Het-grote-lucht-je-hart-topic #30

Het gaat zo leuk worden!!
In september word ik opgeroepen en dan kan ik kijken of het wat is. Ik ga badmintonnen.

Alleen is er bijna niemand van mijn leeftijd en ken ik daar niemand. Maar de mensen leken allemaal heel aardig (alleen wel allemaal 30 jaar ouder dan mij).

ik ben zo moe van alles, ik houd het niet meer vol, ik moet nog even op mijn tanden bijten en dan wordt hopelijk alles beter.

[Prr.]

Sovreze schreef op 06-06-2005 @ 19:06 :
Het kan ook omgekeerd. Constant maar anderen te hulp schieten en altijd het idee hebben dat de ander meer steun nodig heeft dan jijzelf, en er zo nu en dan toch achter komen dat jouw situatie vele malen erger is dan je het zelf toe wil geven.

Zo kan het inderdaad ook.

[Hawahaai]

Sommige mensen snap ik niet... Zeggen ze eerst dat ik niks meer aan het werkstuk hoef te doen, omdat zij nog niet zoveel gedaan hebben als ik (joepie, eindelijk inzicht gekregen?!), vragen ze vanochtend of ik 'even' nog 3 hoofdstukken wil verbeteren en er nog 1 wil schrijven en ook nog de coordinatie van de opdrachten op me wil nemen. En ik wil verdorie een 7! Maar ik verwacht niet dat dat gaat lukken, want ik heb bijna alles alleen gedaan, dus lang niet alles klopt of is wetenschappelijk verantwoord.
Verder is mijn hoofd nu weer een stuk rustiger... De storm is in ieder geval eventjes gaan liggen. Vriendje is lief, en alles komt goed. Heerlijk gevoel.

[rare kwast]

dat heb ik dan weer...moet ik solliciteren in amsterdam
zijn er geen enthousiaste treinen die me willen brengen...nee er vallen treinen uit
moet ik eerder weg, maar ipv dat ze dat ff gisteren zeiden dan kwam ik eerder mn bed uit..nu kan ik nog niet weg

[deringmeester]

en we gaan gewoon door.
net 2 dagen een leuke tijd achter de rug.
en gezeik begint alweer.
en ik hoef nog maar eventjes!!
en het lijkt zo ver.

ik heb mezelf gistere een gekneusde ribbenkast geschreeuwt...

[farai]

WHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!!!!!!!!!! Volgende week woensdag eindelijk mn eerste gesprekje ivm begeleid werken. kom ik mss ein-de lijk!!! die info waar ik een jaar op heb zitten wachten. ......yesssss mijn dag kan nimeer stuk nu.

[George]

BOEHOE ik ging gisteren in janken uitbarsten achter m'n kassa, net op het moment dat m'n mevrouw-de-psycholoog-denkt-dat-ze-iedereen-beter-kan-maken-muzieklerares langskwam.
M'n broertje gunt me het licht in de ogen niet en probeert me compleet belachelijk te maken bij de enige persoon van wie het me wat zou boeien als hij erin zou trappen MAAR HIJ HOUDT LEKKER TOCH WEL VAN ME. Schurftjong, stop die maar in je kont. HA.

Ik wil niet gaan. Ik ben zo bang en ik blijf maar huilen.

Vandaag op m'n stage van volgend jaar geweest...leuke kinderen allemaal (iig op het eerste gezicht ). Zoals degene die er nu stage loopt het doet kan ik het niet, maar ik ben haar ook niet, dus ze zullen genoegen moeten nemen met mij zoals ik ben. Ik heb iig zin in volgend jaar, ben benieuwd hoe het gaat lopen. En vooral ook benieuwd wie mijn stagebegeleider van school gaat worden en hoe het gaat lopen met de differentiatie ed (waar ik eerst nog toestemming voor moet krijgen, net als voor m'n stageplaats, maar goed).

[Mark Almighty]

*kijkt in spiegel*

Oh no. Nononononono...

[Mennuz]

Wat een kankerbende
Beste optie, Uit huis, gaat niet lukken. Ik WIL het huis wel uit, alleen
1) Ik heb geen geld
2) Mn vader vind dat ik het huis niet uitmag, omdat ik een onwaardig stuk stront ben, die niet kan functioneren in de maatschappij. ik moet naar een psychiater omdat ik deathmetal luister en het niet trek om werkdagen te maken van 5 tot half 7. En ik ben niet aardig voor mn ouders. Ik ben a-sociaal, omdat ik liever achter m'n PC zit dan dat ik met hun praat over geld. Want ze praten over niks anders
ze willen internet en de telefoonlijn uit huis flikkeren omdat we blijkbaar 1,5 keer zoveel stroom gebruiken als een normaal gezin..
En dat is schijnbaar MIJN schuld want ik heb niet 1, maar 3 standby lampjes op m'n kamer


Verder moet ik van iedereen naar een psychiater omdat ik een minderwaardigheidscomplex is. Nadeel is, het is geen complex, ik kan ECHT niks. Heb me inmiddels aangepast aan een levenstijl van terugtrekken en de hele boel de boel te laten.
Ik heb een MAVO van 6 jaar omdat iedereen het zo nodig vond om dood te gaan op m'n eerste middelbare school, maar volgens m'n ouders kwam het gewoon omdat ik een luie klootzak ben en me verdom aan te passen.
Kortom, ik moet van apres ski gaan houden, vooral niet zijn wie ik nu eenmaal ben en vrienden maken in Lemmer.Alleen het enige wat ik hier doe is wonen, voor de rest, mn vorige school was in Zwolle, dus daar zit het grootste deel van mn vriendenkring. Maar die moet ik maar lozen vinden ze, ik moet hier maar uitgaan in mn remi en vrienden maken met de lokale bastaards van 16 .
Word er inmiddels een beetje schijtziek van.

Soms lijkt het erop dat ik niks wil, alleen jezus, ik kan bar weinig kanten op.
Zoek werk op de plek waar je wil studeren, en ga daar wonen
Alleen er zijn genoeg factoren die zodanig tegenwerken dat dat gewoon moeilijk gaat. Naja, nu ben ik volgens mn vrienden ook een willoze klootzak.
Nou, dus nu val ik bij mn vrienden ook tegen, wat een onwillende lul ben ik zeg
Loos me dan ofzo, jezus christus. Zelfs aan een veenlijk heb je meer een vriend dan aan mij, ik kan ze amper opzoeken omdat ik al snel 1,5 uur in de trein moet zitten. Als ik een week niet op MSN ben, denken ze al dat ik doodben, meer zien ze me toch niet. heb vrienden die ik maar 1 of 2 keer per jaar zie door die fucking reistijd.
Naja. ik zie het niet echt meer zitten, hou m'n muil verder wel.
Ik heb geen problemen , echt niet. Als ik gewoon nooit meer over begin is alles opgelost voorlopig.

Ik heb me bij een aantal zaken gewoon allang neergelegt

Ik kom hier de komende 4 jaar niet weg
HBO, ik ga het geeneens meer proberen.
Ik krijg nooit meer een vriendin
& M'n vrienden heb ik hoogstens nog een half jaar.
Niet omdat ik een hekel aan ze heb ofzo, alleen ik val zo bar hard tegen.
Ik ben dol op ze, alleen naja. ik kan niks waarmaken, uiteindelijk hebben ze gewoon geen ene zak aan mij.

[Dith]

Ik ben zo moe.
Denk teveel na over het feit dat het al over is ipv dat het heel misschien nog goed kan komen.
Alles is zo verdomde tegenstrijdig, ik moet maar ik wil het niet.
Is gevoel nu écht zoveel sterker dan verstand?

[rare kwast]

horoscoop zegt dat ik moet nadenken...over het leven bijv.
hej jah laten we dat gaan doen...

*ik skip, als ik dat ga doen weet ik de uitkomst al wel....*


verder ben ik moe, leeg, verdrietig

[Daantje_0705]

Ik voel me de laatste dagen weer zo rot en ik weet nu echt niet waardoor het komt. Het leren wil niet lukken. Kan net zo goed de halve dag huilend door het huis lopen maar dat wil ook niet zo lukken omdat ik gewoon niet weet waarom ik me zo raar voel. Ik hoop dat het komt doordat ik mijn vriend mis want dan zou het na dit weekend al een heel stuk beter gaan en dan heb ik nog kans dat ik me tijdens mijn examens al wat beter voel. Het enige wat ik nu wil is alleen maar slapen. Ik ben de hele dag ontzettend moe, kan me met vlagen goed concentreren en dan lukt het leren ook wel aardig en dan krijg ik moed maar de volgende dag wil het weer totaal niet lukken en dan zakt de moed me weer in mijn schoenen. Ik moet afleren dat als ik denk dat ik een examen niet ga halen er bij voorbaat al minder aan ga doen want daardoor haal ik het natuurlijk helemaal niet. Ik moet met mijn vriend praten maar iets staat me in de weg, ik durf eigenlijk niet goed. Ben gewoon ontzettend bang voor alles en die onzekerheid daar kan ik al helemaal niet tegen. Nog 23 dagen dan heb ik vakantie, ik moet gewoon nog even doorzetten.

Daar zijn mijn tranen alweer. Ik voel me gewoon weer zo ontzettend labiel en angstig en ik weet echt niet waardoor het komt maar als ik ernaar op zoek ga dan kom ik allemaal dingen tegen waar ik helemaal niet aan wil denken. Ik hoop dat ik me beter voel als ik volgende week weer op mijn kot zit maar ik ben bang dat het dan alleen maar erger wordt. Net een hele tijd onder de douche gestaan, daar word ik altijd wel wat rustiger van maar dan loop ik in de badkamer en dan is de verleiding weer zo groot om een half pakje paracetamol te slikken om je lekker stoned te voelen zodat je nergens last van hebt maar toch doe ik dat maar niet. Ik blijf voorlopig maar bij de Valeriaanpillen al heb ik het idee dat die ook minder gaan werken of ik voel me gewoon te rot daarvoor

[Gothic]

Het lijkt wel dat zodra ik naar m'n kamer ga, al m'n energie verdwijnt...

[Redhair]

moon schreef op 06-06-2005 @ 21:56 :
och meissie toch *knuff* heb je wel hulp? dit lijkt me niet de goede kant op gaan namelijk. Het lijkt me tijd hulp te zoeken als je die nog niet heb. Haal jezelf niet zo naar beneden, geloof me dat is echt nergens voor nodig. Maak jezelf alsjeblieft niet kapot, je verdient geen straf, je verdient heel veel liefde (mensen die om je geven). Zie dat alsjeblieft in, dat is de eerste stap vooruit. Ik typ dit echt met een brok in mijn keel omdat ik jou verhaal gedeeltelijk dingen zo goed herken, maar ook weet dat het anders kan. Het is moeilijk, maar het kan. Heel veel sterkte iig.

Lieve reactie, kan ik ook van janken. Ja ik heb hulp, maar bij het riagg. Kutzooi. Ik kan me daar niet uiten. Ze denken dat het beter gaat, ik kan hun niet vertellen hoe het werkelijk is. Ook gebriuk ik anti-depressiva, dus ik heb hulp.

Weetje, het snijden, vreten en kotsen is geen straf. Het is een opluchting. Alleen de schaamte en de walging daarna is een straf. Ik vroeg hem naar de zin van het leven, en we kwamen uitn op het onderwerp zelfmoord. Ik zei dat ik dat nooit zou doen, en hij zei dat hij niet anders verwacht had. Godverdegodver. Ik heb serieuze pgingen gedaan, ik ben nog steeds suicidaal. Maar toch loog ik weer. Altijd liegen, liegen, liegen. Je liegt verkeerd, word betrapt op tegenstrijdige l
leugens, liegt je er weer onderuit. Het is zo'n neerwaarste spiraal.

Weer eens gespijbeld van school, ik doe niet anders. Zometeen oppassen bij mijn oude mentor, kan ik weer gaan liegen.

Waar ga ik heen? Wat voor verrot leven moet ik verder nog lijden?

[Vogelvrij]

@Redhair: Sterkte. Ik kan nog wel meer zeggen, maar ik weet niet goed hoe en waarschijnlijk help ik je er ook niet echt mee... Dus ik wens je gewoon alleen maar sterkte

Ontopic:
Mja. Ik voel me zo gestresst. Verdorie, de school is afgelopen, ik ga alleen maar leuke dingen doen en ik voel me nu nog meer gestresst dan tijdens de examens. En mijn buikpijn is ook weer terug en ik beweeg nu zo weinig en mja

[Miracle]

Gothic schreef op 07-06-2005 @ 13:39 :
Het lijkt wel dat zodra ik naar m'n kamer ga, al m'n energie verdwijnt...

Misschien heb je wel last van aardstralen?

Ontopic:
Ik ben weer eens super nieuwsgierig, laat ze alsjeblieft snel terugmailen met goed nieuws.
Zometeen leuke dingen doen hopelijk. (wel dingen doen, nou nog hopen dat het leuk is )

[Mark Almighty]

Bad-hair-day... Grrr...

*Knuffelt Mennuz*

[Mark Almighty]

Ave schreef op 07-06-2005 @ 15:31 :
*Knuffelt Mennuz*

Ja, Mennuz, ik heb net je verhaal gelezen en vind het erg , als je begrijpt wat ik bedoel. Erg 'leuke' ouders.
Dus bij deze van mij ook een... ehm.. stevige schouderklop.

[WolterB]

Britse sticoms zijn te verslavend

[Stefanie]

Redhair schreef op 06-06-2005 @ 20:45 :
Mijn ex, mijn ex. We waren een paar weken geleden wat begonnen maar ik heb het de volgende dag weer afgekapt, omdat ik het niet trok vanwege mijn verleden. Theoretisch wel dus. Hoezo?

herken het verhaal heel erg...

[Redhair]

Mennuz schreef op 07-06-2005 @ 12:30 *knip*

[/B]

Jezus Mennuz, wie heeft je zo omlaag gehaald? Iedereen kan iets, echt waar. En het hoeft niet meteen een groot talent te zijn, maar je kan iets bereiken.
Ik weet niet wat ik moet zeggen, waarschijnlijk lijken alle woorden nu toch leeg voor jou. Maar sterkte man, echt sterkte. *knuffel*

herken het verhaal heel erg...

Mmm, oke. Het is zo dat we elkaar leuk vinden, hij is ook verliefd, maar ik het gewoon niet trek vanwege mijn verleden en mijn toestand.

Ik hoef geen hulp.
Ik hoef niet te worden opgenomen.
Ik heb geen constante begeleiding nodig.
Het gaat prima met me.

Maar waarom accepteert ze dat niet.
En staat ze er op dat ik hulp blijf houden.
Niet een, nee, Hester heeft opeens ook een adolescentenbegeleider nodig.
Waarvoor?
Ik heb een leuk leven. Het gaat goed met me.
En als ik dat haar zeg lijkt ze niet te luisteren.

Als een vreemd iemand dat zegt oke, maar mijn moeder.
Waarom? Ze ziet toch dat het goed gaat.
Ik heb nergens last van.
Ik ken dat hele hulpcircuit nu wel en kan heus wel zelf aangeven wat ik wel en niet nodig heb.

Aargh dit is zo frustrerend!

[da leentjuh]

Ik ben zo moe.. Ik kán gewoon niet meer, maar ik moet. Al protesteert mn lijf aan alle kanten, ik moet het schooljaar afmaken, anders blijf ik zitten.
Maar eigenlijk wil ik gewoon slapen. Écht slapen, zonder vreselijke nachtmerries over operaties en benen die het niet meer doen. Ik wil gewoon naar bed en daar de hele week blijven liggen, niet meer hoeven nadenken en geen pijn hebben.
Maar goed, blijven zitten is absoluut geen optie, letterlijk alles gaat mis in mijn leven, school is het enige wat altijd goed is gegaan, nooit enige moeite mee gehad, eerder het tegenovergestelde. Moet die stomme handicap dat ook verpesten??

[Gothic]

Ik ben al bijna de hele dag aan het leren, ben wel beetje trots op mezelf dat ik de discipline nog kan opbrengen . Alleen morgen nog en dan eindelijk vakantie .

Gister mezelf ingeschreven voor vakken van volgend jaar. Gewoon maar gedaan, want ik weet het echt niet. Ik zou zo graag in utrecht blijven en beide studies doen, hopelijk wordt me dat gegund door het lot of god of wie daar ook over gaat...

All I know is, when I'm with you, you make me free

Het is niet eerlijk, ik weet het. Ik hou zielsveel van hem, wil hem niet kwijt, wil met hem oud worden. Maar ik ben nu nog jong. Ik mis, na 1.5 jaar een relatie, de vrijheid. Het flirten, het aan niemand verantwoording af hoeven leggen. Maar is het het waard om alles op te geven?

En dan heb je hem nog. Ik zou geen relatie met hem kunnen/willen hebben. Maar het flirten is geweldig. Iedere keer als hij mijn hand raakt, ril ik. Als hij naar me lacht smelt ik. Als hij met me flirt, voel ik me vrij. Zijn sms'jes gaan te ver, ik weet het, maar ik heb het nodig. Ik ga niet vreemd. Ik wil niet iemand zijn die vreemd gaat, maar ik vind het soms wel moeilijk.

God, wat voel ik me schuldig.

[rare kwast]

moe, verdrietig, eenzaam, leegte
alleen maar leegte
en toch had ik even een fijn gevoel vandaag..ik kreeg een arm van mn vriendin
gewoon zoals vriendinnnen lopen
maar voor haar ist niets...ze weet niet wat t met mij doet

[moon]

Redhair schreef op 07-06-2005 @ 13:50 :
Lieve reactie, kan ik ook van janken. Ja ik heb hulp, maar bij het riagg. Kutzooi. Ik kan me daar niet uiten. Ze denken dat het beter gaat, ik kan hun niet vertellen hoe het werkelijk is. Ook gebriuk ik anti-depressiva, dus ik heb hulp.

Weetje, het snijden, vreten en kotsen is geen straf. Het is een opluchting. Alleen de schaamte en de walging daarna is een straf. Ik vroeg hem naar de zin van het leven, en we kwamen uitn op het onderwerp zelfmoord. Ik zei dat ik dat nooit zou doen, en hij zei dat hij niet anders verwacht had. Godverdegodver. Ik heb serieuze pgingen gedaan, ik ben nog steeds suicidaal. Maar toch loog ik weer. Altijd liegen, liegen, liegen. Je liegt verkeerd, word betrapt op tegenstrijdige l
leugens, liegt je er weer onderuit. Het is zo'n neerwaarste spiraal.

Weer eens gespijbeld van school, ik doe niet anders. Zometeen oppassen bij mijn oude mentor, kan ik weer gaan liegen.

Waar ga ik heen? Wat voor verrot leven moet ik verder nog lijden?

oef wat herkenbaar. Neem je zelf niet kwalijk dat je liegt, er komt een moment dat je opener durft te zijn over dingen die dan voor jou verledentijd zijn (denk ik). Het is alleen niet verstandig te liegen bij de hulpverlening, want hun heb je juist zo hard nodig. Waarom lieg je? weet je dat? En als de hulp niet goed is, zou je dan geen andere hulp kunnen zoeken?
Ik snap dat het een opluchting is om te snijden en te kotsen e.d dat herken ik. Maar is het wel de goede opluchting? Kun je bijvoorbeeld niet op een sport gaan (kan soms ook opluchten) of bijvoorbeeld een kussen heel stevig vast houden (moest ik doen van een therapeute). ik verzin zo maar wat dingen. Probeer te zoeken naar andere dingen want het is zo zonde om jezelf dit aan te doen, je verdient zoveel beter. *knuff* en nogmaals sterkte!




ot: ik heb echt iets van claustrofobie ofzo de laatste tijd. Ik voel me echt nergens thuis of op mijn gemak. Ben ik bij mijn vriend dan wil ik naar huis, ben ik thuis dan wil ik naar mijn vriend, ben ik buiten dan wil ik nar binnen, ben ik binnen dan wil ik naar buiten...ik kan het nergens vinden. Ik word paniekerig van ofwel te veel of wel te weinig vrijheid. Ik hoop dat ik het zo in de hand kan blijven houden als ik nu nog doe, want anders krijg ik straks net als mijn vriend last van paniekaanvallen.

[Redhair]

moon schreef op 07-06-2005 @ 21:34 :
oef wat herkenbaar. Neem je zelf niet kwalijk dat je liegt, er komt een moment dat je opener durft te zijn over dingen die dan voor jou verledentijd zijn (denk ik). Het is alleen niet verstandig te liegen bij de hulpverlening, want hun heb je juist zo hard nodig. Waarom lieg je? weet je dat? En als de hulp niet goed is, zou je dan geen andere hulp kunnen zoeken?
Ik snap dat het een opluchting is om te snijden en te kotsen e.d dat herken ik. Maar is het wel de goede opluchting? Kun je bijvoorbeeld niet op een sport gaan (kan soms ook opluchten) of bijvoorbeeld een kussen heel stevig vast houden (moest ik doen van een therapeute). ik verzin zo maar wat dingen. Probeer te zoeken naar andere dingen want het is zo zonde om jezelf dit aan te doen, je verdient zoveel beter. *knuff* en nogmaals sterkte!

Ik slaap nouwelijks 's nachts, dus ben te moe om te sporten. En een kussen stevig vasthouden, het is juist zo fijn om die pijn te voelen als ik huil. Ik huil en huil en huil, en als ik dan pijn heb huil ik niet meer, kan ik rustig liggen, wachten tot ik 's ochtends in slaap val. En liegen bij de hulpverlening, het is daar zo'n ongeorganiseerde, objectieve kutzooi. Ze ziet me niet als een mens, maar als een onderdeel. Ik hoor in de groep eetstoornissen en automutilanten. "
"Heb je nog gesneden?"
"ja"
"dat is dom"
En ik kan zovaak uitleggen dat het voor mij een uitlaatklep is, een manier om me goed te voelen, ze blijven lullen dat het dom is. Dus ik zeg maar nee zodat ik snel weer weg kan.

En waarom ik lieg? Omdat ik niet wil dat mensen denken dat ik zielig ben, of denken dat ik aandacht wil trekken. Als ze denken dat ik vrolijk ben en het goed gaat krijg je meer mensen om je heen dan als je depressief zit te zijn, dat heb ik in de loop van de jaren wel geleerd.

Ik heb al zoveel mensen verloren met depressief zijn, dat wil ik niet meer. Ik wil godverdegodver een goed leven, anders heeft het geen zin emer. Dan hoeft het voor mij niet meer.

En als ik andere hulp wil moet ik dat mn ouders vertellen, en gaan ze weer dingen vragen. Mijn moeder was stomverbaasd toen ze vesre littekens zag. "Dat deed je toch niet meer?"
Ze denken dat het beter gaat, dat wil ik graag zo houden. Ik wil geen eet en kamer controles meer. Ik wil gewoon niets meer. Maar ik moet maar door en door.

ot: ik heb echt iets van claustrofobie ofzo de laatste tijd. Ik voel me echt nergens thuis of op mijn gemak. Ben ik bij mijn vriend dan wil ik naar huis, ben ik thuis dan wil ik naar mijn vriend, ben ik buiten dan wil ik nar binnen, ben ik binnen dan wil ik naar buiten...ik kan het nergens vinden. Ik word paniekerig van ofwel te veel of wel te weinig vrijheid. Ik hoop dat ik het zo in de hand kan blijven houden als ik nu nog doe, want anders krijg ik straks net als mijn vriend last van paniekaanvallen.

Dit ken ik ook. Shit, we lijken behoorlijk op elkaar. Steeds het andere willen, en als je bij dat andere bent, wil ik weer terug.
Als ik bij hem ben naar huis, als ik thuis ben naar hem. Als ik op school ben naar huis, als ik thuis ben naar school.

[Prr.]

Ik weet niet wie ik ben.
Ik weet niet wat ik wil.
Ik ben de weg kwijt.

[Freestyler*]

mensen denken dat ik chagerijnig ben omdat ik niks zeg
terwijl ik gewoon verlegen ben

[Mark Almighty]

Thoughtful schreef op 07-06-2005 @ 22:05 :
En ik luister Amélie.

Een irritante film, maar met mooie muziek, dat wel! Ik zou het ook luisteren, als ik dan niet de hele tijd m'n ex voor me zag, die die muziek zo mooi op de piano kon spelen...

Maar goed... nog steeds verliefd, het gaat met pieken en dalen. Dan weer heftig, dan weer niks, dan weer een top, dan weer een dal...

deringmeester schreef op 07-06-2005 @ 08:34 :
en we gaan gewoon door.
net 2 dagen een leuke tijd achter de rug.
en gezeik begint alweer.
en ik hoef nog maar eventjes!!
en het lijkt zo ver.

ik heb mezelf gistere een gekneusde ribbenkast geschreeuwt...

Lieverd, kijk je wel een beetje uit? Pas op jezelf hee!

OT; het lijkt wel goed te gaan

met de nadruk op lijkt...

[Mark Almighty]

Thoughtful schreef op 07-06-2005 @ 22:33 :
Als ik muziek niet meer zo luisteren omdat het me ergens aan deed herinneren, dan bleef er weinig over

Daar groei ik vanzelf weer overheen. Dat duurt even. Het is eerder gelukt.

[Miracle]

Thoughtful schreef op 07-06-2005 @ 22:33 :
Als ik muziek niet meer zo luisteren omdat het me ergens aan deed herinneren, dan bleef er weinig over
En ik heb de film niet eens gezien. Maar de muziek is heel fijn.
*zet opnieuw op*

Rustig gepingel. Je moet de film ook zien!

Ontopic:
*zucht* en even verder niks

Alles gaat fout...
Ik weet het allemaal niet meer. Nou krijg ik binnenkort hulp, maar mn ma mag nix weten. Ik weet gewoon dat ze iets vermoed, naar dingen zoekt. Ik moet gaan liegen om weg te komen, ik hou niet van liegen. Kep al de eerste voorzorgsmaatregelen genomen. Ik wikkel me in een web van leugens en eens zal ze erachter komen.
Ik kan er gewoon nie tmeer tegen. Alles lijkt voor niets (geweest). Ik zal zoveel niet kunnen, nooit een echt normaal leven hebben. Ook als ik nu weer overeind krabbel, normaal zal het nooit zijn.
De dagen zijn zo grauw... ik wil hier echt weg.
Waarom leef ik dit leven?

[cenerI]

Hoi ik heb pijn.

Hihi, het mocht niet, en toch is het gebeurd, en nu is het te laat... oeps.

[Hawahaai]

Ja, ik geloof eigenlijk wel dat ik gelukkig ben. Nu wel.

[Mark Almighty]

Happy, ja, ik ben toch heel even happy.

Net een msn-gesprek gehad met 'haar', en min of meer afgesproken om zaterdag uit te gaan. Ondanks dat ik verliefd op d'r ben en zij al een vriend heeft en niks met me wil (zij weet trouwens niet dat ik verliefd op d'r ben), blijven we goede vrienden. Dat zijn we nu en dat zullen we blijven. Dat merk ik, dat voel ik. En dat stemt me toch wel blij. Dat in deze tijd, waarin vrienden één voor één minder goede vrienden blijken te zijn dan ik dacht, er tenminste nog iemand is waar ik wel op kan vertrouwen.

Druk dagje

Wiskunde tentamen ging opzich wel, ben benieuwd naar mn cijfer. Morgen ak, ken het best goed dus op naar de 7!
Vriendje kwam langs, was super..

Mn moeder en ik hadden het over mijn vader. Bah wat een kwal is het toch. Serieus, als er 1 ding zou kunnen zijn dat ik wil veranderen is hij het wel.
Deze zomer zijn mn mams en ik al weer 10 jaar samen, gelukkig zonder hem. Mja hopelijk is ie gelukkig in zn nieuwe gezinnetje met mn 3 leuke 'broertjes'. Oftewel stiefbroers die ik wel 1 keer gezien heb:\. Maar die betekenen voor mijn gevoel meer voor m dan zn bloedeigen dochter.
Ik vroeg mn hanzz laatst wat de ergste in zijn leven was. En kreeg die vraag terug, maar wist het niet. Denk toch dat ik het weet. Het moment dat ik als 8 jarig meisje met mijn vader in de trein zat, en hij vertelde dat hij een nieuwe liefde had. Het enige wat ik me als klein ding kon bedenken was: hwat moet mama nu. En nog maar net bekomen van de schrik mocht ik gelijk naar die nieuwe vrouw toe. En natuurlijk werden mn broertjes erbij gehaald. Hele dag door Den Bosch gelopen met mn nieuwe familie. Vreselijk, mn vader hand in hand met een andere vrouw, zoendend in de biosscoop.. ik vraag me serieus nog af hoe ik die dag ben doorgekomen. Uiteindelijk eindelijk weer naar huis, waar mn moeder natuurlijk vroeg: en hoe was je dag. We zouden namelijk eerst naar een museum gaan, denk Rotterdam ofzo. En nja hadden mn ouders eindelijk weer iets opgebouwd van een soort band waarmee ze mij goed konden opvoeden apart van elkaar, het was ineens kapot. En ik met mijn 8 jaar kon alleen maar toekijken.

Al met al zal ik mjin vader denk ik nooit meer vertrouwen. Dit was slechts 1 ding, maar eigenlijk ook gelijk voor mij de bevestiging dat ik m nooit meer wil zien. Ik hoef geen band met iemand die mijn moeder kapot heeft gemaakt in die tijd. Die mij verwaarlooste en iedereen voorliegt.


Zo dat moest ik ff kwijt, heerlijk zo'n topic

[WolterB]

Fijne gesprekken die langzaam de nacht invloeien...

WolterB schreef op 08-06-2005 @ 00:28 :
Fijne gesprekken die langzaam de nacht invloeien...

oehh vertel

Fuckfuckfuckfuck, ik word gek. Ik heb rust nodig, maar dat kan niet, de plek waar ik het dacht te krijgen is verpest, verprutst, niet mijn plek meer. Verder wil ik naar buiten, rennen, uren lang, totdat het weer ligt wordt, maar ik druf niet

Guusie schreef op 08-06-2005 @ 00:34 :
Fuckfuckfuckfuck, ik word gek. Ik heb rust nodig, maar dat kan niet, de plek waar ik het dacht te krijgen is verpest, verprutst, niet mijn plek meer. Verder wil ik naar buiten, rennen, uren lang, totdat het weer ligt wordt, maar ik druf niet

*knuff*

nja mss toch ff een frisse neus halen?

[Mark Almighty]

Anneka schreef op 08-06-2005 @ 00:36 :
*knuff*

nja mss toch ff een frisse neus halen?

Of een peuk roken. Als je wilt ontspannen. Daarvoor hoef je tenminste niet naar een specifieke plek.

Anneka schreef op 08-06-2005 @ 00:36 :
*knuff*

nja mss toch ff een frisse neus halen?

Ik ken mezelf, dan ga ik gevaarlijke situaties opzoeken enzo. *knuff*

@mark, ik rook niet