Ik heb een boek gelezen van Waris Dirie en daarin vertelt ze over haar terugkomst naar Somalie na 20 jaar. De avond voor haar vertrek terug naar New York vertelt haar moeder een verhaal: een Somalische keizer met alles wat hij wensen kon was niet gelukkig. Hij had tal van vrouwen, juwelen, diamanten enz. Hij vroeg zijn dinaar om iemand te zoeken die gelukkig was. De dinaar ging op zoek en vond een man die zijn kameel aan het melken was. Het was een arme man, maar hij was nuriend aan het werk met een brede glimlach. De dinaar vroeg aan de man: ''Bent u gelukkig?'' De man antwoordde: "Ja, waarom zou ik niet gelukkig zijn?'' De man werd verzocht mee te gaan naar het paleis van de keizer (koning, weet ik veel) en hij wist niet wat hij zag: allemaal pracht en praal. Hij keek zijn ogen uit. De man kwam bij de keizer en de keizer vroeg aan de man waarom hij gelukkig was. De man kon geen woord uitbrengen en werd weggestuurd. Hij is nooit meer gelukkig geweest.
Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar ik wou het hier toch neerzetten.
Ik ben het niet eens met de stelling, vooral na het lezen van dit stukje uit dat boek. Hier in Nederland maakt het ons leven makkelijker, maar daar in Somalie geven ze alleen maar om kamelenmelk, water en af en toe misschien wat eten.
__________________
And I'll be holding your hand 'cause it's never too late!
|