Het Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #27

[Nijn*]

WTF! Anders heb je ff niks voor een ander over?!

[Bertus Bommel]

Dolores schreef op 01-05-2005 @ 20:20 :
Dit kan niet waar zijn.. Waarom zegt ie zoiets? Hij moest eens weten hoe kwetsend dit is. Hoeveel pijn ie me doet door dit te zeggen.. Zeker op dit moment, hij had geen slechter tijdstip kunnen uitzoeken.

wie ik??

[Dolores]

Hanzz schreef op 01-05-2005 @ 20:29 :
wie ik??

Nee joh

[Bertus Bommel]

Dolores schreef op 01-05-2005 @ 20:41 :
Nee joh

pfiew
dat was t enige dat ik wou wete
verder: *knuffel*

[rare kwast]

uhm.... *bloos* ik heb zo een beetje visionen dat ik in de medicijnkast op werk "winkel" zou t wel willen...

[Isiyanka]

rare kwast schreef op 01-05-2005 @ 21:09 :
uhm.... *bloos* ik heb zo een beetje visionen dat ik in de medicijnkast op werk "winkel" zou t wel willen...

Niet doen meid *knuffelt* Sterkte

It's so easy holding you near. Hmm ja. Ik weet nog steeds niet goed wat ik met die informatie moet, en ik kan het natuurlijk met niemand delen etc We volgen wel weer het cliche-beeld moet ik zeggen.

[ANGE]

Zucht, diepe zucht. Waarom, waarom?

@Gothic: Sorry voor mijn niet-zo-tactvolle opmerking bij L&G. Ik begrijp eigenlijk heel goed hoe je je voelt, ik voel me ook vaak zo.

Mijn leven is niet wat ik wil, ik ben niet wie ik wil zijn, mijn lichaam is niet zoals ik het wil hebben. Maar van de andere kant, ik weet ook niet wat ik wél wil. Het enige wat ik weet is dat ik dit niet wil.

Soms denk ik er over om gewoon alles te laten vallen, alles achter me te laten, en opnieuw te beginnen. Maar dat kan natuurlijk niet, zo werkt het nu eenmaal niet.

Ik lijk teveel op mn moeder.
Ik snap er geen fuck van
en heb geen enkele motivatie meer om te beginnen aan een studie.
leuk, realistisch overkomen, maar wel lekker kut.
Ook lekker, afgestompte emoties waar ik geen fuck van snap.
en andere dingen. bah. koleregewicht.

Ratten en muizen in de keuken!

Ontslag genomen bij het werk waarbij ik toch maar in m'n kont word geknepen door mijn smerige, stinkende chef. Dat is wel fijn, geloof ik.

Sneeuwvlokje schreef op 01-05-2005 @ 22:01 :
@Gothic: Sorry voor mijn niet-zo-tactvolle opmerking bij L&G. Ik begrijp eigenlijk heel goed hoe je je voelt, ik voel me ook vaak zo.

Mijn leven is niet wat ik wil, ik ben niet wie ik wil zijn, mijn lichaam is niet zoals ik het wil hebben. Maar van de andere kant, ik weet ook niet wat ik wél wil. Het enige wat ik weet is dat ik dit niet wil.

Soms denk ik er over om gewoon alles te laten vallen, alles achter me te laten, en opnieuw te beginnen. Maar dat kan natuurlijk niet, zo werkt het nu eenmaal niet.

Goh, ik zou het geschreven kunnen hebben

Volgensmij zitten we alle 3 een beetje met hetzelfde probleem. Alleen ik weet niet goed wat de achterliggende oorzaak is. Ik heb het idee dat al mijn problemen door hetzelfde veroorzaakt worden, maar waardoor dan toch? Als ik daar achter kan komen kan ik het ook voor mezelf oplossen.

Verder helpt het ook dat ik een perfectionist ben, en dat het voor mij nooit genoeg is. Ook heb ik gewoon een laag zelfbeeld en ben ik nooit tevreden over mezelf en wat ik doe.

Zucht.

[Gothic]

Sneeuwvlokje schreef op 01-05-2005 @ 22:01 :
@Gothic: Sorry voor mijn niet-zo-tactvolle opmerking bij L&G. Ik begrijp eigenlijk heel goed hoe je je voelt, ik voel me ook vaak zo.

Mijn leven is niet wat ik wil, ik ben niet wie ik wil zijn, mijn lichaam is niet zoals ik het wil hebben. Maar van de andere kant, ik weet ook niet wat ik wél wil. Het enige wat ik weet is dat ik dit niet wil.

Soms denk ik er over om gewoon alles te laten vallen, alles achter me te laten, en opnieuw te beginnen. Maar dat kan natuurlijk niet, zo werkt het nu eenmaal niet.

dit is het exacte gevoel/gedachte op dit moment ja... (ik dacht zelfs eerst dat je mn stukje gekopieerd had daar)

die opmerking vond ik trouwens heel terecht, die had ook zeker gemaakt moeten worden, ik weet het zelf ook, maar zelf is anders dan het van iemand anders horen...

[Gothic]

Sneeuwvlokje schreef op 01-05-2005 @ 22:11 :
Volgensmij zitten we alle 3 een beetje met hetzelfde probleem. Alleen ik weet niet goed wat de achterliggende oorzaak is. Ik heb het idee dat al mijn problemen door hetzelfde veroorzaakt worden, maar waardoor dan toch? Als ik daar achter kan komen kan ik het ook voor mezelf oplossen.

Verder helpt het ook dat ik een perfectionist ben, en dat het voor mij nooit genoeg is. Ook heb ik gewoon een laag zelfbeeld en ben ik nooit tevreden over mezelf en wat ik doe.

Zucht.

Alleen in een andere fase... bij mij kan ik 9 vd 10x dit gevoel onderdrukken door met mn verstand te werken. Bij jou is dat minder, Cassiopeia zit nog in de beginfase... Leeftijd zal misschien een deel verklaren.

Het is gewoon een uiting van een gevoel, ik kan het alleen niet plaatsen. Ik weet echt niet wat het nou is en waardoor het komt.

[Mara]

Ik baal een beetje van mezelf.

Elke zomervakantie is een hel. Ik schaam me, probeer me te verbergen. Op vakantie geen leuke mensen ontmoeten, want dat durf ik niet, ik ben minder waard dan zij zijn. En elk jaar neem ik me voor om 't 't jaar daarop niet zo te laten zijn. In mijn geval betekent dat dus afvallen.

Nu is 't bijna zomer, en nog steeds is 't niet gelukt. Kan ik dus de zomer alweer als verloren beschouwen. Ik ben verdomme 17 jaar, ik heb sinds m'n 8e geen leuke zomervakantie meer gehad hierdoor. En m'n ouders gaan d'r maar over door "ja je zit ook alleen maar hier en je maakt geen vrienden, kijk naar je broertje, die maakt zo vrienden."

Snappen ze het dan niet? Ik heb het ze verteld, vooral m'n moeder, dat ik er ermee zit hoe ik eruit zie. Verdomme, ze is er al een paar keer bij geweest dat ik huilend de kledingwinkel uitliep. Nog schijnen ze het niet te begrijpen, misschien wíllen ze het wel niet begrijpen. Immers, het is makkelijker om een dochter te hebben zónder problemen, of anders iig met duidelijke problemen. Dat is 't makkelijke van m'n broertje, je kan alles afschuiven op z'n ADHD.

Ik probeer 't maar 't beste van te maken, maar ik heb nu 't gevoel dat 't me nooit zal lukken. Niet zo verwonderlijk, als dat al 5 jaar het geval is.

Ben 21 jaar, heb al problemen met eten vanaf mn 15e. Het komt en gaat met periodes. Maar perfectionisme heeft er misschien ook wel mee te maken, ben zelf ook perfectionistisch ingesteld. Maar goed, ik blijf optimistisch, het komt (ooit) allemaal wel goed hoor.

[Bloem]

Sneeuwvlokje schreef op 01-05-2005 @ 22:01 :
Mijn leven is niet wat ik wil, ik ben niet wie ik wil zijn, mijn lichaam is niet zoals ik het wil hebben. Maar van de andere kant, ik weet ook niet wat ik wél wil. Het enige wat ik weet is dat ik dit niet wil.

Dit, echt precies dit.

MeelFriek schreef op 01-05-2005 @ 22:17 :
Knip

Natuurlijk ben jij niet minder waard dan andere mensen, en je moet deze zomer ook zeker niet als verloren beschouwen! Probeer je van de gedachte af te zetten dat je gewicht bepaalt of je een leuk persoon bent, want die gedachte is niet correct. Je persoonlijkheid bepaalt of je een leuk persoon bent, en toevallig ben jij een hele leuke en lieve meid! (Bovendien vind ik je ook een knap meisje, dat heb je al vaker gezegd. )

Dus: Zet een vrolijk gezicht op en laat zien dat je er bent. Want je mag gezien worden! Dit jaar krijg jij een leuke zomer!

[Freestyler*]

jah je gewicht zegt echt niets over je waarde als persoon
(noujah behalve als je 230 kg bent en niet meer uit bed kunt komen.. )
dat moet je toch ook kunnen inzien

[Hawahaai]

*zucht* Alweer die stomme hoofdpijn en die stomme misselijkheid. Morgenmiddag werken, ben benieuwd of ik nog meer mag werken de komende week. En anders hou ik toch lekker vakantie?! Dat mag ook wel... Toch?
Waarom kan mijn lieve vriendje niet even terug-sms-en? Waarschijnlijk omdat-ie al slaapt en omdat-ie me toch bijna het hele weekend gezien heeft en het daarom niet nodig vindt om nog te reageren op mijn berichtje... maar toch... Ik had het zo graag...

[Nijn*]

Nijn* schreef op 01-05-2005 @ 20:26 :
WTF! Anders heb je ff niks voor een ander over?!

Ok, ik oordeel te snel

[Dolores]

Ennn na wat drank is de wereld ineens een stuk leuker

[Mara]

Sneeuwvlokje schreef op 01-05-2005 @ 22:40 :
Natuurlijk ben jij niet minder waard dan andere mensen, en je moet deze zomer ook zeker niet als verloren beschouwen! Probeer je van de gedachte af te zetten dat je gewicht bepaalt of je een leuk persoon bent, want die gedachte is niet correct. Je persoonlijkheid bepaalt of je een leuk persoon bent, en toevallig ben jij een hele leuke en lieve meid! (Bovendien vind ik je ook een knap meisje, dat heb je al vaker gezegd. )

Dus: Zet een vrolijk gezicht op en laat zien dat je er bent. Want je mag gezien worden! Dit jaar krijg jij een leuke zomer!

M'n verstand zegt me ook wel dat ik niet minder waard ben, als ik er rationeel over nadenk, maar als dat gevoel de overhand krijgt dan ga ik automatisch zo denken.

Ik moet maar zien hoe deze zomer gaat, het probleem is namelijk dat ik niks durf met mijn lichaam. Ga voor 't eerst met vrienden op vakantie, weekje zeeland. Dat wordt natuurlijk naar 't strand, maar eigenlijk durf ik me helemaal niet in bikini te vertonen. Hell, ik durf me niet eens in een kniebroek te vertonen, ik durf m'n benen absoluut niet te laten zien.

Daar komt bij dat in ons groepje (4 jongens, 3 meiden) de andere twee meiden echt heel knap zijn. De een is zo'n slank, natuurlijk blond mooi meisje, de ander is slank, lang en heeft hele mooie benen. Ik voel me dan al snel 'minder' en krijg dan ook minder aandacht natuurlijk, soms lijkt het gewoon alsof mensen niet zien dat ik er ook bij sta. Dat is weer niet erg bevorderlijk voor m'n gevoel

[MTpower]

MeelFriek schreef op 02-05-2005 @ 00:39 :
M'n verstand zegt me ook wel dat ik niet minder waard ben, als ik er rationeel over nadenk, maar als dat gevoel de overhand krijgt dan ga ik automatisch zo denken.

Ik moet maar zien hoe deze zomer gaat, het probleem is namelijk dat ik niks durf met mijn lichaam. Ga voor 't eerst met vrienden op vakantie, weekje zeeland. Dat wordt natuurlijk naar 't strand, maar eigenlijk durf ik me helemaal niet in bikini te vertonen. Hell, ik durf me niet eens in een kniebroek te vertonen, ik durf m'n benen absoluut niet te laten zien.

Daar komt bij dat in ons groepje (4 jongens, 3 meiden) de andere twee meiden echt heel knap zijn. De een is zo'n slank, natuurlijk blond mooi meisje, de ander is slank, lang en heeft hele mooie benen. Ik voel me dan al snel 'minder' en krijg dan ook minder aandacht natuurlijk, soms lijkt het gewoon alsof mensen niet zien dat ik er ook bij sta. Dat is weer niet erg bevorderlijk voor m'n gevoel

Ik woon zelf in zeeland... als je hier een keer op het strand komt voel je je meteen een beter mens, al die lelijke dikke kale moffen

[ANGE]

Even aan al die mensen boven mij. For what it's worth, wil ik daar graag even mijn idee over geven.

Leer jezelf te accepteren! Als je nu niet wilt wat je hebt, maar ook niet weet wat je dan wél wilt. (ik herken het hoor) Dan is dat niet omdat wat je nu hebt zo slecht is. Anders had je immers wel geweten wat je had willen verbeteren. Kijk eens goed om je heen. Kijk eens naar wat je wél hebt. En vraag het mensen dan eens. Of ze jou minder vinden (Meelfriek). En vertrouw er dan op dat ze de waarheid spreken (want jij gaat dan natuurlijk direct denken, ja maar wat moeten ze anders zeggen als ik ze het vraag...). Schrijf eens op wat er wel mooi is aan je leven, want je kunt mij niet wijsmaken dat er niets is. Evenals je mij niet kunt wijsmaken dat er aan jezelf niets leuks is. Als je niet tevreden bent met je leven, kun je een paar dingen doen. Je kunt het erbij laten en je er niet happy bij voelen. Niet zo'n goed plan. Je kunt ook kijken, wáár je je dan niet goed bij voelt. Heb je het gevonden? Kijken dan, of je er iets aan kunt doen. Zo ja? Doen! Zo niet? Accepteer het. Ga verder. Want er ís gewoon een heleboel moois. Concentreer je daarop.
Keep your face in the sunshine and the shadows will fall behind you. (erg cliché, maar ozo waar)

Zo, ik heb gezegd.

[Somebody Special]

Ik voel me niet jarig

Somebody Special schreef op 02-05-2005 @ 09:49 :
Ik voel me niet jarig

aah Gefeliciteerd hoor!!!!!

[Gothic]

ANGE schreef op 02-05-2005 @ 08:52 :
Even aan al die mensen boven mij. For what it's worth, wil ik daar graag even mijn idee over geven.

Leer jezelf te accepteren! Als je nu niet wilt wat je hebt, maar ook niet weet wat je dan wél wilt. (ik herken het hoor) Dan is dat niet omdat wat je nu hebt zo slecht is. Anders had je immers wel geweten wat je had willen verbeteren. Kijk eens goed om je heen. Kijk eens naar wat je wél hebt. En vraag het mensen dan eens. Of ze jou minder vinden (Meelfriek). En vertrouw er dan op dat ze de waarheid spreken (want jij gaat dan natuurlijk direct denken, ja maar wat moeten ze anders zeggen als ik ze het vraag...). Schrijf eens op wat er wel mooi is aan je leven, want je kunt mij niet wijsmaken dat er niets is. Evenals je mij niet kunt wijsmaken dat er aan jezelf niets leuks is. Als je niet tevreden bent met je leven, kun je een paar dingen doen. Je kunt het erbij laten en je er niet happy bij voelen. Niet zo'n goed plan. Je kunt ook kijken, wáár je je dan niet goed bij voelt. Heb je het gevonden? Kijken dan, of je er iets aan kunt doen. Zo ja? Doen! Zo niet? Accepteer het. Ga verder. Want er ís gewoon een heleboel moois. Concentreer je daarop.
Keep your face in the sunshine and the shadows will fall behind you. (erg cliché, maar ozo waar)

Zo, ik heb gezegd.

Ik zou zeggen, volg je eigen advies op...

[ANGE]

Gothic schreef op 02-05-2005 @ 10:17 :
Ik zou zeggen, volg je eigen advies op...

Ik bespeur enig sarcasme... Doe niet alsof ik niet weet wat het is. Been there. And done that. Ik zou niemand een advies geven waar ik zelf niet achter stond. En ik sta hierachter. Omdat ik het me zelf geholpen heeft.

Ik zat heel diep. Echt heel diep. Ik wilde mijn leven niet, ik wilde mezelf niet. Ik ben daar uitgekomen. Alleen. Door eraan te werken. Ik ben nog niet zo tevreden met mijn leven hoor. En als ik er objectief naar kijk, heb ik ook niet zo heel veel reden om er blij mee te zijn. Maar ik voel me inmiddels zodanig, dat ik door kan. Ik kan bepaalde dingen niet veranderen, dus accepteer ik het. En ik zie ook de mooie dingen. Daar kan ik van genieten. En dat doe ik dan ook volop. Tuurlijk gaat dat niet altijd even makkelijk en denk ik ook wel eens: waarom zou ik het toch weer blijven proberen? Tuurlijk ben ik af en toe nog steeds verschrikkelijk ontevreden. Maar iedere dag kun je het weer proberen. En dat doe ik ook. Omdat ik dat waard ben. Omdat ik dat aan mezelf verplicht ben. En waarom ben ik dat waard? Omdat ik een mens ben. Omdat ieder mens een gelukkig leven verdient en waard is.

[Somebody Special]

Cassiopeia schreef op 02-05-2005 @ 09:58 :
aah Gefeliciteerd hoor!!!!!

Dank je..

Like, jouw woorden zijn goed, maar die van mij zijn beter, dus hou maar op met proberen want het lukt mij alleen. Oke, jij je zin, ik probeer het niet meer.

[Nijn*]

@ Somebody Special: gefeliciteerd met je verjaardag

OT: Als in: een nieuw begin

[Nona]

Zo, morgen treinen naar oma. Leuk toch altijd dat ze zo blij is als ik langskom. Nou ja, het is ook ver weg dus ik kan niet na het werk even langswippen.
Hmmm, best wel lekker, even een weekje vrij van de universiteit. Misschien kom ik straks nog wel even aan een boek toe ook.

[Shitonya]

lusteloos...of hoe noem je zoiets? Ohja futloosheid

[moon]

leuk weekend gehad. 't gaat weer beter met me, heb alleen nog steeds heel veel nachtmerries elke nacht, maar dat went al.
nee...het gaat eigenlijk gewoon wel

[Isiyanka]

ANGE schreef op 02-05-2005 @ 11:02 :
*verhaal*

Ik vind dit echt een hele mooie en sterke post, dankjewel

OT: Jaja, ik weet het. Het komt wel goed, ik moet gewoon even wachten, niemand blijft alleen, het maakt niet uit, het is juist goed dat het zo gaat, ik verdien het, ik ben geweldig (jaja ) en ik heb gewoon een te laag zelfbeeld ofzo.
Verandert er allemaal niet zoveel aan. Ik weet niet wat ik van jullie wil horen en het spijt me dat ik er toch over begin. Ik wil gewoon iets horen wat me overtuigt. Maar dat bestaat niet, dat moet ik zelf vinden, dat vind ik niet.

@Somebody special: Gefeliciteerd

[WolterB]

dagen volproppen de gekste

[Somebody Special]

Dank jullie wel..

Valse hoop zuigt

Mn moeder vertelde me dat ze over een half jaar, zodra ze een vast contract zou hebben, overgeplaatst zou kunnen worden naar (bijna) elk gewenste omgeving. Niet dus, want er zit 'daar' simpelweg geen Nuon.
Leuk.

Dan ga ik wel alleen.

[rare kwast]

ik zie iedere keer foute gedachten in mn hoofd....
pillen pakken of insuline op de afdeling, ophangen ik de gang, van het ziekenhuis afspringen

owwww

[Vogelvrij]

Volgens mij gaat het onweren.

Dat mag niet, ik ben alleen thuis en ik moet dadelijk nog de hond lopen en ik ben bang als het gaat onweren, maar wat kan ik eraan doen?
En ik kreeg net een smsje van mijn ouders dat het goed ging en of ik een smsje nog wilde sturen naar hen. Maar dat had ik vanochtend al gedaan, maar die zal dan wel niet aangekomen zijn en daar voel ik me om de een of andere reden ongelooflijk rot door

Blegh.

[ANGE]

Ik besta niet meer. Ik zweef nog een beetje, maar ik besta niet meer. Alles is voorbij. Wat doe ik in vredesnaam hier nog? Ik hoor hier niet te zijn. Toch? Het voelt een beetje als verdrinken, hè. Eerst vecht je om boven water te blijven, maar op een gegeven moment is het water te koud en heb je geen kracht meer. Je berust in het feit dat je gaat. En het is niet erg meer. Nee, het is niet erg meer. Had ik maar de moed...

ANGE schreef op 02-05-2005 @ 08:52 :
Even aan al die mensen boven mij. For what it's worth, wil ik daar graag even mijn idee over geven.

Leer jezelf te accepteren! Als je nu niet wilt wat je hebt, maar ook niet weet wat je dan wél wilt. (ik herken het hoor) Dan is dat niet omdat wat je nu hebt zo slecht is. Anders had je immers wel geweten wat je had willen verbeteren. Kijk eens goed om je heen. Kijk eens naar wat je wél hebt. En vraag het mensen dan eens. Of ze jou minder vinden (Meelfriek). En vertrouw er dan op dat ze de waarheid spreken (want jij gaat dan natuurlijk direct denken, ja maar wat moeten ze anders zeggen als ik ze het vraag...). Schrijf eens op wat er wel mooi is aan je leven, want je kunt mij niet wijsmaken dat er niets is. Evenals je mij niet kunt wijsmaken dat er aan jezelf niets leuks is. Als je niet tevreden bent met je leven, kun je een paar dingen doen. Je kunt het erbij laten en je er niet happy bij voelen. Niet zo'n goed plan. Je kunt ook kijken, wáár je je dan niet goed bij voelt. Heb je het gevonden? Kijken dan, of je er iets aan kunt doen. Zo ja? Doen! Zo niet? Accepteer het. Ga verder. Want er ís gewoon een heleboel moois. Concentreer je daarop.
Keep your face in the sunshine and the shadows will fall behind you. (erg cliché, maar ozo waar)

Zo, ik heb gezegd.

Het gaat niet echt geweldig met m'n oma, lichamelijk niet en 'geestelijk' niet (in de zin van dat ze flink dement begint te worden):
"Wat ben jij eigenlijk van mij?"
"Een kleindochter."
"Van wie ben jij dan?!"
"Van Gerda."
"Wie ben je dan?"
"Leonie."
"Leonie?"
Na mezelf op een flink aantal foto's van vroeger aangewezen te hebben: "Ow, ons Le'nietje!"
En later was ik weer een nichtje, net als mijn zusjes en moeder. En was ze weer verbaasd te horen dat Gerda mijn moeder was en Coen mijn vader. En bij de naam van mijn jongste zusje en jongste nichtje moest ze wel heel diep nadenken voordat ze het weer wist. En van CJ moest ik ook weer zeggen wie het was en even later was hij weer Coen (zo noemt ze hem meestal). Enz.
Ze is dan wel 83, maar toch. En soms, heel soms, komt haar oude ik er even tussendoor - dan is ze vrolijk en heeft ze een andere stem. Dat zijn fijne momenten. En ze was blij dat ik er was en zo lang was gebleven. Dat vind ik ook fijn.

Muis (kat) heeft zeer waarschijnlijk een voedselintolerantie. Ze mag nu alleen maar hypo-allergeeneten hebben. Hopelijk slaat dat aan, zou zowel voor haar als voor ons erg prettig zijn. (Ze gaf nl vreselijk veel over. )

Ik heb twee weken vakantie (op een paar dagen na), maar eigenlijk is dat veels te kort voor alles wat ik wil en moet doen... En ik moet ook nog op zoek naar een stageplaats voor volgend jaar, maar ik weet nog niet helemaal wat ik precies wil doen enzo, dus dat is best lastig. En het is nu vakantie, dus ik kan ook geen mensen gaan bellen voor een stageplaats. Ook erg vervelend.

[ANGE]

Leonoor schreef op 02-05-2005 @ 21:18 :

En wat wil je ermee zeggen?

ANGE schreef op 02-05-2005 @ 21:45 :
En wat wil je ermee zeggen?

Je had zo'n mooie post geschreven voor mensen die het moeilijk hebben, wellicht kun je er zelf toch ook (weer) wat mee. Dat hoop ik iig.

[ANGE]

Leonoor schreef op 02-05-2005 @ 21:48 :
Je had zo'n mooie post geschreven voor mensen die het moeilijk hebben, wellicht kun je er zelf toch ook (weer) wat mee. Dat hoop ik iig.

Het is moeilijk om jezelf te accepteren als iedereen je heel hard de grond intrapt (en nee, ik bedoel niet hier op 't forum, ik heb nog een leven...). Geloof dan nog maar eens in jezelf. Als je uitgekotst wordt. Als je wilt krijsen, als je wilt janken en als er niemand is. En dan zet ik wel een grote bek op: het kan me toch niet schelen, daarachter zit wel een heel klein meisje. En ook grote bekken breken wel eens. En kleine meisjes willen af en toe gewoon een potje janken. En verdomme 's één iemand die normaal kan doen. Die me niet compleet afbrandt, die me wel accepteert en die er is. En misschien heb ik het wel verdiend, weet ik het. Het zal wel. Misschien had ik ook beter niet kunnen leven, misschien had ik eerder gewoon door moeten zetten. Dan had ik er nu tenminste niet meer mee gezeten.

[Droomvlucht]

Ik HAAT VGZ!!
en ik HAAT het zusje van onze drummer
en ik HAAT mijn eigen woede

maar..

Ik hou van mijn nieuwe ratje
en natuurlijk van mijn cavia
en van mijn lieve vriend

dus.. ach, regen en zonneschijn


Is het trouwens raar dat ik uitkijk naar mijn examens terwijl iedereen om me heen er tegenop ziet?

@ANGE: Je hebt gelijk, dat is moeilijk. Ik denk dat heel veel mensen waar jij je reply voor schreef dat ook uit ervaring weten en dat het voor hen om dezelfde reden ook moeilijk is om toch in zichzelf te geloven ed. Toch schreef jij voor hen die reply. Ik hoop dat je zelf toch ook van die reply 'gebruik' kunt maken.

En misschien helpt het een heel klein beetje om te weten dat je niet de enige bent die in een dergelijke situatie zit/heeft gezeten. Het veranderd niets aan hoe je je voelt ed, maar soms kan het prettig zijn het te weten. (Ik zeg niet dat dat bij jou zo moet zijn oid.)

[ANGE]

Leonoor schreef op 02-05-2005 @ 22:14 :
@ANGE: Je hebt gelijk, dat is moeilijk. Ik denk dat heel veel mensen waar jij je reply voor schreef dat ook uit ervaring weten en dat het voor hen om dezelfde reden ook moeilijk is om toch in zichzelf te geloven ed. Toch schreef jij voor hen die reply. Ik hoop dat je zelf toch ook van die reply 'gebruik' kunt maken.

En misschien helpt het een heel klein beetje om te weten dat je niet de enige bent die in een dergelijke situatie zit/heeft gezeten. Het veranderd niets aan hoe je je voelt ed, maar soms kan het prettig zijn het te weten. (Ik zeg niet dat dat bij jou zo moet zijn oid.)

Ik weet het niet. Ik heb me nog nooit ergens welkom gevoeld. Nooit. Ik heb ook niemand. Zo simpel is het. En ik ga daar wel heel hard tegenin, maar af en toe breekt het. En kan ik niet meer. Weet ik niet meer waarvoor ik het doe. Want ja, er is niemand waarvoor ik leef. Ja tuurlijk, je leeft voor jezelf. Maar wat nou als de mensen om je heen jou liever niet hebben. Je liever weg willen hebben? Is het dan niet egoïstisch om te leven? Alleen voor jezelf?
Ik weet het allemaal niet meer. Ik wil nu alleen maar even huilen en een arm om me heen. Het tweede zit er uiteraard niet in en het is nog maar de vraag of ik kán huilen. Ach ja...

Voor de mensen die dit nog lezen en tegen wie ik niet al te aardig was eerder deze avond: mijn excuses. Ik meen ze en ik hoop dat ze aanvaard kunnen worden.

Ik ga slapen, misschien dat ik er morgen anders over denk. Al hoop ik op dit moment nog steeds dat ik morgen niet meer wakker hoef te worden...

@ANGE: Soms duren dingen (te) lang, maar ooit komt jouw tijd ook (al klinkt dat ver weg en is het voor jou misschien onwaarschijnlijk). Niemand kan alles alleen, iedereen heeft mensen nodig die er voor hem/haar zijn, waar hij/zij zijn/haar verhaal aan kwijt kan, enz. Als je je nergens welkom voelt (en niemand vertrouwd? - ik weet niet of dat zo is?) is het lastig om iemand te ontmoeten waarbij je het gevoel hebt dat hij of zij er echt voor je is. Soms moet je mensen een kans geven om er voor je te zijn, soms moet je daarvoor tegen je 'angsten' in gaan en er op gokken dat het goed zit, ik denk dat je versteld zult staan van sommige mensen.
Ik denk dat er niemand op de wereld is waarvan werkelijk iedereen liever heeft dat hij of zij er liever niet is. Je moet alleen de juiste mensen vinden en hen je vertrouwen kunnen en durven geven.
Als ik het kon had ik graag die arm om je heen geslagen, meer dan een "virtuele arm" kan ik je nu helaas niet bieden. En een "virtuele arm" is anders, lang niet hetzelfde als een echte van iemand die je kent ed. Was het maar zo eenvoudig.
Als je excuses ook voor mij bedoeld waren: ze zijn zonder meer aanvaard. Het enige wat ik hoop is dat je hier uit komt en dat je ooit weer wilt leven (en dat die ooit snel komt).