Toekomst

[Tisch]

Denken jullie wel eens, mits jullie jezelf goed vinden:

is dit literatuur schrijven? Schrijven schrijvers zo hun boeken?

Ik schreef net een stuk en onder het stuk rende ik naar beneden om wat dubbeldrank in te schenken, keek ik op teletext voor de tenniswedstrijden van dalijk, keek ik naar The Box, flikflooide ik met mijn pen, sprak ik wat mensen op msn, gooide ik mijn pen op het bed, waarna hij erlangs viel en ik hem achter mijn bed vandaan moest pakken, liet ik mijn zus uit die naar huis gaat, zong ik mee met wat liedjes op de radio, rolde ik met een rolletje plakband over de tafel en gooide ik wat dartpijlen op het verminkte dartbord op mijn kamer.

En dan komt mijn boek in het voorjaar van 2005 uit.
Verdien ik dat wel?

Ik denk zelf niet dat ik 'literatuur' schrijf. Literatuur vind ik namelijk niet mooi, meestal. Ik hou veel meer van kinderboeken dan literatuur.

Toch zou ik het wel willen schrijven, literatuur bedoel ik. Om te kijken of ik het kan. En om 'mooie' en 'goede' literatuur te schrijven. Maar zo ver ben ik nog lang niet.
De opleiding die ik volgend jaar hoop te gaan doen, als ik aangenomen wordt, is in ieder geval voor mij wel een stap in de goede richting. Daardoor word ik gedwongen te schrijven, en schrijven is iets wat ik nu veel te weinig doe, jammergenoeg. Andere dingen eten mijn tijd op.

Maar zoals ik al zei, ik ben nog lang niet waar ik wil zijn.

Ik kan nooit echt zonder gniffelen nadenken over 'schrijvers'. Ik vind het vaak veel te grappig hoe ze zichzelf profileren en hoe ze in de media verschijnen.

Ik zie mezelf dan ook niet echt als een noeste schrijver die bij kaarslicht en een storm buiten de deur koortsig aan een boek werkt en ondertussen alles en iedereen negeert en ontloopt. Vind ik een beetje een Hollywood-idee van een 'kunstenaar'.

Daarom denk ik ook niet dat het vreemd is dat je maffe dingen doet terwijl je toffe teksten schrijft. Je kan mij niet vertellen dat Kafka nooit in zijn neus peuterde tijdens 'Das Prozes'.

Als je boek uitkomt, verdien je dat kennelijk. Maakt niet echt uit hoe het tot stand komt, toch? Ik ken vervelende surrealisten die onder invloed van alcohol, drugs en hypnose probeerden teksten te schrijven. Verdienden zij het om uitgegeven te worden?

Ik dacht dat we allemaal probeerden te schrijven, zodat we later tenminste niet hoefden te werken.

Maar ik denk dat dus niet echt vaak bij mezelf. De meeste schrijvers die vertellen over de manier waarop ze schrijven (op televisie, in bladen en andere onzin) vind ik meestal onuitstaanbare kwasten. Ik begrijp zelf niets van de manier waarop een verhaal bij mij tot stand komt en er is ook geen verschil tussen een tekst die goed en een tekst die slecht ontvangen wordt.

LUH-3417

[Flshman]

Oeh, herken ik mij daar even in!

Als ik schrijf kan ik, mits in de juiste stemming, dat vaak alleen maar 's avonds. Zo snel het even niet lukt ben ik alweer bezig met andere dingen.

Ik weet niet of ik in staat ben om echte literatuur te schrijven, ik schrijf liever over mezelf. Ik denk dat, als ik schrijver zou worden (hij werd wakker en ineens wist hij het, hij was schrijver!), op een Kees van Kooten manier een boek zou schrijven.

Ik heb in het geheel niet de intentie om een boek uit te geven, hoewel ik mezelf wel goed vind. Als ik schrijf, schrijf ik aan een stuk door zonder andere dingen te doen.

Hoe paradoxaal. De enige schrijver in dit topic die enigszins beantwoordt aan het cliché wil geen boek uitgeven.

[Charlottetje]

Ik schrijf wanneer ik schrijf.
Ik ben verre van een goede schrijver en al helemaal niet als ik plan te gaan schrijven of gedwongen moet schrijven...
Het komt er dan op neer dat ik 's avonds laat of in de nacht schrijf. Tenzij ik net in de trein zit en weer afscheid heb genomen, het buiten donker is en ik hem dan al weer mis. (lijkt nu net alsof ik een vriendje mis ofzo, maar mijn broer is mijn alles, al weet hij dat zelf niet eens.)

Net als bij het lezen maak ik me er echt niet druk om of ik al dan niet literair schrijf of literatuur lees.
Als ik maar schrijf en als dat wat ik schrijf maar 'leesbaar' is.
Ik lees een boek dat ik leuk vind of me leuk lijkt op het moment dat ik er aan wil beginnen. Ik ga me echt niet af zitten vragen of het literatuur is. Genoeg boeken die onder de literatuur vallen en ik bagger vind, maar ook genoeg boeken die niet als literatuur beschouwd worden, maar die ik juist wel geweldig vind.