Rhapsaaidy in Blue #1647

Little Phoebe schreef:

Hoi, ik vind jullie doktersverhalen supervermakelijk

Sarah, als jij ziek bent of iets hebt, dan weet je zelf toch wat het is en hoe je dat moet behandelen? Dan ga je toch niet zo snel naar een huisarts?

Quintiano schreef:

Je mag niet je eigen medicatie voorschrijven als arts.

Lusi schreef:

Dat mag je wel.

Het is alleen niet handig als je je eigen arts bent met het oog op dingen over het hoofd zien.

Quintiano schreef:

Alle medicijnen, ja? *frons* Gekkigheid. Dat wist ik niet.

Medicijnen die onder de opiumwet vallen, mag je niet aan jezelf voorschrijven. Verder wel.

Maar het is inderdaad zo dat als je weet wat je hebt, je dat wel zelf mag behandelen. Maar je kunt jezelf niet altijd goed onderzoeken, dus je weet niet altijd wat je hebt en sowieso kan het behulpzaam zijn om met iemand anders te bespreken waar je last van hebt, omdat artsen geneigd zijn klachten bij zichzelf te bagatelliseren (in tegenstelling tot geneeskundestudenten, die juist bij elk pijntje denken misschien die zeldzame ziekte te hebben waar ze vorige week wat over lazen )

Lusi schreef:

Diclofenac krijg je alleen op recept maar gebruik je het weleens tegen rugpijn, dan ken je het goed en kan er weinig misgaan. Of slik je dagelijks medicijnen, maar ben je die vergeten, dan schrijft ze bij hoge uitzondering voor 2 dagen iets met de boodschap dat je het de volgende keer maar niet vergeet en nieuw maandelijks recept haalt bij een gewone arts.

mjah, en collega's van me schrijven zichzelf ook wel kuurtjes voor bij blaasontsteking bijvoorbeeld. Als je dat eerder hebt gehad, herken je het vaak wel.

[Lorelei]

Sarah: Hoe zit het eigenlijk met je patientendossier? Wat zit daar allemaal nog in en tot hoe ver terug gaat dat? Zitten de brieven van de fysiotherapeut van 10 jaar geleden oid ook nog in mijn dossier bijvoorbeeld?

In het ziekenhuis wordt het, meende ik, na 10 jaar vernietigd als er niets bij is gekomen. Maar zo lang iemand onder controle blijft, wordt ook de oude inhoud van het dossier bewaard. Hoe dat bij de huisarts gaat weet ik eigenlijk niet. Vroeger werkten ze met kaartenbakken enzo, maar dat was voor mijn tijd

[Lorelei]

Zou je er dingen uit kunnen halen? In overleg natuurlijk Het gaat me niet om testresultaten en zo, die mogen best blijven. Maar er zijn bepaalde brieven die ik graag uit m'n dossier wil hebben.

[Martiño]

Nee, volgensmij niet.

[Martiño]

En alles wat in je dossier staat is gewoon geheim, en alleen voor jouw ogen en die van je arts bestemd. Je kunt er van uit gaan dat hij/zij daar echt heel discreet mee om gaat.

[Lorelei]

Ook niet als ze 8 jaar oud zijn en niet alleen irrelevant maar ook belastend? (in de zin van: zij schrijven dat het probleem tussen m'n oren zit terwijl er inmiddels al lang bekend is wat het probleem was en dat dat bepaald niet tussen de oren zat)


Edit: ja maar ik wil van huisarts wisselen en met een schone lei beginnen Ik heb geen zin in het gedoe van iemand die mij alleen maar kent vanuit een paar brieven waarin staat dat ik psychisch niet helemaal normaal ben.

Op zich mag je ook hopen dat als er bv. diagnoses zijn gesteld die achteraf niet bleken te kloppen, er óók in staat dat het toch niet klopt en dat artsen goed genoeg kunnen lezen om dat door te hebben al kan het natuurlijk alsnog dat mensen zich vergissen.

[Martiño]

Voor jou zijn ze misschien irrelevant, maar je weet nooit wat de waarde in de toekomst kan zijn van die brieven. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je ooit van zorgverlener wisselt, en dat die de informatie wel nodig heeft om een goed beeld te vormen van je medische geschiedenis.

Maar je kunt het natuurlijk altijd vragen!

[Miekje*]

Miekje* schreef:

Oh jongens, even voor jullie advies. Ik heb in Wales natuurlijk die bacterie enzo gehad, en gisteren had ik één of andere rare aanval van maagpijn. Zal ik daarvoor nou nog even naar de dokter gaan? Na die aanval heb ik gisteren de tabletjes genomen die ik Wales van de dokter heb gekregen, en die hielpen vrijwel meteen. Ik heb er nog anderhalve strip van, dus dat is geen punt. Het liefste wacht ik het nog even af, maar wat vinden jullie?

Sarah, wat denk jij?

[Lorelei]

Nja er staan nergens diagnoses. Dit zijn gewoon artsen die arrogant genoeg waren om psycholoog te spelen en te besluiten dat als zij niets vonden, er dus ook duidelijk niets aan de hand was. En nogmaals, testresultaten mogen erin blijven wat mij betreft.

Er is een brief van de internist: "Ja, je hebt dit meisje naar me gestuurd en ze is continu moe. Ik heb geen probleem kunnen vinden in haar bloed maar ze is heel erg slim dus dat is vast het probleem!"

En een brief van de neuroloog (waar nota bene het probleem uiteindelijk wél bleek te liggen!): "Ja, ik heb ook niets kunnen vinden maar ze heeft slecht contact met haar vader (daar kwam de neuroloog bij toeval achter doordat mijn vader en ik na elkaar een afspraak hadden) dus het is vast de scheiding van haar ouders geweest. Misschien ligt het probleem tevens bij de moeder"

En een brief van de sportfysio: "Dit meisje blijkt een autistisch zusje te hebben.. ik zou de klachten daar zoeken als ik jou was"


Wat blijkt? Ik maak geen melatonine aan. Maar ja, voordat ze daar gekomen zijn, hebben ze wel het bovenstaande allemaal al gelezen.

Miekje* schreef:

Sarah, wat denk jij?

ik weet niet welke bacterie je had en ik weet niet welke pilletjes je hebt heeft de arts in Wales niets gezegd over dat je bij terugkeer van de klachten meteen contact met een arts moest zoeken ofzo? Zo nee, dan zou ik het nog even aankijken, maar als het niet minder wordt toch maar wel weer een afspraak maken.

Lorelei schreef:

Nja er staan nergens diagnoses. Dit zijn gewoon artsen die arrogant genoeg waren om psycholoog te spelen en te besluiten dat als zij niets vonden, er dus ook duidelijk niets aan de hand was. En nogmaals, testresultaten mogen erin blijven wat mij betreft.

Er is een brief van de internist: "Ja, je hebt dit meisje naar me gestuurd en ze is continu moe. Ik heb geen probleem kunnen vinden in haar bloed maar ze is heel erg slim dus dat is vast het probleem!"

En een brief van de neuroloog (waar nota bene het probleem uiteindelijk wél bleek te liggen!): "Ja, ik heb ook niets kunnen vinden maar ze heeft slecht contact met haar vader (daar kwam de neuroloog bij toeval achter doordat mijn vader en ik na elkaar een afspraak hadden) dus het is vast de scheiding van haar ouders geweest. Misschien ligt het probleem tevens bij de moeder"

En een brief van de sportfysio: "Dit meisje blijkt een autistisch zusje te hebben.. ik zou de klachten daar zoeken als ik jou was"


Wat blijkt? Ik maak geen melatonine aan. Maar ja, voordat ze daar gekomen zijn, hebben ze wel het bovenstaande allemaal al gelezen.

Ten eerste verwacht ik niet dat je nieuwe huisarts alle brieven gaat lezen, hij zal wel vooral naar het episodelijstje kijken (waarin dan bijvoorbeeld zou kunnen staan 2004: vermoeidheid internist geen diagnose). Ten tweede staat het dossier op antichronologische volgorde

Lorelei schreef:

Nja er *snip* Wat blijkt? Ik maak geen melatonine aan. Maar ja, voordat ze daar gekomen zijn, hebben ze wel het bovenstaande allemaal al gelezen.

Ik zou de arts wel vertrouwen op plaatsvervangende schaamte voor zijn falende collegae.

[Lorelei]

Sarah schreef:

Ten eerste verwacht ik niet dat je nieuwe huisarts alle brieven gaat lezen, hij zal wel vooral naar het episodelijstje kijken (waarin dan bijvoorbeeld zou kunnen staan 2004: vermoeidheid internist geen diagnose). Ten tweede staat het dossier op antichronologische volgorde

Waarschijnlijk heb je gelijk. Maar mweh, artsen zijn maar stom

BEHALVE JIJ HOOR SARAH, JIJ BENT NIET STOM, JIJ BENT LIEHIEF!

[Miekje*]

Sarah schreef:

ik weet niet welke bacterie je had en ik weet niet welke pilletjes je hebt heeft de arts in Wales niets gezegd over dat je bij terugkeer van de klachten meteen contact met een arts moest zoeken ofzo? Zo nee, dan zou ik het nog even aankijken, maar als het niet minder wordt toch maar wel weer een afspraak maken.

Ik weet de naam van de bacterie ook niet meer! Ik heb Buscopan tabletjes gekregen, en de dokter zei na het onderzoek (ontlastingtestdingie) dat het vanzelf weer over zou gaan, meer niet. Ik heb geen last meer van diarre en/of buikkrampen of niet kunnen eten enzo, maar ik heb nog wel regelmatig die hele erge maagpijn, en dat is dan na het innemen van tabletjes/een half uur wachten weer minder/weg.

[Martiño]

Lorelei schreef:

Waarschijnlijk heb je gelijk. Maar mweh, artsen zijn maar stom

BEHALVE JIJ HOOR SARAH, JIJ BENT NIET STOM, JIJ BENT LIEHIEF!

Dat weten we niet! HIER is ze lief ja. Maar misschien is ze in het ziekenhuis wel een bitch. Of thuis, dat Theodoor iedere avond huilend in een hoekje zit.

Theodoors vrienden vinden mij geloof ik wel een beetje bazig over hem
Maar het is niet dat hij geen beslissingen mag nemen ofzo. Meer dat-ie dat niet doet, dus dan doe ik het maar. Hij vindt dat ook wel zo makkelijk . En daar heeft hij grapjes over gemaakt dat ik de broek aanheb enzo, en zijn vrienden (met weinig relatie-ervaring) hebben dat volgens mij wat serieus opgevat

Martiño schreef:

Dat weten we niet! HIER is ze lief ja. Maar misschien is ze in het ziekenhuis wel een bitch. Of thuis, dat Theodoor iedere avond huilend in een hoekje zit.

Ik kan me dat bij Sarah zó niet voorstellen

[Carn]

Misschien durft ie het niet!

[Lorelei]

Quintiano schreef:

Ik kan me dat bij Sarah zó niet voorstellen

Je weet maar nooit. Jij denkt ook dat ik .. eh wat was het.. gewillig en gedwee (?) ben

Sarah schreef:

Op zich mag je ook hopen dat als er bv. diagnoses zijn gesteld die achteraf niet bleken te kloppen, er óók in staat dat het toch niet klopt en dat artsen goed genoeg kunnen lezen om dat door te hebben al kan het natuurlijk alsnog dat mensen zich vergissen.

nou... In het ziekenhuis had ik bij veel artsen en verpleegkundige het idee dat ze in eerste instantie even wilden testen of ik wel helemaal lekker was in mijn koppie en of ik me niet aan het aanstellen was. Ik kreeg echt heel vaak het gevoel dat ik moest bewijzen dat ik níet psychiatrisch mesjogge was vorige week. Als ze dan doorhadden dat ik gewoon meewerkte en bepaalde dingen echt niet kon, dan werden ze wat vriendelijker, maar pfff. Lang niet iedereen doet zo hoor, maar ik heb dat stempel op mijn dossier staan en daar kom ik dus niet meer onderuit en dat zal bij veel artsen altijd het eerste zijn waaraan ze denken.

Lorelei schreef:

Je weet maar nooit. Jij denkt ook dat ik .. eh wat was het.. gewillig en gedwee (?) ben

Gedwee, ja. Gewillig niet *grinnikt* Overigens kwam je daar zélf in eerste instantie mee als ik me niet vergis. Niet zozeer dat specifieke woord, maar weldegelijk het corresponderende gedrag

Ik kon tot voor een paar jaar geleden wel heel boos worden, maar dan niet op bitchy manier, maar meer op tantrummanier vooral als ik te lang niet gegeten had en ook nog slecht geslapen.

[Lorelei]

Sarah schreef:

Ik kon tot voor een paar jaar geleden wel heel boos worden, maar dan niet op bitchy manier, maar meer op tantrummanier vooral als ik te lang niet gegeten had en ook nog slecht geslapen.

Jeetje Een tantrum van Sarah

Lentekriebel schreef:

nou... In het ziekenhuis had ik bij veel artsen en verpleegkundige het idee dat ze in eerste instantie even wilden testen of ik wel helemaal lekker was in mijn koppie en of ik me niet aan het aanstellen was. Ik kreeg echt heel vaak het gevoel dat ik moest bewijzen dat ik níet psychiatrisch mesjogge was vorige week. Als ze dan doorhadden dat ik gewoon meewerkte en bepaalde dingen echt niet kon, dan werden ze wat vriendelijker, maar pfff. Lang niet iedereen doet zo hoor, maar ik heb dat stempel op mijn dossier staan en daar kom ik dus niet meer onderuit en dat zal bij veel artsen altijd het eerste zijn waaraan ze denken.

Mjah, dat inderdaad wel een beetje. Wij hadden laatst ook een patient op de SEH die voor ons was ingestuurd vanwege de psychiatrische voorgeschiedenis, maar die iets heel anders bleek te hebben.

[Lorelei]

Quintiano schreef:

Gedwee, ja. Gewillig niet *grinnikt* Overigens kwam je daar zélf in eerste instantie mee als ik me niet vergis. Niet zozeer dat specifieke woord, maar weldegelijk het corresponderende gedrag

Heul niet

Lorelei schreef:

Heul niet

Echt wel. Jij noemde jezelf 'meegaand', of iets soortgelijks in andere bewoording. Daar heb ik 'gedwee' van gemaakt En als je nou blijft tegensputteren duik ik straks m'n MSN-logs in

Lorelei schreef:

Jeetje Een tantrum van Sarah

ik heb ooit heel hard tegen Theodoor gegild omdat hij te veel pindakaas op zijn brood deed! Maar tegenwoordig heb ik goed door wanneer ik lichtgeraakt raak en dan kan ik wat aan de oorzaak doen (meestal te lang niet gegeten) en ben ik ook goed geworden in op tijd de kamer uitlopen, even denken 'ben ik nu rationeel bezig, hm nee eigenlijk niet'.

[Lorelei]

Quintiano schreef:

Echt wel. Jij noemde jezelf 'meegaand', of iets soortgelijks in andere bewoording. Daar heb ik 'gedwee' van gemaakt En als je nou blijft tegensputteren duik ik straks m'n MSN-logs in

Die heb je niet!

[Martiño]

Lorelei schreef:

Je weet maar nooit. Jij denkt ook dat ik .. eh wat was het.. gewillig en gedwee (?) ben

Hahahahahahaha

[Martiño]

Quintiano schreef:

Ik kan me dat bij Sarah zó niet voorstellen

Ik stiekem wel een beetje

[Lorelei]

En als je ze wel heb dan zijn het er zoveel dat je nog wel em uurtje bezig bent

[Carn]

Sarah schreef:

ik heb ooit heel hard tegen Theodoor gegild omdat hij te veel pindakaas op zijn brood deed!

Ik zou dan heel hard lachen.

Lorelei schreef:

Die heb je niet!

Ik log(de) alles. For future reference and shit, yo.

[fizzle-fluffy]

Sarah schreef:

ik heb ooit heel hard tegen Theodoor gegild omdat hij te veel pindakaas op zijn brood deed! Maar tegenwoordig heb ik goed door wanneer ik lichtgeraakt raak en dan kan ik wat aan de oorzaak doen (meestal te lang niet gegeten) en ben ik ook goed geworden in op tijd de kamer uitlopen, even denken 'ben ik nu rationeel bezig, hm nee eigenlijk niet'.

Jij geeft me hoop voor mijn toekomst. Misschien krijg ik mezelf ooit onder controle

[Lorelei]

Carn schreef:

Ik zou dan heel hard lachen.

Ik zou heeeeeeel erg verbaasd zijn als Rationeel (nja, dan wat minder) dat zou doen

Maar ik word ook een onuitstaanbaar kreng als ik te lang niet gegeten heb

Sarah schreef:

ik heb ooit heel hard tegen Theodoor gegild omdat hij te veel pindakaas op zijn brood deed!

Ik zou niet meer bijkomen van het lachen denk ik

[Carn]

Lorelei schreef:

Ik zou heeeeeeel erg verbaasd zijn als Rationeel (nja, dan wat minder) dat zou doen

Maar ik word ook een onuitstaanbaar kreng als ik te lang niet gegeten heb

Nou ja,

volgens mij gaat het meer van: "HAHAHAHA, doe eens normaal, dit slaat nergens op".

Sarah schreef:

Mjah, dat inderdaad wel een beetje. Wij hadden laatst ook een patient op de SEH die voor ons was ingestuurd vanwege de psychiatrische voorgeschiedenis, maar die iets heel anders bleek te hebben.

Ik vind het echt heel vermoeiend dat ik steeds moet bewijzen dat ik wél goed in mijn hoofd ben, maar andere klachten heb. In de verpleegkundige overdracht afgelopen week stond ook ineens dat ik somber was. Somber? Hoe komen ze daarbij als ze er nog niet eens een keer naar gevraagd hebben? En ik heb me ook niet echt somber gedragen volgens mij. Maarja, madame heeft littekens (van weet ik hoeveel jaren geleden) dus ze zal haar leven lang wel somber zijn ofzo? Of hebben ze dat geconcludeerd toen ik moest huilen toen ik op de grond flikkerde bij een bepaald testje en dat ik daar toen van baalde?

Oei, ik geloof dat de frustratieknop is aangeraakt!. Het liefst zou ik mijn hele psychiatrische dossier laten vernietigen, maar das ook niet handig, bovendien is dat ook nog niet gesloten. Maar ik heb het idee dat ik in de zorg nog het meest gestigmatiseerd word.
Als mensen me eenmaal kennen is het geen probleem meer, maar in het begin is het zo vermoeiend.

[Carn]

Tja, artsen weten simpelweg niet alles. En om zoveel mogelijk te weten moet er veel gevraagd worden en getest worden. Als na 3 jaar opeens een nieuwe behandeling voor iets blijkt te zijn waardoor heel zo'n traject weer vanaf voor af aan begint, dat is gewoon inherent aan het systeem.

Keerzijde van de medaille is dat wanneer hulpverleners dat soort akkefietjes geheel buiten beschouwing laten het vroeg of laat een keer misgaat, denk ik dan. Met alle nare gevolgen van dien. Dat is ook een onacceptabel risico, me dunkt. Maar ik begrijp jouw makke ook goed, hoor. 't Is gewoon lastig.

[Lorelei]

Lentekriebel schreef:

Oei, ik geloof dat de frustratieknop is aangeraakt!.

Sorry Ik raak ook altijd ernstig gefrustreerd als ik aan zulke dingen denk

[Chick Rock]

Lentekriebel schreef:

Ik vind het echt heel vermoeiend dat ik steeds moet bewijzen dat ik wél goed in mijn hoofd ben, maar andere klachten heb. In de verpleegkundige overdracht afgelopen week stond ook ineens dat ik somber was. Somber? Hoe komen ze daarbij als ze er nog niet eens een keer naar gevraagd hebben? En ik heb me ook niet echt somber gedragen volgens mij. Maarja, madame heeft littekens (van weet ik hoeveel jaren geleden) dus ze zal haar leven lang wel somber zijn ofzo? Of hebben ze dat geconcludeerd toen ik moest huilen toen ik op de grond flikkerde bij een bepaald testje en dat ik daar toen van baalde?

Oei, ik geloof dat de frustratieknop is aangeraakt!. Het liefst zou ik mijn hele psychiatrische dossier laten vernietigen, maar das ook niet handig, bovendien is dat ook nog niet gesloten. Maar ik heb het idee dat ik in de zorg nog het meest gestigmatiseerd word.
Als mensen me eenmaal kennen is het geen probleem meer, maar in het begin is het zo vermoeiend.

Lijkt me echt wel heel vervelend hoor, en daar mag je ook best gefrustreerd over zijn. Ik denk dat veel mensen met een niet veelvoorkomende ziekte of onverklaarde klachten vroeg of laat op zulk gedrag stuiten. Ik ken het in ieder geval (helaas) ook.

[Lorelei]

Laten we een club oprichten!

Carn schreef:

Tja, artsen weten simpelweg niet alles. En om zoveel mogelijk te weten moet er veel gevraagd worden en getest worden. Als na 3 jaar opeens een nieuwe behandeling voor iets blijkt te zijn waardoor heel zo'n traject weer vanaf voor af aan begint, dat is gewoon inherent aan het systeem.

Het gaat mij erom dat ze er dan in eerste instantie vanuit gaan dat ik me aanstel. Ik vind het niet erg als ze ernaar vragen. Integendeel, dan is dat ook weer uit de lucht. Maar gewoonweg dat simpel er vanuit gaan dat mevrouw gek in het koppie is...

[Chick Rock]

Lorelei schreef:

Laten we een club oprichten!

Hoppa, nu al klaar met werken. Superleuke dag lalalalaaa.

[Lorelei]

Ja precies. Artsen hoeven ook niet alles te weten maar ze moeten ook geen overhaaste conclusies trekken.