Oma en opa

Mijn oma heeft last van haar knieeen, en daardoor kan ze haar hond nog maar moeilijk uitlaten. Nu wil ze hem bij ons brengen, om even haar knie te belasten, zodat wij er een tijdje voor zorgen. Wij wonen 150 km van haar vandaan, hadden we bij haar op het dorp gewoond, dan was het van zelf sprekend voor ons geweest, dat wij met z'n allen om de beurt eens die hond gingen halen om hem uit te laten...
Nou is het dus zo dat 1 oom en tante (en neefje en nichtje) om de hoek van mijn oma wonen, maar dus nooit zoiets zouden doen (en al helemaal niet uit zichzelf!!), terwijl ik dat eigenlijk meer dan normaal zou vinden.

Een vriend van mij die gaat regelmatig boodschappen doen voor zijn opa en oma, er zijn dus wel meer mensen die dat normaal vinden!

Hoe ga jij om met je oma en/of opa? En hoe belangrijk vind je het om hem/ haar eens te helpen met een ''klusje'' (boodschapje doen, hond een keertje uitlaten voor hem/ haar)? En zou je dat dan ook doen??

ik zou nu best wel gezellig naar mijn oma willen gaan! Om haar eventjes gezelschap te houden! Alleen ik heb het echt te druk! Ik weet dat het een slecht excuus is, maar ik heb vandaag de hele dag op mijn benen gestaan en ik zit midden in de tentamenperiode. Maar ik heb me voorgenomen om na mijn tentamenperiode langs te gaan en een keertje voor haar te koken of eventjes met de fiets naar de snackbar rijden

[Loesje]

Mijn moeder regelt een heleboel voor mijn oma (haar moeder dus), maar mijn oma is ook nog erg bij de tijd en kan nog veel zelf. Mijn ouders vinden vaak dat ik niets voor haar hoef te doen, dat vinden ze niet nodig.

Maar ik vind het wel gezellig om langs te gaan, even gezellig kopje thee drinken. Of als mijn ouders een keer niet thuis zijn wat bij haar te eten. Ze woont dan ook maar 15 minuutjes rijden bij mijn ouders vandaan (waar ik zo ongeveer om het weekend ben)

Als het met mijn oma slechter zou gaan zou ik zeker niet te beroerd zijn om haar te helpen.

Mijn andere oma woont erg ver van mij vandaan, en zie ik nauwelijks. Ik heb t daar gewoon te druk voor, het klinkt slecht maar het is gewoon zo. Ik heb een druk leven, en van tilburg naar Amsterdam (waar mijn oma woont) met het openbaar vervoer is echt een hele reis. Ik heb dat 1 keer gedaan, maar dat heeft me echt de hele dag gekost,en ik kan ook niet daar lang blijven. Ze zit in een verzorgingshuis en is erg vergeetachtig, zodat je na een half uur steeds dezelfde dingen hoort. Als ik er tijd voor heb dan ga ik zeker nog een keer naar haar toe. Maar ik weet wel dat mijn andere familie vaak bij haar komt, dus dan heb ik zoiets dan hoef ik er niet zo vaak heen.

ja ik vind dat heel normaal. ik help mn oma ook vrij vaak, alleen nu niet zo heel veel meer, nu ik zelf ziek ben. maar normaal ging ik haar vaak helpen met boodschappen doen enzo. ik zit in de buurt waar zij woont op school dus als ze niet meer zou kunnen koken enzo zou ik gewoon bij haar komen koken enzo (als ik een beetje tijd had).
raar dat ze nix doen...

succes met de hond!

[Mr.Oizo]

Mijn opa is kankerpatiënt. Deze week is geconstateerd dat het kankergezwel weer terug is en ze kunnen er niets meer aan doen. Niet bestralen omdat hij al 70 bestralingen of zo heeft gehad, dat mag niet meer worden... ook niet opereren of chemo omdat zijn hart dat niet meer aankan, hij heeft ook een zwak hart. Verder functioneert 1 long al heel lang niet meer goed, had hij heel vroeger last van nierstenen en heeft hij een liesbreuk. Eigenlijk nog wel een wonder dat die man nog leeft, ook omdat hij tijdens deze 4 jaar dat hij nu kanker heeft al tegelijkertijd 1 keer longontsteking en 1 keer hersenvliesontsteking heeft gehad... en nog leeft-ie. Echt een sterk mens.

Nou ja, klusjes kan hij echt niet meer doen. Hij verliest ook soms zijn evenwicht zodat hij valt tijdens het lopen. Maar soms moet mijn oma wel eens een half dagje weg en dan is er ff niemand om voor hem te zorgen. Dan past er wel eens iemand in de familie op hem en als ik tijd heb, doe ik dat wel eens. Vroeger deed hij ook altijd leuke dingen met mij toen ik klein was, dan mag ik ook wel eens wat terug doen.

[Boeing 747-400]

Ik zie mijn opa en oma (bijna) nooit meer. Mijn oma heb ik met kerst voor het laatst gezien, maar wanneer ik mijn opa voor het laatst gezien heb, zou ik niet eens meer weten.

Reden voor dit alles is dat mijn opa en oma helemaal niet dichtbij wonen, en dat toen ik daar nog 'regelmatig' kwam, ze absoluut niet lieten blijken dat ze het fijn vonden dat ik er was. Altijd alleen maar gemopper en gezeur. Toen heeft mijn opa ook nog eens tegen mijn oma gezegd dat hij alleen maar met haar getrouwd is om 'ook maar een meisje' te hebben, en dat hij nooit van haar gehouden heeft. Dat vond ik heel erg van mijn opa, en dat heb ik dan ook tegen hem gezegd. Sindsdien heb ik hem bijna nooit meer gezien.

Mijn oma heeft me vorig jaar nog gebeld op mijn verjaardag, nadat ze me gefeliciteerd had zei ze 'zo, nu heb ik mijn plicht ook weer gedaan' tutututu. Ze heeft niet eens gevraagd wat ik gehad heb voor mijn verjaardag.

De andere oma is overleden toen ik in de tweede klas zat. Toen vond ik haar een zeur, maar achteraf kan ik wel zeggen dat ze een heel lief mens was. Haar mis ik dan ook wel eens. En als ik dan zie wat een goede band mijn vriend met zijn oma's heeft, ben ik daar best wel eens jaloers op.

Mijn opa en oma aan den moeders kant zijn allebei al een tijdje dood.
En mijn opa en oma aan den vaders kant wonen ergens in Duitsland.

Ik heb niet zo'n hechte band met mijn opa's en oma's.

[PardonMe]

Mijn opa en oma beteken best wel veel voor mij.
Ze wonen alleen erg ver bij ons vandaan (anderhalf uur rijden) dus ik zie ze niet zo heel erg vaak.
De opa en oma aan mijn moeders kant zijn allebei nog erg 'jong' (65 jaar) en ook nog kwiek, hoewel mijn oma wat last heeft van haar botten.
Als we bij hun thuis zijn probeer ik ze toch zoveel mogelijk te ontlasten door gewoon zelf mn drinken te pakken enzo, terwijl zij het best zou willen doen.. Ach, ik weet waar het staat en dan kunnen zij lekker blijven zitten

Ik vind het ook niet meer dan normaal om je opa en oma wat te helpen met dingen..
Als we dichterbij zouden wonen zou ik ook zeker vaker bij ze langs gaan!

PardonMe schreef op 12-06-2004 @ 21:41 :
Als we dichterbij zouden wonen zou ik ook zeker vaker bij ze langs gaan!

Ja dat zou ik ook zeker doen!! Ik vind het dan ook best vaak jammer dat ik niet dichterbij woon, en zomaar even thee bij mijn oma zou kunnen gaan drinken.
Ik doe dus ook niet echt veel voor mijn oma, en voor mijn andere opa en oma ook niet echt (maar die zijn nog best wel fit, en daar heb ik een andere band mee). Zou ik in de buurt wonen, zou ik haar echt veel helpen denk ik. Nu doe ik trouwens ook wel vaak lief hoor ... Zo valt ze regelmatig, en dan ook echt hard... Ik ga dan altijd naar haar toe, om daar te helpen met alles, boodschappen, hond, koken, stofzuigen etc... En blijf dan slapen, laat in de morgen de hond voor haar uit etc.

Opa en oma van mn vaders kant daar kan ik kort over zijn. Mijn opa overleed toen mn vader 4 was ofzo en mn oma daar heb ik nooit een band mee gehad en ik vind het maar een stom wijf .. Geen gevoelens toont ze,kwam en komt nooit op verjaardagen, onderhoudt geen contact etc etc.. En dan wel verwachten dat je haar een kus geeft en 'hoi oma!' zegt als je dr ziet.. No way!

Opa en oma van mn moeders kant zijn iets heel anders. Mijn oma is nu al een paar jaar overleden (en we missen haar allemaal heel erg) maar dat zijn echt mijn opa en oma. Vroeger was het altijd: oma gebak en opa televisie, omdat we van oma altijd gebak kregen en van opa altijd televisie mochten kijken. Het was altijd ook leuk om te zien hoe mijn oma met mijn opa om ging. Wat hebben we veel gelachen! Nu is mijn opa al een tijdje alleen maar ik zie hem toch echt nog regelmatig. Zijn gehoor gaat echt heel erg achteruit, waardoor een gesprek met hem aangaan steeds moeilijker wordt. Hij kan altijd praten over van alles en dat duurt dan altijd zo gigantisch lang Soms heb ik daar geen geduld voor. Mijn opa maakt ook van de meeste dingen die hij niet kan horen de lachwekkendste woorden. Ook maakt hij vaak droge opmerkingen. Dit allemaal heeft hij nooit door maar stiekem lachen we heel erg
Nu gaat mijn opa bij ons wonen. We gaan verhuizen en hij komt bij ons in wonen. Hij kijkt er echt naar uit en in gedachten zit ie al in zn nieuwe huisje. Hij vondt het maar niets daar in dat verzorgcentrumiets.. Allemaal maar van die oude mensen. En allemaal zo bezig met de dood enzo. Nee, mijn opa wil actief zijn, leuke dingen doen, gaan wandelen of wat fietsen en samen met de kat soms naar buiten
Ook is mijn opa aan het emailen etc. Leuk om te zien dat ie zo nog contact heeft met iedereen. Omdat hij weinig meer hoort is dit een ideaal communicatiemiddel al gaat het natuurlijk iets langzamer dan bij ons 'de jeugd'
Ja, ik ben echt gek op m en t liefst zou ik m vaker zien. Dan gaat het niet eens om het gesprek dat we zouden kunnen voeren, maar gewoon dat ie er is.. Maarja, binnenkort zie ik m elke dag en ik vind het hartstikke leuk dat ie bij ons komt wonen. Zo is hij ook nog onder de mensen en heeft ie zn eigen plekje toch nog (we zorgen voor eigen toilet en keukenblokje voor m).

[PV]

Tsja, de opa en oma van m'n vaders kant kunnen me weinig interesseren, mede door het gestook van m'n moeder maarja het zij zo. Ze wonen ook nog redelijk ver weg.
Van m'n moeders kant is de opa overleden voor ik geboren werd, de oma woont wel tegenover ons maar m'n moeder heeft ook daar ruzie mee sinds een jaar of 5 dus die spreken we nooit meer. Haar mis ik wel, en ik ben van plan om in de zomer een x binnen te stappen als m'n ouders op vakantie zijn ofzo.. want ik denk niet dat ik er tegen kan dat ze straks dood gaat en dat ik d'r nooit meer gesproken heb Normaal kwamen we altijd elke zondag langs, en dat vond mn moeder teveel een verplichting worden blabla gezeik gezeur.

Familie

[JCG]

ik breng ze netjes elk jaar een bloemetje.
Toen ze er nog waren was het niet meer dan normaal dat ik er elke dag heen ging, ik was nog te jong om boodschappen ofzo te doen.

[Balance]

Aan 1 opa was ik erg gehecht, maar die is helaas overleden toen ik 8 was. Voor hem zou ik echt alles hebben gedaan.
Een andere opa overleed toen ik 3 was, dus ik weet niks meer van hem. Het schijnt een grote lul te zijn geweest, dus waarschijnlijk had ik weinig voor hem gedaan als ie nog leefde.
Een van m'n oma's heb ik voornamelijk gekend als oud en ziek zijnde. Zij is 2 jaar terug overleden, maar was al zo'n 6 jaar 'versleten'. Met haar had ik geen bijzondere band en ik stond dus ook niet te springen om klusjes voor haar te doen.

Ik heb nou dus nog 1 levende oma. Ze woont 45 minuten rijden van ons vandaan en ik zie d'r eens in de 1 à 2 maanden. Ik behoor tot haar lievelingskleinkinderen en mag haar wel, maar niet bijzonder. Het is nogal een bemoeial, maar ze bedoelt het goed. Als zij me iets vraagt zal ik het waarschijnlijk wel doen.

Ik vind overigens niet dat dat neefje en nichtje van jou dat klusje voor je oma zouden moeten doen. Niet iedereen heeft dezelfde band met iemand en niet iedereen vindt dergelijke dingen vanzelfsprekend. Dat jij zo over je oma denkt betekent dus niet dat zij dat ook moeten.

vaders kant: wil ik niet kennen
moeders kant: dementerende, kan ik niks meer mee, vroeger was ze ubercool, nu kan ze niks meer en bij vlagen totaal krankzinnig

[Bloedpropje]

Ik heb alleen nog maar 2 oma's en die wonen beiden ong. een half uur tot driekwartier rijden van me vandaan.

Bij allebei is er familie vlakbij die veel voor ze doen. Maar daar zou ik echt geen zin in hebben. Vooral mijn oma van vaders kant, echt een vrouw die toevallig familie is maar waar ik helemaal niets van begrijp en ik mag er niet zo hoewel ze wel altijd probeert aardig te zijn. Ik doe alleen aardig tegen haar en toon enige interesse omdat ik het anders zo lullig vind voor m'n ouders. Mijn andere oma vind ik een stuk leuker.

Voor mij zijn het gewoon twee oude mensen die toevallig familie zijn waarvan ik de ene dan leuker vind dan de andere. Dus ik wil wel wat voor ze doen als ik daar zin in heb omdat ze aardig zijn, maar ik voel geen enkele morele verplichting om iets te doen ofzo.

[Sade]

Mijn ene oma is m'n beste vriendin boven de 65 Vroeger kwam ze elke donderdag om op mij en m'n broer te passen terwijl mijn ouders werkten, en hoewel dat nu allang niet meer nodig is, komt ze nog steeds elke donderdag. Ik spreek haar vaak aan de telefoon en zie haar in het weekend ook meestal wel. Als ze ergens hulp bij nodig zal hebben, zal ik haar graag helpen.
Mijn opa (haar man dus) was mijn grote held Helaas is hij toen ik een jaar of 6 was overleden.
Mijn andere oma is ook vreselijk lief, maar ik heb een veel mindere band met haar. Ze denkt nogal conservatief en geeft weinig warmte af. Mijn opa (haar man dus) overleed toen ik een jaar of 4 was, en ik kan me weinig van hem herinneren.

[cyntha]

Ik heb niet zo'n hechte band met mijn opa en oma. Ze wonen ook best ver van me vandaan. Maar als ze dichterbij hadden gewoond zou ik ze zeker weten veel vaker opzoeken en ze proberen te helpen. Het is toch familie en het is een kleine moeite om even de hond uit te laten of een boodschap voor ze te doen.

[Ieke]

Mijn opa en oma (andere zijn dood) zijn allebei dementerent en hebben vrij veel hulp nodig (Ze wonen wel in een bejaardenhuis, maar er moeten toch nog veel dingen gebeuren). Die doen wij het meeste. Een keer in de week boodschappen, als er wat nodig is haal ik of mijn broertje dat tussendoor. Verder wat kleine andere dingen en ik zet de medicijnen van mijn opa en oma samen met mijn vader uit. Ze wonen in hetzelfde dorp, dus dat is makkelijk.

[never mind]

van mijn vaders kant is mijn opa overleden toen ik 5 was, die heb ik nooit echt gekend duss. Iets wat ik wel heel jammer vind. Mijn oma is een verschikkelijk lief mens maar ik heb niet echt veel contact met haar .

Met mn opa en oma van mn moeders kant heb ik heel veel contact, vooral met mijn opa kan ik het altijd erg goed vinden. Maar.. helaas gaat hij dood kanker... rotziekte.

Als een van de drie overigens hulp nodig heeft zit ik al op de fiets ik doe alles voor ze.

Beide wonen ze erg dichtbij. In dezelfde stad enzo.

Mijn opa en oma van m'n vaders kant wonen nogal ver weg, ik heb niet echt een band met hen. M'n andere oma woont op 5 min loopafstand en nou ja, ze heeft niet echt hulp nodig met dingen ofzo, maar als er iets is dan komen wij natuurlijk wel helpen. Zij helpt ons ook, ze laat bijv. ook onze hond uit enzo en heeft vaak op m'n broertje en mij gepast toen we klein waren.

Ik zie haar nu niet iedere dag ofzo, maar zeker wel iedere week. Het is alleen jammer dat ik vaak ruzie met haar heb omdat m'n moeder zo zit te roddelen.

[koekiemonstertje]

Ik wou dat ik met mijn Opa een goeie band had. Hij woont 100 meter bij me vandaan maar ik kom er eigenlijk nooit. Dat komt omdat hij na het overlijden van mijn Oma opnieuw is getrouwd. Eerst vond iedereen het leuk voor hen maar toen ging zij een beetje roet in het eten gooien.

Allemaal ruzie, zijn drie dochters kregen de schuld. Naja zijn nieuwe vrouw domineerde de boel nogal. Wij zouden haar niet aardig vinden en we waren volgens haar brutaal tegen onze Opa. Wat niet waar was. Mijn Opa wist niet wat hij moet doen, voor wie hij moest kiezen.

Nu gaat het beter, de ruzie is een beetje overgewaaid maar we praten over koetjes en kalfjes alsof er nooit iets gebeurt is.

Ze zijn erg zelfstandig, allebei 80 maar ze gaan nog elke maand op vakantie (Indonesie, Turkije, etc.) dus hulp hebben ze niet nodig.

Mijn andere Opa en Oma hebben wel veel hulp nodig maar ze wonen 200 Km. bij ons vandaan. Dat vind ik erg jammer

[Shitonya]

Heb al eeuwen geen opa of oma meer. Alleen een stiefoma, waar ik niks mee heb.

[the_only_fieke]

Mijn oma en opa langs mijn ma's kant betekenen enorm veel voor me !! In mijn studies helpt vooral mijn oma me, ze stikt allerlei materialen voor me enzo (ga voor leerkracht lager onderwijs) MIjn opa helpt me dan enorm als ik eens een les over planten ofzo moet geven !!

Wat nog belangrijker is, is vroeger toen ik klein was was ik vaak ziek, heb veel tijd in ziekenhuis doorgebracht, en wie denk je dat er altijd aan mijn bed zat?? Mijn oma en opa, mijn ouders zijn zelfstandig en hadden daar dus niet de tijd voor mijn oma deed toen alles !! Ben haar daar heel dankbaar voor !!

[Konijn]

De ouders van mijn vader zijn verongelukt toen hij iets van twintig was. De vader van mijn moeder is overleden toen ik zes was. En om eerlijk te zijn, moet ik bekennen dat ik geen geweldige band heb met de enige oma die ik nu dus nog heb. Sinds de dood van mijn opa (alweer 13 jaar geleden dus) is ze veranderd in een klagerig, zeurderig, zichzelf-zielig-vindend mensje. En nee, dat verandert dus niet als we bij haar op bezoek gaan zodat ze minder eenzaam is ofzo. Ze onderneemt zelf ook helemaal niks. Ik vind het dan ook gewoon niet leuk om in haar gezelschap te zijn. Een keer in de twee/drie weken denk ik ga ik even een kopje thee drinken ofzo, maar dat voelt voor mij meer als een verplichting. Wel spreek ik haar bijna elke dag omdat ze dan wel wat verzint om over op te bellen.

(En voor de volledigheid zal ik dan toch maar even bekennen dat ze maar 5 minuten fietsen bij mij vandaan woont )

[luchtballon]

Mijn opa en oma van mijn moeders kant wonen 150 km van ons vandaan ofzo, dus we komen daar niet zo vaak. Ze hebben ook nog niet echt hulp nodig.

Mijn oma van mijn vaders kant woont ook tamelijk ver weg, maar mijn vader helpt haar met allerlei dingen regelen van verzekeringen enzo. Sinds mijn opa is overleden (nog niet zo lang geleden) vind zij het allemaal moeilijk en heeft ze wel moeite met dingen regelen. Maar ze kan wel voor zichzelf zorgen.

Ik wil ze best helpen met dingen, maar ze hebben niet echt hulp nodig en ik kan alleen maar hulp bieden als ik daar ook ben. Als ze dichterbij zouden wonen, zou ik het wel doen.

[justlikeme!]

de ouders van mijn moeder zijn overleden toen mijn moeder 13 en 20 was. De vader van mijn vader is ongeveer 12 jaar geleden overleden. ik heb nu dus nog maar 1 oma, en daar heb ik slechts een oppervlakkige band mee.. we hebben een grote familie, en in het algemeen is niemand (van de kleinkinderen) eigenlijk echt heel close met haar.. ik weet niet hoe het komt, maar er is gewoon nauwelijks een band...

Met de ouders van mijn moeder gaat het nog heel erg goed, ze redden zichzelf nog heel goed. Opa wordt wat vergeet-achtig, maar verder staat hij nog goed op z'n benen. Dus zij hebben eigenlijk geen hulp nodig. Wel geeft mijn vader ze elk jaar wat hout voor in de winter, zodat mijn opa dat zelf niet hoeft te gaan staan hakken.

De moeder van mijn vader leeft niet meer, de vader nog wel. Hij kan niet veel zelf meer, woont in een bejaardenhuisje (zonder begeleiding, maar overal alarm-touwtjes). Mijn vader gaat zo af en toe langs. En een broer van mijn vader met zijn vrouw eten vaak samen met hem en helpen in het huishouden.

Zelf heb ik niet veel met mijn grootouders, ik zie ze maximaal 2x per jaar. Maar als ze hulp nodig hebben, dan ben ik er. Ik heb veel geholpen met de begrafenis van mijn oma, veel voor mijn opa gedaan toen - samen met mijn zus. Omdat wij een beetje buiten de familie staan, was dat meer dan logisch - andere familie had meer moeite met het overlijden van oma dan mijn zus en ik, klinkt stom, maar zo was het gewoon. Wij konden hen rust geven, door veel op ons te nemen. Dat was fijn om te doen

[Cruz]

Als mijn oma ergens last van zou hebben en in de buurt zou wonen dan zou ik haar graag helpen! Maar ze woont 30 km bij mij vandaan en is nog heel gezond/zelfstandig.. Mijn neef en nicht wonen een paar meter bij haar vandaan, zij zouden haar dus eerder kunnen/gaan helpen, denk ik!

[Mindfields]

Het is 5 minuten fietsen naar mijn opa & naar mijn andere oma & opa ze wonen iig twee straten uit elkaar. Vroeger ging ik er 3 keer in de week heen (toen ik klein was). Nu wat minder vaak. Als me wat gevraagd werd te doen, zou ik het ook zo doen.

Ik heb nog maar één opa en die woont ongeveer 200 km bij ons vandaan, dus daar kom ik eigenlijk nooit. Ik heb ook geen echte band met hem, ook nooit gehad. Klusjes doe ik dus eigenlijk nooit, omdat andere familieleden vlakbij wonen. Als me gevraagd werd om iets te doen, zou ik het natuurlijk wel doen. Het blijft wel je opa.

[Miss Helena]

Ik heb nog één opa over, de andere opa en oma's zijn overleden. We wonen een behoorlijk stuk uit elkaar, maar als hij hier in de buurt zou wonen, zou ik hem zo goed mogelijk helpen. Hij is nog behoorlijk fit, en kan zo ongeveer alles zelf, maar mocht het nodig zijn dat hij hulp nodig heeft, dan help ik hem. Als ik op bezoek ben, zorg ik voor koffie ed. Dat vind ik wel zo normaal, kan hij ook eens blijven zitten.
Ik heb een redelijke band met hem, hij is van nature een beetje 'afstandelijk.' Sinds dat mijn oma en moeder (zijn dochter) zijn overleden, is hij steeds meer veranderd, omdat hij ook beseft dat we allemaal veel verdriet hebben (gehad) en hoe het leven ineens helemaal om kan slaan. Hij laat me nu merken hoe trots hij op mij is, etc. Ik vind het jammer dat ik niet dichterbij woon, maar we hebben een goede band

[Sasbeest]

Ik vind het eigenlijk ook heel normaal om dingen voor mijn opa en oma te doen. Het komt er meestal op neer dat het niet echt nodig is, ga er wel langs enzo. En mijn opa heeft een computercursus gedaan en hij komt altijd bij mij als hij het niet meer snapt. (vrij vaak dus )

Vind het wel grappig om em dan te helpen:

"Hoe heet dat? Google? [uitgesproken als 'goechle]

[annetjuh]

voor mijn ene oma doe ik niets. ze is hartstikke goed en ze heeft ook nog nooit iets voor mij gedaan. Bleef er ook nooit slapen en ze paste liever opde kinderen van de buren dan dat ze een avondje of een middagje in de vakantie op ons moest passen.
dan had ze smoesjes dat ze niet kon blablabla.

voor mijn andere oma en opa doe ik alles. Dat zijn een echte oma en opa. Verwennen met snoepjes en ijsjes als je daar bleef slapen en lekker eten. Pannenkoeken die ik als meisje van 5 zelf mocht bakken met mijn oma.
Mijn oma is nu een paar jaar geleden overleden en mijn opa zit in een bejaardetehuis maar voor hem doe ik alles.

[Sperzieboon]

Afgezien van het feit dat ik geen opa`s meer heb:

Oma vaders kant:
Is altijd wat knorrig geweest. Zal ik minder snel wat voor doen. Maar ze zit sinds kort in rusthuis en gaat nooit meer naar huis. En ze vertelde dat ze mn opleiding ging betalen. Was best cool enzo. Maar klusjes weet ik zo snel niet. Mijn vader doet heel veel voor haar.

Oma moeders kant:
Woont 140km verderop. Hartstikke gaaf mens. Kan het erg met dr vinden. Heeft ook internet en mobiele telefoon Maar daar hoef ik nooit wat voor te doen zowiezo niet omdat er oom en tante 2 straten verderop wonen. Maar anders zou dat best wel gebeuren enzo.

Vind het niet per sé belangrijk. Ene oma heeft huishoudster, andere wordt hele dag verzorgd. Vroeger werd ik altijd gedwongen om bijvoorbeeld de tuin te vegen bij oma van vaders kant. Dat geeft nogal negatief beeld dan voor mij...

[Somebody Special]

De ouders van mijn vader zijn lang voor dat ik geboren werd overleden.

De vader van mijn moeder is 16 mei overleden, hij was vroeger wel een 'leuke' opa maar sinds hij een aantal jaar geleden een hartstilstand gehad heeft was hij een ontzettend zure man geworden die alleen nog maar klagen kon.

De moeder van mijn moeder is echt een super gave oma!
Ze is 87 maar voelt zich geestelijk 40 ofzo, wat ook wel weer moeilijk is omdat ze dus nog vanalles doen wil maar haar lichaam lat het niet toe (slechte knie, allebei haar heupen ooit gebroken, rug gebroken en van de laatste heup-breuk en rug nog revaliderende).
Met oma gaat het niet echt goed sinds opa overleden is, ze is erg warrig en dwars, een echt klein kind geworden.

Als ik iets voor oma zou kunnen/moeten doen, zou ik dat absoluut doen, ook al wonen we 100 km. van elkar af.

[Briseïs]

De ouders van mijn moeder wonen in hetzelfde dorp maar ze zijn allebei nog redelijk jong (vooral mn oma: 58 en ze werkt nog) dus veel hulp hebben ze niet nodig. Maar aangezien mn opa geen rijbewijs heeft en mn oma dus vaak werkt brengen wij mn opa wel eens ergen snaar toe. Verder helpt mn vader wel eens met klussen enzo.

De ouders van mn vader zijn allebei dood, mijn opa al voor mn geboorte, en mn oma woonde aan de andere kant van het land dus dan is het moeilijk iets voor haar te doen.

[pyres]

ik heb alleen zeg maar de ouders van mijn moeder nog.
maar die twee zijn al aardig op leeftijd (oma =88 en opa=99)
ik vind het zelf nu helemaal niet leuk om bij ze op bezoek te gaan vooral omdat ik eerst 10 minuten moet uitleggen dat ik hun kleindochter ben.
ik heb zoveel medelijden met ze vooral omdat mijn opa nu naar een speciaal verpleegtehuis moet omdat hij in de laatste paar weken zo erg achteruit is gegaan (ja ok 99 maar dan nog weet je ...)

mijn moeder zegt nu ook wel dingen als: nou als ze doodgaan dan liever niet tijdens je tentamenweek es, want dat kan je echt niet gebruiken.

[Luna]

mn opa's zijn beiden al dood.
Met mn ene oma heb ik niet zoveel, de familie van mn vaders kant is sowieso een beetje raar en ik zie ze niet zo vaak.
Mn andere oma(moeder van moeder) heb ik een hele goede band mee, sinds mn opa dood is(ong10 jaar alweer) schrijven we brieven aan elkaar en dat is altijd heel fijn geweest. Het gaat nu steeds slechter met haar, hoort slecht, ziet slecht, is erg depressief en erg wantrouwend naar bepaalde mensen, ze denk dat er microfoontjes in haar huis verstopt zitten om haar af te luisteren enzo.(ze is 88) Ik vind dit afschuwelijk om te zien en voel me er soms ook wel naar door. Ik kan er niet heel vaak heen gaan omdat ik het heel druk heb en ze woont met openbaar vervoer 1,5 uur reizen hiervandaan. Gelukkig heb ik nu geen lessen meer en heb ik over een week of twee wel tijd om langs te gaan, want het idee dat ze zo weg kan zijn zonder afscheid genomen te hebben vind ik naar...
Vroeger ging ik er vaak logeren en dan hielp ik haar vaak met afwassen en boodschappen doen. Nu niet meer omdat ze in een bejaardentehuis woont en alles voor haar gedaan wordt. Gelukkig heeft ze ook veel kinderen en heel veel vrienden/kennissen.

[ofniet]

Ik ga niet om met mijn oma. (opa van die kant heb ik nooit gekend)

Dat komt doordat ze haar andere kleinkinderen altijd voortrok, dat is altijd al zo geweest. Als ze bijvoorbeeld snoepjes ging uitdelen, had ze er net genoeg voor hun, maar niet voor m'n zusje, broer en ik. Dat soort dingen.

Nu heeft ze geldschulden, zit ze in een bejaardentehuis en begint ze dement te worden. De rest laat haar gewoon vallen, maar toch vertik ik het om er naartoe te gaan. Ze heeft nooit voor mij klaargestaan en ik sta nu dus ook niet voor haar klaar.

M'n andere opa en oma zijn overleden, voor hun zou ik wel alles doen.