Hey,
Al sinds een tijdje vind ik een jongen leuk. Hij woont ver weg, maar hij zit wel bij me in de klas, dus ik spreek hem vaak. Ik ben alleen altijd vreselijk verlegen en helemaal bij jongens die ik leuk vind.

Ik durf dus eigenlijk geen echte actie te ondernemen.
Drie dagen geleden had ik een feestje van een vriendin. Daar zou ook een jongen komen waar ik vaak mee msn (ook hij woont nogal ver weg). Oorspronkelijk was dat omdat mn vriendin ons wilde koppelen, maar later werden we gewoon goede vrienden.
Ok, je voelt m al, op dat feestje hebben we alleen maar met elkaar gekletst en waren we onafscheidelijk. We vinden elkaar nu best leuk. Mijn vriendin ziet t nu al helemaal voor zich en heeft allerlei plannen om ons bij elkaar te brengen.
Ik heb alleen een probleempje: ik kan die andere jongen echt niet zomaar vergeten! Nou heb ik iig die eerste jongen (uit mijn klas) een meeltje gestuurd (4 uur snachts

, kon niet slapen) om hem te vertellen wat ik van m vindt en of ie ook even eerlijk wil zijn. Als hij namelijk zegt wat hij van me vindt en dat is negatief, dan scheelt dat in elk geval alweer chaos in mijn hoofd.
Ook lijkt de jongen van het feestje veel enthousiaster te zijn over mij dan ik over hem en ik wil alleen iets met hem als ik echt verliefd ben, maar ik vin m wel errug leuk

. Maar aan de andere kant ben ik ook weer bang (door mijn verlegenheid) om iets fout of voorbarigs te doen.
Ik heb nog nooit echt iets serieus met een jongen gehad dus ik weet ook niet wat ik van mezelf kan verwachten.
Ok, ik kap nu met schrijven want ik snap steeds minder van mezelf. Reacties zijn zeer welkom...