Gedicht zonder titel

Starend naar een reeks getallen
Allen zonder waarde
Besef ik mij opnieuw
Hoe het gevoel in mij ontlaadde

Vol moed aangekomen
Botsend met mijn muur vol scheuren
De zoveelste in rij
Die tuurde in de grote leegte

Hoe machtig ook mijn kracht der verbeelding
De muur houdt mij tegen
Wilskracht is een sterk wapen
Onlangs heeft zij mij de zet gegeven

Langzaam bouw ik af
Steen voor steen
Het is de omgekeerde wereld
Zonder scherm, niet alleen

Verwonderd, angstig, doch standvastig
Als blijk van waardering
Gebruik ik mijn vertrouwde zendmast
En ditmaal met alles wat ik bezit

Nu heeft men de kaart en jij de sleutel
Help mij te doorbreken
Binnenkort zal ik slopen
Hopend dat je het begrijpt

----------------------------------

Commentaar wordt gewaardeerd.

[Halogeen]

Ik vind dit in potentie wel wat hebben. Zoals de halfrijm waarde, ontlaadde in de eerste strofe, muur en tuurde in de tweede strofe en zo heb je er nog een paar.
Het grote punt ter verbetering vind ik het metrum, want dat loopt echt nog niet. Kijk alleen al eens naar de lengte van zinnen, dat is immers een aardige graadmeter voor het aantal lettergrepen. Dan zie je ook al meteen wat ik bedoel. Het loopt niet vloeiend, soms zijn er lettergrepen te veel, soms te weinig, soms vallen natuurlijk accenten niet helemaal lekker. Soms struikel ik. Daar zou ik nog wat aan werken, want qua klankenspel zit het wel goed.

Het onderwerp de muur, vind ik trouwens wel wat cliché. Ik weet zeker dat je beter kunt