de geurpsychose (begin verhaal)

[edgaar5000]

Rond tafeltje, asbak, vaatje zout-vaatje peper.
'Lekker die milkshakes hier hmm vind je niet?', zegt een dikke man.
Aan het tafeltje zitten een dikke grote man en een ietswat zenuwachtig ogend jonge man. De jonge man kijkt nerveus in het rond en neemt een kleine slok van zijn glas rode wijn. Daarop begint hij tegen de grote te praten met een vervelend klinkende neusstem.
'Volton, luister goed, ik ga je iets vertellen.'
'ik kan me erg goed herinneren; het geval doet zich voor toen ik nog op de basisschool zat, in groep vijf geloof ik; op mijn duim had ik een klein wondje, ter grootte van het gaatje in een stopkontakt.'
'Het zat bovenop het gewricht van mijn duim, ja daar zat het.' De jonge man wijst naar zijn duim.
Volton kijkt verbaasd en snijdt zijn kalkoenbiefstuk in reepjes.
'Het wondje, ik kon er maar niet van af blijven, dat heb ik vaker met korstjes; maar goed; ik bleef het dus telkens open krabben.'
'Soms kon ik het opbrengen om het een dag ofzo met rust te laten maar dan daarna moest ik eraan zitten.'
'Je weet wel hoe dat is als je zo'n wondje openkrabt, er verschijnt maar een beetje bloed en eigenlijk zit je daarna met een soort van pusgaatje.'
Volton at altijd met snelle bewegingen. Bovendien maalde hij met een moordend tempo. Nu keek hij de ander met opgetrokken wenkbrauw aan.
'Sorry Volton, je zit te eten, maar je moet weten dat dit essentieel is voor wat ik probeer uit te leggen; het gaat om de geur van zo'n open wondje, zo'n ontstoken korstje, dat riekt zoetig; maar zoetig op een misselijkmakende manier.'
De korstjesman neemt een tweede slok van zijn glas wijn en kijkt door het raam naar de daken van de stad. Hij zucht.
'Soms dan zou ik willen, dat ik niet zo'n goed geheugen had; dat kan een ware hel zijn.'
'Er is me laatst zoiets voorgevallen; ik was ergens waar het op een bepaalde manier rook, dat was geloof ik bij iemand in de auto, ja dat moet zijn toen ik laatst een lift kreeg van mijn oude schoolvriend Hektor.'
Hektor's naam doet bij Volton wel een belletje rinkelen, maar de korstjesman gaat onverstoord verder;
'Die Hektor houdt zijn auto niet schoon, er dwalen appelkroosjes en zulks rond. Dat veroorzaakt een typische lucht en het heeft bij mij, net een week niet meer gerookt en met weer goed werkend reukorgaan de herinnering van de lucht van het duimwondje zogezegd getriggerd, snap je?'
Volton steekt een sigaret op en bromt instemmend.
'Wel, die geur, die is blijven hangen, ik moet er steeds aan denken. Van alles heb ik al geprobeerd, parfummetjes ruiken, lekker eten, ik heb zelfs weer gerookt, maar niets hielp.'
'Je hebt een geurpsychose', zegt Volton na een tijdje met zijn zware stem, de stinksigaret smeult uit in de asbak. 'Ik weet wel iets om dat te verhelpen, het ligt in mijn auto.'
Volton staat op en schuift een paar bankbiljetten onder het glas van de milkshake. Hij en de korstjesman lopen richting de liften.
Het duurt een eeuwigheid voor ze beneden zijn, het lijkt of in het warenhuis alleen vrouwen met kinderwagens zijn, die allemaal met de lift willen. Als de korstjesman en Volton eindelijk de begane grond bereiken staan ze dan ook zielig in een hoekje gedrukt omgeven door buggy's.
De korstjesman is blij om buiten te zijn, de frisse lucht daar vermindert de steeds aanwezige korstjesgeur. Het is niet druk die dag en dus hoeven ze maar kort te lopen alvorens ze Volton's auto bereiken.
Volton stapt in en opent de deur aan de zijde van de korstjesman. 'Stap in Bastiaan, we gaan een stukje rijden.'
Bastiaan; zo heet de korstjesman, liever heeft hij dat mensen hem Bas noemen maar dat weet Volton en dus is die hem altijd plagerig voluit Bastiaan blijven noemen. Geïriteerd gaat Bastiaan de korstjesman zitten. 'Je weet dat ik er een hekel aan heb als je me zo noemt Volton, en waar wil je heen rijden, ik dacht dat je de oplossing hier in de auto had?'.
'Niet zo zeuren Bastiaan', zegt Volton met een grijns op z'n gezicht terwijl hij de auto start.

Hey,

Ik heb je verhaal gelezen en ik moet zeggen dat ik het best aardig vond. Geur en geheugen zijn inderdaad sterk met elkaar verbonden en het is goed om daar een verhaal op te baseren. Bovendien is Volton een erg goede naam en is hetgene wat de Korstjesman uitspreekt soepel te lezen. Dat vond ik wel fijn.

Wat ik minder vind is hoe je op gang komt. De opmerking over de dikke mannen met de volle melk en het gewicht van Volton lijken me er niet echt toe te doen. Het doet rommelig aan en wekt tegenzin op bij de lezer. Althans, bij mij. Als lezer.

Als je hier en daar wat meer let op interpunctie en wat er precies tussen aanhalingstekens moet en wat niet, wordt het al een heel erg fijn uitziende tekst.

LUH-3417

[edgaar5000]

he luh-3417 bedankt voor je reactie, ik heb geprobeerd wat met je opmerkingen aan te vangen.
Dat met die aanhalingstekens vind ik altijd moeilijk, wat moet er tussen en wat niet? wanneer moet je nieuwe doen enz. ook dat heb ik veranderd maar ik weet niet of het nu beter is/ verder gaat het verhaal een stukje verder.

edgaar5000

Aanhalingstekens zijn best makkelijk. Alles wat letterlijk door een personage gesproken wordt, moet tussen aanhalingstekens. Als het een zin is die daarna afgesloten wordt, moet de punt daar ook bij. Als je de zin halverwege onderbreekt voor wat tekst van de verteller, doe je dat met komma's.

Zelf gebruik ik altijd deze " aanhalingstekens, maar ik geloof dat ' officieel zijn. Met de voorbeelden gebruik ik mijn eigen. Vind ik mooier.

"Het is vandaag kutweer," zei Piet.
Piet zei: "Het is vandaag kutweer."
"Vandaag," zei Piet, "is het kutweer."

LUH-3417 - Dacht ik

[edgaar5000]

en wat als je nou dit hebt (bv):

'Sinds een week heb ik last van mijn maag, soms zo erg dat ik echt even moet gaan zitten. Dan denk ik bij mezelf; ik moet toch eens naar de dokter'

(met van mij part; ,zei Pieter erbij of niet want ik vind dat een beetje storend als je steeds schrijft zei die of 'die en die zegt)

of moet het zo?

'Sinds een week heb ik last van mijn maag, soms zo erg dat ik echt even moet gaan zitten.' 'Dan denk ik bij mezelf; ik moet toch eens naar de dokter.'

dat vind ik niet mooi


of zo:

'Sinds een week heb ik last van mijn maag, soms zo erg dat ik even moet gaan zitten, dan denk ik bij mezelf; ik moet toch eens naar de dokter'.


en dat vind ik moeilijk. "maar ik kom er wel uit",zei edgaar5000 met bulderend piepkraakstem.

[EggeD]

aaaah verander bastiaan !! zo heet ik man engerd

(verder geen aanmerkingen)

Ik zou gaan voor voor eerste: "Sinds een week heb ik last van mijn maag, soms zo erg dat ik echt even moet gaan zitten. Dan denk ik bij mezelf; ik moet toch eens naar de dokter."

Als je als ik-verteller bezig bent, hoef je de gedachten niet meer apart tussen aanhalingstekens te zetten. Als deze tekst helemaal gesproken is, hoeft dat ook niet. Eigenlijk hoeven gedachten nooit tussen aanhalingstekens.

Ook als je iemand twee zinnen laat zeggen, moet je gewoon aan het begin en aan het einde van de hele uitspraak aanhalingstekens zetten. Tussenin is inderdaad erg lelijk en daarom niet nodig.

Van:
"maar ik kom er wel uit",zei edgaar5000 met bulderend piepkraakstem.

Kan je beter dit maken:
"Maar ik kom er wel uit," zei Edgaar5000 met een bulderende piepkraakstem. (Hoewel ik wel mijn vraagtekens zet bij het woord 'piepkraakstem'. )

LUH-3417

[edgaar5000]

hahaaa bastiaan, je bent gedoemd in dit verhaal te figureren als zijnde de korstjesman!!

hoi
'k Zal eerst even de opmerkingen van msn copu-pasten.
Het heeft een goede beginzin, ik krijg er meteen een compleet beeld bij, terwijl je maar een paar aspecten beschrijft, er is meteen een cafetaria-achtig iets in mijn hoofd.
Ook goed hoe de ‘jonge man’ begint te praten opeens, en hoe je de namen van Volton en Bas(tiaan) aan de lezers geeft.
Het is wel even een beetje verwarrend wie er aan het woord is.
ik vind ‘t monoloog van de 'korstjesman' erg goed, omdat je niet meteen door hebt waar hij naartoe wil met zijn verhaal, en dat is vrij realistisch én het maakt ‘de lezer’ nieuwsgierig.

Wat ik nog niet gezegd had: Ik vind hierin je stijl aangenaam om te lezen, goede variatie in de zinnen, stukken beter dan bij het andere beginnetje dat ik las. Bovendien wil ik nu erg graag het vervolg gaan lezen... en stel dat 't een boek zou zijn, dan heb je dáár de lezers mee: door zó te schrijven, dat je verder lezen wil.

*gaat op zoek naar deel twee*