Het grote gedichtentopic #4

Soms weet ik niet meer wat ik moet doen,
Ben chagrijnig,
En schuif dat in andermans schoen.
De klok tikt door,
Maar voor mij staat de wereld stil,
En hoor geluiden zijlings door m’n oor.
Weet niet meer,
Wat heden of verleden is,
Blijf erbij stil staan keer op keer.
Niets dat me vrolijk kan maken,
Alleen de nacht en stilte,
Zouden mij kunnen vermaken.
Niemand die het snapt,
Niemand die het wil begrijpen,
En het alleen maar aan hun laarzen lapt.
Hulp is ook niet hetgeen wat ik wil,
Alleen het verdwijnen in mezelf,
Dat maakt mij stil.
Lieve kameraden,
Probeer het dan ook niet te snappen,
Mijn hoofd is té beladen.
Gevoelens en herinneringen spoken door mijn hoofd,
Ookal heb ik er zolang niet aan gedacht,
Ik heb het mezelf beloofd.
Herinneringen zullen er altijd zijn,
Al weet ik niet wat ik ermee moet,
Nadat ik het heb herdacht voel ik mij weer rein.

Toen het ergste moment van pijn over was,
Begon ik weer met je te praten,
Ik had m’n verdriet verwerkt door te werken in de kas,
En dacht eraan jou altijd met rust te laten.

Natuurlijk ging dat niet,
Ik heb nog vaak aan je moeten denken,
Het gaf me telkens weer veel verdriet,
Hoewel jij me vriendschappelijke aandacht wilde schenken.

Veel haat en pijn zijn door me heen gegaan,
Ik kon m’n verdriet niet uiten,
Ik moest je laten gaan,
Maar ik kon je gewoon niet buiten sluiten.

Toen ik m’n nieuwe vriend kreeg,
Was ik je nog niet vergeten,
Ik voelde me nog steeds leeg,
Ookal was het nóg zo fijn om te daten.

De tijd verstreek,
Met m’n nieuwe vriend ging het goed,
Maar de gedachte dat ik weer verliefd was was fake,
Toch hield die gedachte me zoet.

Na een hele tijd kwam ik je weer tegen,
Het was na m’n optreden,
Het kwam niet echt gelegen,
Je sprak me aan, ik kon je niet hebben vermeden.

Die avond kwam er weer een zee van tranen,
Ik dacht dat het rouwen voorbij was,
Maar m’n gedachten waren nog niet uit de lanen,
De volgende dag zat ik met gemengde gevoelens in de klas.

Zo ging het nog een tijde door,
M’n gevoelens begonnen te verdwijnen,
Maar de herinneringen bleven in m’n hoofd zingen als een koor,
M’n gedachten werden warrige lijnen.

Op een gegeven moment ging het weg,
We spraken vriendschappelijk af in de nacht,
Ik had gewoon de kans om met je te zoenen zeg,
Maar ik wees je af, zette je in de wacht.

Toen kreeg ik m’n lieve boy,
En wij zouden eindelijk weer eens wat afspreken,
Bij jou thuis is de plek waar ik ontdooi,
Ik ging weer op je bed liggen, waar wij naar elkaar keken.

Die middag voelde ik dat het weer de verkeerde kant opging,
Ik kan wel met je omgaan maar niet téveel,
Ik zie je wel als broer maar ook als dat hartverscheurende ding,
Zo verliefd op m’n vriend, toch ben jij een levensdeel.

Toen we elkaar de volgende dag zagen,
Liep ik op het einde snel naar buiten,
Die zuigzoen ging te ver, het ergste van de afgelopen dagen,
Dus ik begon me maar weer van je af te sluiten.

Gelukkig weet ik dat ik niet meer verliefd op je ben,
Maar waarom kan ik dan niet te vaak met je omgaan,
Is het omdat ik je zo goed ken,
Of omdat ik zoveel met je heb gedaan?

Ik weet niet hoe de toekomst zal verlopen,
Ik ben heel gelukkig met m’n vriend,
Maar ben ik nog steeds in herinneringen van jou verzopen,
Dat is in ieder geval niet wat ik heb verdient.

De relatie met jou nam ik serieuzer dan die met m’n ex,
Volgens mij heeft het meer voor me betekend,
Met die ander was het voornamelijk om de seks
Onze relatie heeft in ieder geval een aantekening in m’n hart getekend.

Toch zijn mijn gevoelens voor jou nu voorbij,
Geen liefde, haat of verdriet,
Die alles kapot maken in mij,
Ik zie je nu als soort van broer vergeet dat niet.

Ik schrijf dit gedicht omdat iets in m’n hoofd zegt dat het moet,
Ookal heb ik alweer zoveel meegemaakt en zoveel jongens leuk gevonden,
Er is nog altijd iets van jou wat iets met me doet,
Je zit voor altijd in m’n hoofd gebonden.

Nu is het tijd om je echt als vroegere herinnering te zien,
Ik ben al over je heen,
En houd heel veel van m’n nieuwe vriend bovendien,
Het is té lang geleden dat jij voor het eerst in m’n hart verscheen.

[CyWu]

sterf mijn vriend, sterf
leef niet meer
in deze wereld van verderf

ik houd je vast
zoals het mesje uit de kast

sterf mijn vriend,
leef niet meer

The Cat

It hurts so much inside my head,
Some times I think it's worse than being dead.
Doubts and fears scream inside,
Playing with emotions I usually hide.
I feel the tension begin to load,
A pain so hot, I fear I'll explode.
My C.Ds playing, screaming out lyrics of their fears,
There a relief to being alone, no need to hide tears.
Guilt is echoing in my mind, making me feel worse than bad,
A silent wish is spoken, why can't I have a reason for feeling depressed and sad.
The word selfish rings in my ears, the lack of explanation for my mood,
The obvious fact that I have no excuse for being hurtful and rude.
It's all the little things in life that begin to be build up,
The confliction of emotions that threaten to seize me and erupt.
I don't feel the pain,
Even as I cut dangerously close to my vein.
Everything freezes and sort of goes numb,
I watch unblinkingly as the blood runs down my thumb.
A satisfied smile creeps over my face,
A mad like ecstasy is unleashed to give chase.
This is my nirvana and I know it's insane,
But it's a safe hold inside that shields me from all the pain.
Later when im asked 'what's that,'
I'll reply with a brave smile, it's just a scratch from the cat.

Ik ben op
Ik zeg het keer op keer
Mijn kaarsje is nu echt uitgebrand
Ik kan gewoon niet meer

Zoveel fouten
Zoveel pijn
Durf mn geheimen niet te delen
Durf mezelf niet meer te zijn

Ik heb niks te bieden
Net als het leven
Niks voor mij kan doen
Niks heeft te geven

De afscheidsbrief ligt klaar
Geschreven en getekend
Zo is het beter
En ik weet wat dat betekend

Ik pak het mes
Zucht voor de laatste keer
Doe mn ogen dicht
En denk/voel dan niet meer

[rare kwast]

damn...
mooie Sonho...*gives hug* verder ff sprakeloos

STARTOURSG24T ook een mooie..

en beide zeer herkenbaar

[T!ne]

Mijn mond,
die praat met jou
En staat niet stil
Enkel en alleen
omdat jij dat niet wil

Mijn ogen,
die kijken naar jou
Heel diep in de jouwe
En dat,
dat geeft me vertrouwen

Mijn lippen,
die kussen jou
Zacht en teder
Vertel mij..
Waarom ontmoette ik jou niet eerder?

Mijn handen,
die knijpen jou
Vragend of je nog leeft
En hopend
dat je een antwoord geeft

Mijn hartje,
dat klopt voor jou
Niet alleen nu
Maar voor eeuwig en altijd
hou ik van jou..

[T!ne]

Eerlijkheid gaf jij mij
door recht in mijn ogen te kijken

Vertrouwen gaf je mij
Enkel door mijn hand vast te nemen

Veiligheid gaf jij mij
door mij vast te nemen..

Liefde gaf je mij
door me je hart te geven..

[ilse]

sonho schreef op 10-04-2005 @ 11:20 :
Ik ben op
Ik zeg het keer op keer
Mijn kaarsje is nu echt uitgebrand
Ik kan gewoon niet meer

Zoveel fouten
Zoveel pijn
Durf mn geheimen niet te delen
Durf mezelf niet meer te zijn

Ik heb niks te bieden
Net als het leven
Niks voor mij kan doen
Niks heeft te geven

De afscheidsbrief ligt klaar
Geschreven en getekend
Zo is het beter
En ik weet wat dat betekend

Ik pak het mes
Zucht voor de laatste keer
Doe mn ogen dicht
En denk/voel dan niet meer

wow...

*opgeslagen*

Thx rare kwast en ilse
({)

[farai]

Tinekeuh schreef op 10-04-2005 @ 18:41 :
Eerlijkheid gaf jij mij
door recht in mijn ogen te kijken

Vertrouwen gaf je mij
Enkel door mijn hand vast te nemen

Veiligheid gaf jij mij
door mij vast te nemen..

Liefde gaf je mij
door me je hart te geven..

Kort en krachtig

Offtopic: jij mij geblokt?

[RIV]

er was eens een jongen met veel verdriet.
erover praten dat deed hij niet
wilde niet leven
alles opgegeven
Toch is er niemand die dat ziet

[Meissiej]

Crying and broken
silence is all around
I’m tired and down
but nobody cares

Thinking of the past
i drown my sorrow
All I can feel is just
black and empty

Don’t ask me anything
i can’t discribe my pain
So just listen carefully
to the story of my tears

This world is cold.
This world is hungry.
Hungry for love.
I am alone.
I am hungry.
Hungry for pain.
I am the creator of my pain.
I am in control.
Pain is the creator of me.
Pain is in control.
I'm addicted.

Desire


Why do I always break down when I start to live up
Pleasant company until the dawn of mind comes
Irritated faces, unaware of the cracks within
Slowly deteriorating, no chance of a cure
Raging storms underneath the calm surface
Everything seems right, but could not be more wrong
Like a depleted well, the essence remains unseen
Waiting to be filled with tears of hope, hope of change
A change worth the cost,

something.

A Fantasy

Time


When I'm fine, time runs normal
When I'm happy, time runs fast
When I'm sad, time runs slow
When does time stop running?

Zonder stilte is er geen tijd
geen tijd om na te denken over mijn pijn
samenzijn, zo kort en kapot
Ik ben in stukjes gescheurd enkel omdat ik liefhad,
begreep niet wat er fout ging,
het lag aan mij, wat ik had en wat ik ben
een zachte stem, vertel me waarom ik niet genoeg was
en ook, waarom nu wel...

bah, lelijk

[T!ne]

~oceangirl~ schreef op 11-04-2005 @ 07:56 :
Kort en krachtig

Offtopic: jij mij geblokt?

Neuh hoor Alleen woon ik in zo e boeregat en soms valt de verbinding hier af en geraak ik niet meer verbonden met internet .. Don't worry

[marrel]

Jammer maar helaas, gevallen maar nu weer opstaan

Ik heb mijn handen naar je uitgestoken
naar je geluistert, dag en nacht.
Samen gehuilt, samen gelachen
we deelde meer dan ik had kunnen verwachten.

Jij kon mij weer opvrolijken
niemand anders had hiervoor de kracht.
Wij hebben keer op keer gestreden
maar stiekem had ik beter moeten weten.

De laatste weken kon ik enkel hopen
keer op keer, dat ik op je wacht.
Ik blijf maar vragen, tranen blijven komen
want wat wij hadden, kun jij me niet meer beloven.

[tjsa...ikke]

het lijkt alsof de wereld
niet meer is zoals hij was
alsof er iets ontbreekt
waarvan het bestaan ongekend is

misschien later, misschien nooit
misschien lost het op
misschien raakt het verloren
in de blijdschap en de vreugde

het lijkt alsof de wereld
zonder dit, mooier is
makkelijker en fijner

maar zou het kunnen
dat het beter wordt
dat de mooie dingen
mooier kleuren

[bindmiddel]

marrel schreef op 12-04-2005 @ 22:03 :
Jammer maar helaas, gevallen maar nu weer opstaan

Ik heb mijn handen naar je uitgestoken
naar je geluistert, dag en nacht.
Samen gehuilt, samen gelachen
we deelde meer dan ik had kunnen verwachten.

Jij kon mij weer opvrolijken
niemand anders had hiervoor de kracht.
Wij hebben keer op keer gestreden
maar stiekem had ik beter moeten weten.

De laatste weken kon ik enkel hopen
keer op keer, dat ik op je wacht.
Ik blijf maar vragen, tranen blijven komen
want wat wij hadden, kun jij me niet meer beloven.

herkenbaar
mooi

[rare kwast]

weer zulke mooie mensen

Kijk in mijn ogen,
Hoor mijn stem.
Verdomme kijk eens goed,
En zie wie ik ben.

Wie ben ik eigenlijk?
Ik weet dat zelf ook niet.
Maar kijk eens goed,
Misschien dat jij het dan ziet.

Ik zou het niet weten,
Weet alleen mijn eigen naam.
Maar herken me niet als mezelf,
Als ik voor de spiegel ga staan.

Alleen op de vraag wat ik ben,
Kan ik antwoord geven.
Een mislukkeling op alle vlakken,
Kortom gefaald in dit leven.

Damn, rare kwast. Zooo mooi en zo-zó herkenbaar.
*knuf* Kom op hè!

[marrel]

sonho schreef op 13-04-2005 @ 17:43 :
Damn, rare kwast. Zooo mooi en zo-zó herkenbaar.
*knuf* Kom op hè!

en dankje bindmiddel

marrel schreef op 12-04-2005 @ 22:03 :
Jammer maar helaas, gevallen maar nu weer opstaan

Ik heb mijn handen naar je uitgestoken
naar je geluistert, dag en nacht.
Samen gehuilt, samen gelachen
we deelde meer dan ik had kunnen verwachten.

Jij kon mij weer opvrolijken
niemand anders had hiervoor de kracht.
Wij hebben keer op keer gestreden
maar stiekem had ik beter moeten weten.

De laatste weken kon ik enkel hopen
keer op keer, dat ik op je wacht.
Ik blijf maar vragen, tranen blijven komen
want wat wij hadden, kun jij me niet meer beloven.

deze vind ik erg mooi...

[rare kwast]

gedachten draaien rond,
tranen branden in mijn ogen.
weer alleen liggend in bed,
dus niemand om mn tranen te drogen.

denken in het donker,
zomaar over het leven.
nutteloos op deze wereld,
zo weinig om te geven.

zoekend naar een oplossing,
lig ik daar als verdoofd.
met steeds één uitweg,
door dreunend in mijn hoofd.

ik wil niet meer vechten
wil vrij zijn zoals in mijn dromen.
te moe om hier nog te blijven,
laat de dood maar komen....

[Dreamerfly]

Opgedragen aan jou lief lief vriendinnetje en dat je maar snel weer met beide voeten in het leven mag staan. Ik Mis je!......

-Ode-

Ik wil je terug
in al je kleuren;
toen je de zon
nog pakken kon.

Van toen je gezicht
nog stralend lichtte
en al het donkerte
steeds overwon

Maar nu,
je hoofd te zwaar,
staar je de wolken
en gier je de wind

En wacht ik heel stil
Tot jij weer Bent
Tot ik je weer vind.

[farai]

Dreamerfly schreef op 22-04-2005 @ 17:11 :
Opgedragen aan jou lief lief vriendinnetje en dat je maar snel weer met beide voeten in het leven mag staan. Ik Mis je!......

-Ode-

Ik wil je terug
in al je kleuren;
toen je de zon
nog pakken kon.

Van toen je gezicht
nog stralend lichtte
en al het donkerte
steeds overwon

Maar nu,
je hoofd te zwaar,
staar je de wolken
en gier je de wind

En wacht ik heel stil
Tot jij weer Bent
Tot ik je weer vind.

Als dit geen opkikkertje is....

[Meissiej]

Vraag me niet om woorden,
die ik toch nooit hebben zal.

Slechts mijn tranen vertellen,
het verhaal van deze pijn.

Zoek niet langer naar mij,
in een wereld die jij niet kent.

Maar laat me maar alleen,
in deze koude wereld.

[farai]

Meissiej schreef op 25-04-2005 @ 17:16 :
Vraag me niet om woorden,
die ik toch nooit hebben zal.

Slechts mijn tranen vertellen,
het verhaal van deze pijn.

WOW.....even ontzettend herkenbaar nu

[rare kwast]

Bij iedere dag de begint,
weet ik al wat er komen gaat.
een gevecht dat ik leveren moet,
van 's morgens vroeg tot 's nachts heel laat.

het gevecht met mezelf,
en de gedachten die sluimeren in mijn hoofd.
iedereen heeft het vertrouwen in mij,
ben zelf de gene die er niet ik geloofd.

de gevechten worden steeds zwaarder,
ik laat het niet zien, want zie; ik lach.
maar diep van binnen ben ik moe van alles,
begin steeds weer gebroken aan een nieuwe dag.

en bij iedere nieuwe dag en gevecht blijkt weer,
dat ik aan de verliezende kant sta.
zo kan ik niet verder leven,
misschien wordt het tijd dat ik hier vandaan ga.

[rare kwast]

Meissiej schreef op 25-04-2005 @ 17:16 :
Vraag me niet om woorden,
die ik toch nooit hebben zal.

Slechts mijn tranen vertellen,
het verhaal van deze pijn.

Zoek niet langer naar mij,
in een wereld die jij niet kent.

Maar laat me maar alleen,
in deze koude wereld.

f*cking mooi

[Sleeping Liar]

Geketend.
Wachtend op het oordeel.
De man met het masker.
De moordenaar verbergt zich.
Steek me aan brandend licht.
Dichterbij, dichterbij
Mijn huid verlaat me.
Mijn schreeuw sterft een pijnlijke dood.
Duisternis kruipt in mijn ogen.

Mijn oordeel is gekomen.
Mijn dag des oordeels

Als je zácht zou kunnen vallen,
- je zou zweven, zo licht ben jij-
wil je dan veren naar de zon,
net zo groot, als jij zo klein

met madeliefjes in je kleine handen,
blote voeten in het groene gras
bepaal jij wat mensen doen en laten,
opdat jij er altijd veilig was.

En de wereld aan je mooie voeten,
want niemand is zo groots als jij,

niemand is zo mooi als jij.

Love is the touch,
that will make you fly.
Love is the poison,
that will let you die.
Love is a feeling,
that will always stay.
Love don't ever leave me,
no matter what day.

Ik kan het gewoon niet geloven,
Weer heb ik het laten gebeuren,
Niemand die de pijn kan verdoven,
Of de hemel weer blauw kan kleuren.

Ik snap niet wat er gebeurt is met het heden,
Ineens gaat het weer fout,
Ben ik weer terug in het verleden?
Als ik eraan denk dan krijg ik het weer koud.

[rare kwast]

In het donker,
Heel alleen.
Zit een meisje,
Met haar armen om zich heen.

Uit de hoek,
Komt geen geluid.
Ze zit helemaal stil,
Staart alleen voor zich uit.

Zal ze nadenken?
Of zal ze iets zien?
Kan ze niet slapen?
en is ze bang misschien?

Ze blijft maar denken,
Over het leven en aan haar dromen.
En langzaam,
Hoor je geluid uit het donker komen.

Tranen zie je niet,
Maar hoor haar huilen.
Ze is zo alleen,
Niemand om bij te schuilen.

Ik praat tegen haar,
Dat meisje alleen met verdriet en pijn.
Stil maar meisje,
Snel zal alles over zijn..

wat is 't toch
al die verlangens

naar dat kleine beetje pijn
misschien gewoon verdoving

al is't nog zo klein
kan niet langer zonder

een lijn naar het verleden
soort van ketting,ja,zo ongeveer

en het een verdrukt het ander
wat overblijft is pijn

dat slot dat op die ketting zit
dat zit 'm in de pijn

eenmaal vastgebonden,
gedoemd niet meer vrij te zijn

[rare kwast]

Ik geef op,
Alles doet zeer.
Zo moe van het leven,
Ik wil gewoon niet meer.

Iedere dag een gevecht,
Gepaard met tranen van verdriet.
Dag en nacht strijdend,
Met dingen die niemand ziet.

Lachend voor de wereld,
Maar met de gedachtes in mijn hoofd.
Toch steeds volhoudend dat het goed gaat,
En iedereen die dat gelooft.

Het verlangen is zo groot,
En als ik echt eerlijk zou moeten zijn,
Dan wil ik niet meer leven,
Want dit leven doet zo een pijn….

[x_knorretje_x]

herkenbaar, grotendeels dan

[Meissiej]

Terwijl ik weet dat jij in stilte lijdt,
nu al meer dan een jaar lang.
Zou ik zo graag willen dat,
ik jouw pijn wegnemen kon.

Maar je bent zo ver weg,
ik denk aan je, en hoop voor je,
dat het allemaal goed komt.
Zodat jij weer gelukkig bent.

Soms dan kijk ik naar je kaartjes,
met tranen in mijn ogen,
Ik mis je erg en weet jij mij ook.
Maar jouw woorden doen me goed.

Je verdient niet zoveel leed,
Je hebt al genoeg meegemaakt.
Maar ook deze pijn zal jij moeten doorstaan,
Ik weet je bent sterk, dus je komt er wel.

----------------

Soms is mijn nacht te donker.
Dan zoek ik naar de sterren,
die mijn weg verlichten zullen

Maar af en toe dan zijn die sterren,
allang verwenen in de duisternis.
En is het even echt helemaal zwart.

Toch blijf ik hopen op het licht.
Dan verschijnt op een dag,
ook voor mij weer de zon.

[Tieneke]

Ik wens jou veel geluk
en hoop dat dat dan ook lukt
Ik zal jou nooit vergeten
dat kan ik niet en zal ik ook niet,
Ik heb dat dus ook niet op me geweten
Ik hou heel veel van jou al laat je
me nu in de kou
Jammer dat het zo moet lopen
ik kan jou vriendschap bij
niemand anders kopen
Nu voel ik me super alleen en ik
kan nergens anders heen
Want jij bent me beste vriendin
en alle andere vriendinnen zijn mij te min

gr,tieneke

p.s ik mis mijn beste vriendin

[rare kwast]

ik weet het niet meer
ben de weg helemaal kwijt
doe zo veel dingen fout
gevolgd door een gevoel van spijt

opmerkingen komen gemeen over
terwijl ik ze zo niet bedoel
verstop me achter een masker
om niet te laten zien hoe ik me voel

maar dat spel dat ik speel
het faken van die lach
wordt steeds een beetje moeilijker
en zwaarder, iedere dag

mezelf steeds verder wegstoppend
verdrinkend in verdriet en pijn
maar ooit....
ooit heel snel zal alles over zijn...

[farai]

ik lijk soms een waterval
waarvan de woorden blijven stromen
maar wat als de stroom stopt?
das ni erg, want jullie zijn bij me
jullie zijn bij me, stil in mn gedachten
als de woorden even niet lijken te komen
of als woorden overbodig zijn

daarom in 2 woorden: bedankt daarvoor
---------------------------------------------------------

diegene wéten stilzwijgend wat en vooral wie ik bedoel

De tranen op mn wangen,
Laten zien hoe ik me voel.
Het bloed op mn arm,
Verteld wat ik bedoel.

Het doet me pijn,
Zo te moeten leven.
Niks kunnen bieden,
Niks kunnen geven.

Het valt niet mee,
Mezelf te zijn.
Achter een lachend gezicht,
Zoveel woede, verdriet en pijn.

Steeds vaker komt het in me op,
Wat als ik er niet meer ben?
Zou dat niet veel beter zijn,
Voor iedereen die ik ken?

Het spijt me,
Ik moet nu echt gaan.
Het is echt beter,
Als ik niet langer blijf bestaan.

Storm

Het stormt in mn hoofd,
Gedachten schieten heen en weer.
Het houd niet op,
Het worden er steeds meer.

Het maakt me moe,
Het maakt me bang.
Houdt het nog eens op?
Het duurt al zo lang!

Geef me even de tijd,
De tijd om bij te komen.
Zet mn angsten opzij,
Laat me even dromen.

Het wordt rustig,
Ik gaap.
De storm is gaan liggen,
Ik ben verzonken in een diepe slaap.

[rare kwast]

damn Sonho....
te mooi..

don't give up

gives hug

Inferno schreef op 26-08-2004 @ 11:05 :
Moeder hoort van je te houden
Moeders zijn altijd lief
Moeders horen je een goed gevoel te bezorgen
Maar van goede gevoelens is mijn moeder een dief

Hou op over die ziekte
We weten het nu wel
Ik ben er ook nog
Alleen in een hoekje en ik huil...

Waarom moet dit mij overkomen
Waarom moet dit zo gaan
Vader heeft ook geen gevoelens
Waarom heeft hij niks gedaan

Maar kom maar op met al je kritiek
Ik slik het in en huil het uit
Kom maar op met al je klachten
Want ooit..ooit ga ik vrij uit...

Comments?

wow! heeel herkenbaar!!!

[rare kwast]

zo veel dingen in mijn hoofd,
die ik je vertellen wil.
maar steeds als je er naar vraagt,
vallen alle woorden stil.

wil het dan zo graag vertellen,
maar het is al te laat.
ik wil je niet bang maken,
en zeg dat alles goed gaat.

ik kan het je gewoon niet vertellen,
hoe hard ik ook probeer.
het zit vast in mijn hoofd,
en het wordt steeds maar meer.

maar stap voor stap,
zal ik naar je toe komen.
dus heb nog even geduld,
ooit zullen de woorden gaan stromen...

[farai]

rare kwast schreef op 17-05-2005 @ 17:08 :
zo veel dingen in mijn hoofd,
die ik je vertellen wil.
maar steeds als je er naar vraagt,
vallen alle woorden stil.

wil het dan zo graag vertellen,
maar het is al te laat.
ik wil je niet bang maken,
en zeg dat alles goed gaat.

ik kan het je gewoon niet vertellen,
hoe hard ik ook probeer.
het zit vast in mijn hoofd,
en het wordt steeds maar meer.

maar stap voor stap,
zal ik naar je toe komen.
dus heb nog even geduld,
ooit zullen de woorden gaan stromen...

schitterend afsluitertje voor dit topic. Echt wel petje af hiervoor. 'k mag 'm toch wel ff stelen eh?