Vriendin aan de drugs

Ik weet niet zeker of het hier goed staat, maar ik moet mijn verhaal even kwijt en evt horen wat jullie er van vinden....

A. is een vriendin van me. Om een of andere reden heb ik altijd een soort zwak voor haar gehad. Ze heeft me al verschillende keren laten zitten als we iets afspraken, maar heeft me ook vaak geholpen met problemen die ik had. Ik ken haar nu 3 of 4 jaar, en in die jaren heeft ze echt heel veel shit mee gemaakt. Ze is vroeger thuis door haar vader geslagen, haar ouders zjn gescheiden. Haar vader is nogal slordig met allimentatie, daardoor werkt haar moeder heel veel. Aangezien A. nog 3 jongere broertjes heeft, kreeg zij heel veel (misschien wel te veel) verantwoordelijkheid op haar schouders geschoven. Het jongste broertje is een halfbroertje, en de vader van dat kind heeft 5 jaar bij hun gewoond, toen pas kwam dr moeder erachter dat hij een alcoholverslaafde was. Raar, maar waar. A. heeft altijd iets gehad met de "bad guys" van het dorp waar ze woont. Zo is ze een tijdje gegaan met een jongen die aan de drugs heeft gezeten, en na 5 weken zat hij weer in een ontwenningskliniek. Haar laatste vriend bleek ook coke te snuiven.
Nu had ik haar al een tijd niet meer gesproken, dus ik heb haar laatst opgebeld om wat af te spreken. Afgelopen zaterdag zouden we dan samen naar een optreden van mijn zusje gaan. Ze zou tussen half 7 en 7 komen, omdat ik smiddags moest werken. Dat hadden we maandag afgesproken. Maandag heb ik trouwens eert naar haar huis gebeld, maar haar moeder zei dat ze niet meer thuis wilde komen. Dus ik op haar mobiel gebeld en ze vertelde me dat ze het thuis niet meer trok, dat ze zichzelf sneed en zelfmoordneigingen had. Nou weet ik dat ze nogal de neiging heeft om te overdrijven, dus ik nam dat met een korreltje zout. Ook vertelde ze me dat ze crisisopvang zou gaan regelen, omdat het thuis gewoon niet meer ging. Maar omdat ze al vaker thuis is weggelopen en ook dat al vaker heeft gezegd, geloofde ik dat ook niet echt.
Onverwacht kreeg ik smiddags toch vrij, dus ik wilde haar dinsdag bellen dat ze eerder kon komen. Haar telefoon stond uit dus heb ik haar gesmst. Ik heb nog verschillende keren gebeld, maar haar telefoon stond uit. Ik ging er dus van uit dat ze ook mijn smsje niet gekregen heeft, en dus gewoon om half 7 bij mij zou zijn. Maar om kwart over 7 was ze er nog niet. Toen ben ik maar gewoon gegaan, en heb een briefje op de deur gehangen: Wij zijn al weg, ik heb mijn telefoon bij me. Bel maar.
Ze heeft dus niet gebeld. Ik was echt heel kwaad op haar, ook omdat ze me al verschillende keren heeft laten zitten.
Gisteravond sprak ik een vriendin van haar (iemand die ik ook regelmatig spreek) op msn, en vroeg of zij misschien nog iets van A. gehoord had. Ja, zei ze. A. zit bij de crisisopvang en is verslaafd aan drugs. Ze mag niet bellen of geen bezoek ontvangen zonder toestemming van haar ouders. Misschien gaat ze naar Frankrijk om daar af te kicken.
Ik vroeg me af waarom naar Frankrijk, maar dat is omdat ze daar niet (of heel moeilijk) aan drugs kan komen. Ik schrok me helemaal lam. Ik heb geloof ik nog nooit zoveel gehuild op een avond.

Nu is het dus zo dat, als ik A. wil spreken, wat ik eigenlijk wel wil, ik eerst naar haar moeder moet bellen. Ik durf het niet goed, waarom weet ik niet.
Wat vinden jullie hiervan? Vinden jullie dat ik de gok moet wagen?

Owja, sorry als het nogal een onsamenhangend verhaal is, ik heb geprobeerd er het beste van te maken.

[raarmeisje]

hmm.. ik zit met hetzelfde.. alleen iets minder erg..
mijn beste vriendin ( was eigenlijk mijn beste vriendin) kreeg met een jongen die k ook wel kon en die zat aan de drugs, ze is toen zoooow veranderd en zo dwars geworden dat er gwn geen redden maar aan valt om zo maar te zeggen. zij begint nu dus ook met drugs enz..
dus ik snap ong. hoe je je voelt, maar ik zou haar gewoon eventjes met rust laten. als iemand zo onder invloed is van drugs kun je zeggen en doen wat je wilt, maar dat maakt echt helemaal niks uit. ze luistert toch niet.
ik zou als ik jou was even wachten totdat ze uit de kliniek komt..

succes

[WolterB]

Ik zou, als je het durft, naar haar moeder bellen of zij jou meer kan vertellen.
Aangezien zij ook weet dat je kort daarvoor nog met A. gebeld hebt, dank ik dat het helemaal niet vreemd zal zijn.
Misschien kan zij jou meer vertellen en je wat geruster stellen.

[Eresh'kigål]

WolterB schreef op 25-10-2005 @ 11:44 :
Ik zou, als je het durft, naar haar moeder bellen of zij jou meer kan vertellen.
Aangezien zij ook weet dat je kort daarvoor nog met A. gebeld hebt, dank ik dat het helemaal niet vreemd zal zijn.
Misschien kan zij jou meer vertellen en je wat geruster stellen.

Wat hij zegt.

Ik kan je niet helpen, maar wil even zeggen dat ik je veel sterkte wens. Ik ben zelf een vriendin verloren, grotendeels door drugs, ook een beetje door andere zaken die speelden. Nog steeds voel ik me daar heel erg kut/schuldig over, ik hoop dat het bij jullie beter eindigt dan bij ons..

[I C U]

Onwijs veel sterkte, dat allereerst. Ik denk dat je haar moeder best kan bellen, en als ik jou was zou ik een adres vragen, zodat je een kaartje kan sturen. Weet ze in elk geval dat je aan haar denkt en dat je haar steunt. Verder kan je verdomd weinig doen. Als A. inderdaad gaat afkicken, mag ze de eerste paar weken (geloof ik) sowieso geen contact met de buitenwereld hebben, maar daarna zou je misschien briefcontact kunnen creeeren. Laat haar voor de rest een beetje met rust, zeker als ze niets van zich laat horen. Komt tijd, komt raad...

Sterkte!

WolterB schreef op 25-10-2005 @ 11:44 :
Ik zou, als je het durft, naar haar moeder bellen of zij jou meer kan vertellen.
Aangezien zij ook weet dat je kort daarvoor nog met A. gebeld hebt, dank ik dat het helemaal niet vreemd zal zijn.
Misschien kan zij jou meer vertellen en je wat geruster stellen.

Juist. Zoiets. Haar moeder kan je mss wat meer vertellen.

Verder denk ik dat ze niet naar frankrijk gaat omdat je daar moeilijk aan drugs kan komen, maar omdat je daar even in een hele andere omgeving zit. Tenminste zo ken ik dat met kinderen die bijvoorbeeld in een '''hanggroep'' zaten...

Verder vind ik het idee van een kaartje sturen wel een goede oplossing; het is persoonlijk, maar toch niet erg direct.

[BrunetJuh]

Je kunt gerust haar moeder bellen. En je zou haar je medeleven kunnen geven en ook aan A. Ik hoop dat alles goed komt, sterkte!

Voor degene die het interessant vinden:
Ik heb A. net gebeld. Eerst dr moeder, want ik had het nummer niet. Zij vertelde me dat ik waarschijnlijk A. niet aan de telefoon kreeg, omdat ze bij de crisisopvang een lijst heb van namen die wel mogen bellen en die niet mogen bellen. Omdat ik de laatste tijd niet zo vaak met A. contact had, had haar moeder niet aan mij gedacht. Ik heb dat nummer van de crisisopvang gekregen, en zij belden eerst naar A's moeder, om te checken of het goed was. Dat bleek, en toen kreeg ik A. aan de telefoon. Het bleek dat ze al sinds augustus aan de crack zit. Donderdagavond zijn haar ouders er achter gekomen, en sindsdien zit ze dus ook al in de crisisopvang. Zaterdagmiddag is ze wel heel even heel kwaad geweest, omdat ze niets kon laten weten aan mij, omdat ze dus niet kon komen. A. was wel blij dat ik belde, en was heel erg blij dat ik niet kwaad was.

Over 3 weken gaat ze voor 5 maanden naar Frankrijk, om daar af te kicken. Ze gaat daar bij een gezin wonen op een boerderij waar ze gaat werken in ruil voor kost en inwoning. Ze klonk goed.
Ben wel blij dat ik gebeld heb. Zo eng was het niet

Wel allemaal dank je wel voor jullie lieve reacties

[I C U]

Wat goed! Een hele opluchting zeker, dit? In elk geval, stuur haar zo nu en dan een kaartje, als ze eenmaal in Frankrijk zit, vindt ze vast leuk!

Goed ook van je vriendin dat ze zichzelf aanpakt.

[evanescence]

Het is inderdaad zorgwekkend als een (goede) vriendin aan de drugs zit...ik heb er ook een, die zelfs haar kaken wel eens kapot gekauwd heeft van al die rotzooi....etc etc...
Kijk ik rook zelf ook wel eens een blowtje en zou missc ook ooit iets willen gebruiken, maar de mate waarin zij gebruikt is zorgwekkend...
ik heb het een paar keer tegen haar gezegd en toen haar moeder 2 maanden geleden overleed een brief geschreven dat ze haar verdriet aub niet wil compenseren met drugs...ze zei dat ik me geen zorgen over hoefde te maken...maar nu hoorde ik dat ze weer lekker bezig was!
Ik snap je zorgen dus wel...alleen is het bij jou vriendin een stukkie extremer....
als ik jou was zou ik gewoon bellen naar die moeder en vragen hoe het is en hoe je contact met haar kan krijgen...dat is echt niet gek als je dat doet...wellicht vind die moeder dat alleen maar fijn!

succes!