig met werken, winkelen, want ik ging een geheel nieuwe stijl in, en zoeken naar een kamer voor mezelf. Natuurlijk was het heel gezellig bij mijn oom en tante, maar ik was niet van plan daar voor altijd te blijven. In het café was ik een aantal aardige mensen uit de buurt tegen gekomen, waar ik wat vaker mee om zou gaan. Ook zat er een meisje bij, die ik erg bijzonder vond. Ze heette Anne, een hele gewone naam voor een meisje, maar ze was niet gewoon. Ze was speciaal. We konden erg goed met elkaar opschieten, we zagen elkaar daarom steeds vaker. Ze had heel wat te voorduren gehad in haar leven en, zoals ik altijd al had gedaan, luisterde ik naar haar. Na de eerste keer dat ik dat had gedaan en naar huis ging, bedankte ze me voor het luisteren. Anne bedankte me voor het luisteren. Nog nooit had iemand dat gedaan en ik voelde me voor het eerst in mn leven gewaardeerd. We zagen elkaar steeds vaker en we werden steeds closer. Op een avond waren we weer met de hele groep in ons stamcafé en het was heel erg gezellig. Misschien een beetje té. Ik had aardig wat gedronken en Anne ook. Aan het einde van de avond liepen we wankelend en lachend over straat naar haar kamer. Ik zaten nog wat na te praten en op een gegeven moment zoende Anne mee. Ik was helemaal overdonderd, maar zoende haar terug. Het voelde goed, vertrouwd. Ze was mn beste vriendin, maar op dat moment was ze meer dan dat. Wat later zaten we tegenover elkaar. We keken elkaar aan en we wisten niet wat we moesten zeggen.

De volgende dag heb ik mijn spullen gepakt en heb ik mijn oom en tante gedag gezegd. Ik had er 2 maanden gewoond, maar ik kon nu niet meer blijven. Anne heb ik niet meer gesproken. Je kunt me een lafaard vinden, maar ik kon niet anders. Ik heb haar een brief geschreven:

"Lieve Anne,

Ik weet niet hoe je nu over me moet denken, je zult me wel ontzettend haten nu ik gewoon weg ben gegaan, maar ik kan niet anders. Wat gebeurd is tussen ons is gebeurd en dat is het. Op dat moment was alles beter dan goed, maar nu.. nu kan ik de waarheid even niet zien. Als je dat niet begrijpt snap ik dat en ik zal het ook zo laten. Ik ben weer verhuisd, ik ben weer terug naar mijn ouders voorlopig, maar ik ga zo snel mogelijk weer op mezelf. Ik ging naar mijn oom en tante omdat ik een nieuw leven wilde, nieuwe dingen ontdekken en ik kan wel zeggen dat dat gelukt is. Toch denk ik dat ik weer terug wil naar mijn oude leventje. Ik wil weer de saaie ik zijn die ik altijd ben geweest, ik wil mijn oude kapsel terug en ik ga weer werken waar ik altijd heb gewerkt voor ik naar Groningen ging.
Lieve Anne, je bent ontzettend speciaal, maar ik wil even niet geconfronteerd worden met wat er is gebeurd. Ik hoop je ooit weer te kunnen spreken.

Veel liefs,
Vera"






oke.. vaag, ik heb geen idee hoe het verhaal is, ik heb het net even geschreven zo zittend achter de computer. Het is helemaal fictie, maar het kwam zo in me op. Kritiek graag.

[!Fa!Ke]

het leest echt lekker weg en kvond het ook leuk om te lezen!!! echt cool

[Martin Dude]

wow meiss echt wel een mooi verhaal leest idd lekker weg en t is ook boeiend (2 meiden ) neej echt, goed gedaan!! ik iz trots op jou

[Anne]

Ik heet ook Anne Mooi verhaal hoor, echt mooi! Lijkt op dat van mij, wel toevallig
Liefs

[dreamer]

Anneee schreef:
Ik heet ook Anne Mooi verhaal hoor, echt mooi! Lijkt op dat van mij, wel toevallig
Liefs

ow, serieus? sorry dan, heb ik niet gelezen..

1. In regel 6 vd eerste alinea staat beloot ipv besloot.
2. In de tweede alinea staat wel erg vaak "oom en tante" wat bij mij een beetje ging irriteren.
3. in de derde alinea in regel 8 ofzo staat voorduren ipv verduren.

Voor de rest heel

[SpiT]

't leest wel lekker weg en 't onderwerp is ook heel ok gelukkig nie te moeilijke woorden want daar ben ik nogal slecht in (moe'k gelijk weer een woordenboek pakken )

[dreamer]

! am mE schreef:
1. In regel 6 vd eerste alinea staat beloot ipv besloot.
2. In de tweede alinea staat wel erg vaak "oom en tante" wat bij mij een beetje ging irriteren.
3. in de derde alinea in regel 8 ofzo staat voorduren ipv verduren.

Voor de rest heel

Ja, je hebt gelijk.. er staan nogal wat typfouten in, maar ik kan het niet meer veranderen (dat vind ik echt stom van die nieuwe software maar ja..). Ik heb de tekst ook heel snel geschreven, zomaar, zonder nog over te lezen (ja, dat is vrij stom eigenlijk..).
Bedankt voor je reactie en SpiT ook

[stroopwafel]

*verpest het weer*

vind er niet zo heel veel aan....
wel aardig geschreven en opzich geinig verhaaltje maar het trekt mij gewoon niet zo

[dreamer]

stroopwafel schreef:
*verpest het weer*

vind er niet zo heel veel aan....
wel aardig geschreven en opzich geinig verhaaltje maar het trekt mij gewoon niet zo

is niet verpesten, is gewoon jouw mening ook goed toch

[Signy]

Ach ja...

Niet zo bijzonder. Ik snap niet dat ze opeens weer teruggaat naar huis. Ze haat haar leven, en ze wil zichzelf veranderen, na 19 jaar. En een meisje kust dr en ze gaat opeens weer weg.
Terwijl dat wel het enige meisje was die haar bedankte!
Dont get it... Zit geen verandering in... Boejt me niet zo erg dan.. Sorriej.
Je schrijfstijl is wel okay.