Het ritme van de Zon

[Valentijn]

Diep zuchtend strijk ik neer
Terwijl mijn hoofd nog staat
En de kleuren van het licht
Mij dragen naar vandaag.

De lucht zo vol van leegte
De zon heeft weer vrij spel
Kon ik maar genieten
En de rust weer laten zijn
Zoals hij hoort te zijn...

Stille kleine letters
Gaan dansend naar mijn oor
De radio fluistert zacht
Een eindeloos gesprek
Met de liefde in mijn droom.

Als de tijd eens zou tikken
Op het ritme van de zon
Als een eindeloze zucht
Zo zilver mooi van toon

Dan ging ik morgen reizen
Op vakantie naar de zon
En eindeloos lang praten
Tot mijn zucht het overwon...



--------------------------------
Hoihoi,

Lekker in de zon en helaas leren...bahbah

Wat vinden jullie hiervan????? Thnx voor commentaartje

Tataa! Valentijn....

[clantestino]

Die combinatie van 'zon' en 'zucht' die ik over je hele gedicht voel vind ik echt heel goed gevonden. De zon is inderdaad 'zuchtig' . Mooi gedaan. Verder vind ik t sowieso een erg goed gedicht, lekker ritme, mooie woorden. Leuke gedachten erachter. Alleen bij strofe 2 en 3 vond ik t minder geslaagd dat je steeds begint met 'de'. Dat klinkt als onwijs gezeik maar dat leest voor mijn gevoel echt niet lekker...Je zou t bijvoorbeeld bij de eerste regel van de 3e strofe ook gewoon weg kunnen laten denk ik

[Valentijn]

Heb hem tijdje terug aangepast....

Zo loopt ie lekkerd vind ik....


Toch?!??!?!???!?!?!?

Zooooomerzon de gekste!

Tataa!

[Snow White]

Haha, mafkees
lekker weertje he? in eindhoven

Ik ga zometeen reageren op je gedicht, ik heb er namelijk wel wat over te zeggen (ik las hem gisteren al , maar ik geef dus wat later op deze dag commentaar/complimenten)
Nog even geduld!

[Valentijn]

Hou t kort he....

[pau]

Ja mooi gedichtje
Hoe kom je aan al die inspiratie kus choups

[Snow White]

Hehe, mijn oog valt weer op het gedicht waarvan ik besloot een uitgebreidere reactie te schrijven

Oke daar gaat ie dan
Soms creeer je met je gedicht een magisch lente sfeertje. Maar het is dan zó jammer dat je zo vaak het woordje 'zon' gebruikt en daarmee iets breidt tot een einde, wat volgens mij ook anders had gekund. Je had denk ik wel de inspiratie, maar niet de rust om het écht af te schrijven. Tenminste, zo komt het over.

Het is ook een beetje zonde wanneer je in je tweede strofe schrijft:

En de rust weer laten zijn
Zoals hij hoort te zijn...

Ik zou dat misschien de 'zijn' bij zin 1 weglaten, dan loopt het mooier over op elkaar en kom je niet twee dezelfde rijmwoorden tegen in 2 zinnen.
Dan wordt het zo:

en de rust weer te laten
Zoals hij hoort te zijn


Deze vind ik het mooiste uit je stuk;

Stille kleine letters
Gaan dansend naar mijn oor


Over het algemeen vind ik het heel mooi. Ik krijg een beeld van iemand die in het gras van een stadspark met een penseel en een leeg boek ligt te observeren en te genieten. En vervolgens daarover dingen opschrijft.


Bye!