Opeens stond ik voor de donkerste afgrond,
die ik ooit in mijn leven had gezien,
Een verrassing die plotseling voor me stond,
Waarom waren er geen bordjes?
Versteend ging mijn hart erg tekeer,
Ik kon alleen maar wachten,
Na een tijdje zitten ging het wel weer,
Want ik zag plots een teken.
Zonnestralen klopten zachtjes op mijn rug,
Een beslissing, een oplossing,
Twee sterke armen reikten mij een brug,
Zou het toch goed aflopen?
Warme gedachten komen terug in mijn hart,
Maar een beetje angst blijft,
Worden de warme zonnestralen een nieuwe start,
Zo ja, geef me een stevige grond…
(die niet plots wegvalt)
__________________
~ Maybe it won’t last forever, but who says the best loves do ~ November is all I know, and all I ever wanted to know ~
Laatst gewijzigd op 06-05-2003 om 20:37.
|