Zij en haar mooie gezichtje
stralen iets uit
en hij met zijn nonchalante blik
wint mij voor zich
Ze is alternatief en anders
in de ogen van anderen
maar het is net wat je ziet
en de massa veroordeelt
Ik praat met haar
en ze straalt
omdat iedereen haar gewoonlijk
straal voorbij loopt
Ik herken mezelf in hen
en als ik doorloop
geniet ik nog wat na
wat een schoonheid en vertrouwen
Ik maak me kwaad,
omdat de wereld hen niet hoeft te hebben
want zij zijn anders
maar wat,
is de norm voor ‘gewoon?’
Laatst gewijzigd op 05-09-2002 om 12:11.
|