Luchtweg

Luchtweg

Ik heb me neergelegd bij jouw
surrealistische manier van ademhalen, je borst die
bergen en dalen schept met daartussen een ruimte
voor mij om in te verdwalen

of uit te waaien. Waar mijn haar, tot een zandkleur geblazen, aureooltjes
maakt en wegvalt. Waar woestijnenlucht wervelt waardoor
mijn stem doofstomweg onder gestormd wordt.

Langs je longen span ik dan mijn was-
lijn voor lijn tot al het oud zeer en vers
gemis uitgeplozen, opgevouwd of weg
geblazen is, en pas als mijn trommelvlies
op knappen staat

knijp ik argeloos mond en neus dicht.

[CSN]

Ahh ik vind je begin heel erg goed, de tweede strofe ook, al twijfel ik nog of ik diens eerste regel niet wat te lang vind. De derde strofe vind ik iets te warrig, de metafoor met de waslijn is mooi, maar ik snap het knappende trommelvlies niet. Wat was daar je gedacht achter?

Oh ja, oud zeer / vers gemis hakt er in.

Edit: Het zal iets zijn met dat trommelvliezen wel kapotmoeten als je je neus en mond gesloten houdt?

Dank voor je reactie, Lieke.

De 1e regel van de 2e strofe is inderdaad wat aan de lange kant, maar ik vond daar de beste plaats voor 'aureooltjes'. Je moet dit gedicht als in één ademtocht kunnen lezen, ietwat gehaast, dat heb ik getracht te bereiken.

De plek tussen of in de longen stel ik me voor als niemandsland, Storm, harde wind en met name de ruzies of meningsverschillen (oud zeer, vers gemis) die vaak gepaard gaan met hard geluid maken dat de trommelvliezen op knappen staan. Het dichthouden van neus en mond is daar een reactie op; het ontlopen van verdere problemen ofzo. Hoop dat je met deze uitleg iets kan?

Wat bedoel je er trouwens mee dat oud zeer en vers gemis er in hakt? Is dat positief of negatief?

[Porcelain]

Wat mooi loopt die eerste strofe, hij loopt evenwijdig aan wat ik lees. Ja, het begin vind ik heel goed, de tweede strofe ook erg mooi. Daarna loopt het gedicht wel minder makkelijk, vind ik. Voor mij loopt het dus na die tweede strofe nog niet in een ademtocht door.
Minder mooi vind ik het er niet door, ook het laatste gedeelte vind ik goed, alleen het laatste stukje wat onlogisch. Ik snap ook niet helemaal wat je ermee bedoelt, ook na je uitleg. Of nou ja, het is toch logischer als je je oren dicht houdt? Niet dat ik een herhaling van 'oren' een optie vind, dat zou zonde zijn.

Ik zou het overigens ook wel mooi vinden als je de laatste regel ergens laat (klinker)rijmen, dan valt hij er sowieso minder buiten (dat is ook een reden dat ik hem onlogisch vind).

O en ondergestormd is toch aan elkaar, of heb je dat om een reden zo staan? En o, was lijn voor lijn is leuk.

Oh ik wist niet dat ondergestormd per se aan elkaar moet, ik zal het corrigeren.

Hm mijn laatste regels zijn altijd een beetje 'outsiders'. Er gebeurt meestal veel in die laatste regel, ook hier. Je kunt zeggen dat er een moord of zelfmoord wordt gepleegd. Ik weet niet of ik hem wil laten rijmen. Misschien moet het maar een outsider blijven?

Maar bedankt voor je reactie.

Luchtweg

Ik heb me neergelegd bij jouw
surrealistische manier van ademhalen, je borst die
bergen en dalen schept met daartussen een ruimte
voor mij om in te verdwalen

of uit te waaien. Waar mijn haar, tot een zandkleur geblazen, aureooltjes
maakt en wegvalt. Waar woestijnenlucht wervelt waardoor
mijn stem doofstomweg ondergestormd wordt.

Langs je longen span ik dan mijn was-
lijn voor lijn tot al het oud zeer en vers
gemis uitgeplozen, opgevouwd of weg
geblazen is, en pas als mijn trommelvlies
op knappen staat

knijp ik argeloos mond en neus dicht.

[Porcelain]

Oooooooooooooooo, dat verheldert een hoop.

[Reynaert]

Ik vind het erg sterk hoe je het thema van 'lucht' als een motiefje door je tekst hebt geweven, het komt echt telkens terug. Het nadeel hieraan is wel dat je het vaak over hetzelfde hebt, ook al is het op een andere manier. Ik vind zelf het woestijn-stukje nog wat rommelig, niet alleen door de opmaak (maar dat draagt er wel aan bij) maar ook doordat het beeld te kortaf is naar mijn smaak, afgekapt haast. Misschien zou je het wat helderder kunnen schetsen door er wat meer woorden aan te wijden. De eerste en de derde strofe vind ik heel erg goed, niks meer aan veranderen. Wel vind ik je einde erg jammer, qua betekenis is het wel mooi maar het valt zo uit de toon, het sluit het gedicht m.i. niet mooi af. Misschien zou je die zinnen een beetje om kunnen gooien, desnoods wat uit kunnen breiden, zodat die boodschap wat beter uit de verf komt?

[*nerwen elensar]

Mooi, pakkend. Alleen stoor ik me aan de 2e strofe, die is idd, qua opmaak slordig. Ik wou net schrijven dat dat misschien de bedoeling was om het wat sneller te lezen, maar zie net dat je dat al zelf zei. Toch stoort het me, zeker omdat ik de rest zo mooi vind. Je einde daar hou ik echt wel van...Knap gedaan maar zou toch misschien die 2e strofe herschrijven, je kan er meer kanten mee uit.

Dankjullie voor de reacties. Ik zal mij nog eens buigen over de 2e strofe, al vind ik het vreselijk om in mijn 'kind' te snijden. De laatste regel verander ik niet, denk ik. Nouja, ik laat hem nu nog even liggen, misschien dat ik nog op andere ideeën kom. Mochten er nog tips of kritiek zijn, ik hoor het graag aan!

[DeventerSter]

leest erg makkelijk, je voelt hem lekker aan en dat lees prettig. Daarbij gebruik je afgebroken zinnen op zo'n manier, dat het niet uitmaakt wat er staat. Ook je woordenkeus maakt het erg mooi. Ik kan wel stukjes citeren maar dan kopieer ik het hele gedicht En als ik even kan reageren op wat hiervoor gezegd is:
de eerste strofe vind ik ook erg goed, maar die tweede vind ik als het kan nog mooier. Vóóral die eerste lange zin, op de een of andere manier vind ik die erg speciaal. En de derde strofe vind ik briljant, gewoon de woorden die er staan. Erg mooi gedicht ! Goed gedaan Zepp