Zoveel verdwenen,
zoveel laten varen,
zoveel afgelopen,
problemen waren.
Zonder elke stap meer uit te hoeven kijken,
al lange tijd geen gevaar.
Niet meer overal op letten,
geen situaties meer ontwijken.
Niets meer te maken met alles wat was,
niets meer herinneren van een hoop terug,
zo lang wilde ik een leven zonder zorgen.
Een tijd geleden besefte ik pas,
waren al mijn zorgen achter de rug,
wil ik ze weer terug hebben komende morgen.
Ik zie dat nog een hoop mensen zich pijn doen,
dat ze van iets kleins een groot probleem maken.
Dan denk ik eigenlijk weer aan toen,
zoiets kan mij niet meer raken.
Maar er blijft dan nog zo weinig over,
in vergelijking is het niets meer.
Kan weinig vinden waar ik me druk om kan maken,
ik moet er aan wennen elke keer.
En daar komt weer de verveling,
de stilte de saaiheid de rust.
Rust had ik altijd nodig,
wilde ik altijd hebben, was voor mij een must.
Ok, die was te simpel

maar ik heb er weer een rijmwoordje bij.
Toch zoek ik weer naar nieuwe dingen,
ik wil nieuwe dingen, nieuwe problemen, tenzij.
Ik kan nog zoveel dingen beleven,
waar moet ik beginnen het is al die tijd zo leeg.
Ooit moet ik er aan toe gaan geven,
wat ik voor mezelf verzweeg.
Begin aan iets, ga weer wat doen.
Het einde is nog lang niet in zicht.
In plaats van in je eentje zitten.
dat kan ook zonder problemen
en maak een eind aan dit gedicht