Het grote gedichtentopic #4

[Eend]

ch@nt@l schreef op 26-01-2005 @ 19:26 :
Zó erg! Dat lijkt me wel heel erg vervelend voor je...
Je kwam op het 'verkeerde' moment, want je hebt gewoon een kamer nodig op de afdeling, dit is toch geen doen!!!

Ja, de eerste 24 uur had ik de time out wel nodig hoor, maar daarna toch echt niet meer. Ik knapte pas op, nadat ik op de afdeling mocht komen. Als ik in de time out moest, sloegen mijn emoties op hol en wilde ik alleen maar een einde aan mn leven maken. Ik bedacht dan ook allemaal wegloopacties.

[gliss]

Verscholen achter een masker
verborgen voor de rest
mezelf aan niemand laten zien
voelt voor mij het best.

Alles opgekropt
niks laten merken
mezelf geen tijd geven
om dit alles te verwerken.

Niemand laten weten
hoe het werkelijk met me gaat.
Want wat ik vanbinnen voel
is alleen verdriet en haat.

Op de vlucht voor gevoelens
die ik niet bedwingen kan.
Maar wat als iedereen me los laat
hoe red ik het dan?

[rare kwast]

gliss schreef op 27-01-2005 @ 13:51 :
*knip*

heel mooi en erg herkenbaar

Of gewoon eens schreeuwen en kijk-
en zien hoe jij dan terugblikt naar mij.
Misschien zelfs iets breken, gooi-een
beker naar muur en zien of ‘ie stuitert
op en neer of toch maar liever niet.
Gewoon op de grond blijven liggen
en doen alsof is soms ook fijn.






Ik zou vandaag de wereld best eens een keer
gewoon hard willen trappen, en dan fijn
pijn hebben aan mn linker grote teen,
gewoon voor het gevoel, om-
dat alles nog beter is dan dit.

[Meissiej]

Verloren slenterend
over de mistige paden
van het leven

Gevallen in de afgrond
van mijn pijn en verdriet
troosteloze diepte

Verdwaald in het donker
omarmd door kilte
gevoel leeg en verlaten

[Martine_meisje]

Vandaag is het gedichtendag !!!
Kijk maar op regionale zender .
Verschillende plaatsen in limburg werden gedichten voorgelezen.

Groet meisje

[Meissiej]

Praat maar niet met me,
woorden zijn niet nodig,
maar sla je armen om me heen,
verzacht even mijn pijn.

Laat me alsjeblieft voelen,
dat ik niet alleen ben,
er mensen zijn die weten,
dat ik wat liefde nodig heb.

Liefde die me kracht zal geven,
zorgt dat ik de moed niet verlies,
en al is het misschien maar voor even,
de duisternis wat minder donker is.

waarom


ik kan niet zien
wat je bedoelde

ik snap het wel
maar nu niet meer

en ik weet het
maar ik wil dit niet

ik wil niet dat je onaardig was
en meer van dat soort dingen

ik wil geen weggestopte troep
geen gevoelens,geen herrineringen

niet aan wat je gedaan hebt
niet aan wat ik gedaan heb

en je snapt het niet
nee je snapt het niet..

waarom kon je niet gewoon
met je tengels van me afblijven

en waarom schaamde je je?
omdat ik was zoals ik was?

of was je bang dat ik het zou vertellen
het me zou herrineren

nee papa, ik vertel niks
ben gewoon simpel weggelopen

Kon weer es niet slapen...

Het is een stem in mijn hoofd,
Hij praat de hele dag
'Hij die telkens mijn lichtje dooft

Want 'hij' maakt me onzeker
En 'hij' maakt me bang
'Hij' verbied me te genieten
En 'hij' is er al zo lang

Ik ben niks waard
En ik doe alles fout
Dat laat 'hij' mij geloven
En het laat me maar niet koud

Want ik moet 'hem' wel geloven
Ja, daar zorgt 'hij' voor
Ik moet het 'hem' zelfs beloven

Ik kan niet zonder 'hem'
'Hij' hoort gewoon bij mij
'Hij' is mijn ik
Al ben ik met 'hem' niet altijd blij

~

Het bloed op haar arm,
De tranen in haar ogen.
Een lach op haar gezicht,
Alweer de wereld voor gelogen.

Ze mogen niks weten,
Niks aan haar zien.
Het zijn haar geheimen,
Maar ooit, heel misschien.

Wil zij iets vertellen,
En de geheimen delen.
Ga je haar veroordelen?
Kan het je wat schelen?

Ze is bang,
Bang voor wat jij zegt.
Bang voor de tranen,
Waar ze al zo lang tegen vecht.

Ze wil wel praten,
Maar geen hulp.
Dus maak haar niet bang,
Anders kruipt ze terug in haar schulp.

[Meissiej]

Wankelend op het randje van de dood,
het verleden duwt mij richting het einde.
Mijn kracht om verder te leven is verdwenen,
de pijn en het verdriet hebben mij uitgeput.

Rood van mijn bloed stroomt over mij armen.
Gedachten zijn zwart gekleurd, maken mij bang.
De donkere duisternis is de enige die mij opvangt,
en de ijzige kilte is degene die mij omarmd.

Vage herinneringen flitsen verward door mij heen.
Mijn tranen die ik heb gehuild dagen en nachten,
de angst die ik gevoeld heb voor de toekomst,
die oneindige diepte van de troosteloze zwarte put.

Tranen heb ik nu niet meer die zijn bevroren in de kou,
verdoofd ben ik door de vele ondragelijke pijn,
vergaan zijn de gedachten en verlangens van hoop,
alles wat ik nu nog voel is grote verlatenheid.

[rare kwast]

mensen wat een mooie gedichten weer

[rare kwast]

In het doolhof van het leven,
Ben ik weer eens verdwaald.
En hoe verder ik loop,
Hoe meer ik weet dat ik heb gefaald.

Gefaald…..
In vriendschappen.
En het gevoel komt steeds vaker,
Dat ik er mee moet kappen.

Gefaald,
En een verkeerde indruk achter gelaten.
Op school en stage,
Ik kan me daar zo om haten.

Gefaald…
Ik doe andere alleen maar verdriet.
Ze zeggen wel dat het mee valt,
Maar mijn gevoel zegt van niet..

In mijn ogen blijf ik falen,
Dat maakt me zo moe..
En weer vraag ik mezelf af,
Wat ik hier nog doe…

@rare kwast: (wederom) mooi en herkenbaar.
({)

[Eend]

Inderdaad nog steeds erg mooi!

[Eend]

Ik mag je vertrouwen
En stap voor stap
Zullen we verder gaan
Je houdt mijn hand vast
En toch blijf ik staan

Ik mag je vertrouwen
Maar toch blijf ik staan
Ik durf geen pas te zetten
Want voor je het weet vallen we
Als we beide niet opletten

Ik mag je vertrouwen
Ik vertrouw alleen geen later
Ik wil niet verder naar
Of dichterbij dan
Ik wil blijven staan
dus ga maar

[Meissiej]

Vanbinnen zo verlaten.
Omhuld door een waas,
koud en diepzwart.

Gebroken door innerlijke pijn.
Achtergebleven is nu slechts,
een spoor van verwoesting.

De chaos in mijn leven,
de rotzooi van mijn verdriet,
wanorde van het verleden.

Hoop lijkt vergaan en verloren.
De kille duisternis is te donker,
om licht te kunnen zien.

Weer iets van mij...

*~*
Ik weet nog een tijd geleden,
Ik was niet tevreden met mijn lichaam.
Een lichaam vol met vet,
Waar ik me zo voor schaam.

Ik ging afvallen,
Al het vet moest er af.
Maar het ging niet snel genoeg,
Ik vond mezelf laf.

Mijn dieet werd strenger,
Maar ik hield dit niet vol.
Ik gaf me over,
En vrat mezelf vol.

Zo gaat het de hele dag,
Vasten, eten, vasten, eten.
En alles in het geheim,
Want niemand mag het weten.

Ik ben boos,
Ik heb verdriet.
Het is niet leuk,
Zo gaat het niet.

Ik wil er mee stoppen,
Maar dit lijkt niet te gaan.
Ik doe mn best,
Maar het is net of ik stil blijf staan.

Ik wil dit niet opgeven,
Het hoort bij mij.
Ik kan het niet loslaten,
Ook al maakt het me niet blij.
*~*

[rare kwast]

meissiej en sonho 't zijn weer mooie en herkenbare

-------------------------------------------------------------------------

De afscheidsbrieven,
Had ik in gedachte al geschreven.
Maar door iets wat jij zei,
Ik het bij gedachte gebleven.

De muziek had ik al in mijn hoofd,
Met teksten waar ik mezelf in zag.
Niet alleen als het verdrietige meisje,
Maar ook diegene met haar lach.

Ik wist al helemaal,
Hoe ik het wilde doen.
Zonder ook maar een aanwijzing te geven,
Dus geen bewuste gesprekken of laatste zoen.

Ik neem wel bewust afscheid,
Door vrienden een knuffel te geven.
Met in mijn hoofd de hoop,
Dat zij gewoon doorgaan met hun leven.

Maar voor anderen,
Zal er geen “bewust” afscheid zijn.
Die enge knuffel in het geheugen,
Verzacht hopelijk de pijn.

Maar de afscheidsbrieven uit m’n geheugen,
Heb ik toch maar niet opgeschreven.
Want door de hoop die jij mij gaf,
Heb ik besloten om nog niet op te geven.

[farai]

rare kwast schreef op 04-02-2005 @ 22:59 :
De afscheidsbrieven,

Zooo herkenbaar.
Ik was 13 en mn leven ook moe. Ik heb toen afscheidsbrief getypt. Maar kheb 'm dankzij die ene speciale persoon nooit uitgeprint.

Is nu ongeveer 6 jaar geleden en ik ben maar wat blij dat ik mijn "duistere plannetjes" nooit heb uitgevoerd.

Groetjes oceangirl

*rilt*
rare kwast; erg mooi weer.

[Meissiej]

Mooi Rare kwast!
------------------------------------------------------------------------

Pijn weergalmt in stilte,
heeft mij vernietigt.
Noodkreet is verstomd,
in ontelbare tranen en angst.

In eenzaamheid blijf ik,
alleen in het donker.
Het verleden dwarrelt,
door mijn gedachten.

En de dood wacht totdat ik,
de strijd echt opgeven zal.
Tot ik echt niet meer kan,
en mij beroof van het leven.

[rare kwast]

hele mooie meissiej
wowwhh

[rare kwast]

Ik zou zo graag,
Van hier weg gaan.
Alles achter laten,
Want ik kan het niet meer aan.

Ik zou dan zo graag,
Een sterretje willen zijn.
Hoog aan de hemel,
Ver van al deze pijn.

Ik zou zo graag,
Alles willen opgeven.
Er is hier toch niets voor mij,
Dus waarom niet gewoon stoppen met leven…


*niet echt heel erg mooi maar gemaakt in taxi..*

[Eend]

"Kijk naar de toekomst
Wat zijn je plannen
Die heb je toch wel?
Kijk naar vijf jaar later
Niet te snel"

Kon ik maar ja zeggen
De toekomst zo eng
De vlucht zo makkelijk
De regels zo streng

"Laat je verleden liggen
Daar heb je niks meer aan
Dat snap je toch wel?
Kijk verder dan gisteren
En doe dat maar lekker snel"

Kon ik maar ja zeggen
En was ik alles maar vergeten
Kon ik maar doen wat ik wilde
Zonder het beter te weten

"Laat je problemen liggen
Kijk eens naar wat je kan
Je kan dat toch wel?
Vecht dingen aan per stap
Dus niet te snel"

Je hebt makkelijk praten
Bij jou gaat alles helemaal goed
Ik weet het allemaal niet meer
Ik weet niet waar ik wezen moet

bang ben ik
van buiten

zo lijkt het
voor iedereen

en niemand die snapt
wat ik, bijna als standbeeld,

probeer uit te leggen
over pijn

en over wat hij gedaan heeft
waarom zo koud als steen

een onbreekbaar hart
schouders hoog

defensief
en ongewenst

verstoten
en afstotend

rare kwast schreef op 08-02-2005 @ 19:17 :
*niet echt heel erg mooi maar gemaakt in taxi..*

Hij is hartstikke mooi

De andere hierboven ook

ik was vrij



voor een moment
het gevoel

alleen te zijn
en alles te hebben

wat ik wens
terwijl ik niks heb

behalve mijn kleren
en mijn verstand

dat op nul staat
is alles niks meer

zoiets voor altijd
geen blokkades

en overal heengaan
weg, weg, weg

en uiteindelijk
een liefde vinden

die met me meegaat
de ketens los

meereist naar de horizon
zonder einde

Voel me verschrikkelijk ellendig:


***
Ik zie de sterren,
Ik zie de maan.
Ik wil weg lopen,
Maar mn voeten blijven staan.

Mn ogen blijven kijken,
Mn gedachten stoppen niet.
Ik denk aan mn leven,
Aan de pijn en het verdriet.

Ik wil weg van hier,
Weg van mijn leven.
Naar de sterren en de maan,
Maar ik wacht toch nog even.

Ik kijk terug,
En neem afscheid.
Zeg ‘gedag’ tegen mn vrienden,
En het leven dat ik lijd.

Dan ga ik,
Word ik, wat ik altijd had willen zijn.
Een sterretje aan de hemel,
En begin een nieuw leven zonder pijn.
***

Met dank aan rare kwast

[rare kwast]

damn sonho...zo een gedicht had ik ook in mn gedachte...alleen mn pen werkte niet echt mee

hijs super *slik*

Dankje rare kwast.

Ik moet bekennen dat ik 'inspiratie' heb gehaald uit deze:

gepost op 09-02-2005 @ 18:22
wilde maar 1 ding en dat was naar huis...eigenlijk 2 dan..een sterretje zijn of een engel

post

Dat je een sterretje wil zijn of een engel. Dat herkende ik, en toen ik het las kwam dit gedicht in me op.
Hope you don't mind

Dus eig moet er bij staan:
'Met dank aan rare kwast'

[rare kwast]

oei

gewoon verdacht veel dezelfde gevoelens..
*gives big hug*

jup.

*gives big hug back*

[rare kwast]

*leest gedicht nog eens*
hijs echt goed

kleine verlate ps...uiteraard don't i mind ik vind hem prachtig en shceeld mij hoop geschrijf om mn "vriendinnen" mn gevoelens duidelijk te maken

[rare kwast]

kan het nog veel vaker zeggen hoor...

Hou maar op.

Straks krijg ik nog eigen dunk...

[Chaucus]

sonho schreef op 10-02-2005 @ 00:32 :
Hou maar op.

Straks krijg ik nog eigen dunk...

Mooi gedicht

[Chaucus]

Repelsteeltjuh schreef op 09-02-2005 @ 23:00 :
ik was vrij



voor een moment
het gevoel

alleen te zijn
en alles te hebben

wat ik wens
terwijl ik niks heb

behalve mijn kleren
en mijn verstand

dat op nul staat
is alles niks meer

zoiets voor altijd
geen blokkades

en overal heengaan
weg, weg, weg

en uiteindelijk
een liefde vinden

die met me meegaat
de ketens los

meereist naar de horizon
zonder einde

Mooi (maar dat had ik al laten weten )

[Meissiej]

Lost in dark feelings.
So many tears i've cried,
and so long i felt down.

I'm broken, but who cares.
I'm falling down again,
deeper and deeper

Now i'm laying here,
all alone, feeling so cold,
thinking of my pain.

I don't know what to do.
I'm standing alone,
and my tears are frozen

I've tried to be strong,
to go on, day after day,
and i've tried to fight.

-------------------------
Ik ben niet zo goed in engels en schrijf eigenlijk nooit engelse gedichtjes dus er zullen wel fouten in zitten...

[rare kwast]

ik ben ook nie zo goed in engels....
maar moet zeggen dat het echt een mooi gedicht is...ik herken de gevoelens er uit zo duidelijk

*gives hug*

[Meissiej]

Dankje sja die gevoelens

[rare kwast]

Huilen onder de douche,
Omdat niemand mijn tranen dan ziet.
Hangend tegen een muur,
Even alleen met al mijn verdriet.

Huilen onder de douche,
De tranen die over mijn gezicht stromen.
Zoveel opgekropt van binnen,
Er lijkt geen eind aan te komen.

Huilen onder de douche,
Mijn tranen vermengt met water.
Ik kan alleen maar huilen,
Lachen komt later….

Toch?



kwam deze tegen in kladblok (half afgemaakt...volgens mij had ik die nog niet geplaatst...) zowel sorry dan

mooi geschreven rare kwast ..

Zeker mooi rare kwast!

*~*
De sterren aan de hemel,
Schitteren in de nacht.
Ik kijk naar boven,
En zucht heel zacht.

Wat doe ik hier op aarde,
Het leven hoort niet bij mij.
Ik ben niet geschikt om te leven,
En hier op aarde word ik niet blij.

Want ik ben bang,
Bang om te leven, bang om te falen.
Ik voel me hier niet meer thuis,
En mijn liefde voor het leven blijft maar dalen.

Daarom wil ik een plekje,
Een plekje voor mij alleen.
Zodat ik kan zijn wie ik wil,
Zonder gezeur om me heen.

De sterren aan de hemel,
Schitteren in de nacht.
Ben ik nu één van hen,
Op mijn wolk, wit en zacht.
*~*

[farai]

sonho schreef op 14-02-2005 @ 15:25 :

De sterren aan de hemel,
Schitteren in de nacht.
Ben ik nu één van hen,
Op mijn wolk, wit en zacht.
*~*

wow sonho dies mooi.

Vandaag symbolisch iemand naar daarboven gestuurd. Jij wil een sterretje zijn. Zij wou het niet. Maar als er iemand het verdient een sterretje te zijn is het diegene waarover ik het nu heb.

[rare kwast]

sonho.....hijs weer verdraaid mooi

Bedankt rare kwast en oceangirl.

[Orsino*]

Ave schreef op 27-01-2005 @ 20:25 :
Of gewoon eens schreeuwen en kijk-
en zien hoe jij dan terugblikt naar mij.
Misschien zelfs iets breken, gooi-een
beker naar muur en zien of ‘ie stuitert
op en neer of toch maar liever niet.
Gewoon op de grond blijven liggen
en doen alsof is soms ook fijn.


Ik zou vandaag de wereld best eens een keer
gewoon hard willen trappen, en dan fijn
pijn hebben aan mn linker grote teen,
gewoon voor het gevoel, om-
dat alles nog beter is dan dit.

Beetje late reactie, maar heel mooi
Goeie balans tussen niet te theatraal zijn maar toch gevoelens verwoorden

[Orsino*]

Beetje offtopic: ik ben nieuw hier in dit topic, dus ik had een vraagje.. Ik neem aan dat het in dit topic de bedoeling is van gewoon gedichten laten lezen, misschien zoeken naar herkenning, en niet zozeer kritiek ("negatieve", punten voor verbertering zeg maar) geven en ontvangen?

Orsino*: Het gaat idd meer (alleen maar) om het uiten van gevoelens in dicht vorm.

Dus hier nog een van mij:

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
Ik zit hier op een stoel,
Achter een groot stuk glas.
Achter het glas is het leven,
Waar ik vroeger ook bij was.

Maar nu niet meer,
Ik kijk alleen maar mee.
Kijk hoe andere leven,
Hoe zij gelukkig zijn en tevree.

Want ik leef niet meer,
Ik sta stil.
Ik kan niet meer verder,
Ook al is dat wat ik wil.

Ik zit gevangen in een web,
Een web van negatieve gedachten.
Als dat weg is kan ik verder,
Maar daar kan ik nog lang op wachten.

Het hoort bij mij en is mij ik,
Ik kan (ben) niet meer zonder.
Het zal nooit veranderen,
Toch wacht ik op een wonder.

Dat alles in een keer anders is,
Ik weer aan het leven meedoe.
Voor altijd zorgeloos,
Nooit meer bang, verdrietig en moe.
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~