eenzaamheid beklemt zich om mijn benen
mijn schaduw jaagt mijn hoofd voorbij
en rekt zich uit ik loop hier al een poosje
en eigenlijk weinig gezien
troost-je. de dag is nog langer, het leven
eindeloos, de mogelijkheden schier
onbe perkt
wat heb ik eigenlijk, in wezen,
meegenomen, wat heb ik laten staan
waarom zit ik hier, ik voel mijn benen gaan
de een loopt voorzichtig aan de ander voorbij
en volgt langzaam op ik voel aan mijn kop
de leegte, op de borden langs de weg moet ik het hebben gelezen
"tot hier, niet verder, want uw einde is verzekerd".
|