"Zo ben ik, mijn verleden..."
Zo ben ik mijn verleden
de toekomst alweer omgedraait
en de kou van de tijd
heeft mijn vuur opgelaait
Zwervend in mijn eigen welzijn
eenzaam tussen vele namen
poets ik aan een schoon geweten
en vijl ik de geleden bramen
gevallen in de wind
kruip ik inhoudloos omhoog
waar ik zal zwemmen in bevroren water
want mijn tranen zijn al droog
Zoekend naar mijn eigen ritme
huiver ik voor vele monden
Zo blijf ik meningen vergelijken
tot ik wijsheid heb gevonden
De roddel van mijn bestaan
leert de les van communicatie
en brand ik mezelf als album
van een verloren hitcomplicatie
Smorend in mijn eigen dromen
dwaal ik in de blik van vreemden
treed ik in zovele voetsporen
en de wereld die zij claimden
op het toneel van de wereld
waar de spelers hun rol kennen
ben ik de enige zonder tekst
en te bang om weg te rennen
Zo ben ik mijn verleden
die verloren gaat in wat gaat komen
In de bronsttijd van mijn schrijven
heeft geluk mij mijn inkt ontnomen..
-----------------------------------------------
Ik vind het zelf een beetje een vaag gedicht, maar ja