[verhaal] zonder titel

[Charlottetje]

Het is net als een lange weg die je bewandelt. Een weg die eindeloos l ijkt, maar toch ooit op zal houden. Net zoals je over het strand kan lopen, bij Katwijk aan Zee en in de verte dan Scheveningen kunt zien liggen. Het is mooi weer. Het waait wel en het is ook koud, maar de zon schijnt. Je hebt het gevoel van vrijheid. Een gevoel van eeuwig door te kunnen blijven lopen op het strand. Altijd maar blijven lopen, zonder te hoeven stoppen.
Het is een maandje later. Hoog zomer, warm weer. De meeste mensen zijn alweer naar huis als jij ’s avonds met je vriendin een strandwandeling maakt.
Het wordt donker, steeds donkerder, tot je op een gegeven moment geen hand meer voor ogen ziet. Je vriendin wil daarom graag naar huis, maar jij niet. Jij weigert: “Nee, lief. Nee. We gaan lopen. We blijven lopen tot de zon komt, lief.”
Het wordt kouder en kouder, je geeft je trui aan je vriendin. De zee lijkt wilder en woester te worden. Steeds vaker, steeds meer stelt je vriendin voor naar huis te gaan of dan in elk geval even ergens te gaan zitten. Zij dreigt zelfs jou hier alleen achter te laten, maar nee “Nee, lief. Ik moet blijven lopen, kruipen desnoods.” En nee, natuurlijk liet zij jou daar nooit alleen achter.
De Pier zijn jullie inmiddels voorbij, het strand lijkt eindeloos. Dan blijf je plots staan. “Zie je dat? Merk je het? Het wordt al lichter. De eerste zonnestraaltjes hebben ons alweer bereikt.” Jullie gaan naar huis, terwijl de eerste mensen het strand alweer vullen.
Het blijft mooi weer. Dag na dag, week na week. Het is mooi weer, stranden gevuld met mensen, maar jij noch je vriendin, die inmiddels al je ex is; zij maakte het uit, god mag weten waarom, bezoeken het strand.
De zomer is weer voorbij, stranden leger, kinderen al naar school, mannen aan het werk en jij hebt inmiddels je 4e flat van dit jaar betrokken. Het is zeker geen slecht weer wanneer je over het strand loopt en de Pier bezoekt.
Je begeeft je naar het topje van de Pier: het uitzicht is er zo prachtig!

Misschien is het net zoiets als op het strand staan en dan kijken over de zee, slechts bootjes aan de horizon ziend. Of door het bos lopen over een pad. Overal bomen en struiken om je heen, met kleine, geheime paadjes er tussendoor.
Je liep graag door het bos. Je deed het ook vaak, maar nu niet meer. Waar je nu woont is er geen bos in de buurt.
Je werkt op de Pier. In plaats van het tussen bomen door kruipen en eigen weggetjes maken loop je nu over het strand, op weg naar je werk en kijk je uit over de zee.
De zomer is alweer voorbij.
Het wordt minder druk op je werk, kinderen al naar school, mannen aan het werk.
Het is zeker geen slecht weer, wanneer jij twee mensen op het terras bedient en iemand van het topje van de Pier ziet springen. Je kijkt.
De jongen, het is een jongen dat zag je meteen, ligt nu een verdieping lager, op het dak.
Snel zet je het dienblad ergens neer, gooi je je schort met alles achter de bar, rent naar buiten, richting jongen en roept vaag iets naar je collega’s dat ze een ambulance moeten bellen. Vele gedachten schieten door je hoofd, terwijl je niet weet hoe snel je er naartoe moet komen. Hij is er ernstig aan toe. Jij bent zeker geen persoon die daar verstand van heeft, maar dit kon jij ook wel zien. Hij leefde, dat wel. Was nog bij bewustzijn ook, maar kon zich niet bewegen, amper praten. Je gaat op je knieën naast hem zitten, pakt zijn hand en praat tegen hem. Je zegt dat het allemaal goed zal komen.
Iets wat je ten zeerste betwijfelt, maar toch is dat wat je zegt.
Om hem gerust te stellen.

De zee lijkt groot vanaf hier.
Hier en daar een bootje, op het strand mensen, al dan niet hun hond uitlatend en winkelend publiek op de boulevard. Niemand die jou opmerkt, dus ook niemand die jou ooit zal missen, denk je. Je vraagt je af wat jij als mens nou eigenlij bent op deze wereld, dat je familie niet eens weet dat je inmiddels al een studie afgerond, nu nog met een tweede bezig bent en dat je de zogenaamde vrienden, van toen je nog thuis woonde, waar je contact mee hield, nu ook al een paar jaar niet meer gezien of gesproken hebt.
Het is best koud daarboven op de Pier, maar je denkt dat het in de zee vast veel kouder is en herinnert je opeens dat boek waarin mensen een zachte dood stierven in de sneeuw.
Het was net een lange weg die je bewandelde, maar nu toch echt ophield.
Je springt.
Maar niet goed genoeg. Je haalt de zee niet, maar komt terecht op een dak lager.
Daar lig je dan, op je rug, verdoofd door de enorme pijn. Je wilt bewegen, weer opstaan, maar je kunt het niet. Een meisje komt naast je zitten en pakt je hand vast.
Ze heeft een zachte, lieve stem.
Ze zegt dat alles goed zal komen. Je wilt wat terug zeggen, maar het lukt niet.
Het meisje zegt dat je rustig moet blijven, dat je wel wakker moet blijven, maar je geen zorgen hoeft te maken. Ze spreekt geruststellende woorden.
Die sprak ze, want je hoort ze al niet meer.

ik ben benieuwd wat jullie er van vinden. Misschien namelijk dat dit voor jullie een compleet waarloos verhaaltje is...

[duivelaartje]

Ik weet eingelijk niet wat ik er van vind... Aan het einde snapte ik het! Maar bij de middelste alinea vond ik het allemaal maar een beetje vaag. Sorry, ik weet het even niet...

[Charlottetje]

ik heb geen idee waardoor je de tweede alinea niet begreep,maar een hint: dat is een ander persoon!

hmm, jammer
al hoop ik dan eigenlijk wel dat er andere mensen zijn die het ietsje beter begrijpen.

misschien is dat ook altijd wel het probleem, als 'schrijver' weet je altijd wat je bedoeld zeg maar, je begrijpt altijd je eigen teksten wel, ook omdat jij al helemaal iets in je hoofd hebt zitten en er misschien zelfs dingen bij denkt die je toch niet op papier zet, maar goed...
Dat was juist de reden waarom ik het hier ook neergezet heb, om te weten of 'anderen' het wel een beetje hetzelfde zagen als ik, maar jammergenoeg kennelijk dus niet...

Charlotte
[edit] opzich eigenlijk wel gaaf dat je het dan toch gewoon uitgelezen hebt![/edit]

[duivelaartje]

Ah ok, een ander persoon!

De 3e alinea vind ik het mooiste, omdat er dingen uit de 2e in terug komen. Ik heb het nog een keer gelezen en vind het toch een goed verhaal. Mooi geschreven.

Dat heb ik ook altijd, maar ik denk dat ik zulk soort verhaal echt 2 keer moet lezen voordat ik het echt helemaal door heb.

Hm.

Hm.

En nog maar een keer. Hm. Ik weet het niet.

Aan de ene kant vind het het een mooie tekst. Wat er verteld wordt en de gedachten die ik erachter denk te vinden spreken me aan. Een eindeloze strandwandeling is een mooie metafoor. Zeker als er een pier bij komt kijken, die geografisch gezien loodrecht op het strand staat. Daar zou je op zich een hoop mee kunnen doen, als lezer.

Ik heb eigenlijk twee bezwaren bij deze tekst en het zijn twee flinke. Ten eerste de manier van vertellen. Verhalen in de tweede persoon zijn heel erg moeilijk te schrijven, omdat ze door al het ge-jij en ge-jou onleesbaar worden. Jouw verhaal is nog goed te lezen, maar door het Veronica/IKEA-taalgebruik, ontstaat er een probleem tussen vorm en inhoud. Het komt niet 'serieus' genoeg over, naar mijn idee.

Het tweede probleem is de twee eindes. Ik neem in ieder geval aan dat beiden springacties dezelfde zijn. Aan gezien het einde al een keer geweest is, verwacht ik als lezer bij het tweede (echte) einde een verassing, die het eerdere einde in een ander daglicht zet. Maar dat ontbreekt volgens mij... het enige wat het toevoegd ten opzichte van het eerdere einde, is dat de jongen doodgaat. Het is dus niet echt een goeie 'uitsmijter' voor een tekst.

Maar naast die twee punten vind ik het een goeie tekst. Mooi eenvoudig, ook.

LUH-3417

[Charlottetje]

Ik moet eerlijk bekennen dat ik laatst constateerde dat ik vaak automatisch in de 2e persoon begin te schrijven.
Eigenlijk heb ik niet een heel goed idee wat jij met het Veronica/IKEA-taalgebruik bedoeld, maar dat is zeker niet goed!
Eigenlijk zou ik daar dan wel nog wat aan willen doen!

Dat tweede einde, daar heb je zeker gelijk in.
Het zal komen doordat ik in eerste instantie het verhaal nog langer had willen maken, maar ik het dan te fout af zou vinden lopen (he, foute zin, maar ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel) Verrassend is het dus inderdaad niet. Daar had ik zelf nog niet eens zo zeer aan gedacht/ had ik zelf nog niet zo gezien.
Dat wil ik dan eigenlijk ook nog eens proberen te veranderen.

Het zijn inderdaad wel grote ehhh 'bedenkingen'(?) bij dit verhaal.
Nou ben ik niet zo heel goed in het herschrijven van verhalen, maar toch wil ik het graag eens gaan proberen!
Bedankt voor je commentaar LUH, want ik had het zelf niet in de gaten!

Charlotte

[Tisch]

Hm, inderdaad.

Ik word al niet zo blij als ik een tekstopening lees die begint zoals die van jou.
Het is slecht breed verteld, in mijn ogen. Wat zeg je nu eigenlijk en belangrijker: waarmee zeg je het?
Je gebruikt veel te veel overbodige woorden en dat remt de tekst en staat vrij slecht.

Ik vind de tekst niet goed. Sorry.
Tips?

Lees het hardop voor en luister. Streep door wat je ritme breekt. Denk na bij wat je schrijft.

[Charlottetje]

misschien heb ik te veel twee dingen willen combineren ofzo.
ik gebruik inderdaad altijd veel woorden, al heb ik daar zelf dus ook geen last van. (ik heb het hardop gelezen hoor, maar heb meer de neiging hier en daar wat woorden of zinsdelen om te draaien en werkelijk iets te schrappen)
Je vindt het verhaal in elk geval al te breed begijp ik, Tish? En daar bovenop ook nog eens gewoon slecht? Oke, tsja ehhh, dat breede was misschien ook wel een beetje mijn bedoeling, al is dat nu kennelijk te breed gebleven.
Maar goed, jammer dat je het totaal niets vindt, al ben ik bang dat ik er ook niet zo veel aan kan veranderen, ik kan vrij weinig met je commentaar, sorry, maar misschien komt dat ook omdat je het gewoon 'te' slecht vindt en er ook weinig zal verbeteren bij een herschrijving?

Charlotte

[Tisch]

Laat ik beginnen uit te leggen waarom je wel wat aan mijn kritiek hebt. Ik geef je het advies hardop voor te lezen, dat is niet zomaar een advies, dat is een vrij goed advies. Lees je immers kritisch hardop, dan merk je dat je een overdaad aan woorden gebruikt. Misschien vind jij het allemaal fijn klinken, maar dan heb je een gebrek aan zelfkritiek. Daarom adviseer ik je het hardop voor te lezen, zodat je de onzinnigheid van sommige woorden inziet. Dat lijkt mij dus een redelijk goede tip. Daarnaast vraag ik je na te denken bij wat je schrijft. Waarom vraag ik dat aan je? Omdat je vervelend schrijft. “Wilder en woester.” “Donkere en donkerder.” “Kouder en kouder.”
Dat irriteert en als je nadenkt wat je schrijft, zie je dat het weinig toevoegt aan je tekst, of dat je de toevoeging ook op andere manieren kan bewerkstelligen. Zeker mag je nu en dan zo’n clichéspraak (geen woord, maar ja) invoegen, maar zorg dat je het niet al te vaak doet.
Denk je dat je, nu ik mijn tips heb uitgelegd, wel iets aan ze hebt?
Daarnaast vind ik dat je hele rare zinnen schrijft, die vaker niet eens kloppen. Het lijkt alsof jij niet over de zinnen kan heenkijken naar de volgende zin. Je zegt A en logischerwijs komt dan B, maar vervolgens begin je te tellen (1, 2, 3), kortom: je gaat op iets heel anders door, terwijl je met A impliceert dat B komt, waarom zou A er anders immers instaan?
Goed, dan kom ik bij de ‘breedheid’ van je opening. Ik sprak niet over het verhaal, maar over de opening, want die is, zoals ik al zei, literair verloren gegaan door een overdaad aan woorden. Dat bedoel ik met breed; noem het breedsprakerigheid. Je mag uiteraard dichterlijk schrijven, maar dan moet het iets toevoegen of minimaal goed zijn. Ik mis beide. Vandaar: slecht breed.
Ik heb je verhaal zojuist uitgeprint en geprobeerd te lezen, maar ik kwam er niet doorheen. Je begint met: “Het is net als…”
Vervolgens zoek ik naarstig naar “wat” net als “het” is, maar waar staat het? Er volgt nog een vergelijking, maar nergens komt de verklaring van het “het” in de eerste alinea. Dat vind ik allereerst vrij verwarrend en ten tweede redelijk minachtend naar je lezers toe. Sowieso vind ik een tekst beginnen met “het” niet mooi, helemaal niet als je daarna verzandt in dichterlijke verzuchtingen over wilder en woestere zeeën
Wil je de eerste alinea eens herschrijven en plaatsen? Dan zal ik je aanwijzen waar je, in mijn ogen, nogal uit de bocht vliegt.
Tenslotte, want ik stop ermee, wil ik iets zeggen over de schrijfstijl die je hanteert. Waarom?
Het lijkt op de reclamefolder van een of andere reisorganisatie. Of op de veronicagids, alleen dan niet hip.
Controleer je tekst, herschrijf heb, bedenk wat je erin kwijt wilt en dan zou ik het niet gek vinden als je de tekst besluit op te bergen als zijnde een oefening die slechts gedeeltelijk lukte.
Sorry, omdat ik er niet meer van kan maken.

[Charlottetje]

Nu is het in elk geval duidelijk wat je bedoelde.
Ik zal nog eens wat proberen dan.

[Tisch]

Pas vroeg LUH-12345 (haha?) mij waarom ik geen zin meer had om kritiek te geven op letteren. Ik zei dat ik er weinig van leerde, want er wordt geen tegengas geboden, meestal.
Eigenlijk vind ik bovenstaande discussie exemplarisch: ik doe mijn best (al dan niet) goede kritiek te leveren en ik krijg twee regels terug. Als we in pedagogische termen spreken: waar is mijn leermoment?

[Charlottetje]

Tsja, ik ga vaak discussie met mensen aan als ik enigszins het gevoel heb dat die andere persoon en ik een beetje gelijkwaardig aan elkaar zijn.
Ik wil vooral leuke/goede discussies en liever geen schreeuw-discussies als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik vond je nogal dominant en denigrerend overkomen als ik eerlijk mag zijn. Misschien dat ik dan juist discussie met je aan zou moeten gaan, maar daar zag ik niet zoveel heil in.
Natuurlijk is er van mijn kant een veel bredere mening over jouw commentaar, maar waarom zou ik commentaar op commentaar geven wanneer ik denk dat niemand daar wat mee op zou schieten?

Charlotte

[Tisch]

Mensen hebben al snel de neiging iets denigrerend te noemen, als ze negatieve kritiek krijgen.
Jij vat mijn kritiek blijkbaar op als: hij doet groot en ik ben klein.

MAAR je zegt zelf in je reactie: "ik ga wel de discussie aan als iemand gelijkwaardig is."

Dus ik ben niet gelijkwaardig aan jou, dus sta ik neem ik aan boven je, in jouw ogen.
Dus je spreekt jezelf tegen, als je gevoel is zoals ik het nu beschrijf.

Je mag best op de kritiek reageren, als je denkt dat je gelijk hebt. Misschien lijk ik denigrerend, maar ik zou je meteen gelijk geven als ik ook maar enigszins zou denken dat je dat gelijk verdient.

Mijn dominatie zit misschien in het feit dat ik langer schrijf. Dan krijg je al snel de rol meester-leerling, helemaal als jij je daarin schikt.

[Charlottetje]

LUH was ook niet echt positief, maar ervaarde ik niet als denigrerend. Het is meer de toon waarop denk ik.
(zoals jij zei: ik zal uitleggen waarom je wel wat aan mijn kritiek hebt. dat klinkt in mijn oren als: mijn kritiek is goed en duidelijk, je begrijpt het alleen niet. je had voor de formulering ....je wel wat aan mijn kritiek zou kunnen hebben. kunnen kiezen, waardoor het iets beter overkomt. Ja, ik ben absoluut veel te vatbaar voor dit soort dingen, maar als ik denk niets met jouw kritiek te kunnen, kan ik daar gewoon niets mee.)

hoezo spreek ik mezelf tegen? omdat ik toch met jou in discussie ga, terwijl ik toch het gevoel heb dat wij niet voor een groot deel gelijkwaardig zijn? Ik heb toch niet gezegd dat ik uitsluitend in discussie ga met mensen die ik als gelijkwaardig beschouw?
Ik kan behoorlijk twijfelen aan dingen, dus ook aan mijn eigen mening en misschien hecht ik wel meer aan jouw mening dan aan mijn eigen mening, aangezien jij wel ervaring met schrijven hebt en ik niet. (dat hechten aan zijn verkeerde woorden, maar ik kan even geen betere verzinnen)

Het gaat mij in een discussie nooit zo zeer om wie er gelijk heeft, maar om het uitwisselen van meningen en feiten in de hoop dat iedereen daar wat van kan leren. Mijn mening staat meestal niet eens vast. Ik ben zeker bereid van mening te veranderen, maar kan het heel erg vervelend vinden om met iemand in discussie te gaan die minder bereid is om eventueel open te staan voor de mening van de ander, te veranderen van mening of heel zijn/haar mening gewoon heel erg vast heeft staan en daar gewoon niet vanaf wil wijken.

Jij schrijft je kritieken nogal aanvallend en in een 'ik heb gelijk' toon, waardoor ik het als dominant ervaar. De lengte van je schrijven maakt daar geen verandering in hoor.

Met jouw kritiek op dat wilder en woester etc. ben ik het zeker eens, dat moet ik veranderen.

Dat ik zeker geen problemen heb met de verdere overdaad aan woorden ligt denk ik meer aan mijn mening dan aan mijn eventuele gebrek aan zelfkritiek. Anders zou ik er immers wel problemen mee hebben wanneer een ander een overdaad aan woorden zou gebruiken en dat heb ik meestal ook niet.

Ook naar die clichezinnen zal ik dan eens moeten kijken.
Dat is een 'fout' die ik 'veel' maak. Pure onkunde.

Dat A->B en 1,2,3 verhaal van jou, daar heb ik eerlijk gezegd nog niet naar gekeken, moet ik dus nog doen, kan ik ook nog niets over zeggen.

De verklaring voor 'Het' komt in principe aan het eind van het verhaal, maar kennelijk is dat niet duidelijk. In de tweede alinea krijg je een zelfde soort vergelijking die ook door het einde duidelijk zou moeten worden, maar kennelijk gebeurd dat dus niet.
Dat is, denk ik, waar ik ook al eerder over sprak, het feit dat ik het verhaal al in mijn hoofd heb, weet wat ik er mee bedoel, er vanalles omheen denk, maar dat niet op de goede manier opschrijf, waardoor het allemaal voor mijzelf wel duidelijk lijkt, maar dat voor anderen kennelijk niet zo is.
Ik had gehoopt dat ik door die opening (maar nu ik het zelf lees voor een zoveelste keer en na het lezen van jullie kritieken, blijkt ook wel dat het helemaal niet kan, zeker niet meteen na het begin van het verhaal, hooguit aan het eind) mensen een beetje aan het denken kon zetten, maar niet dus. Dat komt, denk ik, waar ik ook al eerder over sprak, waarschijnlijk door het feit dat ik niet dit verhaal alleen om het verhaal heb geschreven, maar om iets meer.
Ik geloof niet dat ik begrijp waarom je , waar ik het hierboven over had, minachtend naar de lezers vindt. Dat zou ik iets pas vinden wanneer dingen totaal en te vaak worden uitgelegd, dus als je me dan nog zou willen vertellen waarom je het minachtend over vindt komen..

Nog steeds begrijp ik niet waarom jullie deze tekst iets uit een reclamefolder of veronicagids vinden lijken, maar dat ik dat niet begrijp zal, wederom, waarschijnlijk komen door de gedachtes die ik wel achter deze tekst heb, maar die ik niet zo in de tekst heb kunnen verwerken dat ze ook over komen.

Sorry, maar ik heb de discipline niet om iets slechts te herschrijven waarna het nog steeds slecht zal blijven en het dan alsnog op te bergen. Als ik van te voren al weet dat iets na het herschrijven slecht blijft, berg ik dit schrijfsel liever een stadium eerder op.

Charlotte

[*Burning water*]

Okee, het verhaal is niet geweldig geschreven, en hoewel Tisch zijn kritiek niet al te vriendelijk brengt, klopt het wat hij zegt. Maar ik vind dat er ook positieve puntjes zijn, hoor. Het verhaal is niet zo slecht dat het niet de moeite waard is om te herschrijven. Ik vond het idee wél mooi en bepaalde gedachten ook (ik heb even geen zin om ze op te zoeken en hier neer te zetten, maar je snapt waarschijnlijk wel gedeeltelijk wat ik bedoel), vooral na de uitleg van Luh over de Pier.

Geef niet op! En als een langer einde beter is, waarom dan niet een iets langer verhaal maken? Zo lang is dit nou ook weer niet.

[Charlottetje]

Het zou fijn geweest zijn als je je kritiek ook zou onderbouwen.
Ik geloof niet dat ik nou meteen gezegd heb dat Tisch geen gelijk heeft, toch? Maar vertel eens waarom jij vindt dat hij zeker wel gelijk heeft?
Wat vind jij dan de positieve punten van dit verhaal? En ik heb geen idee of jij mijn gedachten erachter wel begrijpt, maar goed.
Ik weet niet of een langer einde ook echt wel beter zou zijn.
Het enige dat ik weet is dat mijn oorspronkelijke plan was een langer verhaal te schrijven, maar ik dit eigenlijk juist wel goed vond, omdat het anders waarschijnlijk heel suf of saai af zou lopen.

Charlotte

[EggeD]

Tisch, je helpt Charlottetje heus met je kritieken hoor. Er zijn niet alleen leermomenten in je leven, maar ook momenten dat je anderen iets bijbrengt. Dat is mijns inziens een erg goede daad, maar het zal vaak op de achtergrond blijven, net als zusters en huismoeders nooit de krant halen. Echt, je doet het goed ! Ooit komen je leermomenten, geloof me (:

[Charlottetje]

Waarschijnlijk ben ik niet helemaal duidelijk geweest in mijn verwoordingen, want voor Tisch zijn kritieken had uitgelegd kon ik er niets mee.
Waarschijnlijk omdat ik ze gewoon niet begreep.
Nu nog steeds begrijp ik het niet allemaal, maar kan ik er wel meer mee.
Alleen wil ik wel graag eerst begrijpen wat er met veronica-taal bedoeld wordt, voor ik eventueel ga herschrijven.

Charlotte
ik ben hopeloos

[EggeD]

Ik denk dat ze met Veronica-taal bedoelen dat je nooit specificeert wat je probeert te schetsen. Je zegt vaak "prachtig" of "mooi" of "cool" (ik zeg maar wat) maar niet iets preciezers. Probeer je echt duidelijk te verwoorden, zodat de lezer een beter beeld krijgt.

Als jullie dit niet bedoelen zeggen jullie het maar.

Offtopic: Bericht 1001

[Charlottetje]

Veronica-taal wil dus zoiets zeggen als beschrijvingen zonder inhoud, door het gebruik van heel relatieve woorden, zoiets?
Hmm, ik geloof dat ik het wel een beetje begrijp, al heb ik geen idee hoe ik het moet veranderen.
Herschrijven lijkt bij elke reactie drastischer te gaan worden

Charlotte

Oh, sorry. Met Veronica/IKEA-taal doelde ik eigenlijk vooral op de jij-en en jou-en. 'Vanavond kan JIJ gaan genieten van JOUW favorieten film met bladiebla' en 'Pak hier JOUW folder voor JOUW aanbiedingen', enz. Wat anderen ermee bedoelden weet ik natuurlijk niet.

LUH-3417

[Charlottetje]

ah, oke, op die manier.
Hmm, ja, zou ik kunnen begrijpen.
Denk je dat het veel zal helpen als ik het vanuit een ander persoon schrijf?
Ach, ik zou het altijd kunnen proberen natuurlijk...
En dat einde nog steeds, tsja, moeilijk...

Charlotte

[*Burning water*]

Charlottetje schreef op 01-05-2004 @ 23:57 :
Het zou fijn geweest zijn als je je kritiek ook zou onderbouwen.
Ik geloof niet dat ik nou meteen gezegd heb dat Tisch geen gelijk heeft, toch? Maar vertel eens waarom jij vindt dat hij zeker wel gelijk heeft?
Wat vind jij dan de positieve punten van dit verhaal? En ik heb geen idee of jij mijn gedachten erachter wel begrijpt, maar goed.
Ik weet niet of een langer einde ook echt wel beter zou zijn.
Het enige dat ik weet is dat mijn oorspronkelijke plan was een langer verhaal te schrijven, maar ik dit eigenlijk juist wel goed vond, omdat het anders waarschijnlijk heel suf of saai af zou lopen.

Charlotte

Volgens mij heb ik al mijn kritiek onderbouwd; ik heb gezegd wat ik er goed aan vond, en voor de onderbouwing van het negatieve gedeelte naar het verhaal van Tisch verwezen.
Zijn opmerkingen met betrekking tot stijl enzo zijn in mijn ogen waar, maar het betreft hier een mening. Ik kan het niet beter onderbouwen dan door te zeggen dat het verhaal stilistisch mooier zou zijn en prettiger zou lezen wanneer je de adviezen ter hand zou nemen.
Nou ja, het einde is niet optimaal, omdat het inderdaad een herhaling is. Ik heb niet echt veel nieuws te zeggen geloof ik.. Erg origineel is het niet, maar het begin vind ik eerlijk gezegd vervelender dan het einde. Het kan er mee door, zogezegd, maar ik meende dat je eigenlijk een beter idee voor het einde had en dat achterwege hebt gelaten. Sorry, verkeer begrepen.

[Charlottetje]

*Burning water* schreef op 01-05-2004 @ 21:48 :
Okee, het verhaal is niet geweldig geschreven, en hoewel Tisch zijn kritiek niet al te vriendelijk brengt, klopt het wat hij zegt. Maar ik vind dat er ook positieve puntjes zijn, hoor. Het verhaal is niet zo slecht dat het niet de moeite waard is om te herschrijven. Ik vond het idee wél mooi en bepaalde gedachten ook (ik heb even geen zin om ze op te zoeken en hier neer te zetten, maar je snapt waarschijnlijk wel gedeeltelijk wat ik bedoel), vooral na de uitleg van Luh over de Pier.

Geef niet op! En als een langer einde beter is, waarom dan niet een iets langer verhaal maken? Zo lang is dit nou ook weer niet.

Tsja, sorry, ik las hier slechts dat je het eens was met Tisch, en dat je het nog enigszins mooi vond (-->onderbouwing) omdat je bepaalde gedachten wel oke vond, toch?
Dus je vond het niet geweldig geschreven met als onderbouwing alles wat Tisch ook vond, oke.
Ik heb jou dan ook verkeerd begrepen denk ik.. maar goed.

mag ik je vragen waarom je het niet zo origineel vindt?
ik heb er eigenlijk namelijk ook nog helemaal niet bij nagdacht of i het wel of niet origineel vond, zeg maar.
Dit verhaal is door een ander verhaal ontstaan (verteld verhaal)
maar goed.

Ik moet eigenlijk alles eens uit gaan printen, nog eens lezen en eens gaan herschrijven misschien.

Charlotte

[Tisch]

Wat wil je bereiken met dit verhaal?

[Charlottetje]

Iets dat ik er niet mee bereikt heb of in elk geval dat veel te geforceerd heb geprobeerd te doen:
een bepaald perspectief op het leven laten zien cq. mensen na laten denken over leven/'het leven'

Charlotte