ik persoonlijk denk dat je er beter wel over kunt praten. je moet je er overheen zetten, ook al is het moeilijk. als je vaker met iemand praat, zal het steeds beter gaan... opkroppen is iig nooit goed. dan komt het er op een gegeven moment allemaal in één keer uit, dat is niet goed...
ik heb dat zelf ook. ik kan irl minder goed over mijn 'problemen' praten, omdat ik al snel een brok in mijn keel krijg, of dingen gewoon niet zeg... het is voor mij makkelijker om een brief te schrijven, of via internet met iemand te praten. maar ik merk dat, nu ik met iemand van jeugdzorg praat, ik voort beter over mijn gevoelens kan praten. het is heel moeilijk, maar het wordt steeds beter.
tegen mij zeggen 'ze' altijd dat het fijner is om met iemand van bijv. jeugdzorg te praten, omdat die persoon geen emotionele band met jou heeft. ga je dingen tegen vriend(inn)en vertellen, dan zullen ze waarschijnlijk altijd in jouw voordeel reageren. iemand die geen emotionele band met jou heeft, kijkt naar het totaalplaatje. dat is altijd wel beter, vind ik.
praat je nu al met een vertrouwenspersoon of iets in die richting? als je dat te moeilijk vindt, misschien kun je dan een brief oid schrijven aan diegene. dat heb ik ook gedaan, de eerste keer dat ik met mijn vertrouwenspersoon op school moest gaan praten. daarna hebben we er wel gewoon over gepraat.
over dat je denkt dat je dit jaar niet haalt, kun je het denk ik het beste met iemand van school over hebben. je decaan, mentor of misschien een vertrouwenspersoon... die kunnen dan waarschijnlijk dingen regelen zodat het makkelijker te doen is.
maar het is ook eigenlijk wel handig om te weten waaróm het bij jou niet oplucht om er over te praten. kun je er niet over praten, zoals bij mij is (was)? of rakel jij (of degene waarmee je praat) dan telkens dingen op waar je het eigenlijk niet over wilt hebben? wil je dat eens wat duidelijker maken?
succes en sterkte iig!
[edit]toevoeginkjes[/edit]