Eenzaam sterven zal ik niet

[Lalala1111]

Na de dag na morgen en dáárna -
Bloemen zullen hemels bloeien,
de regen voelt weer nattig aan;
De zon schijnt, en de regenboog.

Maar nu nog sla ik met mijn vuisten
op de grond, en door het raam
En zelfs het rode; bloedend, dodend
sluit zich niet meer bij mij aan.

Want zin is er niet naar leven, liefde
als de dag wanneer, waar ik op wacht;
Mijn bed zacht inslaapt - immers -

Niemand verlaat mij voor mijn macht.

Ik ben niet helemaal tevreden over de laatste strofe, en dan vooral over 'wacht' en 'macht', dat komt -toch wel- een beetje geforceerd over naar mijn gevoel, maar ik weet niet hoe ik het kan veranderen en toch het ritme kan behouden.

Hm, ik weet niet echt wat ik er van moeten denken, ik weet niet precies hoe ik je gedicht moet lezen en het spreekt me ook niet heel erg aan.
Ik moet elke keer als er rood gebruikt wordt nu aan Halogeen denken, doen jullie het expres steeds die kleuren?
Ik vind die laatste strofe juist het mooiste, het doet me aan nacht denken, hoewel je dat er niet in verwerkt hebt, vond je dat al helemaal te geforceerd?

[Lalala1111]

Ik heb er niet aan gedacht 'nacht' te gebruiken, omdat ik de regel ervoor al sprak over 'Mijn bed zacht inslaapt'

(en wat is er nu nachtelijker dan inslapen en een bed? )

[Halogeen]

Thoughtful schreef op 27-02-2005 @ 22:23 :
Ik moet elke keer als er rood gebruikt wordt nu aan Halogeen denken, doen jullie het expres steeds die kleuren?

haha, weet je dat ik zelf ook geen kleuren meer in mijn eigen gedichten durf te gebruiken? Dat is onzin natuurlijk, want het ging mij om overmatig kleurgebruik en kleur als ontsnappingsmiddel om van niets 'iets' te maken.

Ik deel wel de mening van Thoughtful, het zegt mij ook niet zo veel, en hoe vaker ik het lees, hoe geforceerder het op mij overkomt.

[Lalala1111]

Maar vind je de rijm dan te geforceerd, woordkeus, manier waarop ik woorden in een zin geplaatst heb, de boodschap..?

[Halogeen]

Het is inderdaad de rijm.

In de derde strofe struikel ik trouwens ontzettend over het metrum. Dat komt door die vreemde zin:

Mijn bed zacht inslaapt - immers -

Ik snap dat dat immers een dubbel verbindingswoord wordt. Maar de klemtoon op zacht ligt verkeerd. Als ik een suggestie mag maken:

Want zin is er niet naar leven, liefde
als de dag wanneer, waarop ik wacht;
zacht zoals mijn bed slaapt - immers -

Niemand verlaat mij voor mijn macht.

Je hebt wel niet het aspect van inslapen. Misschien, als mij nog iets te binnen schiet dat ik een nieuwe suggestie post.

[xineof]

Niemand verlaat mij voor mijn macht.

Met deze zin begrijp ik inderdaad niet helemaal waar je naartoe wilt. De rest van het gedicht is helder, maar deze zin is vaag en lijkt er alleen zo te staan omdat macht op wacht rijmt.

de regen voelt weer nattig aan;

Deze zin vond ik eerst ook wat vreemd omdat ik eerder dacht aan 'de regen zal dan droog aanvoelen', maar nu denk ik dat het betekend 'alles wordt weer zoals het móet zijn, niet geforceerd oid.' .

De rest van het gedicht spreekt me aan omdat je telkens na ong. vier/vijfde van de zin een komma plaatst en dan nog een woord plaatst dat wat toevoegt aan het vorige; heel mooi. De klankrijm is ook goed gedaan.

Limaon schreef op 28-02-2005 @ 10:46 :
Ik heb er niet aan gedacht 'nacht' te gebruiken, omdat ik de regel ervoor al sprak over 'Mijn bed zacht inslaapt'

(en wat is er nu nachtelijker dan inslapen en een bed? )

Daar heb je gelijk in, en daar deed het me ook aan denken dus. Wel mooi trouwens.

@ Halogeen: Hehe Eigenlijk zou er iemand een gedicht moeten maken met ontzettend veel kleur enzo, zonder dat het storend is
Het is vooral de kleur rood die mij ook wel een beetje stoort hoor, dat komt bijna net zo cliché op mij over als een hart of een mes of zo.
Niet speciaal in dit gedicht trouwens

[Halogeen]

Thoughtful schreef op 28-02-2005 @ 23:29 :
Eigenlijk zou er iemand een gedicht moeten maken met ontzettend veel kleur enzo, zonder dat het storend is

heb ik al een keer gedaan, sla het archief topic er maar op na

Over die laatste zin, die lijkt er wel te staan omdat het moet rijmen. Daar verwonderde ik me ook al over.

[Lalala1111]

Ok, ik heb nagedacht:

• Niemand verlaat mijn kamer zacht
  
• Niemand verlaat mij voor die nacht
  
• Niemand spreekt over mijn pracht

persoonlijk vind ik die laatste ook 't beste

[=zwart wit=]

Limaon schreef op 01-03-2005 @ 11:25 :
Ok, ik heb nagedacht:

• Niemand verlaat mijn kamer zacht
  
• Niemand verlaat mij voor die nacht
  
• Niemand spreekt over mijn pracht

persoonlijk vind ik die laatste ook 't beste

die laatste ?

[Lalala1111]

=zwart wit= schreef op 01-03-2005 @ 14:13 :
die laatste ?

?

[=zwart wit=]

Limaon schreef op 01-03-2005 @ 14:13 :


?

Niemand verlaat mijn kamer zacht
Niemand verlaat mij voor die nacht
Niemand spreekt over mijn pracht

bedoelde je dat je de laatste het mooist vond? de eerste oke, de tweede wat minder, de laatste vind ik -persoonlijk dan mss, ronduit slecht .

[Lalala1111]

Nee, het best passend bij de recht van 't gedicht

Wat is er zo slecht aan, dan?