Mooi zijn ze he?
Zo werkt Anorexia.
Het leukste van alles is nog, dat als je plaatjes met de titel anorexia zoekt, vind je die 1e van kate moss ook, op de 2e pagina al.
En ik heb ff een testje gedaan met de gegevens die ik heb...
Heb ik anorexia?
Beste Jny,
Met een formulier zoals dit is niet even vast te stellen of iemand nu een eetstoornis heeft, en zo ja welke. Er zijn ook heel veel overeenkomsten en tussenvormen tussen anorexia, boulimia en eetbuienstoornis (BED). Deze evaluatie is dus geen diagnose!
Evaluatie antwoorden
Uit je antwoorden blijkt wel dat je veel tijd en energie kwijt bent aan denken over eten. Het overheerst eigenlijk je hele leven. Dit betekent ook dat er heel weinig ruimte is voor andere dingen, zoals werk, school, relaties, familie, enzovoorts. Dit is een vrij algemeen verschijnsel bij eetstoornis patiënten.
Je gevoelsleven wordt bepaald door je eetgedrag. Tevreden en sterk als je erin slaagt niet te eten, en paniek en een gevoel van minderwaardigheid als het je niet lukt. Je zelfbeeld is zo ook gekoppeld aan wat je eet en wat er op de weegschaal staat. En wat anderen ook zeggen, voor jezelf blijf je te dik en je wilt alleen maar nog dunner worden. Misschien heeft het te maken met het afsluiten van alle andere invloeden op het gevoelsleven. Doordat eten en gewicht zo overheersend is, is er geen plaats en gevoel voor andere problemen, problemen uit het verdere leven, of uit het verleden. Bij een behandeling van eetstoornissen is een eerste doel het eten en gewicht minder belangrijk te maken. Niet dat het in een keer allemaal over zal zijn: In de praktijk blijkt dat het wel een tijd kan duren voordat eten weer een normale plek krijgt in het denken.
Het is duidelijk dat je niet kunt ontkennen, dat er iets niet goed met je is.
Lichamelijke aspecten
Ook sporten en lichaamsbeweging is ingepast in de eetstoornis. In plaats van ontspanning is het tot een dwangmatige verplichting geworden.
Je body mass index is 20.3. Je hebt dus een gemiddelde bmi voor een volwassene. Dit betekent niet dat je daarmee geen eetstoornis zou kunnen hebben, of dat er geen gezondheidsrisico's zijn.
Tot slot..
Je hebt een of meerdere vakjes aangekruist. Dat wil nog niet zeggen dat je nu anorexia, boulimia, of BED hebt, of iets er tussenin.
Zoals gezegd, dit is geen diagnose.
Maar, Jny, je bent in ieder geval niet alleen als je met eten en gewicht problemen hebt. Het goede nieuws is dat veel patiënten met eetproblemen er ook weer vanaf komen. Niet dat het leven meteen rozegeur en maneschijn is. Maar dat is bij niemand zo. Het minder goede nieuws is dat het soms lang kan duren, en dat het veel inzet van iemand vergt. Als je denkt dat je misschien anorexia hebt is het zaak om alle hulp te zoeken die je kunt vinden. En praat erover met vrienden, familie, partner. Er is veel wilskracht nodig om niet te eten. Die wilskracht is meer dan nodig bij het gevecht tegen anorexia. De Stichting Anorexia en Boulimia Nervosa kan helpen met zoeken naar hulp.
-------------------------------
Wat is Anorexia Nervosa?
De naam anorexia nervosa (verkort tot anorexia) betekent letterlijk 'gebrek aan eetlust door nerveuze oorzaken'. Deze naam is eigenlijk misleidend, omdat de patiënten die hieraan lijden geen gebrek aan eetlust hebben, maar juist doelbewust proberen hun eetlust en hongergevoel te onderdrukken. Anorexia zou eigenlijk beter 'magerzucht' of 'lijnziekte' genoemd kunnen worden, want de patiënten hebben een onweerstaanbare drang om af te vallen. Ze zijn er als het ware aan verslaafd en gaan ermee door, zelfs als zij al sterk zijn vermagerd.
Alles wat te maken heeft met eten, gewicht en lichaamsomvang is een obsessie voor anorexia-patiënten.
Ze tellen voortdurend calorien en tobben over wat ze wel of niet moeten eten. Voedsel wordt slechts als 'toegestaan' beschouwd als het weinig calorien bevat; vooral suikers en vetten zijn taboe.
Vaak eten anorexia-patiënten iedere dag dezelfde dingen volgens een zichzelf opgelegd ritueel. Iedere afwijking van dit strikte regime kan paniek oproepen en wordt daarom op alle mogelijke manieren vermeden. Sommige patiënten kunnen dit regime niet voortdurend volhouden en hebben bij tijd en wijlen last van eetbuien, waarbij ze in korte tijd veel eten naar binnen werken. Na zo'n eetbui voelen ze zich erg wanhopig en willen het eten zo snel mogelijk weer kwijt. Dit doen ze dan vaak door zelf opgewekt braken of door het gebruik van laxeermiddelen. Om nog meer af te vallen dwingen anorexia-patiënten zichzelf vaak tot overmatige lichamelijke activiteit.
Sommige patiënten beoefenen bijvoorbeeld twee uur per dag aerobics, joggen dagelijks 10 kilometer of doen iedere avond op hun kamer 500 buikspieroefeningen.
Hoewel de patiënten erg mager - soms zelfs extreem mager - kunnen worden,
blijven zij zichzelf dik voelen. Er is dus sprake van een
sterk vertekend lichaamsbeeld. Het is zelfs zo dat naarmate het gewicht lager wordt patiënten steeds banger worden om aan te komen. Een pondje erbij wordt dan als een regelrechte ramp ervaren.
Hoewel anorexia-patiënten wel bij anderen opmerken dat die te mager zijn, blijven zij hun eigen toestand tegenover zichzelf en anderen vaak
lang ontkennen. Ze proberen hun eetgedrag en de lichamelijke gevolgen daarvan voor anderen verborgen te houden uit angst voor druk die anders op hen uitgeoefend zal worden om aan te komen. Anorexia- patiënten kunnen daarom lang volhouden dat er niets met hen aan de hand is.