ik weet niet zeker of dit thuishoort bij psychologie...maar ik vroeg me af hoe jullie hier over denken: ik ging naar een psycholoog omdat ik altijd duizelig was, hoofpijn had, last van -zoals de dokter het noemde- derealisatie, het gevoel dat je er niet bij bent, een soort van film aan het kijken bent, en zwarte vlekken voor mijn ogen. veel onderzoeken gehad, in het ziekenhuis en zo, maar niets gevonden. dus ik werd doorverwezen naar een psycholoog, en ik kreeg eerst een take in-gesprek, en daaruit is iets heel anders gekomen dan ik hoopte...omdat ik vaak suïcidale gedachten heb en erg met de dood bezig bent, lijk ik geobsedeerd door de dood, dit is zorgelijk, en ik ben doorverwezen naar een psychiater. maar ik weet echt niet wat ik er van moet denken...mijn vrienden zeggen dat het tegenwoordig heel normaal is, maar toch...doe ik mijn nickname eer aan? ben ik krankzinnig?