Levenswonder
Ogen zien
als mensen naar elkaar kijken.
Oren horen
als mensen naar elkaar luisteren.
Mijn zanderige voeten,
mijn gebarsten handen,
het zoute van mijn huid.
Een gat in de grond,
een gat in de lucht.
Ik spring
door beide gaten.
Gele zon, grijze maan,
schouwspelen tot aan het einde van de horizon,
tot in de oneindigheid van tijd.
Scheidingslijnen
Zingende regen
dansend op mijn lichaam
sporen achterlatend
na een gestopte voorstelling
van druppels met inhoud
ontwikkelingen veroorzakend
nooit verwachte gedachten.
Klinkklare zonnestralen
verlichtende gevoelens van helderheid
achterlatend op mijn smachtende hoofdhuid
licht en donker van elkaar scheidend
met ogenschijnlijk uiterste precisie
dagen gevuld met emoties.
Daar waar…
Daar waar ik sta
heeft niemand anders ooit willen staan.
Nooit begrepen, altijd gehoopt,
verwachtingen met uitzichtloos perspectief.
Moeilijk voor velen, herkenbaar voor anderen,
begrepen worden is een vak apart.
Liedjes uit een ander vaatje getapt,
je begrijpt toch wel wat ze te zeggen hebben?
Glazen blikken, lege ogen zonder leven,
heeft de rest z’n doel nu bereikt?
Daar waar ik sta
is een plaats onbereikbaar voor anderen.
__________________
Nagyon szép vagyok!
|