Zo was ze er - nooit geweest
Zeg me niet, want niets zegt me
deze storm kwam zonder regen
zonder wolken, was zij het oog
waarin ik stond, met mijn vingers
langs de rand en wervel glijdend
Ik zal niet klagen, over onheil
dat zonder voorbode, kwam
de hoop zonder dwaasheid, was
de dromer in mij naar jou opzoek
bleken alle antwoorden gedroomd
Zeg me niet, dat je vertrekt
zonder afscheid, zonder woord
verwaaien mijn vragen op je rug
gister was je nog de glimlach
na de opmerking en het bijten
Ik zal niet preken, over liefde
zonder offers, zonder leed
misschien was ik slechts verbeeld
scherp in het donker, maar te vaal
voor het licht, de reserve kaart en
was het “wij” echt geen uitleg waard.
__________________
Killing thoughts in sorrow, as I count the stars go by. Shed my tears for all mankind and hope at least we learn to fall, with grace, before we die.
|