Met iemand praten?!

[Pinkish Dress]

Ik voel me de laatste tijd heel erg slecht, ik zie het allemaal niet meer zo zitten.
Het is niet zozeer dat ik dood wil, ik wil gewoon weg...
Een vriendin raad me aan om met iemand te gaan praten, en dan een echt proffesioneel iemand.
Maar ik zou niet weten wat ik moet vertellen, ik zou toch alleen maar denken dat ik diegene zijn tijd zit te verdoen.
Maja wat ik graag wilde weten.. er zijn hier prob. wel meer mensen die met *iemand* praten..
Ik vroeg me af hoe zo'n gesprek dan gaat.. wat er gevraagd wordt enzo...
Alvast bedankt!

[Quiana]

Tja, 't hangt ook wel n btje af met wie je praat
denk ik...
Als je met een goeie vriend die je vertrouwt praat,
praat je veeel relaxder dan met bijv. mentor,vertrouwenspersoon,
psych etc.
Bij 'professionele' mensen praat je meestal moeilijker,
je kent ze niet goed, zij jou niet, en -voor mij- is t moeilijk
om diegene te vertrouwen..
Hoe zo'n gesprek verloopt?
'k denk niet dat je echt een standaard gesprek kan opnoemen...
Als jij naar iemand toestapt lijkt t me dat diegene vraagt
waarom je naar 'm toe bent gestapt..
Als iemand naar jou toekomt, is t iets makkelijker om te praten,
die andere heeft t gesprek al geopennd (bij mij dan)
Ik vind t noooit makkelijk om te praten over m'n problemen,
voel me altijd zo opgelaten, ook al weet ik,
dat de mensen met wie ik praat ook echt met me willen praten..
Mja, k hoop dat je wat aan m'n replay hebt,

sterkte iig

[Pinkish Dress]

Betamethason schreef:
*verhaaltje*

Hmm, dank je wel!!
Mja, ik heb er eigenlijk wel genoeg van om mn vrienden er steeds meelastig te vallen, ook al weet ik dat ze het niet erg vinden en er graag voor me willen zijn. Maar toch voelt het bij mezelf niet goed.
En zelfs diegenen waar ik dan mee praat, zeggen dat het misschien beter is om naar een proffesioneel iemand te gaan.
Maar ik zou dus echt niet weten, hoe ik beginnen moet... waar ik heen moet En of ik het wel kan..

[Quiana]

Je zou naar je mentor kunnen gaan,
tis makkelijker gezegd dan gedaan,weet ik,
maar je kan t proberen..
Over hem/haar hoef je je geen zorgen te maken dat
je d'r tot last bent, hij/zij is er voor je
om je te helpen..
Of je professionele hulp nodig hebt,
kan ik niet zeggen, maar ik denk dat je mentor een goeie
1e stap zouw zijn..
Of je 't kan?
Als 't de 1e keer is, zal t behoorlijk moeilijk zijn,
probeer t gewoon..
Hoe je beginnen moet?
Probeer 'n gesprek aan t knopen,
ms ziet je mentor ook wel dat t niet goed met je gaat,
as je n goeie hebt, zal ze er toch wel naar vragen?
Sorry, is nogal nutteloos, ben zelf ook nie goed in praten..
(ow, t hoeft nie persé n mentor te zijn, kan ook n leraar zijn die je aardig vind,vertrouwenspersoon,mensen mit wie je n goeie band hebt...)
Hmz, btje onduidelijke replay

*knuf*

hmmz ja is moeilijk...
idd lijkt me de mentor of een andere aardige leraar/lerares of een vertrouwenspersoon een goed begin...misschien dat als je zelf niet durft, dat er een vriend of vriendin is die wel even met je mee wilt gaan... als er meer hulp nodig is dan alleen dat kun je dat met diegene regelen... vaak zijn er helaas wel wachtlijsten voor proffessionele hulp, dat is weer een minpunt. als je bijv. naar de Riagg zou gaan krijg je eerst een intake gesprek... vragen ze wat er precies aan de hand is enzo daarna zoeken ze een therapie voor je uit die voor jou ge4schikt is.
veel succes ermee!

[Pinkish Dress]

Ik heb volgens mij dit jaar geen mentor
En er is verder niemand in mijn omgeving die ik echt alles kan vertelllen. Ze hebben zelf al genoeg aan hun hoofd.
Ik weet het echt niet meer...

[kweety]

ik had het ook eerst tegen mijn vrienden gezegd en daarna vonden ze toch dat ik het tegen iemand op school moest zeggen. 2 daarvan zijn toen meegegaan en hebben tegen mijn klassenleraar gezegd wet er zo'n beetje aan de hand was. hij vond toen dat ik met de vertrouwenspersoon moest gaan praten, en zij vroeg eerst aan mij wat er aan de hand was en toen heb ik mijn verhaaltje een beetje proberen te vertellen. Maar ik kom nogal moeilijk uit mijn woorden dus heb ik het bij een keertje gelaten. maar toen vond ik wel dat het opluchte.

[Pinkish Dress]

Hmm, maja ik ga dus naar een nieuwe school... en ken daar eigenlijk niemand.
En ik zit gewoon met heel veel, ik zou niet weten waar ik moet beginnen.

je kunt bureau jeugdzorg bellen... kun je een afspraak maken en dan kunnen ze jou helpen, of misschien verwijzen ze je door.

[sansel]

ookal ga je naar een andere school, elke school heeft een vertrouwenspersoon. die kan je ook doorverwijzen naar bureau jeugdzorg. het is eng, die eerste stap, heel eng. het heeft bij mij heel lang geduurd voor ik hem heb genomen, maar heb er echt nooit spijt van gehad. ook kan je een afspraak met je huisarts maken. die kan kijken of je echt professionele hulp nodig hebt, en je doorverwijzen naar het riagg. nu wil ik je niet ontmoedigen door dit te zeggen: ik heb doordat ik heel vaak met de counselor op school gepraat heb, een hele goede band gekregen. een te goede band eigenlijk. je zou het bijna kunnen vergelijken met een vader/dochter relatie. het ging toen wel iets beter, kon mn gevoelens en gedachten kwijt, maar toen kwam voor mij op dat moment toch het onvermijdelijke, ik heb geprobeerd zelfmoord te plegen. dit is dus niet gelukt, anders kon ik dit niet typen. maar ben toen door de huisarts bij het riagg terechtgekomen. die hebben mij toen verboden om nog met de counselor contact te hebben. had ook wiskunde van hem, was dus zeer moeilijk. mn wereld stortte eigenlijk weer in. toch kwam dit me wel ten goede, ben toen beter bij het riagg gaan praten. die hebben mij toen uiteindelijk toch nog uit een nogal zware depressie geholpen. de band met de counselor is trouwens nog steeds heel sterk. hij heeft me echt heel erg geholpen en ben hem daar heel erg dankbaar voor. hij heeft mij bijvoorbeeld ook overgehaald om meer aan mn vriendinnen los te laten, waardoor ik met hun ook veel closer ben geworden en door hem ben ik naar de huisarts gegaan. heb daar in grote lijnen ook zo'n beetje verteld wat me dwarszit (hij heeft ook een zwijgplicht, ook aan je ouders, waar ik bijv weer heel blij mee was). zonder hem, had ik die stappen ook niet durven nemen. ik zou zeggen, dat de vertrouwenspersoon op school dus een goede eerste stap zou kunnen zijn. maar kijk wel uit dat je niet al te close wordt met zo'n persoonl.