Jaloezie

[D-sire]

Het lijkt misschien een beetje onzinnig, maar ik heb er de laatste tijd echt teveel last van.
Ik ben constant bang dat mijn vriend me inruilt voor een ander meisje, terwijl het nog nooit gebeurd is en ik ook weet hoeveel hij van me houdt.
Soms weet ik echt geen raad meer met die gevoelens en begin ik spontaan te huilen wanneer ik bij hem ben, alleen denkt hij dan weer dat er meer aan de hand is etc.
Het is ook helemaal niet zo dat ik onzeker ben ingesteld over mezelf ofzo, daarom vind ik het ook zo vreemd.

Ik zal een voorbeeld geven van wat er deze vakantie gebeurde. Van mijn ouders moest ik voor het laatst met hen mee, ik baalde daar verschrikkelijk van, maar dacht tegelijkertijd, misschien is het goed om die rust even te nemen. Mijn vriend zou ook alleen op vakantie gaan. Ik zat daar in het begin helemaal niet zo mee, maar toen ik eenmaal ver weg met mijn ouders op de camping zat, werd het me steeds benauwder "wat zou hij nu aan het doen zijn", "misschien zit hij op dit moment wel te zoenen met een ander meisje" En die gevoelens maakten me helemaal gek.
Toen hij weer thuis was, ik was nog steeds op vakantie, belde ik hem iedere dag op. Ook vroeg ik hem hoe de vakantie geweest was en hij had het erg naar zijn zin gehad. Het was een soort jeugdkamp waar hij voor het laatst mee mee zou gaan. Opeens vertelde hij mij dat hij volgend jaar als leider meegaat. Daar schrok ik erg van, want ik had me al helemaal voorgesteld hoe we samen op vakantie zouden gaan. Dat zou natuurlijk nog wel kunnen, maar ik kreeg toch een gevoel van "ik ben niet goed genoeg."
Toen ik thuiskwam was het natuurlijk super om elkaar weer te zien. Toch duurde dat niet lang, ik merkte dat zijn msnlijst flink was uitgebreid, hij had het ook vaak over zijn vakantie en het begon me steeds meer te irriteren. Hij werd ook erg vaak gebeld, als hij bij mij was soms wel drie keer in een uur, waarop hij zei dat het zijn beste vriend was die hem ergens mee naartoe wilde nemen. Toch nam hij iedere keer niet op en zette ook vaak zijn telefoon uit. Ook gisteren ging de telefoon, ik stond toevallig naast hem en las de naam van de gemiste oproep, jaja een meisjesnaam. Ja, die is van dat kamp, zei hij. Dus ik zeg, o dan heeft zij je dus steeds zitten bellen. En waarom neem je dan niet op? Die laatste vraag kon hij niet beantwoorden. Over de eerste vraag werd hij kwaad en zei dat het toch zijn vriend was die steeds belde en dat ik niet altijd zo moest denken en ook dacht hij dat ik hem niet vertrouwde.
Toen ik begon te huilen weigerde hij me te troosten en sloeg de deur dicht. Ik ben achter hem aan gegaan en na een tijdje had ik hem enigszins gekalmeerd. Ik ben er heel erg van geschrokken, maar moet er steeds aan denken. Ik weet ook nog steeds niet wie hem nou echt al die tijd heeft zitten bellen.

En misschien lijkt het allemaal alsof het niets voorsteld, maar voor mij betekent het echt heel veel als ik er serieus over kan praten..

[lady_x]

is je sig hier niet 'nbeetje van toepassing?

het enige wat ik je kan zeggen is praat erover met hem, als hij kwaad wordt dan is dat al een teken dat hij niet zeer eerlijk is tov je en dat hij misschien iets verzwijgt of dat hij zelf niet weet wat doen. maar hou jezelf ook nie te veel voor de gek, wie weet is het niets en dan heb je je voor niks geergerd.

[Marcade]

Misschien doet die zo 'verbergachtig' omdat die weet dat je snel jaloers word, wil die liever niet *telkens* uitleggen dat het gewoon een vriendin is.

In een relatie hoor je er toch gewoon op te vertrouwen dat ieder niet vreemd gaat.

[D-sire]

Ik denk dat het gewoon gebeurt omdat ik hem niet kwijtwil en weet dat er meer mensen kunnen zijn die hem leuk vinden.

[Marcade]

Dreamzy schreef:
Ik denk dat het gewoon gebeurt omdat ik hem niet kwijtwil en weet dat er meer mensen kunnen zijn die hem leuk vinden.

Ja maar hij vind jou toch leuk en die andere toch minder leuk.

Dadelijk zit je in zo'n vreselijk circel vast; dat je hem frustreert omdat je hem telkens niet vertrouwd en op zijn lip zit, waardoor hij je weer minder leuk gaat vinden.

Je moet jezelf niet als minder gaan zien dan hem. Jij bent toch ook goed en fantastisch. Als hij zo stom is om vreemd te gaan, gebeurt dat nou gewoon eenmaal, en er is niks dat je er tegen kan doen. Zijn stommiteit. Dan dump je hem gewoon en zoek je een andere leuke jongen uit. Maar om je continue druk te maken, jaloers te zijn, is ook niet fijn; word jij (en hij) ook niet blij van.

[D-sire]

Marcade schreef:


Ja maar hij vind jou toch leuk en die andere toch minder leuk.

Dadelijk zit je in zo'n vreselijk circel vast; dat je hem frustreert omdat je hem telkens niet vertrouwd en op zijn lip zit, waardoor hij je weer minder leuk gaat vinden.

Je moet jezelf niet als minder gaan zien dan hem. Jij bent toch ook goed en fantastisch. Als hij zo stom is om vreemd te gaan, gebeurt dat nou gewoon eenmaal, en er is niks dat je er tegen kan doen. Zijn stommiteit. Dan dump je hem gewoon en zoek je een andere leuke jongen uit. Maar om je continue druk te maken, jaloers te zijn, is ook niet fijn; word jij (en hij) ook niet blij van.

Dank je! Ik begin inderdaad nu pas in te zien dat het eigenlijk weinig zin heeft om me steeds zo te gedragen tegenover hem. Later denk ik dan alleen maar negatief over onze relatie en dat is niet goed..