Studeren lukt niet normaal :S

[tiptodog]

Haai,

K'vond het juiste fora hier niet voor,
maar ik heb dit al sinds mijn 7de, - en heb het nu nog steeds - wat al 6 jaar geleden is, (ben nu 13 dus,..)
Naja, dus als ik wil studeren, ben ik altijd goedgewillig, begin ik er ook correct aan enzoow, maar om een of andere reden, moet ik plots beginnen huilen, wat overigens erg genant is
Dan krijg ik ook nog last van verstopte keel, verstopte neus en sterke ademhalingsproblemen,
ik mag dan al alles kennen, het studeren mag dan ook al goed verlopen, gebeurt altijd, zonder reden, kom er maar niet achter

Ben echt de draad kwijt, hoe kan dit nou gebeuren?

Iemand zou hier toch IETS over moeten weten?
Wil hier zo graag vanaf...

Dank je alvast,

Tom

waarom moet je er door huilen? denk je dat het te veel is?

[tiptodog]

Barabas schreef:

waarom moet je er door huilen? denk je dat het te veel is?

Nee, helemaal niet,
ik huil en krijg die 'aanval'
zonder enige reden, het beïnvloedt echt mijn studieleven,
en aangezien ik dit al 6 jaar heb, wil ik er vanaf
geen een van beide dus,
ik weet niet waarom , en dus heb'k ook geen reden waarom..

Is er op school iemand waarmee je kan praten? want erg fijn lijkt me dat niet, aangezien je nog best veel woordjes moet leren.

[tiptodog]

Barabas schreef:

Is er op school iemand waarmee je kan praten? want erg fijn lijkt me dat niet, aangezien je nog best veel woordjes moet leren.

Ze lachen ermee, zowel mijn vader, als onze studie / leerlingenbegeleider op school.
Ik kan er dus niet serieus over praten, en zit dus een beetje in de knoop

die leerlingenbegeleider hoort jou er mee te kunnen helpen, waarom neemt die het niet serieus? Is er niemand anders op school waar je mee kan praten? mentor ofzo?

Ik denk persoonlijk dat je ook wat duidelijker moet zijn, want dit klinkt wel erg vaag, ik probeer er een beeld van te vormen, maar das erg lastig...

Heb je vaker dat je dit hebt, bijvoorbeeld tijdens sociale interacties, want alleen als je dit hebt bij het studeren lijkt mij nogal sterk, er moet meer aan de hand zijn.
Hoe komt het dat je zomaar huilt, denk je aan vervelende dingen of zonder enige reden?
Ik kan het niet bevatten dat je echt alleen bij het studeren gaat huilen, hoe komt dat denk je zelf, is het saai, word er te veel van je verwacht daarbij?

Door het huilen gebeuren er allemaal lichamelijke acties, dus ik denk niet echt dat je een verstopte neus daardoor erg is.

Nogmaals, probeer het uitvoeriger te beschrijven hoe moeilijk het ook is.

En probeer dit dan het liefst op school met een vertrouwens persoon te regelen, of een hele lieve leraar, die hebben meestal altijd wel begrip en kunnen serieus naar een oplossing zoeken.

[tiptodog]

Ja, die verstopte neus, in feit, tuurlijk hoort dat bij huilen xD
Maar het is gewoon zo genant en irritant, ik kan op geen
enkele vraag die jij stelt 'Ja' antwoorden.
Het heeft gewoon geen reden,

Ik ga het nog iets beter omschrijven:
Ik huil, terwijl ik gelukkig ben, en gewoon verder wil studeren,
maar het is meer zogezegd een 'lichamelijk' iets,
het is niet doordat ik mentaal ongelukkig ben of iets in die aard.
Misschien moet ik idd eens praten met klastitularis van vorig jaar,
die begrijpt dat vast wel, maar daar durf ik dan ook al weer niet,
gewoon omdat het zo genant is, in het middelbaar hoor je al groot
te worden, en geen huilbaby te zijn zoals in het lager, dat ben ik ook niet,
kan overal tegen, behalve dat dus van studeren,
Ik heb echt geen enkele reden hoe en/of waarom dit gebeurt,
Zal toch eens contact moeten leggen met klastitularis ..

Hmm.. Kun je niet op je school met iemand gaan praten die verbonden is met Jeugdzorg? Misschien helpt dat. Niet dat die jou meteen doorverwijst, maar dan kun je je verhaal kwijt en wie weet krijg je een paar handige tips. Of een vertrouwenspersoon, maar dat is voor de meer heftige dingen.

[T_ID]

tiptodog schreef:

Ik ga het nog iets beter omschrijven:
Ik huil, terwijl ik gelukkig ben, en gewoon verder wil studeren,
maar het is meer zogezegd een 'lichamelijk' iets,
het is niet doordat ik mentaal ongelukkig ben of iets in die aard.

Ik vind het lastig om wijs te worden uit je verhaal, maar je bedoelde dat je regelmatig zonder enige aanleiding op willekeurige momenten moet huilen? Of is er wel een aanleiding en gebeurd het daarna sneller dan je zou willen? Of gaat het puur over de stof die je op school krijgt, die de aanleiding vormt? Als dat laatste zo is lijkt het eerder een extreme variant van faalangst eigenlijk.

Ik zou nog een keer met de leerlingbegeleider gaan praten of als er meerdere zijn, kun je naar een andere gaan. Dit zou niet mogen, een leerlingbegeleider moet een leerling gewoon serieus nemen. En kan je moeder niet met je vader praten? Aangezien het al zes jaar duurt, is het wel ernstig. Misschien moet je eens met je huisarts gaan praten of met een psycholoog.