Een weg om te volgen.

‘Ik wil vandaag zo graag voor één keer
een weg zijn, voor iemand om te volgen,
een draad in jouw roodste lievelingskleur.’
Dat zei je.

En je huilde.

Toen heb ik je ingepakt met handdoeken
en je dragend afgerold tot we niet verder konden.

‘Waar de draad ophoudt mag je stoppen.’

Goed dat ik geen grote handdoeken had,
want ik vind het fijn zoals wij zijn
en ik wil hier helemaal niet weg.

Ik duw, jij rolt, ik volg
zo toch mijn eigen weg.

[Bird-one]

dit is zo'n gedicht dat als ik het in een bundel zou lezen ik daar een geel memo-blaadje bij zou plakken, niets op aan te merken zou hebben en graag nog heel veel keren lees.

je loopt er zo verdomd lekker doorheen en ik vind het beeld wat je schetst mooi.

ik heb dan eigenlijk voorderest niets nuttigs te zeggen.

Bird-one schreef op 12-12-2005 @ 17:55 :
dit is zo'n gedicht dat als ik het in een bundel zou lezen ik daar een geel memo-blaadje bij zou plakken, niets op aan te merken zou hebben en graag nog heel veel keren lees.

je loopt er zo verdomd lekker doorheen en ik vind het beeld wat je schetst mooi.

ik heb dan eigenlijk voorderest niets nuttigs te zeggen.

Dat vind ik een heel mooi compliment!
Dankjewel

[Vogelvrij]

Ik snap dat hele beeld met die handdoeken niet, geloof ik

Tot hier vind ik hem hartstikke mooi:
‘Ik wil vandaag zo graag voor één keer
een weg zijn, voor iemand om te volgen,
een draad in jouw roodste lievelingskleur.’
Dat zei je.

En je huilde.

Maar daarna volg ik hem niet zo goed meer. Terwijl hij wel fijn loopt en zo

Wat snap je niet aan de handdoeken? En, wat valt er eigenlijk aan te snappen?

Ik had ook kunnen schrijven dat ik de persoon inwikkelde in dekens, maar dat heb ik niet gedaan, omdat ik vond dat de handdoeken mooi aansluiten op het huilen.

[Vogelvrij]

Ave schreef op 13-12-2005 @ 15:08 :
Wat snap je niet aan de handdoeken? En, wat valt er eigenlijk aan te snappen?

Ik had ook kunnen schrijven dat ik de persoon inwikkelde in dekens, maar dat heb ik niet gedaan, omdat ik vond dat de handdoeken mooi aansluiten op het huilen.

dragend afgerold

‘Waar de draad ophoudt mag je stoppen.’

Goed dat ik geen grote handdoeken had,

Die dingen zijn een beetje een raadsel voor me. Maar hé, jij weet hoeveel er van te snappen valt, ik niet

Die laatste strofe is trouwens fijn.

De handdoeken afgerold. Degene wilde graag een draad zijn, een weg om te volgen. Ik heb diegene dus afgerold, zodat de handdoeken als een spoor achter ons aanliggen. Snap je? Maar gelukkig had ik geen grote handdoeken, dus we hoefden niet zo ver voor de handdoeken op waren, daar stopte de draad.

Blegh, je eigen gedicht uitleggen sucks

[Vogelvrij]

Ave schreef op 13-12-2005 @ 15:15 :
De handdoeken afgerold. Degene wilde graag een draad zijn, een weg om te volgen. Ik heb diegene dus afgerold, zodat de handdoeken als een spoor achter ons aanliggen. Snap je? Maar gelukkig had ik geen grote handdoeken, dus we hoefden niet zo ver voor de handdoeken op waren, daar stopte de draad.

Blegh, je eigen gedicht uitleggen sucks

Mja, weet ik, maar soms moet dat even

Oké, ik had die draad verkeerd begrepen, ik dacht meer aan een willekeurige draad in een handdoek. Oké, maf

[scrooping~paper]

Die laatste strofe is echt geweldig

[Porcelain]

Ave schreef op 13-12-2005 @ 15:08 :
=
Ik had ook kunnen schrijven dat ik de persoon inwikkelde in dekens, maar dat heb ik niet gedaan, omdat ik vond dat de handdoeken mooi aansluiten op het huilen.

Dat vind ik ook. Mooie laatste-2-regels ook. Het is een heel lief beeld dat je schetst.

Ontroerend, maar wel zo dat ik er vrolijk van word.

[*Primo]

ik vind 'em heel mooi! de boodschap er achter, het gevoel dat hier in gelegd is, mijn lovende woorden heb je

[Meadow]

Oeh, wat een mooi gedicht! 't Doet me denken aan hoe ik me een poosje geleden wel 's voelde, heel frappant... . De handdoeken vind ik inderdaad mooi gevonden. En "je roodste lievenlingskleur" vind ik ook heel erg mooi.