Herkent iemand dit?

[¥iiitt!!]

Hoi,

Graag wil ik jullie mening over het volgende:
Mijn hele leven heb ik al moeite met andere mensen. Ik vind het moeilijk om nieuwe personen bijvoorbeeld een hand te schudden, hen ergens voor te bedanken/complimenteren etc. Op deze leeftijd (22) leer ik er wel steeds meer mee omgaan. Ik heb zegmaar geleerd wanneer ik iemand ergens voor moet bedanken/complimenteren etc. maar vanuit mezelf voel ik dat soms niet helemaal,

Alleen het rare is: ik kom zeker niet zo over, ik kan het goed verbergen. Andere mensen zouden me beschrijven als een meid die spontaan en zeker over zichzelf is. Wie herkent zich hierin? Hoe kan dit!!

Ik heb ook weleens een autisme test gewoon via Internet gedaan maar daar komt uit dat ik te sociaal ben om ''autistisch'' te zijn.

[Pruts0r]

Ik herken het op zich wel. Ik weet niet precies hoe ik uitleg erover kan geven, maar iig, tests m.b.t. autisme, op internet, gaan nergens over. Ik ben in principe ook veel te sociaal voor iemand met autisme. Nouja, niet persé geprobeerd met autismetest op internet, maar met een multiple intelligence test, op internet, lag ik ver boven het gemiddelde op sociaal gebied. Mja, mss is het dat mensen niet het idee hebben, dat dat moeilijk voor je is, dat hebben veel mensen ook bij mij.

[¥iiitt!!]

Hoe zijn ze er dan bij jou achtergekomen dat je autistisch bent?
Ik heb erover geprobeerd te praten maar mensen in mn directe omgeving geloven dus echt niet dat ik zoiets zou hebben. Maar zoals ik al aangaf, ik kan zulk soort dingen ook wel goed verbergen

[Devana]

Als je denkt dat je autistisch bent, en dat wilt laten testen, kan je dat denk ik het beste met een psycholoog doen.

Trouwens, ik heb altijd een beetje mijn twijfels over die internettests. Zeker als het gaat over "Dit is de situatie, hier heb je drie opties, wat zou je doen?" -tests zijn ze niet alleen onnauwkeurig, maar is het ook heel makkelijk om jezelf voor de gek te houden. Je hebt meestal bewust of onbewust een 'voorkeursresultaat', iets wat je graag wilt horen. Dat kan varieren tussen "Je bent een geweldig, normaal gezond persoon" tot "Je bent zwaar depressief, je hebt een ernstige stoornis." Heel vaak krijg je uit zulke tests dus wat je onbewust wilt horen. Dat is natuurlijk niet altijd het geval; als je (in zekere mate) objectief en eerlijk kan zijn bijv. Maar dan nog... Ik vertrouw die tests niet.

[Uutrecht]

Ik denk niet dat je autistisch hoeft te zijn om je ongemakkelijk te voelen in de nabijheid van andere mensen. We proberen al te snel ergens een label op te plakken denk ik. Misschien dat je wat naar introversie neigt, terwijl de samenleving juist zoveel de nadruk legt op extraverte persoonlijkheidseigenschappen (mensen moeten netwerken, enthousiast zijn, goed samen kunnen werken etc).

"Aparte" zelftest: neem een stapel postzegels, en probeer hoeveel postzegels je op een envelop kunt plakken (ok zonde van de postzegels!) Laat dit vervolgens doen door iemand waarvan je weet dat hij/zij heel extravert is. Uit onderzoek blijkt dat introverte mensen meer postzegels kunnen plakken, omdat zij meer speeksel aanmaken. Apart, ja.

Nog zoiets: doe je ogen dicht en stel je een citroen voor. Snij deze denkbeeldig in vier parten en neem een hap uit een van de stukken. Hoe introverter, hoe meer je dat zou moeten voelen in je kaakholtes.

Introverte mensen reageren sterker op prikkels. Ze hebben een hogere "baseline" van, laten we zeggen, opwinding. Hierdoor hebben ze minder stimuli uit de buitenwereld nodig, en worden sneller overprikkeld waardoor ze behoefte hebben zich terug te trekken. Extraverte mensen hebben juist meer prikkels nodig (spannende sport, seks, gezelschap van anderen, alles wat voor dopamine (stofje in de hersenen dat voor geluksgevoel zorgt) aanmaak zorgt).

Maar goed, misschien ben je wel extravert, en ben je net als miljoenen mensen soms onzeker over hoe je overkomt. Ik las vandaag in "psychology today" dat dit waarschijnlijk komt omdat we tegenwoordig zoveel wisselende contacten hebben, waardoor we voortdurend blootgesteld worden aan evaluaties van anderen. En bovendien omdat we zo gewend zijn om te moeten presteren, dat we bang zijn om af te gaan. Ik denk dat heel veel mensen dit hebben.

Geen antwoord op je vraag dus, maar misschien een geruststelling dat er bijna niet aan te ontkomen is om je ongemakkelijk te voelen. En als iedereen dit zo goed weet te verbergen als jij, dan zien we het natuurlijk helemaal niet zo in anderen.

[Balance]

Internettests zijn zeker niet betrouwbaar. Autisme is een stoornis in de communicatie, de sociale interacties en in de verbeelding. Je kan je wellicht voorstellen, dat als jij problemen hebt in de verbeelding, dat je die 'problemen' niet echt ziet; je weet immers niet wat je mist ten opzichte van mensen zonder de stoornis. Ook kun je je eigen contactname niet volledig objectief beoordelen. Al met al heb je een heel subjectief beeld van jezelf en heb je een ander nodig die iets minder subjectief naar jou kijkt en iets beter weet waar hij op moet letten. Als je dit graag zou willen dan kun je je via de huisarts door laten verwijzen naar een psycholoog. Overigens bestaan er meer stoornissen binnen het autistisch spectrum, dus het is niet direct een ja-nee kwestie.

Maar of je het nou hebt of niet, zou het voor jou wat opleveren om er een naampje aan te geven? Zo te lezen heb je een goede strategie ontwikkeld om met je problemen om te gaan. Ondervind je er toch last aan of is er een andere reden dat je toch graag wil weten wat er is?

Je schrijft: "Andere mensen zouden me beschrijven als een meid die spontaan en zeker over zichzelf is." Als dat zo is, kun je autisme uitsluiten. Als je autistisch zou zijn, dan zou je dat allang weten.

Ik denk dat je het eerder bij jezelf zou kunnen zoeken. Blijkbaar is er een verschil tussen de 'sociale-jij' en de 'privé-jij'. Je kunt je afvragen hoe dat komt. Waarom gedraag je je anders in bijzijn van andere mensen? Waarom voel je je daarover vervelend? Wat vind je van jezelf als je je met andere vergelijkt?

[¥iiitt!!]

Hmm in de laatste reactie kan ik me gedeeltelijk vinden.. Ik ben niet echt onzeker over mezelf hoe ik overkom etc. Ik kom zegmaar meestal over als lief, goedlachgs, spontaan meisje...
Maar ik vind het wel eng om dan die eerste stap te zetten, toch ff zenuwachtig dat ik struikel over mn woorden en/of dat ik er stomme woorden uitflap... Ik ben meestal gewoon mezelf maar ik kan soms vaag overkomen dus dat kan meespelen dat ik soms eng vind dat ik andere *nieuwe* mensen moet ontmoeten

Dat heeft iedereen toch wel een beetje? Ik heb er nooit zo over nagedacht, maar ik weet ook nooit goed wanneer ik mensen de hand moet schudden ofzo. Ja je leert wel dat je dat moet doen als je iemand ontmoet, maar ik doe dat nooit 'natuurlijk'. Net zoals met bedankjes want vaak moet je iemand bedanken omdat dat hoort, terwijl diegene iets heel logisch doet.

Je eerst drinken aanbieden en het je vervolgens komen brengen, bijvoorbeeld. Ik vind het altijd raar dat je daarvoor moet bedanken. Waarom zou ik 'm daarvoor moeten bedanken, hij wou míj toch wat geven? Als ik nou had gevraagd "Joh, ik heb zo'n dorst, zou ik een glas water van je mogen," en hij zou het me komen brengen, dán zou ik wel 'natuurlijk' en uit mezelf bedanken. Maar die andere dingen? Sociale conventies. En die leer je, die zijn (wat mij betreft iig) nooit 'natuurlijk'.

En complimenteren doe ik alleen als me iets opvalt en ik het ook mooi vind, en anders zeg ik er gewoon niks over Wat wel betekent dat mijn complimenten altijd gemeend zijn.

Ik herken dit heel erg. Begroeten, complimenteren, bedanken, ... ik word er altijd een beetje zenuwachtig van.
Het ergst is je excuses aanbieden. Je schaamt je al om datgene wat je gedaan hebt, en dan moet je je 'slechte daad' ook nog eens bij de ander benadrukken.

[llell]

Ik denk dat iedereen sociaal gedrag moet leren. SOmmige hebben het misschien iets beter meegekregen uit hun opvoeding ("geef die meneer eens een handje" en "zeg eens dankjewel") en anderen moeten nu zelf leren wanneer er iets van je verwacht wordt.

Persoonlijk heb ik alleen soms moeite met complimenteren. Maar je kunt jezelf aanleren uit te spreken wanneer je iets goed vindt. Dus het gaat steeds beter. EN het is niet erg dat je jezelf dat aanleert, want dat wordt gaandeweg natuurlijker.

[strontkind]

volgens mij is veel sociaal gedrag aangeleerd inderdaad. je ouders beginnen daar al mee, en op school wordt er verder op ingegaan. maar het inzichtelijk toepassen daarvan kan nog wel eens lastig zijn....
misschien handig om bij een vertrouwd persoon om feedback hierover te vragen.
zelf vraag ik ook (soms te) regelmatig feedback aan mensen.

[Miekje*]

tests op internet over zulke dingen kloppen meestal niet...

Heb je er heel erg last van dan?

Als dat namelijk wel meevalt dan hoef je ej er toch niet druk over te maken?
Je kan wel zoeken naar iets wat er waarschijnlijk niet is.

Ik heb het idee dat je dit als iets aparts ziet, terwijl het redelijk normaal is en meerdere mensen er last van hebben.

Dergelijke tests op internet kloppen vaak niet, geven een te vertekend beeld en zijn niet in staat allerlei andere dingen die buiten de standaard vragen gaan mee te nemen en je kunt jezelf over het algemeen niet objectief 'beoordelen' (niet in relatie tot anderen, zeg maar). Wat Balance zegt dus.

Misschien heb je dergelijke dingen als (jong) kindzijnde nooit (aang)geleerd (gekregen), waardoor je nu het 'gevoel' ervoor mist? En het kan natuurlijk ook 'gewoon' samenhangen met (af en toe) te weinig zelfvertrouwen, twijfels, spanning, stress en meer van dat soort dingen.

Als je denkt dat je misschien autistisch bent en je wilt graag weten of het inderdaad zo is, dan kun je het beste eens langs je huisarts gaan, hij/zij kan je doorverwijzen naar iemand (bv. een psycholoog die diagnostisch onderzoek mag verrichten en interpreteren) die kan kijken of het inderdaad zo is of niet.