Te traag, dat is het tempo,
Van de film in mij,
Cynisch donker hard,
Naar het script van zwart...
Is de pijn van mij,
Draait ie ooit nog weg,
De afslag nooitgedacht,
Alles is te ver...
Verward zit nu mijn haar,
Met zichzelf in de knoop,
Ik weet ik doe het weer,
Alles verbrijzelende hoop...
Het is te laat voor wat?
Liggend in het gras,
Of is het schurend leer?
Ik lig hier toch maar pas?
De radio speelt zacht,
Depri lounge is het devies,
Logisch dat ik daarvoor kies,
Pijn maakt mijn leven zwart...
Te ziek om te lopen door de stad,
Langs de grachten o zo mooi,
Het kan niets meer verrotten,
Alles gaat kapot...
-------
Auw...was alles maar zo dood als beton,
lekker grijs en knoert hard,
Zodat niemand kon praten en denken,
Hielden ze tenminste hun bek...
ja...waren ze maar van beton...
Daag...
----
__________________
"In het holst van de nacht gebeuren de vreemdste dingen in het leven van een gepassioneerde volkszanger" (1845:William Sheffield, filosoof)
|