Het personele probleem

[Sentosa]

Het personele probleem

“Goh die vrouw van mij”
“Jah achjah die van mij ook hoor
Maarjah ik wil toch m’n nummertje maken he”
“Jah hahahaha daar heb je gelijk in”

Ik draai mijn hoofd en hoor het gesprek aan tussen twee conducteurs die bij een rookpaal hun peukie staan te doen. Ik sta te wachten op station Hoorn Centraal en vraag me net af wanneer de trein nou eens komt, als er ineens wordt omgeroepen dat de trein een nog onbekende vertraging heeft wegens personele problemen. Nou lekker is dat denk ik en steek dan ook maar een sigaret aan. Ik ken al vele varianten van vertraging maar van deze kan ik me toch niet echt een duidelijk beeld vormen. Ik zetel me op een bankje op het perron en ga er eens rustig over nadenken. Al vrij snel krijg ik een beeld van net zo’n Hans en Frits als die bij de rookpaal staan, die een conflict met elkaar hebben ofzo, ik grinnik zachtjes bij de associatie die ik krijg van het personele probleem.

Een aantal jaar terug.
Hans en Frits waren destijds bijden in dienst bij de Nederlandse Spoorwegen. Frits als conducteur en Hans als machinist. Aanvankelijk hadden ze een goede verstandhouding. Ze reden gezamelijk veel spreekwoordelijke rondjes om de kerk en wanneer Frits dan klaar was met kaartjes knippen kwam hij vaak bij Hans zitten. Terwijl de trein dan over de rails voort denderde hadden zij talloze goede gespreken met elkaar. Over hun eigen vrouwen over het vak en over andere vrouwen.

Tot op een dag Frits en Hans er een nieuwe collega bijkregen.Vrolijk karakter, lang krullend donker haar, grote bruine ogen en een beetje mollig. Die zagen Frits en Hans wel zitten. Vanaf toen deden ze allebij flinke moeite om bij haar in de picture te komen.
Frits deed zijn best haar alle kneepjes van het vak te leren. Hij knipte ineens ook de kaartjes een stuk stoerder als hij samen met haar moest controleren. “Ik ga wel eerst” zij hij dan als ze weer eens bij een coupe aankwamen. Dan stak hij zijn borst naar voren schoof de deur open met 1 hand, schraapte zijn keel en riep dan met zijn meest stoere stem, “kaartjes alstublieft” terwijl hij met z’n kniptang in de aanslag en met stevige cowboy passen naar binnen stapte.

Hans had zo weer zijn eigen mannier. Wanneer Marjan, want zo heete de destbetrefde conductrice, bij hem kwam in de bestuurders cabine dan deed hij zich heel wijs en gevoelig voor en probeerder te scoren met allerlij diepzinnige verhalen.
Aanvankelijk hadden Frits en Hans niet door dat ze allebij achter Marjan aan zaten maar de situatie veranderde drastisch toen zij elkaar betrapte op het vlijen en versieren van haar. Jaloezie kreeg ineens de boventoon en de twee gingen opeens steeds hatelijker en grimmiger met elkaar om.

Vanaf toen was de vriendschap tussen Frits en Hans kapot. De jaloezie en haat naar elkaar werd steeds erger en opgegeven moment escaleerde de situatie dusdanig dat Frits er geen zin meer in had en zijn baan opgaf. Hij besloot naar Belgie te gaan om daar een opleiding tot machinist te gaan volgen. In de jaren die volgde trouwde Hans met Marjan. Frits had intussen zijn opleiding afgemaakt en had werk gevonden als machinist van goederenlocomotiefs. Maar de haat was nog steeds niet wegebt. Bij Frits borrelde het weer op toen hij vernomen dat Hans met Marjan was getrouwd nadat hij was vertrokken. Hij kon dat niet verkroppen. ‘Ik pak jou nog wel vuil mannetje’ dacht hij vaak en er borrelde een plannetje bij hem op.

Hans reed ondertussen nog steeds zijn oude vertrouwde rondje.En zo kwam het dat Frits besloot om Hans ergens op te wachten als die zijn rit reed. Frits zou hem dan wel eens even een verassing bezorgen. Hij wist dat hij als hij met zijn locomotief onder de 40 reed, het systeem, dat de treinen niet door een rood sein liet rijden, hem niet zou kunnen stoppen. En zo kwam het dat Frits op een dag Hans stond op te wachten vlak bij station Roosendaal. Toen Hans vertrok met zijn passagierstrein, kachelde Frits in zijn goederenwaggon op de trein af. Alle haat kwam weer boven, het intresseerde hem allang niet meer als het hem ook schade toe zou brengen. “Klojo dit krijg je nog van me” bromde hij en rarmde met volle overtuiging zijn locomotief tegen de vertrekkende trein aan. “Wel godverdomme” zij Hans toen hij uit zijn treinstel strompelde en ineens Frits zag die met de zelfde handeling bezig was. “Stomme eikel” kreunde Frits. Ze keken elkaar aan en hun ogen spatte vuur. Een tel later stormden ze op elkaar af...

“Attentie Dames en Heren de trein heeft een nog vertraging wegens personele problemen” werd er opeens weer omgeroepen. Ik zucht diep en steek er nog maar een op. Het moet toch niet gekker worden.



Dit stukje heb ik geschreven naar aanleiding van een krantenbericht in de spits van vrijdag 1 october

Ruim dertig passagiers gewond door treinbotsing
Gewonde treinpassagiers zitten op het spoor, vlakbij de plek waar gistermiddag de intercity amsterdam-vlissingen op een losse belgische goederenlocomoties botste. Hierbij raakte 30 tot 35 passagiers gewond. Onder de slachtoffers zijn mensen met botbreuken en hoofdwonden., maar niemand is zwaar gewond, aldus de politie en spoorbeheerder proRail.

Bron: Spits 1-10-04

Hier moest ik om lachen.

(Dat is mij ook al een keer opgevallen: "Personele problemen".. Daar kan je niet anders dan associaties bij krijgen )

[Verleden Tijd]

paar aanhalingstekens te kort. begin vind ik leuk (die vier onzinnige zinnetjes). De rest vind ik niet makkelijk om doorheen te komen. Het idee vond ik ook een beetje flauw. In ieder geval had ik het idee al aan het begin door en volgde er daarna niets werkelijk verrassends meer. Je kunt wel beter, denk ik, als je er wat meer de tijd voor neemt.

[Astuanax]

Ik vind inderdaad ook het eerste deel beter, in het tweede deel zou je de feiten wat minder moeten volgen, ze houden je verhaal vast als in een keurslijf, wat erg jammer is, de inspiratie verdwijnt erdoor...

[Sentosa]

Het klopt inderdaad dat je al snel doorhebt waar het over gaat maar dat komt ook doordat het krantebericht bovenaan staat. Eigenlijk zou je eerst het verhaal moeten lezen, heb het nu dus ook veranderd. Voor de rest wat meer spaties er tussen gezet want begrijp dat het nog een flinke lap tekst is, waar je dan inderdaad moeilijk doorheen komt.
Verder is het stukje inderdaad in vrij korte tijd gemaakt, had opzich het einde nog wat meer willen/ kunnen uitwerken.

De feiten die erin zitten hebben me inderdaad enigzins belemerd, want ik vond het daardoor moeilijk een goedlopend en kloppend verhaal neer te zetten. Maar ik wou het stukje wel linken met het stukje uit de krant, dus het was een beetje puzzelen omdat zo goed mogelijk voormekaar te krijgen.

Lastig om doorheen te komen. Wat al gezegd is zou helpen om het wat lekkerder leesbaar te maken: aanhalingstekens, een beetje beter letten op de interpunctie. Sommige stukjes lijken een beetje onnodig terwijl andere zaken een beetje beter belicht kunnen worden. Ook vrij veel gewone taalfouten, maar die kun je er makkelijk uithalen met een random spellingscontrole. Verder vond ik het idee wel origineel (alleen het feit dat het zo direct geassocieerd is met dat ongeluk..kweetnie beetje tjah, kweetnie daar krijg ik een beetje vreemd gevoel van)

[Verleden Tijd]

Als ik jou was zou ik niet alleen het einde, maar het hele stuk nog een keertje goed doorkijken en veranderingen aanbrengen. Daar kan het echt een heel stuk van vooruit gaan.

(en dat van die aanhalingstekens vind ik echt storend)

[Sentosa]

Oke hij is veranderd, ben benieuwd.

Ik wilde het verhaal niet direct associeeren met het ongeluk maar heb het meer gebruikt als inspiratie bron. Ik las over het ongeluk en kreeg ineens een beeld van zo'n vaag personeel probleem. Twee ruziende collega's waarvan er 1 uiteindelijk helemaal doordraait. Beetje absurd dat wel, maargoed ik wou er beetje droge humor in brengen.

[Verleden Tijd]

Misschien iets te veel droog en iets te weinig humor?

[Sentosa]

Zo kan je het ook zien

Maar is ie nu wat beter geworden ?

[Verleden Tijd]

Het is (volgens mij, weet niet zeker hoe het eerst was) een stuk beter geworden (bedankt voor de aanhalingstekens) en wel leuk om te lezen nu. Maar volgens mij kan je nog steeds beter en jij en word kunnen er samen in ieder geval heel wat slordigheidsfoutjes uithalen.

Zomaar een paar foutjes eruit gehaald:

Nou lekker is dat denk ik en steek dan ook maar een sigaret aan.

Komma na dat (en na 'nou' denk ik). Op andere plaatsen komen ook komma's tekort.

Al vrij snel krijg ik een beeld van net zo’n Hans en Frits als die bij de rookpaal staan, die een conflict met elkaar hebben ofzo, ik grinnik zachtjes bij de associatie die ik krijg van het personele probleem.

twee zinnen. tweede begint met: Ik grinnik

toen zij elkaar betrapte op het vlijen en versieren van haar.

betrapteN. 'het vlijen en versieren van haar' klinkt zo suf.

Waarom gaf Frits het eigenlijk zo snel op, terwijl hij de strijd nog helemaal niet verloren had?

[Zut Alors!]

Bij Frits borrelde het weer op toen hij vernomen dat Hans met Marjan was getrouwd nadat hij was vertrokken. Hij kon dat niet verkroppen. ‘Ik pak jou nog wel vuil mannetje’ dacht hij vaak en er borrelde een plannetje bij hem op.

Hans reed ondertussen nog steeds zijn oude vertrouwde rondje. En zo kwam het dat Frits besloot om Hans ergens op te wachten als die zijn rit reed. Frits zou hem dan wel eens even een verassing bezorgen. Hij wist dat hij als hij met zijn locomotief onder de 40 reed, het systeem, dat de treinen niet door een rood sein liet rijden, hem niet zou kunnen stoppen. En zo kwam het dat Frits op een dag Hans stond op te wachten vlak bij station Roosendaal. Toen Hans vertrok met zijn passagierstrein, kachelde Frits in zijn goederenwaggon op de trein af. Alle haat kwam weer boven, het intresseerde hem allang niet meer als het hem ook schade toe zou brengen. “Klojo dit krijg je nog van me” bromde hij en rarmde met volle overtuiging zijn locomotief tegen de vertrekkende trein aan. “Wel godverdomme” zij Hans toen hij uit zijn treinstel strompelde en ineens Frits zag die met de zelfde handeling bezig was. “Stomme eikel” kreunde Frits. Ze keken elkaar aan en hun ogen spatte vuur. Een tel later stormden ze op elkaar af...

Alle dikgedrukte regels zijn naar mijn idee niet goed. Ze halen voor mij het tempo en de humor/begrijpelijkheid eruit. (en die allerlaatste vooral omdat ik dat een beetje overdreven vind om als eerste te doen)

Voor de rest: briljante associatie! Petje af

[Sentosa]

Zotje schreef op 06-10-2004 @ 15:15 :


Voor de rest: briljante associatie! Petje af

Danku


Heb weer wat verbeteringen aangebracht. Heb gemerkt dat er best nog veel weg geschrapt kon worden. Dat is nu gebeurd, verder hier en daar wat kleine dingetjes veranderd. Ben wederom benieuwd

Het personele probleem

“Goh die vrouw van mij”
“Jah achjah die van mij ook hoor
Maarjah ik wil toch m’n nummertje maken he”
“Jah hahahaha daar heb je gelijk in”

Ik hoor het gesprek aan tussen twee conducteurs die bij een rookpaal hun peuk staan te doen. Ik sta te wachten op station Hoorn Centraal en vraag me net af wanneer de trein nou eens komt, als er ineens wordt omgeroepen dat die, een nog onbekende vertraging heeft, wegens personele problemen. Nou, lekker is dat, denk ik en steek dan ook maar een sigaret op. Ik ken al vele varianten van vertraging maar van deze kan ik me toch niet echt een duidelijk beeld vormen. Ik zetel me op een bankje en ga er eens over nadenken. Al vrij snel krijg ik een beeld van net zo’n Hans en Frits als die bij de rookpaal staan, die een conflict met elkaar hebben ofzo. Ik grinnik zachtjes bij de associatie die ik krijg van het personele probleem.


Een aantal jaar terug.

Hans en Frits waren destijds bijden in dienst bij de Nederlandse Spoorwegen. Frits als conducteur en Hans als machinist. Aanvankelijk hadden ze een goede verstandhouding. Ze reden gezamelijk veel spreekwoordelijke rondjes om de kerk en wanneer Frits dan klaar was met kaartjes knippen kwam hij vaak bij Hans zitten. Terwijl de trein dan over de rails voort denderde hadden zij talloze goede gespreken met elkaar. Over hun eigen vrouwen, over het vak en over andere vrouwen.

Tot op een dag Frits en Hans er een nieuwe collega bijkregen. Vrolijk karakter, lang krullend donker haar, grote bruine ogen en een beetje mollig. Die zagen Frits en Hans wel zitten. Vanaf toen deden ze allebij flinke moeite om bij haar in de picture te komen.
Frits deed zijn best om haar alle kneepjes van het vak te leren. Hij knipte ineens ook de kaartjes een stuk stoerder als hij samen met haar moest controleren. “Ik ga wel eerst” zij hij dan als ze weer eens bij een coupe aankwamen. Dan stak hij zijn borst naar voren schoof de deur open, schraapte zijn keel en riep dan met zijn meest stoere stem, “kaartjes alstublieft” terwijl hij met z’n kniptang in de aanslag en met stevige cowboy passen naar binnen stapte.

Hans had zo weer zijn eigen manier. Wanneer Marjan, want zo heete de destbetrefde conductrice, bij hem kwam in de bestuurders cabine dan deed hij zich heel wijs en gevoelig voor en probeerder te scoren met allerlij diepzinnige verhalen.
Aanvankelijk hadden Frits en Hans niet door dat ze allebij achter Marjan aan zaten maar de situatie veranderde drastisch toen zij elkaar daarop betrapten. Jaloezie kreeg ineens de boventoon en de twee gingen opeens steeds hatelijker en grimmiger met elkaar om.

Vanaf toen was de vriendschap tussen Frits en Hans kapot. De jaloezie en haat naar elkaar werd steeds erger en opgegeven moment escaleerde de situatie dusdanig dat Frits ontslagen werd nadat hij uit zijn slof was gesprongen tijdens het werk. Hij besloot naar Belgie te gaan, om daar een opleiding tot machinist te gaan volgen. In de jaren die volgde trouwde Hans met Marjan. Frits had intussen zijn opleiding afgemaakt en had werk gevonden als machinist van goederenlocomotiefs. Hij had alles achter zich gelaten. Maar de haat kwam weer boven toen hij hoorde dat Hans met Marjan was getrouwd nadat hij was vertrokken. Hij kon dat niet verkroppen.

Hans reed ondertussen nog steeds zijn oude vertrouwde rondje. Frits besloot om Hans ergens op te wachten als die zijn rit reed. Hij zou hem dan wel eens even een verassing bezorgen. En zo kwam het dat Frits op een dag Hans stond op te wachten vlak bij station Roosendaal. Toen deze vertrok met zijn passagierstrein, kachelde Frits in zijn goederenwaggon op de trein af....

“Attentie Dames en Heren de trein heeft een nog vertraging wegens personele problemen” werd er opeens weer omgeroepen. Ik zucht diep en steek er nog maar een op. Het moet toch niet gekker worden.