07-03-2004, 18:35
|
|
|
Bij haar was het gevoel te zwak geworden. Het idee dat ik meer geef om haar dan zij om mij, daar had ze het té moeilijk mee. Ze vond het daarom niet eerlijk voor mij om het door te zetten, ook omdat ik me anders in bochten blijf wringen om het te laten werken...ze ziet liever dat ik mezelf blijf en dat we zodoende als goede vrienden doorgaan...(iets wat het al min of meer de laaste paar weken was geworden)
Ik ben nog wel speciaal voor d'r zei ze...en om niet in die eeuwige cliché's terecht te komen blijven we ook regelmatig/veel contact houden. Al zal dat het verwerkingsproces er niet gemakkelijker op maken. Gisteren zijn we gaan stappen. Wegens afspraken en omstandigheden ben ik samen met haar en een vriendin naar de discotheek gereden waar onze vrienden dan al waren. Ik vind het alleen zo moeilijk...  Je kan zeggen dat drie maanden misschien niet zoveel voorstellen, maar ze was (is) het echt helemaal. We voelen elkaar zo goed aan en hebben zoveel leuks meegemaakt (en nog zoveel plannen). Ik weet echt niet wat ik moet zonder haar. Ik deed al zat met m'n vrienden, dus dat is wel een beetje een afleiding maar ook niet zo'n grote, werk en school lijden er ook niet onder...dus ik blijf ermee zitten. Het voelt zo vertrouwd, toen ik gister met d'r in de auto zat, haar thuis afzette, we hadden onderweg de leukste gesprekken, serieus en niet serieus, nergens voelde het alsof er niks was tussen ons. Het voelde dan ook niet goed om afscheid te nemen...uiteindelijk, na uitstellen stapte ze uit met; "nou....doeg en xie j maandag weer"...een lach en nog een keer de deur open, tog weer dicht en weg ging ze...het voelde niet goed, en het maakt me verdrietig.In de discotheek was het wel leuk, er was geen gespannen sfeer, maar het voelde gewoon niet goed, dat afstandelijke... Het paste niet bij ons, wel weer elkaar telkens aankijken, maar dan tog maar even weg van elkaar, ieder met onze eigen maat...We hebben van de zomer een vakantie geboekt voor 11 dagen naar Turkije elk met ons eigen groepje maar wel naar hetzelfde complex. We gaan dus nog steeds een keer karten en stappen om de groepjes van te voren een beetje kennis met elkaar te laten maken. Vanmorgen en vanmiddag was het voor het eerst sinds weken weer als vanouds op MSN, enthousiast, gezellig en een van de eerste dingen die ze zei is dat we het zeker nog eens moeten doen...ook een keer bioscoop en dat soort dingen moeten we nog gaan doen zegt ze... Maar ondanks het feit dat ik hardstikke blij ben met het feit dat we als super goede vrienden kunne doorgaan, blijf ik met een rotgevoel zitten. Ik mis het. Ik wil het terug, maar het kan niet, en ik weet dat ik me er vanaf moet zetten...maar juist nu voelt het sterker tussen ons, juist nu ze het heeft uitgemaakt. Ze heeft aangegeven dat het gevoel NU even niet meer terug kan komen, maar waarom voelt het dan toch anders...een profiel die ze op een site heeft aangenmaakt samen met die vriendin zegt status: single en op zoek... Maar ik heb het gevoel dat dit meer door die vriendin wordt gezegd dan door haar. Ik wil niet weken met valse hoop gaan rondlopen, en ik wete dat het zo vers is, maar toch.... Ik weet het niet meer..help!!
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
07-03-2004, 19:56
|
|
|
Ik herken het gevoel wel een beetje... Het is nu zo'n 3, 4 weken uit met mijn vriend. Bij ons was het ook zo dat het niet echt meer werkte als vriend-vriendin. Dus hebben we er samen een punt achter gezet. De laatste paar dagen/weken waren we sowieso meer vrienden van elkaar. Om de kleinste dingen gingen we ons aan elkaar irriteren (is dat een correct Nederlandse zin??). Een zaterdagavond was eigenlijk de druppel, we hebben elkaar een paar dagen niet gezien, waarna een goed gesprek volgde en we er allebei vrede mee hebben dat het uit is. Maar...vorige week donderdag zijn we naar de film geweest en het was gewoon echt weer goed! Het voelde net zoals in het begin van onze relatie en het voelde weer heel vertrouwd. We hebben ontzettend gelachen, gepraat, enz. Maar toch was ik een beetje blij dat hij niet meer 'van mij' is (klinkt een beetje vreemd..) Maar daarmee bedoel ik dat ik niet meer gebonden ben aan een persoon, terwijl ik vandaag (weer zo'n zondag) hem ontzettend heb gemist en ontzettend veel aan hem heb gedacht. De hele dag het liedje van Marco en Do lopen zingen... Vorige week zondag heb ik hem ook nog een uurtje gezien en hij zag er zo lief en mooi uit... Als ik bij hem ben denk ik, ik ben toch wel blij dat ik weer vrijgezel ben, als ik hem niet zie, denk ik, was hij maar hier.. Ik weet niet wat ik je wil zeggen maar ik denk toch dat dat gevoel nog even zo blijft.. (miss helaas, miss ook niet) Ik weet het ook niet..Ik wens je iig veel sterkte! En gewoon niet teveel nadenken... 
__________________
~Jij bent mooi, niet mooier, jij bent anders mooi~Mijn advies: blijf dan weg!~I can't feel a thing from my head down to my toes~
|
|
07-03-2004, 21:13
|
|
|
|
Xie dat m'n verhaal iets naar de lange kant is doorgeslage...maar wel bdankt voor de reactie iig.
 Ik probeer nu maar afleiding in m'n hobby's te zoeken, hoe moeilijk dat ook is. Morge zie ik dr alweer op school...kweet dat het echt fout is maar ik kijk er wel naar uit. En dan vraag ik me dus af of dat wederzijds is, ik ken d'r namelijk goed genoeg en wanneer we zeiden, ik zie je....(dag) bedoelde dat altijd op een manier van...was het maar weer dan. Ook op MSN vandaag was ze weer helemaal de oude en net zo enhousiast enzo als dat ik d'r heb lere kenne...Dat vindt ik best fijn, gezien de gezondheidsproblemen en alles wat ze heeft gehad verdient ze dat ook, maar het maakt het er voor mij niet makkelijker op. Ze is nu juist weer degene wáár ik in de eerste plaats zo verlieft op ben geworden...  Maar goed...we kijken het wel aan, net als dat we hadden afgesproken, deze week en waarschijnlijk de volgende heel rustig aan doen...en dan komt het vanzelf nog wel ter sprake...tijd zal lere of m'n hoop echt vals is...
|
|
08-03-2004, 09:51
|
|
|
|
En daarom is het dus ook niet goed om vrienden te blijven, althans niet de eerste tijd...het is gewoon een zelfmarteling waar je je dan voor opgeeft, alleen om zogenaamd 'vrienden' te blijven...Dat stadium komt heus wel weer, maar ik blijf het persoonlijk naief vinden om te geloven dat het de weken na het uitmaken werkelijk werkt om vrienden te zijn...je wordt qua gevoelens dan toch helemaal gek lijkt me...waarom is het dan zo eng om aan een beetje zelfbescherming te doen?
__________________
Twee gekken die zeiden: "Wij 3-en, zijn alle 4 een soort van genieën"- spreek wartaal, doe raar - Iets geks geen bezwaar - Geniale fantasmagorieën -
|
|
08-03-2004, 09:58
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
08-03-2004, 10:38
|
|
|
Hmm herkenning. t Is nu anderhalve week uit tussen mij en mn ex-vriendje. t Werkte niet, t ging niet, we hadden teveel twijfels. Ik gaf meer om hem dan hij om mij had ik het idee. We hebben samen besloten om er een punt achter te zetten en door te gaan als vrienden. Maar ik merk dat ik dat erg moeilijk vind. We praten veel over msn, hij heeft me nog een keer opgevangen toen het thuis niet ging.. Ik wil zooo graag vrienden met hem blijven, en hij ook. De laatste dagen doet t me best veel als ik em spreek. Ik denk dat t wel beter is als we wat meer afstand nemen en datzelfde geldt voor jou. Ik denk dat je haar dan makkelijker en sneller kan vergeten. En als er nog een vorm van vriendschap inzit, dan moet je dat natuurlijk gewoon doen. Ikzelf wil de vriendschap niet opgeven want hij betekent veel voor me, maar ik weet dat ik mezelf martel door vrienden te blijven.. Ook omdat hij me soms een klein beetje hoop geeft. Ik weet dat ik niet moet verwachten dat het ooit iets gaat worden.. Ik wil kwaad op hem zijn, ik wil hem haten, zodat ik em makkelijker kan vergeten. Maarjah, hij heeft eigenlijk niets misdaan.
Najah, je zal hier wel niks mee kunnen.. Sterkte!
__________________
Therapy has taught me nothing's my fault
Laatst gewijzigd op 08-03-2004 om 10:57.
|
|
08-03-2004, 11:23
|
||
|
Citaat:
Maarja that's just my humble opinion iig veel sterkte ermee....
|
|
|
08-03-2004, 13:14
|
|
|
|
Tussen mijn vriend en mij is het een half jaar uitgeweest! Ik had de stap gezet omdat ik dacht niets meer voor hem te voelen. Nadat het uit was heb ik nog wel met een jongen gezoend maar het voelde niet zoals bij hem. Ik had mijn ex al een paar maanden niet gezien tot ik besloot contact met hem op te zoeken. Hij reageerde nogal bot en ik hoorde via via dat hij een nieuwe vriendin had. Verschrikkelijk vond ik dat!!!
Hij was nou eenmaal van mij. De enige emotie die ik op dat moment voelde was boosheid! Ik was zo boos op mezelf dat ik onze relatie had verbroken. Maar ik dacht dat ik niks meer om mij gaf. Weet je wat het is...Dat gevoel zit zo diep dat je soms niet meer weet of je nou wel of niet gevoelens hebt. Uiteindelijk heeft mijn ex contact met me opgezocht en hebben we heel veel gepraat. Het is nu weer helemaal goed en het gaat ook echt heel goed. Zo zie je maar. Het kan ook goedkomen. Misschien is ze haar gevoel even kwijt. Dat had ik namelijk ook. Je moet haar gewoon een tijdje met rust laten en misschien dat ze erachter komt dat ze niet zonder je kan. Later hoorde ik trouwens ook nog van mijn vriend dat hij alleen maar met een ander meisje gezoend had, maar dat hij daar spijt van heeft...
|
|
08-03-2004, 16:18
|
|
|
herkenning
 het is bij mij nu zo'n 2 maanden uit en ik mis em vreselijk. Gelukkig gaan wij ook nog gewoon met elkaar om, maar het is toch anders dan eerst.. En het is niet bepaald prettig
|
|
08-03-2004, 23:25
|
|
|
|
Bdankt voor de alle reacties!
Eg fijn! Kben nu iig het weekend doorgekome, vdaag dr wel weer heel ff op school gzien en 't gaat nu een stuk beter...kweet niet of er ooit nog wat zal kome...tzal heel leuk zijn, maar kricht me nu voor 100% op het slagen, daarna lekker op vakantie en zien we vanzelf wel. Gek genoeg wil ze wel eg van alles nog gaan doen, met mij en af en toe anderen erbij...de vakantie stond al vast natuurlijk, maar ook karte, bioscoop en noem maar op...dit komt dus allemaal uit haar mond, niet die van mij. We zouden ook eerst met een paar stelletjes op een camping gaan staan...van die stelletjes is er inmiddels geen één meer bij elkaar... Maar tog hoor ik van een vriendin van d'r dat ze het nog wel wille doorzette...met MIJ erbij!! Wel leuk natuurlijk, maar kwee nie...tog ook wel weer raar of niet?
|
|
10-03-2004, 17:57
|
||
|
|
Citaat:
Ik heb er eik niet echt een mening over, maar mijn advies: ik zou er niet teveel over nadenken..
__________________
~Jij bent mooi, niet mooier, jij bent anders mooi~Mijn advies: blijf dan weg!~I can't feel a thing from my head down to my toes~
|
|
|
10-03-2004, 22:53
|
|
|
|
Haha, ja dankje! Ma dat nadenke doe k alweer wat minder hoor...(grappig dat mense in me nabije omgeving dat ook altijd tege me zeggen
)Tgaat echt een stuk beter, twas van t weekend gewoon te vers om dr gelijk goed over te kunnen oordele/prate, ma kheb inmiddels iig foto's/kaarsjes etc. die nog op me nachtkastje stonden maar weggehaald, wordt k dáár iig niet elke keer meer aan herinnerd...en verder...tja, twas m'n 1e echte liefde, voor nu...life goes on en xie wel hoe alles loopt.
|
|
11-03-2004, 10:32
|
||
|
|
Citaat:
En als je er zelf vertrouwen in hebt, komt t zeker allemaal goed 
__________________
~Jij bent mooi, niet mooier, jij bent anders mooi~Mijn advies: blijf dan weg!~I can't feel a thing from my head down to my toes~
|
|
|
11-03-2004, 15:04
|
|
|
|
jupz komt bij mij ook bekend voor...We hadden de laatste tijd best veel ruzie omdat t bij beiden niet lkkr thuis liep en dan reageerden we t op elkaar af...heel fout, toen heeft hij mij heel lullig "gedumpt" en twee dagen later kwam hij al huilend bij me thuis, hij wou dit niet maar hij had me gewoon pijn gedaan door me zo in een keer te laten stikken. Toen hebben we toch besloten om gewoon vrienden te blijven, dat ging een aantal dagen goed, totdat hij me weer een kutstreek leverde, (zit nog een heel verhaal achter, maar dat is te lang om te vertellen
 )t ging duz weer mis..Nu hebben we een paar weken even wat rust gehad en nu praten we wat over msn.Ik mis hem heel erg, maar nadat hij me dit allemaal heeft aangedaan wil k boos op hem zijn, maar dat lukt niet want k hou gewoon nog van hem...
|
|
14-03-2004, 14:41
|
|
|
doet me denken aan een bepaald liedje.... welke ook alweer?
__________________
Dromendief
|
|
15-03-2004, 10:28
|
||
|
Citaat:
__________________
Liever kwijt zijn waar je echt van houdt dan iets houden wat je toch niet mist | Jirro-Family ♥
|
|
|
15-03-2004, 11:56
|
|
Verwijderd
|
Een mail die ik gisteren naar vrienden heb gestuurd:
Het is een zware week geweest. Gisteren was Roelof gekomen. Ik was blij dat we weer samen waren. 's Avonds vroeg ik wat hij nou wou. Hij wou bij me zijn. Dus het nog even proberen. Vandaag heb ik het er met m over gehad en gevraagd waarom hij dat wou. Toen hebben we besloten een punt achter onze relatie te zetten. Het doet heel erg veel pijn. Niet alleen bij mij, maar ook bij hem. Hij heeft zijn emoties getoond en daar ben ik echt heel blij om. Heb m nog nooit zoveel zien huilen en stiekem doet t me wel goed. Hij heeft er net als ik heel erg veel moeite mee. Bij het afscheid van mijn moeder moest ie ook weer huilen en ik ook. We hebben elkaar bedankt voor alle fijne dingen in onze relatie, maar ook de minder leuke dingen. Ik heb hem bedankt voor wie ik ben, want dat komt mede door hem. Ik weet niet zo goed hoe ik nu verder moet. Ik heb de hele dag gehuild en als ik denk dat de tranen op zijn dan komen ze weer. Het is wel goed zo. Persoonlijk heb ik meer een gevoel van: dit hoeft niet persé het einde te zijn. Het kan ook gewoon zijn dat we beiden wat meer tijd nodig hebben voor onszelf en met name hem. We kunnen niets zeggen en beloven elkaar ook niets. We zien wel hoe het loopt. Misschien dat we elkaar wel zo erg missen dat we vanzelf weer bij elkaar komen en misschien ook niet. Het is vandaag een heel verdrietige dag, maar ik ben hem ook heel erg dankbaar. Bijvoorbeeld voor het feit dat hij er was met het overlijden van mijn vader, dat hij altijd voor me klaarstaat. Ik ben mijn lover kwijt, maar mijn maatje en beste vriend heb ik altijd nog en daar komt niemand tussen. Echt niet. Zo'n breuk roept veel vragen op: wat moet je met je weekend? Hij heeft zijn werk, maar ik bv niet. En om nou het hele weekend aan je huiswerk te zitten.. nee dat trekt me ook niet echt Hoe doe je dat met elkaar zien? Hoe onderhoud je je vriendschap? Vooral nu het voor beiden zo moeilijk is. Hoe doen we het met de vakantie, want we zouden tenslotte met zn tweeen weg gaan. Hoe doe je dat met verjaardagen? Met elkaar weer zien? Weekenden blijven? Werken in de zomervakantie? En ga zo maar door. We weten op veel vragen nog geen antwoord, maar hier zullen we beiden apart en samen wel uitkomen. We moeten ons gevoel nu laten spreken. Wat we alleen weten is dat we ongelooflijk veel van elkaar houden, en dat gaat niet over. We zijn eerlijk tegen elkaar en kennen elkaar door en door. En we koesteren de herinneringen. Aanstaande vrijdag is mijn vader precies een jaar overleden. Op zich hoef ik dan van niemand extra aandacht ofzo, maar t is gewoon een beetje een moeilijke dag. En hoe moeilijk hij het ook heeft ik mag m bellen en dan komt ie naar me toe.. Dat vind ik echt heel erg fijn.. mn zusje vertelde net dat mn moeder toen wij weg waren ook heel erg gehuild heeft.. We mailen heel veel. Lange mails, ondanks dat we beiden niet weten wat te zeggen en het moeilijk vinden om onze gevoelens te uiten etc mailen we meer en vaker dan de laatste maanden. Ja, in het begin mailden we zoveel, maar ik vind het fijn dat het weer terug is. Dat hij ook zo open is. Terwijl hij heel gesloten is. We moeten beiden de hele dag huilen, kunnen ’s nachts niet slapen en houden ontzettend veel van elkaar. We zien het wel.. Had hem een mail gestuurd met de tekst van dat nummer ‘voorbij’ van marco en do. En dan mailt ie terug: Af en toe denk ik zo van wat heb ik in godsnaam gedaan.. Ik hoop echt dat ik de juiste beslissing heb genomen voor mezelf.. Moest in de trein ook al aan dat liedje denken... hebben we dan eindelijk ons liedje? Ja, zucht.. moeilijk.. 14 maanden.. Laatst gewijzigd op 15-03-2004 om 19:04.
|
|
15-03-2004, 18:55
|
|
|
|
ik herken je gevoel.. heb zelf precies hetzelfde meegemaakt ongeveer, en mis hem nu nog steeds, ook al is het al een half jaar uit en hadden we maar 3 maandjes....
__________________
don't cry over anyone... who won't cry over you..
|
|
15-03-2004, 19:40
|
|
|
Mooi dat het beter gaat. Ik hoop alleen dat je niet een terugval krijgt als je je ex met een andere jongen een relatie ziet krijgen.
Sterkte!
|
|
15-03-2004, 19:48
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Geniet nooit met mate!!
|
|
|
16-03-2004, 18:31
|
||
|
Citaat:
Tussen mij en mn vriendje is t ook een tijd uitgeweest en ik kon m in die tijd niet zien, dat deed te veel pijn. Zou jij het aankunnen om hem nog te zien? Heel erg veel sterkte xxx
__________________
bonnie and clyde
|
|
|
16-03-2004, 20:17
|
|
Verwijderd
|
Dank je wel! Wat lief!
ja, ik kan m nog zien. Ik wil hem dolgraag zien. Ondanks de pijn dat we niet meer samen zijn als een stel. Ik wil hem zien. Zien dat we nog gewoon met elkaar om kunnen gaan, dat we nog hechte vrienden zijn. Het zal voor ons beiden moeilijk zijn en worden, maar ik denk dat dat wel lukt. En misschien.. als t goed en beter gaat... Maar nog niet hopen, eerst op het nu concentreren.. We zien elkaar vrijdag.. Omdat mn vader dan een jaar is overleden. Dan wil ik graag dat hij bij me is.. thnx again Laatst gewijzigd op 16-03-2004 om 20:31.
|
|
16-03-2004, 20:40
|
|
Verwijderd
|
Hmm...klinkt allemaal beetje herkenbaar, ik heb het na 19 maanden uitgemaakt met mijn vriend (nu 7 weken geleden). Hij heeft het er erg moeilijk mee gehad, ik een beetje. Dit kwam omdat ik het aan zag komen, allang niet meer verliefd was, en zelfs al verliefd was geworden op mn ex.
Maar hij zag het niet, wilde het niet zien. Ik kon het niet uitmaken, omdat hij dan begon te huilen en ik het niet over mn hart kon verkrijgen om het door te zetten. Hij heeft lang (nu nog) achter me aangelopen als een hondje, me opzoeken op mn werk, smsen, mailen, zielige namen op MSN. Tussen ons werkte het niet meer. Heb hem nog 1x alleen gezien nadat ik t uitgemaakt had, hij zou iets verzinnen voor die avond en had NIX! Toen was het helemaal over... Ik hoop dat ik dit NOOIT meer mee hoef te maken, het heeft me ontzettend veel pijn gedaan. Dus: maak het uit zorda je niet meer verliefd bent / het houden van weg is. Daarmee doe je jezelf uiteindelijk alleen maar goed! enne, Loontjuh, succes (en je exvriendje natuurlijk ook!)
|
|
16-03-2004, 20:58
|
|
|
Heel erg en mooi herkenbaar hier! Zitten mooie reacties tussen waarin ik ook mezelf herken...na 3 maanden (warain ik mega-super-hoteldebotel ben geweest op haar) was ze niet meer verliefd......bangggg (kwam hard aan dus) Geen contact gehad, behalve via mail en msn...er hangt een sfeer tussen ons die ik nog steeds vreselijk vind, maar zei merkt dat niet of zo...laat het maar zo. Misschien trekt het wel weg. Ze weert van me dat het zo met me is, heb haar gemaild. Dat vind ik het tippen waard, praat er met haar over. Misschien kan ze/hij dingen uitleggen.. wat kan helpen.
In ieder geval allemaal heel veel succes!!!!!!!!!!! Alles komt goed1
|
|
16-03-2004, 22:32
|
|
|
oooooooooooow.. relaties zijn zo ontzettend moeilijk
ik heb net een relatie van 8 maanden beëindigd.. niet omdat ik niet meer van hem houd (in tegendeel zelfs) maar gewoon omdat ik idd het gevoel had dat hij minder van mij hield dan ik van hem.. ik heb gewoon het idee dat ik veel meer voor hem over heb dan hij voor mij, maar het is zo ontzettend moeilijk. het is nu nog maar drie daagjes uit, maar ik wil hem elke minuut van de dag bellen en ik weet dat ik dat niet moet doen.. stiekem hoop ik eigenlijk dat hij beseft dat hij toch niet zonder me kan.. Het lijkt me voor jou idd ook erg moeilijk om gewoon vrienden te blijven... wij hebben ook besloten om vrienden te blijven maar eerst voorlopig geen contact met elkaar te hebben, gewoon omdat dat veel te pijnlijk en moeilijk is.. hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt.
__________________
maak je niet druk om de dingen die er absoluut niet toe doen
|
| Advertentie |
|
|
|
16-03-2004, 22:45
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
16-03-2004, 22:46
|
|
|
|
kut he???
__________________
maak je niet druk om de dingen die er absoluut niet toe doen
|
|
16-03-2004, 22:58
|
|
Verwijderd
|
ja.. zie m vrijdag weer. we zien t wel..
|
|
17-03-2004, 09:10
|
|
Verwijderd
|
Tsja, als mensen zo beginnen... Sommige mensen houden nu éenmaal makkelijker van iemand dan iemand anders, uiten dat makkelijker, kunnen daar beter mee omgaan. Als je altijd streeft naar honderd procent perfect gebalanceerde gelijkwaardigheid in een relatie kun je maar beter er niet aan beginnen.
|
|
17-03-2004, 09:49
|
|
|
heej loontjuh.. ik wil eigenlijk hetzelfde zeggen als Inf Mushroom.
je klinkt heel sterk, ik vind dat je er goed mee om gaat, en de tijd zal het leren inderdaad ik wens je heel veel sterkte ook voor de topicstarter, sterkte liefs,
__________________
* * maniacski says: jij moet echt in zo'n tehuis.. seriously * *
|
|
17-03-2004, 10:34
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ben stiekem ook wel sterk Ik voel me een beetje schuldig. Gisteren heb ik gewoon een paar minuten de slappe lach gehad, terwijl ik me gewoon heel kut voel en nu voel ik me al wat beter, ondanks dat ik niet slaap en niet eet (en mn moeder houdt daar zo lief rekening mee ), en daar voel ik me dan schuldig om, want ik voel me ook kut en verdrietig, maar ik kan niet meer huilen, maar het gevoel is er wel.. alsof ik stik.. zo'n beklemmend gevoel.. We zien t wel. Ik zat dus in een dilemma of ik moest vragen of hij vrijdag wou komen. Vooral omdat ik het voor hem ook niet tig keer moeilijker wil maken dan het al is. Daarom had ik maar een mail gestuurd met mijn dilemma en hij zei dat hij wel wou komen.. Dat voelt goed. Thnx.. Kusje!
|
|
|
17-03-2004, 21:37
|
|
|
Hij had me verteld dat zijn gevoelens voor mij minder werden, en daar was ik vreselijk verdrietig om. Omdat het in dezelfde tijd met mn ouders niet lekker liep, werd het kutgevoel over hem naar de achtergrond verdreven......
Toen ik hem na 3 weken weer zag en we het samen echt uitmaakten, was ik eerst bang dat ik weer heel erg verdrietig zou zijn....maar dat gebeurde niet. Ik miste hem wel, maar ik zag ook t goeie ervan in. Ik heb vooral in het begin, toen het net uit was, heel erg tegen mezelf lopen herhalen dat ik m NIET miste, en heb dit ook tegenover mijn vrienden volgehouden (hoewel dat achteraf gezien niet helemaal de waarheid was) Nu ben ik helemaal over hem heen, vind iemand anders ontzettend leuk, en als ik dr nog wel eens over denk, kom ik tot de conclusie dat ik hem echt niet terug zou willen. Terwijl ik echt van hem hield, en ik heel verdrietig was over wat er was gebeurd tussen ons. Bij mij heeft het niet zo lang geduurd voor ik erover heen was, bij anderen duurt t langer.... Het komt wel weer goed!
__________________
'Nee' heb je, 'ja' krijg je niet || Just smile and wave
|
|
18-03-2004, 06:32
|
|
![Avatar van [Het Engeltje]](image.php?u=24966&dateline=1077125897)
|
Hmm, sterkte
Ik geloof dat ik het nogal herken, ik voel me ook kapot van binnen, ondanks dat hij al na een paar uur besefte dat ie helemaal niet zonder me kan en wil. We moeten er vrijdag ook goed over praten.. En ondanks dat ie terug is bij me, voel ik me nog ongelooflijk kut
|
|
18-03-2004, 10:18
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Wat erg zeg dat hij geen contact meer wilt. Ik ben daar zo blij om, dat dat bij mij niet het geval is. Ik heb gisteren nog een half uur met hem aan de telefoon gehangen en morgen zie ik m weer. Hoe gek het ook klinkt, ik zou juist de hele dag willen janken en dan hopen dat het daarna voorbij is, maar in plaats daarvan kan ik niet meer huilen en zit ik met zo'n kutgevoel, zo'n verstikkend gevoel van verdriet..
|
|
|
18-03-2004, 11:35
|
|
|
|
jeetje
kan ik me voorstellen, goed ook dattie morgen komt.maar is er een kans dat het weer goed gaat komen? of wil je dat niet meer. en je moet je niet schuldig voelen over wat je gevoelens zijn veel sterkte morgen
__________________
* * maniacski says: jij moet echt in zo'n tehuis.. seriously * *
|
|
18-03-2004, 14:21
|
|
|
|
mooi om dit allemaal te lezen zeg...
Het is nu sinds 2,5 maand uit dus...heb lange tijd nog iets voor haar gevoeld, en eigenlijk in mijn onderbewustzijn nog steeds wel best wat..ik kan niet op iemand anders verliefd worden. Ik hield veel van haar. Maar ik kom haar dus iedere dag op school tegen waar we een beetje flauw 'hoi' tegen elkaar zeggen. verder spreken we soms wel eens op msn met elkaar, maar verder nooit! Ik vind dit eigenlijk best vervelend. Zou het het beste zijn? Zij zoekt namelijk ook geen toenadering, ik wil wel, maar zij heeft het uigemaakt, dus zal ze er wel geen behoefte aan hebben??? Wat denken jullie?
|
|
18-03-2004, 14:51
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
 Maar je weet nooit hoe het gaat.@ Pierreke: misschien moet je het haar gewoon vragen? Hoe zij de invulling van jullie vriendschap ziet?
|
|
|
18-03-2004, 15:34
|
|
|
bij mij is het wel een keer weer goedgekomen toen ie weer langs kwam en we zijn nu weer een jaar verder
__________________
Jusqu´ici tout va bien...
|
|
18-03-2004, 16:13
|
|
|
|
Ik Vrees dat dat niet gaat gebeuren...ik heb haar al eens een hele lange mail gestuurd, waarin ze veel heeft uitgelegd, en warana het ff wel wat beter ging en nog steeds wel beter als daarvoor, maar toch. Toenadering zoeken heeft denk ik weinig zin, helaas maar waar....ik zal er mee moeten leven. Dankjewel!!
|
|
18-03-2004, 20:17
|
|
|
|
Het verhaal van Gast is eigenlijk hetzelfde als bij mij. Alleen is hij degene die het niet meer zag zitten.
Ik zit al twee maanden niet lekker in m´n vel. Dit uit zich door extreme stemmingsveranderingen (extreem blij/boos/verdrietig) en dat reageerde ik vaak af op hem. Niet expres maar bij hem ben ik mezelf en dan kwam van het een het ander, helaas. Hij heeft me die twee maanden heel goed gesteund ´het komt wel goed, lieverd´ en afgelopen maandag had ik eindelijk een belangrijk besluit genomen. Door dat besluit zou ik weer rust krijgen en zou het dus helemaal goed komen met mij en dus ook tussen ons. Toen ik hem dit vol enthousiasme vertelde, reageerde hij nogal mat. Tja... en toen kwam het eruit. Nu is het dus uit. Ik ben er zooo kapot van, zó dicht bij de oplossing en nu krijg ik niet de kans om te laten zien dat het ook daadwerkelijk goedkomt. Ja, ik krijg de kans wel maar niet op de manier die ik wil. Hij is ervan overtuigd dat we vrienden blijven (ik ben meer het type eerst zien dan geloven door ervaringen uit het verleden) en hij sluit zelfs niet uit dat het goed komt tussen ons. Maar nu even niet, hij wil tijd voor zichzelf en hij vindt dat ik eerst ook maar tot rust moet komen. Hij heeft op zich wel gelijk maar ik ben zo bang hem kwijt te raken en dan nu echt! Hij weet zeker van niet. Ik ben te belangrijk voor hem, hij kan bij mij zichzelf zijn (´behalve m´n moeder heeft niemand mij zo vaak zien huilen als jij´ ) ik ben z´n eerste echte vriendinnetje, het was voor ons beiden allebei onze eerste keer en het was vanaf het begin vertrouwd, alsof elkaar al heel lang kenden. Zucht... ik heb dinsdag (maandagnacht is het uitgegaan) alleen maar lopen huilen, was helemaal stuk. Nu gaat het met vlagen even mis. Gast, sterkte!
__________________
There are nine million bicycles in Beijing
|
|
18-03-2004, 20:50
|
|
Verwijderd
|
He roze lila. Misschien heb je mijn posts gelezen, ik weet ook niet hoe lang je hier op t forum rondhuppelt..
ow.. even plasje doen.. ben zo terug trug Maarja, ik wou even zeggen dat ik het heel erg herken. Vooral dat gevoel dat het voor jou net een stuk beter gaat en dat je als het ware niet de kans krijgt om dat te laten zien.. Mijn vriend, ehm ex.. het is nog even wennen, heeft een heel goede vriendin en er zijn wat dingen gebeurd enzo waar ik moeite mee heb/had (hij is niet vreemdgegaan, maar zij heeft bijvoorbeeld aan hem verteld dat ze verliefd op m is/was, weet ik t.. ze heeft zelf een vriend etc) en ik probeerde dat allemaal een plaats te geven. Ik deed ook een beetje te hard mn best. Op een gegeven moment vertelde hij een paar weken geleden dat hij helemaal klaar was met haar en dat hij haar dat ook had gezegd enzo en vanaf toen is het ineens heel goed gegaan met mij en mijn gevoel richting haar en hun vriendschap enzo. Ik besefte me zondag pas dat dat gewoon kwam door zijn reactie daarop enzo. Het feit dat hij helemaal klaar met haar was. Ik was er bijna uit en kon het weer leuker worden, en nu is het dus uit. Ik heb ook zoiets van: ik heb je nu niet kunnen laten zien hoe ik er mee om kon gaan en dat t weer goed kon komen.. naja, dat wou ik ffeis zeggen. kus
|
|
18-03-2004, 22:18
|
|
|
wel een beetje offtopic, maar ik las de titel net op t moment dat ik op de tv t liedje van marco borsato en Do hoorde met de zin Het is wel over, maar nog niet voorbij.
Dat was wel erg apart!
__________________
All we have to decide is what to do with te time that is given us!
|
|
19-03-2004, 10:42
|
|
|
|
Sow wat een reacties allemaal, echt heel erg bedankt voor de het medeleven. Veel herkenning...
Ik ben nu 2 weken verder en het gaat nu wel beter. Ik heb min of meer me 'oude' leventje weer opgepakt, ga weer met m'n maten stappen en hou me druk met andere dingen bezig. Ik kan er niet omheen dat ik af en toe nog wel eens terugdenk, maar veel dingen die me pijnlijk herinneren zijn er niet dus das wel een meevaller. Toch merk ik de laatste dagen idd dat ik voor me gevoel een beetje aan het terugvallen ben, ik denk er weer iets meer aan, en kzit ook minder lekker in me vel. Ik spreek haar nu vrij weinig, althans op school zegge we gewoon gedag en heel af en toe kom ik d'r op MSN tegen, dan is het wel weer vanouds gezellig. Maar ik mis het toch wel een beetje. Nou had ik haar vorige week een week of wat niet meer gesproken, dus heb ik haar maar even gebeld, vragen hoe het gaat enzo, dit werd super leuk ontvangen, we hebben nog nooit zo lang aan de telefoon gehangen met elkaar! Ook heeft ze het er dan over hoeveel we nog moeten gaan doen, dat we nog op vakantie gaan, dat we binnekort nog snel eens moete gaan stappen, zwemmen, noem maar op...Dat geeft me dus wel een heel dubbel gevoel, want aan de ene kant is dit natuurlijk heel leuk en heel normaal als je als goede vrienden met elkaar wil omgaan/doorgaan, maar het is nog best vers en het komt (ongewild) bij mij af en toe over alsof ze het dan toch nog heel leuk vind om zo met me om te gaan. Al denk ik eerder dat het een soort naiviteit is van haar kant, en dat ze dit niet doorheeft. Anyway, het verhaal van Roze Liza herken ik wel heel erg. Ze zei prezies hetzelfde, dat ze het niet uitsluit dat er nog iets zou kunnen gebeuren, maar NU even niet. Al heb ik die hoop wel heel laag liggen, en kijk ik wel wat er gebeurd. Ik ben blij dat we als goede vrienden kunnen doorgaan, maar ik heb inderdaad ook dat gevoel van, als we nou door waren gegaan dan hadden we het in mijn ogen zeker goed kunne laten komen, net toen ze weer helemaal was opgeknapt na 3 weken ziek te zijn geweest...Maar ik probeer te accepteren dat we als goede vriende ook nog leuke dingen samen kunne doen, of zoals nu, met anderen erbij. En dat extra stapje moet ik er dan in de tijd maar uit ziej te krijgen, acepteren dat dat niet meer is...Ik ga kijken of zij het nu leuk vind dit weekend weer eens wat af te spreken, naar de bios gaan met een groepje ofzow, gwoon om ook weer eens een beetje bij te kletsen, en ik wil eigelijk ook wel eens weten hoe zij zich er nu bij voelt. Maar zou dit verstandig zijn? Of is dit raar...te vroeg ofzo? Heel veel strekte iig voor alle andere die met hetzelfde zitten! En nogmaals heel erg bedankt!
|
|
19-03-2004, 12:06
|
|
Verwijderd
|
Herken t heel erg Gast!
Naja, hij is er nu dus. Ik ben even naar boven gesneakt, want moest nog wat ingredienten uitprinten die ik moest halen voor een chocotaart.. t was heel raar toen ik m ophaalde. ik dacht: geef m een korte snelle kus, en hij gaf een iets langere kus. Verwarrend en zo lekker! We liepen ook nog een paar meter gewoon hand-in-hand-achtig.. t is gewoon raar, maar ben erg blij dat hij er op deze dag is, aangezien hij er vorig jaar niet was toen mijn vader overleed.. Ik hou jullie op de hoogte. Kus
|
|
19-03-2004, 12:09
|
|
Verwijderd
|
bereid je zelf maar voor op een never ending story... sommige ex-en vergeet je nooit! succes
|
|
19-03-2004, 17:06
|
||
|
Citaat:
|
|
|
19-03-2004, 19:40
|
|
Verwijderd
|
Nou hier ben ik dan weer. We zijn vandaag samen geweest. Ik had me helemaal ingesteld etc.. we zouden misschien gaan wandelen etc, maar het weer liet het niet echt toe. Toen zijn we thuis even tv gaan kijken. Omdat vandaag mijn vader een jaar is overleden was t beetje raar. Ik moest huilen. Waarom? Het was dubbel, om ons, en om mijn vader. Soms was het volgens mij een beetje onduidelijk voor hem waarom ik nou huilde. We hebben veel geknuffeld. Vond het moeilijk waar de grens te trekken, hij ook. Het begon met een kus op het station. Toen kreeg ik er nog een thuis, zomaar. En toen later nog een. Gewoon..
Ik probeerde een beetje afstand te houden, bang dat ik te 'aanhankelijk' was en toch merkte ik een beetje dat hij wat meer toenadering zocht. Maar ik durfde dat niet toe te geven, want straks vatte ik t verkeerd op.... We gingen tv kijken en al gauw waren we aant knuffelen en hielden we elkaar heel erg stevig vast. We keken tv met onze hoofden tegen elkaar en we waren beiden moe. De week is voor ons beiden zwaar geweest. Toen gingen we maar in bed liggen. Gewoon slapen. Met kleren aan onder de dekens in een omhelzing. De kusjes werden meer en we hielden elkaar steviger vast. Beneden had ik al gemerkt dat ik toch wel een bepaalde 'invloed' op m had en het werd steeds duidelijker. Onze kusjes werden steeds intenser en we zoenden weer. Hij trok me bovenop zich. Ik durfde me niet te bewegen, bang om het moment te verbreken. Naja, op een gegeven moment lagen we naakt naast elkaar (we hadden geen sex gehad.. naja, nog niet ) en viel hij een beetje in slaap. Ik ging denken. Het was bijna vijf voor vijf. Het tijdstip dat mijn vader vorig jaar zijn laatste adem uitblies. Ik maakte m een beetje wakker en heb met m gepraat over die dag, precies een jaar geleden, naja, ik praatte en hij luisterde.. Naja, een tijd ging voorbij en ja, we hebben sex gehad. Misschien dat sommigen vinden dat t stom is.. Misschien is t dat ook wel. Maar ik weet dat het niets veranderd, hoe graag ik het ook zou willen. Ik weet dat we bij elkaar passen. Nu moet hij het nog zien en als hij dat niet doet, dan is dat heel jammer. Ik kan niet meer dan accepteren. Ik had me zo voorgenomen: ik ga niet huilen om ons. Naja, toch gebeurd. Voel me raar op t moment, ben blij voor de tijd met hem vandaag, hij was/is ook echt een grote steun, maar toch beetje raar gevoel.. zucht, was het allemaal maar makkelijker.. Laatst gewijzigd op 19-03-2004 om 22:11.
|
|
19-03-2004, 20:40
|
|
|
|
oohw
ik leef met je mee.. weet niet goed wat ik moet zeggen. ik snap wel wat je voelt, ik had het ook een jaar geleden. die relatie duurde 4 maanden, is toch anders. maar dat gevoel van verdriet is zow erg en dat zal nog wel lang blijven.en op een gegeven moment wordt het minder, ook al geloof je het niet. wel goed dat je nog vrienden bent. en hij is degene die erachter moet komen wattie nu wil.. nogmaals, sterkte kus
__________________
* * maniacski says: jij moet echt in zo'n tehuis.. seriously * *
|
|
21-03-2004, 20:26
|
|
Verwijderd
|
Nou, even informeren hoe het gaat. Het is dus een moeilijke week geweest en vooral een rare vrijdag. Maar het gaat echt steeds beter met me en dat vind ik wel een beetje raar ook.
Het is nu precies een week uit. Een raar idee. Het lijkt al veel langer. Maar ik kan het wel accepteren en dat komt door hem ook mede. Ik had een gesprek met iemand op msn en die vroeg mij of ik niet meer met hem wou knuffelen, niet meer met hem wou vrijen, niet meer alles met hem zou willen delen. Ja, tuurlijk zou ik dat wel willen, maar het is gewoon niet meer zo. Ik knuffel nog steeds met hem en deel nu alles als vrienden in plaats als ‘geliefden’. En dat vrijen, jammer.. En ik zal het ook wel missen, maar dat is nu eenmaal zo. En wat als ie nu een ander krijgt? Dan doet dat even pijn, maar dan ben ik wel blij voor hem, want ik wil hem gelukkig zien en als hij niet gelukkig is met mij, dan moet hij vooral niet met mij doorgaan of bij me blijven. Ze vertelde mij dat zij, na het uitgaan van haar relatie, nog steeds de gedachte heeft van: IK wil degene zijn die met hem vrijt en hem aanraakt en alles met hem deelt. En niemand anders. Zelf heb ik nu een beetje de instelling van: that are things you have to let go to sometimes, Dat heb ik nu nog een beetje, bang dat ie meer lol heeft zonder mij en dat ie niet meer aan me denkt enzo, maar ik weet dat als ik dat laat overheersen, onze vrienschap ook kapot gaat. En dat is het laatste wat ik wil. Niet lullig richting haar hoor, maar om even te illustreren hoe mijn zicht op alles is enzo. Want tenslotte is iedere situatie en ieder mens anders.. Ja, er zijn elke dag zijn moeilijke momenten, tot nu toe in ieder geval. En dat zal, vrees ik, ook nog wel even blijven, maar ja, wat moet ik anders. Elke dag denk ik aan dingen en aan dingen die me niet duidelijk zijn, maar ook geef ik mezelf op een slecht moment van dingen de schuld en zoek ik de oorzaak bij mezelf. Dat hoort er vast ook bij. Ik heb vandaag een goed gesprek gehad met een vriend van hem, wat dus ook een goede vriend van mij is geworden (op t laatst zei ie: je hebt mn nummer, dus je weet t… echt lief) en hij zei dat ik m maar even met rust moest laten over het onderwerp ‘ons’. Dat vind ik zelf heel lastig, omdat ik nog met zoveel vragen zit die niet beantwoord zijn. Zo had ik hem vrijdag een mail gestuurd en hij had een mail terug gestuurd, waarin hij ook heel eerlijk was en duidelijk maakte dat het niet zo slim is om te gaan hopen, en dat waardeer ik erg. Het doet pijn om te lezen natuurlijk, maar het is duidelijk en ik kan er wat mee. En de hoop was niet zo heel groot, maar het maakt ook de acceptatie wat makkelijker voor mijzelf. Maar ik had dus daarop gereageerd, en hij zei dat hij wel terug zou mailen. Nu is hij gisteren dus uit geweest etc, en hij heeft niet meer gereageerd en gemaild. En ja, dan zit ik toch nog wel met de vragen die ook daarin stonden. En ja, wat moet je dan? Het vragen? Of niet? Momenteel laat ik t maar even rusten, maar een vriend zegt dan ook weer tegen me: denk aan jezelf.. je denkt al zo vaak aan anderen.. Tweestrijd dus in mijzelf. Vooral omdat ik het beste wil voor onze vriendschap. Maarja, hem even met rust laten zal wel het beste zijn, maar ik vind het ook zo verdomde moeilijk.. We zullen het wel zien.. Zucht..
|
|
21-03-2004, 20:37
|
|
|
|
heel herkenbaar loontjuh
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Psychologie |
Muziektopic #7 Verwijderd | 499 | 26-03-2008 11:27 | |
| Liefde & Relatie |
Het is wel over, maar nog niet voorbij.. Verwijderd | 111 | 10-03-2005 08:20 | |
| Psychologie |
Muziek. Quiana | 499 | 07-10-2004 11:34 | |
| Psychologie |
Het grote lucht-je-hart topic! Nona | 500 | 08-04-2004 17:00 | |
| Liefde & Relatie |
pijn Kellie | 34 | 17-03-2004 16:28 | |
| Verhalen & Gedichten |
[verhaal] Maar het is wel zo! Vlooienband | 5 | 01-10-2002 07:53 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 13:51.
Adverteren