Jezus, het pand waar N. in zat is zo'n beetje afgefikt.
Ik wilde juist nog naar hem toe gaan vandaag, wat halen. Bel hem straks maar even hoe het met hem is enzo. Vind het zo kut voor hem. Hij maakt de hele dag door muziek, heeft veel mix- en draaitafels, nu is alles verbrand denk ik.
Rond twee uur fietste ik naar mijn oppaskindje, moest over een hoofdweg, in een van de vele zijwegen woonde N.. De hoofdweg was half afgesloten, de blusslang was eroverheen uitgerold om water uit de ijssel te pompen. Ik kon er nog wel langs. Veel brandweer en politie, en een rooklucht. Het vuur was toen net uit denk ik. Ik voelde wel direct kriebels. In die zijweg woonde N. dus, en in de volgende zijweg een vriendin van me. Ik kon niets zien, en daar zijn ook nog zoveel dwarsstraten, ik schatte de kans klein.
Toen de vader van mijn oppaskind thuis kwam vroeg ik of hij wat gezien had van een brand. Hij zei dat hij wel wat op de radio had gehoord, brand in die in die straat. Ik schrok al, vroeg of ze hadden gezegd of het een kraakpand was. And she scores!
Op de terugweg er even langs gefietst. Helemaal zwart geblakerd, geen ramen, sommige tussenmuren weg, stuk dak ook geloof ik, godverdomme. Ik zit echt te trillen nu.
Ten eerste omdat ik een leuke band met N. aan het opbouwen was, al hadden we natuurlijk een rare relatie, hij was mijn buurjongen, toen iets van tien jaar niet gezien, toen degene waar ik mijn troep ging halen. Maar toch, dit voelt dan kut.
Ten tweede omdat ik daar misschien in de zomer heen zou gaan, had me er stiekem best een beetje op verheugt.
Ten derde, hoe egoistisch en onbelangrijk het ook mag klinken, nu kan ik vast een poosje niets halen. Wat hij had is natuurlijk afgefikt, tenzij hij het gered heeft. Daarnaast, hij heeft nu heel andere dingen aan zijn kop.