Waar eens het leven heerste
en de lach weerklonk
Waar het licht beheerste
en duister in het niets zonk
De sterren straalden
De wind streelde de bomen
Laat de nacht maar komen
waar het licht draalden
Het doek viel
De duisternis kwam
vergeten was het licht van de ziel
Velen zijnde een onschuldig lam
van wie de lach verviel
waar eens het licht aankwam
Dit is mijn eerste poging tot rijm/sonnet... Hoop dat het een beetje gelukt is... De titel is niet goed, daar moe'k nog ff aan sleutelen...
Tips/commentaar?
__________________
Ik ben ook maar een product van mijn opvoeding.
Laatst gewijzigd op 18-11-2004 om 15:31.
|