dysthyme stemmingsstoornis.

[~~dolce~~]

*Blub* een wattes?!
Zo zat ik dus toen ik hoorde dat ik dat heb. Ze heeft het wel uitgelegd maar uhm, eigenlijk weet ik het nu niet meer, en ze gebruikte veel moeilijke woorden, (naja, ik vond ze moeilijk)
Nu vraag ik me af, of iemand weet wat het is, en mij het kan uitleggen. (in normaal nederlands )
Ik heb miss volgende week weer een gesprek, en dan zal ik er nog wel eens wat over vragen, ook komt het verslag van altrecht nog. En dat ga ik nog bespreken met iemand van de leiding hier,
best dom eigenlijk.
En natuurlijk, ik sta nu weer op een wachtlijst, maar ja
xxx mir

Offtopic: als dit topic hier niet hoort oid verwijder hem dan maar.

[*babet*]

Ik dacht dat een dysthyme stoornis een bepaalde vorm van depressie is. De klachten houden dan meestal minimaal 2 jaar aan . De klachten vergeleken met een 'normale' depressie' zijn lichter, maar juist doordat ze zo lang aanhouden en je t gevoel hebt dat t niet over gaat, is deze depressie juist erg zwaar. Het grootste deel van de dag voel je je depressief..meer dagen wel dan niet..

Ik hoop dat je er wat aan hebt??

Liefs,
Babet

[coopergirl]

....Google is je vriend

Dysthyme stoornis
Een relatief lichte vorm van depressie die de DSM-IV onderscheidt, is de dysthyme stoornis. Het gaat hierbij echter wel om een langdurige toestand. De depressieve klachten moeten langer dan twee jaar geleden zijn begonnen, terwijl de ernst van de klachten vaak erg sterk wisselt. Perioden waarin de patiënt erg somber is, worden afgewisseld met perioden waarin hij zich wel wat beter voelt. Toch blijft ook dan de sombere stemming meestal aanwezig. Perioden waarin hij geen klachten heeft, duren in die tijd nooit langer dan twee maanden.
In tegenstelling tot de ernstiger vormen van een depressie zijn er, naast de sombere stemming, bij de dysthyme stoornis veel minder bijkomende klachten. Van het grote aantal klachten dat zich bij een depressie voor kan doen, hoeven er slechts minimaal twee aanwezig te zijn. Naast uiteraard de depressieve stemming zijn dat een slechte eetlust (of juist te veel eten, vaak in aanvallen), geringe energie of vermoeidheid, slaapstoornissen of juist overmatige slaapbehoefte, gering gevoel van eigenwaarde, slechte concentratie of besluiteloosheid en ten slotte een gevoel van hulpeloosheid.
Dat de verschijnselen bij een dysthyme stoornis relatief licht zijn wil nog niet zeggen, dat patiënten niet lijden. Het lijden is juist zwaar, omdat er geen perioden zijn waarin ze zich echt goed voelen. Ze ondervinden verder behoorlijke beperkingen in het functioneren, zowel privé als op werk en andere gebieden. Ze voelen zich in het algemeen zeer ongelukkig. Het komt voor dat patiënten een geslaagde suïcidepoging doen.
Als oorzaak voor de dysthyme stoornis worden vaak psychogene factoren (bijvoorbeeld chronische lichamelijke ziekten of chronische psychische en sociale belasting) en/of neurotische factoren genoemd. Daarom werd deze vorm van depressie vroeger ook wel psychogene of neurotische depressie genoemd, hoewel het oude en het nieuwe begrip elkaar niet volledig overlappen.
Kort gezegd is een neurose een uiting van een onbewust psychisch conflict. Dit conflict veroorzaakt angst, die zich op verschillende manieren uit, onder meer in een nerveuze gespannenheid of in een depressieve stemming. De patiënt is zich er niet altijd van bewust waar precies de schoen wringt, het gaat immers om een onbewust psychisch conflict dat kan dateren uit de jeugd. Wellicht heeft hij door voortdurende kritiek van de ouders veel 'deuken' in het gevoel van eigenwaarde opgelopen. Of heeft hij al vroeg veel hevige teleurstellingen meegemaakt. Te denken valt hierbij aan het verlies op jonge leeftijd van vader of moeder, of bijvoorbeeld lichamelijk en/of seksueel geweld (incest). Als zich in de jeugd veel psychische schokken (trauma's) voorgedaan hebben, kan het karakter 'neurotisch' vervormd zijn geraakt. We spreken dan van een karakterneurose, of tegenwoordig liever van een persoonlijksheidskenmerk of persoonlijkheidsstoornis. Patiënten kunnen hier in sterke mate onder lijden. Er is dan sprake van een langdurige belasting, die aanleiding kan geven tot een chronische depressie.
Overigens kan bij een dysthyme stoornis nog een 'gewone' depressieve stoornis komen. We spreken dan van een depressie die gesuperponeerd (opgestapeld) is op de dysthyme stoornis. Dit wordt ook wel een dubbeldepressie genoemd.
Omdat zowel psychosociale als (karakter)neurotische factoren als de boosdoeners gezien worden bij het ontstaan van een dysthyme stoornis, werd voorheen psychotherapie als enige juiste behandeling beschouwd. De laatste jaren echter zijn er aanwijzingen dat het om een combinatie van oorzaken gaat, waarbij ook biologische (lichamelijke) factoren een rol kunnen spelen. Dat verklaart waarom ook medicijnen tegen depressies toegepast kunnen worden. Bij het gebruik van antidepressiva verdwijnt de dysthyme stoornis overigens niet volledig, maar kan de depressie als minder zwaar beleefd worden.

Bron van bovenstaande tekst

[Nona]

Hm, enkele depressieve perioden, hypomane perioden, nooit manisch?

Even opzoeken, ik houd de stemmingsstoornissen nog niet zo goed uit elkaar.
*opgezocht*

Het is een chronische stemmingsstoornis die minstens twee jaar duurt. Gedurende die twee jaar heb je voortdurend depressieve perioden. Je ervaart wel goede perioden soms, maar die duren nooit langer dan twee maanden en houden nooit aan. De symptomen zijn minder erg dan bij een depressieve stoornis, maar omdat de stoornis zo lang duurt is het even ernstig. De stoornis komt vaak vroeg in het leven voor (dat klopt dus in jouw geval).
Symptomen zijn een depressieve stemming, een veranderde eetlust, slaapproblemen, moeheid, weinig gevoel van eigenwaarde, slechte concentratie of moeilijk beslissingen maken en gevoelens van hopeloosheid. Die hoef je niet allemaal te hebben, alleen de eerste en minstens twee van het rijtje dat erna komt.
Oh, en wat ik zei over die hypomane perioden (perioden dat je je heel goed veelt en erg veel energie hebt), die komt niet in deze stoornis voor.

*knuffel*

Ik hoop dat ik duidelijk ben zo.

[Masquerade]

Ik heb ook een dysthyme stoornis.

[Eleanor Rigby]

ik ook en ik vond de uitleg van met name Kruimel erg duidelijk

[Fantôme]

nou, dan snap ik het ook weer....
want toen ik je brief las dacht ik van 'en dat is....?'
brr... ik ben benieuwd wat ze straks over mij gaan zeggen nadat ik psychologisch/psychiatrisch onderzoek heb gehad

inderdaad een lichte maar heel langdurige depressie. kheb ook ooit die diagnose gekregen, nu zien ze het meer als een onderdeel van mijn borderline stoornis als ik me niet vergis.
*knuf*

[~~dolce~~]

thnx, mensen voor de reacties, Ik had zelf ook wel op internet kunnen kijken maar ik had niet zoveel tijd.
Het is me nu wel weer wat meer duidelijk .

xxx mir

[ratsja]

verklaar de mijne maar eens

cronisch recidiverende hypomanische rapid cycling depressie

[Droomvlucht]

ratsja schreef op 07-05-2004 @ 13:11 :
verklaar de mijne maar eens

cronisch recidiverende hypomanische rapid cycling depressie

Na google raadgepleegd te hebben denk ik dat het een vorm van een Bipolaire II stoornis is.

Bipolaire stoornis (manisch depressieve stoornis)
Bijgewerkt: 18 april 2004

--------------------------------------------------------------------------------
Inleiding
De bipolaire stoornis werd al beschreven rond 400 BC, de term manisch-depressief werd in 1921 door Kraepelin bedacht.
Een bipolaire stoornis wordt gekenmerkt door het herhaald optreden van episoden met heftige en extreme stemmingschommelingen. De stemming is dan gedurende een langere periode wisselend of zeer laag zijn (depressief) of zeer uitgelaten (manisch of hypomaan) of soms gelijktijdig manisch en depressief (gemengde episode). De episoden kunnen geïsoleerd optreden, dat wil zeggen dat ze worden afgewisseld door episoden van normale stemming, maar ook direct in elkaar overgaan. De depressieve fase duurt gemiddeld drie maanden, de manische fase één maand.

Onderverdeling A. Bipolaire I stoornis
Bij een zogenaamde "Bipolaire I stoornis" heeft men een manische episode doorgemaakt

B. Bipolaire II stoornis
Bij een zogenaamde "Bipolaire II stoornis" is er sprake van recidiverende depressieve en hypomane episodes


Voorkomen
Uit epidemiologische studies is bekend dat bipolaire stoornissen in verreweg de meeste gevallen recidiverend zijn gedurende het leven.
Circa 1% à 2% van alle volwassenen vanaf 16 jaar en ouder heeft in meer of mindere last van een bipolaire stemmingswisselingen. In Nederland zijn er circa 100.000 volwassenen (evenveel vrouwen als mannen) met een bipolaire stoornis.
De stoornis kan op elke leeftijd beginnen, maar de piek ligt tussen het 15e en 19e jaar en dat is vroeger dan bij unipolaire depressies.
Er is een hoge mate van comorbiditeit (tegelijk voorkomen) met angststoornissen, middelenmisbruik en mogelijk ook met persoonlijkheidsstoornissen.
In de Collaborative Depression Study is bij 146 patiënten gedurende 20 jaar gekeken naar het beloop van de bipolaire I stoornis. Hieruit bleek dat depressieve symptomen 32 procent van de totale tijd uitmaakten, manische/hypomanische symptomen 9 procent van de tijd en gemengde verschijnselen 6 procent. Bovendien komen subsyndromale verschijnselen, zoals milde depressie en hypomanie veel frequenter voor dan syndromale verschijnselen, zoals ernstige depressie en manie. Dit betekent dat patiënten ondanks behandeling meer dan de helft van de tijd symptomatisch zijn. Comorbide drugsgebruik is vaak geassocieerd met een chronisch beloop.

DSM-IV-TR criteria
Klik hier voor uitleg DSM * depressieve episode
* manische episode
* gemende episode
* hypomane episode

Verloop
Uit onderzoek blijkt dat 35-60% van de patiënten met een bipolaire stoornis tenminste één depressieve episode doormaken voordat ze een manische episode hebben.
Gemiddeld treden de stemmingswisselingen elke drie tot negen jaar op, met periodes van een normale stemming tussendoor. 15 tot 20% heeft last van ten minste vier episodes van een stemmingsstoornis (depressie, manie, hypomanie of mengvorm) binnen twaalf maanden, een rapid cycling . Recente onderzoeken tonen aan dat langdurig gebruik van antidepressiva, zonder een stemmingsstabilisator de kans op het optreden van rapid cycling verhoogd.
Bij sommigen staat de manie op de voorgrond, bij anderen de depressie. Een manische episode kan worden gevolgd door een depressie, andersom is ook mogelijk.
Het kan geleidelijk beginnen, maar ook acuut, soms binnen een dag. Vroege symptomen van een manie zijn vaak een afgenomen slaapbehoefte en meer energie.
Zonder behandeling gaan de episodes wel over, maar de risico's van een onbehandelde depressie of manie zijn groot. Een onbehandelde manie kan bijvoorbeeld leiden tot levensgevaarlijke lichamelijke uitputting, een depressie tot zelfmoord. Probleem bij de behandeling is dat ongeveer 50% van de patiënten met een acute manische episode een matige tot ernstige beperking van ziekte-inzicht hebben.
Het risico op overlijden door suïcide bedraagt circa 19%.

Bron

[ratsja]

klopt als een bus en daarbij heb ik nog chronisch serotoninetekort, maar dat is nog niet zeker. ben nu afbouwen (zeer langzaam).
om te kijken of ik dat tekort heb

[coopergirl]

ratsja schreef op 07-05-2004 @ 15:37 :
klopt als een bus en daarbij heb ik nog chronisch serotoninetekort, maar dat is nog niet zeker. ben nu afbouwen (zeer langzaam).
om te kijken of ik dat tekort heb

...Wanneer dit het geval is, dien je je verder leven aan de anti-depressiva te zitten?
...Vervelende situatie, zeg!

[ratsja]

coopergirl schreef op 07-05-2004 @ 22:41 :
...Wanneer dit het geval is, dien je je verder leven aan de anti-depressiva te zitten?
...Vervelende situatie, zeg!

jep
dan zou ik ze moeten blijven gebruiken, net als een stabilisator.

[Droomvlucht]

ratsja schreef op 07-05-2004 @ 23:59 :
jep
dan zou ik ze moeten blijven gebruiken, net als een stabilisator.

najah, zullen we TS maar niet teveel angst aanjagen?

[moenbase]

Je zegt dat er bij de uitleg moeilijke woorden werden gebruikt.
Als cliënt heb je het recht op duidelijke uitleg van je diagnose. Het is goed hier naar te vragen. Zelf merk ik vaak dat het veel te weinig gedaan wordt en mensen zoiets hebben van "laat maar zitten", en weggaan met het rotgevoel "wat houdt het nu precies in?". Dat is erg jammer en kan behoorlijk frustrerend zijn.