Lopen

[*~SaBoTaGe~*]

Met jou aan mijn hand
loop ik je voetstappen
zwijgend achterna
land, na land

We komen ze voorbij
stevige passen
doorlopen is wat we doen
met jou aan mijn zij

Dwalend door de jaren
moeheid slaat niet toe
we lopen gewoon
om met de stappen meevaren

Waar we naartoe gaan
weten we niet
gewoon zoekend in het rond
kunnen we ergens staan

***

Paden, voor ons aangelegd
ze praten tegen onze voeten
'Kom hier lopen!' wordt gezegd

Stappen volgend, overal
het is de vraag
wanneer ik stoppen zal

Voeten, voor mij gemaakt
ik blijf maar lopen
elk pad heb ik geraakt

[xineof]

Ik vind het een erg leuk thema voor een serie gedichten, deze twee zijn in elk geval al erg . Ik vind het bij de eerste vooral grappig dat de ik-persoon voorop loopt, maar dat hij toch de voetstappen van degene die hij meetrekt volgt. Leuk gespeeld met werkelijkheid/het levenspad ed., bovendien dragen je gedichten een erg positieve boodschap uit.

Het tweede gedicht vind ik wat minder vanwege het metrum, ik vind het wat onregelmatig, het loopt wat stroef vind ik, door de beklemtoning van de woorden. Maar ook deze draagt een positieve boodschap uit, bovendien worden dingen als onzekerheid ed. niet achterwege gelaten .

[*~SaBoTaGe~*]

Hoehoe, dnakjewel voor je commentaar!