Genegeerd worden?

Ik heb weer eens een probleem,

Mijn relatie met m'n vriend, duurt nu zo'n ongeveer een jaar.
In het begin was het natuurlijk helemaal geweldig, We waren totally in love!
Maar er beginnen ernstige scheurtjes te komen.

We wonen ver van elkaar vandaan, dus we zien elkaar vrij weinig.
De laatste 3 maanden heb ik hem ook niet gezien, door omstandigheden.

Alleen de laatste maand, zijn er veel excuse's geweest om niet mijn kant op te komen.
Ze waren niet allemaal even geloofwaardig.
Maar afijn, hij belooft me al weken naar me toe te komen, want ik heb aangegeven dat ik hem zo miste.
Maar nu dit weer,
Aankomende maandag, zou hij hierheen komen.
Maar nu de afgelopen 3/4 dagen doet hij raar, woensdag avond was er nog weinig aan de hand, naar mijn idee.
En donderdag pats/boem, hoorde ik niks meer...Geen belletje, Geen smsje niks!
Dat is niks voor hem, hij smst me dagelijks de hele dag door.

Ik werd daar aardig chagerijnig van, en raakte lichtelijk in paniek vrijdag ochtend.
Omdat ik gewoon niks van hem hoorde, ik heb hem uiteindelijk gemailt, en kreeg vrij snel een mail bericht, dat hij me gesmst had.

Niet dus, ik weer terug gemailt dat ik geen sms gekregen had en of hij het wel naar mij had gestuurd.

Krijg ik weer heel droog terug, Naar dit nummer, en heb een afleveringsrapport gekregen dus je moet hem hebben.

Dat was het...Hele dag weer niks gehoord.
Ik savonds natuurlijk weer pissig, En heb gezegd wat ik er van vond.
Welliswaar online, maar meneer was niet thuis.

Vandaag, weer helemaal niks gehoord.
Hij had nachtdienst tot 12uur, dus heb rond 1uur een smsje gestuurd.
Dan komt hij meestal net thuis, Weer geen reactie.
Hij komt niet online, belt me niet...Niks.

We hadden altijd afgesproken als 1 van ons weg ging, altijd te smsen als we weer thuis waren.
Afgelopen 3 dagen dus niet gekregen.

Nou twijfel ik heel erg, Stel ik me aan? Of zou er iets aan de hand zijn?
Heeft het te maken met maandag, dat hij moet komen? En me niet onder ogen wil komen?

Ik vind dit gewoon zo niet netjes

Lievemeid schreef:

Maar nu de afgelopen 3/4 dagen doet hij raar, woensdag avond was er nog weinig aan de hand, naar mijn idee.
En donderdag pats/boem, hoorde ik niks meer...Geen belletje, Geen smsje niks!
Dat is niks voor hem, hij smst me dagelijks de hele dag door.

Ik werd daar aardig chagerijnig van, en raakte lichtelijk in paniek vrijdag ochtend.
Omdat ik gewoon niks van hem hoorde, ik heb hem uiteindelijk gemailt, etc etc

Chagerijnig worden omdat je anderhalve dag geen sms ontvangt? En dan mailen dat je niks van hem hoort? Ik snap dat het leuk is om je vriendje dagelijks plat te sms'en, maar misschien moet je voor je eigen mentale gesteldheid wat minder afhankelijk worden van die smsjes...

[hookee]

N00dles schreef:

Chagerijnig worden omdat je anderhalve dag geen sms ontvangt? En dan mailen dat je niks van hem hoort? Ik snap dat het leuk is om je vriendje dagelijks plat te sms'en, maar misschien moet je voor je eigen mentale gesteldheid wat minder afhankelijk worden van die smsjes...

Inderdaad, geef elkaar eens wat de ruimte. Elk uur maar bezig moeten zijn met je relatie maakt mannen gek en hunkeren naar "stilte". Als e-mailen gewoon werkt, moet één e-mailwisseling per dag voldoende zijn om je onzekerheid over je relatie weg te nemen.
Vertel eens, wat valt er dagelijks voor dringende dingen te SMS-en?

Ik snap jullie punt,

Maar het is zo dat wij eigenlijk gewoon de hele dag contact houden omdat we elkaar gewoon niet vaak kunnen spreken of zien.
En dat doen wij doormiddel van smsjes, Ja i know het klinkt gek!!

Maar zo gaat het, sinds we bij elkaar zijn.

Dat ik er chagerijnig van werd, was mischien wat overdreven...Maar ik heb vaak genoeg commentaar gehad dat ik de halve dag niks van me liet horen, Omdat ik het zelf ook bijv druk had.

Dat hij mischien ruimte wil, Of even geen contact wil..Vind ik prima...Maar dan kan hij dat ook gewoon aangeven toch?
In plaats van niet op mijn smsjes te reageren.

Ik bedoel, hij zou morgen komen...Maar ik weet verder nog helemaal niks, ik wil ook wel weten waar ik aan toe ben.

Wederom, waarom bel je niet gewoon?

En ik vraag me af wat voor omstandigheden het zijn waarin je elkaar 3 maanden niet ziet en daarvan 1 maand hij niet echt moeite doet om je te zien, en dat nog steeds wel een relatie vinden...

Wat als dat nou waar is. Dat hij inderdaad sms'te, maar jij het niet ontving. Dan zou dat nu weer het geval kunnen zijn. Je kunt beter even naar zijn huisnummer bellen o.i.d. Dan weet je zeker dat het niet aan zijn telefoon ligt.

[WolterB]

Ik dacht dat je het een paar maanden geleden uit had gemaakt?
Als ik het goed begrijp hebben jullie elkaar in de tussentijd niet meer gezien en belooft hij dingen die hij niet nakomt en is er eigenlijk dus alleen verslechtering ipv verbetering.

Mij lijkt het alsof je ontzettend aan het lijntje gehouden wordt. Je verdoet je tijd aan iemand die jou blijkbaar op het moment niet in zijn leven wil hebben, geen tijd voor je vrij wil maken terwijl jij braaf wacht tot hij naar je toe komt.

[Iduna]

Hij houdt zich blijkbaar niet aan afspraken. Daarnaast kan communiceren via sms, mail, messenger/internet voor misverstanden zorgen. Dus voortaan bellen. Dat is misschien duurder, maar het werkt beter.

Dat je elkaar in een lange afstandrelatie soms een lange tijd niet ziet, snap ik goed, maar drie maanden is wel erg lang.

Maar de vraag is of jij het de moeite waard vindt om in deze relatie te blijven.

Inderdaad, We gingen uit elkaar.

Daarna hebben we elkaar met rust gelaten, maar we kwamen toch weer bij elkaar terecht.
Ik heb toen aangegeven dat ik het rustig aan wilde doen, En er echt verandering wilde zien in ons relatie.
Dat was dus de eerste maand dat we elkaar niet zagen, omdat ik eerst een beetje wilde kijken hoe het verliep.
Hij deed ongelovelijk z'n best, en hij was weer de oude, waar ik op gevallen was!
2e maand beloofde hij al vaker te komen, maar er kwamen steeds dingen tussendoor.
Ons werk, Mijn dochter, ziekte etc.

Dat kan gebeuren, Maar de afgelopen maand dus dat er iedere keer steeds dingen bij komen.
Ik heb toen ook gezegd, als je nu echt niet binnenkort komt, dat ik het niet meer volhou en dat we er beter dan mee kunnen stoppen, Dat wilde hij niet...Want hij zou dit keer echt komen.

En nu gebeurt er dus dit, en nu krijg ik ook gewoon mijn twijfels.
Elke keer gebeurt er iets als hij moet komen, of als wij afgesproken hebben.

Of hij me aan het lijntje houd? Ik weet het niet...Of ik heb gewoon een bord voor mijn kop en wil het gewoon niet inzien
Natuurlijk heb ik hem ook geprobeert te bellen, maar ook daar reageerde hij niet op.
Gisteren heb ik maar besloten om dan ook niks meer van me te laten horen, Mischien was hij daar aan toe?
Maar ook vandaag, Nog niks gehoord.

En oja, als het zo zou zijn dat zijn smsjes niet aankomen.
Dan kan hij dat wel op nagaan omdat ik niet reageer, of ik meerdere malen heb gevraagd waarom ik niks hoor.
Dus had hij ook wel de telefoon op kunnen pakken en mij kunnen bellen.
Want hij belt ook niet terug.

Lievemeid schreef:

Inderdaad, We gingen uit elkaar.

Daarna hebben we elkaar met rust gelaten, maar we kwamen toch weer bij elkaar terecht.
Ik heb toen aangegeven dat ik het rustig aan wilde doen, En er echt verandering wilde zien in ons relatie.
Dat was dus de eerste maand dat we elkaar niet zagen, omdat ik eerst een beetje wilde kijken hoe het verliep.
Hij deed ongelovelijk z'n best, en hij was weer de oude, waar ik op gevallen was!

Hoe kun je kijken hoe het verloopt als je elkaar niet eens ziet

Door contact te houden? Intresse in elkaar tonen?...Kijken of we daar nog behoefte aan hadden?
En vanuit daaruit beslissen of we elkaar wel weer wilden zien of niet?