Mijn moeder eet te weinig.

[Droomvlucht]

Ze eet echt veels te weinig.

'Sochtends 1 dubbele boterham, en savonds eet ze net zoveel als mijn broertje van 9 eet.
Ook heeft ze vaak excuses om niet te hoeven avondeten..
Voorbeeldje:
Vandaag heeft ze een broodje in de stad gegeten, dus hoeft ze geen avond eten, zegt ze.

Mijn moeder word steeds magerder en ik kan dat echt niet aanzien. Ik heb er al een keer met haar over geprobeerd te luisteren maar al dat ze dan doet is ontkennen.

Iemand advies..?

[~~dolce~~]

Aragnabite schreef op 11-02-2004 @ 17:21:
Ze eet echt veels te weinig.

'Sochtends 1 dubbele boterham, en savonds eet ze net zoveel als mijn broertje van 9 eet.
Ook heeft ze vaak excuses om niet te hoeven avondeten..
Voorbeeldje:
Vandaag heeft ze een broodje in de stad gegeten, dus hoeft ze geen avond eten, zegt ze.

Mijn moeder word steeds magerder en ik kan dat echt niet aanzien. Ik heb er al een keer met haar over geprobeerd te luisteren maar al dat ze dan doet is ontkennen.

Iemand advies..?

oh, meissie, dat wist ik helemaal niet! ({)(})
ik uhm, weet het eigenlijk niet zo goed. klote, ik weet het echt niet! merkt je vader of iemand anders het niet? dan zou je het met hun kunnen bespreken.
srry, k weet het echt niet..

[Quiana]

Bij mensen die een eetstoornis hebben, of de neiging hebben
zoiets te ontwikkelen, kun je vrij weinig doen, denk ik,
behalve praten en steun (proberen te) geven.

Ik weet niet precies hoe het thuis zit bij jou ed... Maar weet
je vader ervan, en kan je er met hem over praten?

Je kan proberen haar te confronteren met de feiten op
het moment dat ze ermee bezig is.. (als ze bijv zegt al
gegeten te hebben, of weinig eet bij het avondeten.)

Een opmerking of het wijzen op zulke dingen kunnen
d'r iig wel aan het denken zetten ed..

[Q]

Gewoon oprecht zeggen dat je zorgen om dr maakt, ze zult wel doen alsof er niets is om zorgen over te maken (zit in het moederinstinct om een kind gerust te stellen) maar misschien dat ze er toch wat bewuster van wordt en dat ze er toch wat meer over na gaat denken al zal je daar ook weinig van merken.

[Redhair]

Ik denk, hoe kut het ook is, aan een eetstoornis. Laat een folder over anorexia rondslingeren in de kamer. Probeer te praten, zeg dat je je zorgen maakt.
Succes en sterkte...

Hoe is de band met je moeder? Luistert ze naar je als je advies geeft? Probeer gewoon eens te zeggen dat jij je zorgen maakt en vraag waarom ze opeens zo mager is e.d.

Zij is vast niet gek en weet net als jij dat het niet goed is om zo weinig te eten. Alleen eraan toegeven is vaak lastig. Je hebt dus best kans dat ze keihard gaat ontkennen. En hoe harder ze ontkent; hoe beter ze weet dat er echt wel iets aan de hand is.

Toch kan je haar niet dwingen om meer te eten of hulp te zoeken. Dat werkt pas als ze zelf beseft dat ze niet goed bezig is.

[carolyne]

Eetstoornissen komen meestal voor in de puberteit en net daarna maar het komt ook wel eens voor bij wat oudere vrouwen. Als je moeder zo weinig eet en elke keer een excuse heeft en ook nog eens afvalt heb je een grote kans dat er iets mis is, want van een gezond gewicht is niet echt sprake.
Ga eens naar www.sabn.nl daar staat heel veel informatie over anorexia en boulimia.
Wat jij moet doen dat is altijd moeilijk.....Je moeder zla waarschijnlijk niet toegeven dat ze een eetprobleem heeft. Jij bent haar dochter zei moet jouw voorbeeld zijn dus dat zal ze liever niet zeggen. Praat er over met je vader of met een oom of tante, opa of oma of een vriendin van je moeder. Vraag of die persoon er iets van wil zeggen.

Meer kan je echt niet doen. Hoe moeilijk het ook is je kan je moeder niet dwingen om wel te eten. Als ze een eetprobleem heeft moet je wachten tot zei gemotifeerd is om er aan te werken. Misschien is dat over een week of maand misschien over 10 jaar als ze eruit ziet als een lijk.
Sorry dit laatste stukje klinkt waarschijnlijk heel erg deprimerend, maar zo is de realiteit bij een eetstoornis!

Heel veel sterkte!

[Nona]

Misschien kun je eens met de huisarts gaan praten of je ouders samen naar de huisarts sturen. Het is in ieder geval belangrijk dat je niet de verantwoordelijkheid helemaal zelf neemt. Jij bent zestien en dit is je moeder. Zij zou in principe voor jou moeten zorgen en niet andersom. Natuurlijk mag (moet) je haar wel steunen, maar neem niet de gehele verantwoordelijkheid voor haar welzijn op je (ik zeg niet dat je dat doet, maar ik weet dat veel mensen de neiging hebben om dat te doen. )

[Droomvlucht]

Thx voor jullie reacties..
*knuffelt*


Mijn vader heb ik er gisteren over aangesproken. Hij zei dat hij het idee had dat mijn moeder gewoon aan het lijnen is. Maar hij zei er (gelukkig) ook bij dat hij er eigenlijk niet zoveel zicht op kon hebben doordat hij overdag haast nooit thuis is vanwege zijn werk. Toen ik hem vroeg of hij niet ook vond dat mijn moeder wel erg snel afviel zei hij. "Ik weet het niet, ze wil gewoon graag afvallen".

@Kruimel

Mjah, ik denk dat je wel gelijk hebt. Ik had er zelf ook al aan gedacht om naar de huisarts te gaan. Ik ben inderdaad iemand die in dit soort situaties de verantwoordelijkheid voor het welzijn van iemand anders op zich probeert te nemen. Maar ik ben er (gelukkig) intussen achter dat ik dat niet hoor te doen. al is het wel heel moeilijk om dat te laten..vooral in situaties waar je de enige bent die lijkt door te hebben dat er iets mis is..

[Eend]

Zo eet mijn tante helemaal niets meer...maar hulp? Nee, dat wilt ze niet, ze wil d'r kinderen laten rotten in d'r eigen verdriet, maja, we kunnen alleen maar wachten tot ze er bij neer valt. Aangezien ze niks meer vast kan houden zal dat niet lang meer duren en of ze ooit nog zal herstellen?
Ik reken d'r maar op, dat ze er binnenkort niet meer is, dan kan ik in ieder geval mijn nichtjes opvangen, omdat ik het al verwerkt heb.

[deesmees]

is ze erg mager dan nu? of was ze vrij stevig?

zou proberen met haar te praten en anders met huisarts,wat tips vragen en tot je moeder doordringen dat dit niet goed is

[swolha]

Ik weet niet of jullie gewend zijn gezamelijke te eten ook bijvoorbeeld 's ochtends. In gezelschap eten mensen vaak meer. In het weekend kun je haar een ontbeit op bed geven, gewoon vast houden aan haar boterham maar er wel een lekker potje thee bijdoen en een beschuit/rijstwafel en een cracer. Zo eet ze toch twee dingen meer. En wedden dat ze het geweldig vindt, dat jij haar eens lekker verwend, dus ze eet het heus wel op.

vraag eens naar haar gewicht. Als je het niet op een directe manier wilt doen dan kun je bijvoorbeeld zeggen dat je een praktische opdracht voor wiskunde moet maken en je het over gewichten en lengtes doet van mensen. Dat je het in grafieken en tabbelen moet verwerken en blablabla. Zo weet je of je moeder een goed gewicht heeft of ondergewicht. Handig ezelsbrugetje lengte 1.72- 10= 62 kg een goed gewicht. Natuurlijk mag je hier wel iets onder of boven zitten.

Je kunt als je moederpas laat thuis komt, toch op haar rekenen met koken. Zodat je wat overhoudt. dat doe je op een bord en zet je met folie en al in de magnetron. Dan pak je een briefje waarop je schrijft ik heb voor jou wat over gehouden het staat in de magnetron. Het beste kun je hier denk ik de eerste keer niet in de kamer bij zijn, zo laat je de keuze aan haar maar jij hebt het iniatief genomen.

veel succes er mee!!

[elfje16]

ik ken het probleem dat jij hebt.
vorig jaar was mijn moeder een wandelend lijk, waar je letterlijk de ribben van kon tellen.

het belangrijkste is om je moeder te laten zien dat je achter haar staat, dat je haar wilt helpen hoe dan ook.
veel praten kan helpen, misschien zit ze met een probleem waar je zelf helemaal niks van gemerkt had.
dat had mijn moeder wel, ze voelde zich alleen en in de steek gelaten.