klein stukje

[dromendiefje]

Het beknelde me niet te weten of je iets om me gaf. ’s Nachts fantaseerde ik vaak hoe het was om jou naast me te hebben, en ik droomde vaak over dat ik dicht bij je was.
In werkelijkheid was alles minder rooskleurig. Dag in dag uit was ik bezig met jou. Ik kon nergens over nadenken en alles maakte me in de war. ’s Ochtends ging k overvrolijk naar school, maar als ik niet die speciale glimlach van je opgevangen had, kwam ik thuis met precies het tegengestelde gezicht als ik heen was gegaan.
Ik onthield alles. Al je blikken al je woorden. Ieder woord dat je tegen me zei ontploos ik Thuis haalde ik ze weer op en dacht erover na.
Maar er waren ook soms van die momenten dat ik geheel in paniek raakte, wanneer ik er aan dacht dat ik je misschien nooit echt zou kunnen leren kennen. Dan zou ik nooit kunnen achterhalen wat er in je omging en hoe je je voelde. Dat het vreemde maar toch fijne gevoel dat er was, alleen ik kon voelen, en dat cupido alleen mij volop in mijn hart getroffen had.

[Vogelvrij]

Ja, gewoon een stukje over verliefdheid, hè? Ik vind hem op zich wel aardig, maar niet echt speciaal.

Het beknelde me niet te weten of je iets om me gaf.

Hm, nu ik hem quote, begrijp ik hem ineens, maar ik vind het een beetje een rare zin.

[Zut Alors!]

Long time no see

Tja, even becommentariseren natuurlijk: leuk stukje. Alleen...
(ja, er zit natuurlijk altijd een "maar..." of een "Alleen..." aan vast, en deze keer is het een "Alleen...") je doet te moeilijk. Het staat wel heel mooi zo die zinnen, maar er sluipen hier en daar toch foutjes in, of ze zijn gewoon lastig te lezen:

Het beknelde me niet te weten of je iets om me gaf.

Deze is dubbelzinnig: beknelt het je of beknelt het je niet? Ik snap wat je bedoelt, maar alleen als ik 'm twee keer lees.

’s Nachts fantaseerde ik vaak hoe het was om jou naast me te hebben, en ik droomde vaak over dat ik dicht bij je was.

Hier zeg je in feite twee keer hetzelfde

’s Ochtends ging k overvrolijk naar school, maar als ik niet die speciale glimlach van je opgevangen had, kwam ik thuis met precies het tegengestelde gezicht als (*) ik heen was gegaan.

Ik zou hier nog even een verwijswoord plaatsen, bijvoorbeeld "dat waarmee", gewoon omdat de zin door zijn lengte al niet meer zo lekker leest.

Al je blikken al je woorden

Een goed voorbeeld van slechte interpunctie

zou kunnen leren kennen

Op zich niets mis mee, maar ik vond het wel de moeite van het quoten waard

Dan zou ik nooit kunnen achterhalen wat er in je omging en hoe je je voelde

Ook wel een beetje hetzelfde, ook lastig.

Dat het vreemde maar toch fijne gevoel dat er was, alleen ik kon voelen,

en tot slot zou ik dit ook even bekijken, leest ook niet helemaal soepel.

En dan nu nog even een zinnetje dat ik heeeeeeeeel mooi vond:
"Ik kon nergens over nadenken en alles maakte me in de war."
en nog eentje; "Ieder woord dat je tegen me zei ontploos ik."
"ontploos ik" was echt een anticlimax, omdat ik bij "ieder woord dat je tegen me zei" echt een hele cliché-achtige aanvulling had verwacht. En dan staan er slechts twee woordjes, GEWELDIG!


Okay bye.

[Changshan]

Na 'ontploos ik' moet nog een punt, voor de rest heb ik niets meer aan te merken, omdat mijn voorgangers zo zorgvuldig te werk zijn gegaan.

Ik vond het wel een mooi stukje, beknellende gevoelens worden goed beschreven, mits de eerder gesuggereerde verbeteringen doorgevoerd worden.

Oeh, je bent wel héél erg verliefd hea?

[Roosje]

Lief, maar er staan wat kromme zinnen tussen die volgens mij niet helemaal kloppen. Geen zin om ze op te gaan zoeken.